Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τα δέντρα δεν ξέρουν να λένε αστεία, όμως σίγουρα ξέρουν να λένε ιστορίες…
Ο Ρεντ, μια γέρικη βελανιδιά, είναι το «ευχόδεντρο» της γειτονιάς – οι άνθρωποι γράφουν τις ευχές τους σε κομμάτια ύφασμα και τα κρεμάνε στα κλαδιά του. Μαζί με ένα κοράκι με το όνομα Μπόνγκο και άλλα ζωάκια που αναζητούν καταφύγιο στις κουφάλες του, το ευχόδεντρο είναι ο φύλακας της γειτονιάς.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ρεντ τα έχει δει όλα. Ώσπου μια οικογένεια μετακομίζει στην περιοχή. Δεν την υποδέχονται όλοι με χαρά και ο Ρεντ είναι σίγουρος ότι ως ευχόδεντρο θα φανεί πιο χρήσιμος από ποτέ.
Αστείο, τρυφερό και συγκινητικό, το μυθιστόρημα αυτό βγαίνει κατευθείαν μέσα από την καρδιά της Κάθριν Απλγκέιτ που βρίσκεται στην καλύτερη συγγραφική στιγμή της. 

Προσωπική άποψη:
Η Katherine Applegate είναι μία συγγραφέας την οποία λάτρεψα από την πρώτη κιόλας στιγμή, όταν το πρώτο της βιβλίο βρέθηκε στα χέρια μου πριν καν να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό -μιλάω για το "One and only Ivan" που, κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν κυκλοφόρησε ποτέ στη χώρα μας, πράγμα που θα έπρεπε να έχει κάνει. Τέλος πάντων, η ουσία βρίσκεται στο ότι η  Applegate είναι μία από τις καλύτερες σύγχρονους παραμυθογράφους, η οποία συνδυάζει άψογα το ρεαλιστικό και το φανταστικό στοιχείο, παντρεύοντάς τα μέσα στο πλαίσιο ταξιδιάρικων και τρυφερών ιστοριών που την ίδια στιγμή που ψυχαγωγούν τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους, αναγνώστες, δίνουν μαθήματα ζωής που θα έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψιν του ο καθένας που θα έχει τη χαρά να διαβάσει τις ιστορίες της. Και, φυσικά, "Το Ευχόδεντρο" δεν αποτελεί εξαίρεση.

Μέσα από ένα σουρεαλιστικό πλαίσιο, όπως συμβαίνει, άλλωστε, σε κάθε της βιβλίο, η Applegate μάς αφηγείται την ιστορία του Ρεντ, μιας γέρικης βελανιδιάς που αποτελεί το σήμα κατατεθέν μίας μικρής γειτονιάς. Εκτός, όμως, από σύμβολο, ο Ρεντ είναι κι ένα είδος εξομολογητή για μικρούς και μεγάλους, αφού στα κλαδιά του, οι άνθρωποι, κρεμάνε κομμάτια υφάσματος πάνω στα οποία έχουν γράψει τα πιο απόκρυφα κι απελπισμένα θέλω τους. Κάπως έτσι, ο Ρέντ, έγινε γνωστός ως "ευχόδεντρο", κάτι που τον γεμίζει τιμή και περηφάνια, αφού χάρη στην παρουσία του οι άνθρωποι μπορούν να ελπίζουν και να πιστεύουν πως τα πάντα είναι δυνατά, αρκεί να θες κάτι πολύ και να ευχηθείς να το αποκτήσεις. Παράλληλα, ο Ρεντ είναι σπίτι και το καταφύγιο πολλών μικρών ζώων και, ουσιαστικά, είναι ο φύλακας της γειτονιάς, δίνοντας χαρά σε κάθε έμψυχο πλάσμα. Τι θα συμβεί, όμως, όταν θα καταφτάσει σε αυτή μια νέα οικογένεια που κανείς δεν θα υποδεχθεί την πρέπουσα χαρά και θετική διάθεση; Τι μπορεί να κάνει ο Ρεντ για ν' αποδείξει πως δίκαια κατέχει τον τίτλο του;

Ο Ρεντ, λοιπόν, είναι ο θεατός-αθέατος πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής, που αν και δεν διαθέτει το στοιχείο της κίνησης, χάρη στα βαθιά, πηγαία και ειλικρινή του συναισθήματα, κάνει αισθητή της παρουσία του με δεκάδες άλλους τρόπους. Είναι τόσο δυνατά αυτά που σκέφτεται, όλα όσα βιώνει, νιώθει κι αισθάνεται, που βγαίνουν προς τα έξω, σαν μια ανάγκη να προστατεύσει, να παρηγορήσει, να δώσει δύναμη και ώθηση σε όσους πραγματικά τα χρειάζονται όλα αυτά, γιατί αντιλαμβάνεται πως στη ζωή, καμιά φορά, χρειάζεται ένα στήριγμα, κάποιον που θα σου πει: "Μπορείς να το κάνεις!", και τότε θα ξέρεις πως πράγματι μπορείς. Και μπορεί ο Ρεντ να είναι θεωρητικά μόνο ένα δέντρο, όμως, για σκεφτείτε... πόσες φορές, ειδικά ως παιδιά, αναζητήσατε, και τελικά βρήκατε, παρηγοριά και δύναμη μέσω κάποιου πράγματος που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί για εσάς αυτό το "κάτι" είχε ψυχή; Είμαι βέβαιη πως δεν ήταν μια και δυο...

Επηρεασμένη, ίσως, από την Ιαπωνική κουλτούρα, καθώς η ευλαβική αυτή συνήθεια της μικρής γειτονιάς να κρεμά τις ευχές τις στο δέντρο που την χαρακτηρίζει κι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της, ίσως και την καρδιά της ολάκερη, θυμίζει πολύ μια κλασσική παράδοση της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, η Applegate δημιουργεί μία ακόμα υπέροχη ιστορία, ίσως την πιο ώριμη της μέχρι τώρα συγγραφικής της πορείας, που προσεγγίζει με πολύ όμορφο και ουσιαστικό τρόπο θέματα όπως ο ρατσισμός, η διαφορετικά, και το πως αυτά αντιμετωπίζονται κοινωνικά, αλλά και το πως θα έπρεπε ν' αντιμετωπίζονται, στην πραγματικότητα, καθαρά ανθρώπινα. Γιατί, κάθε τι που αναπνέει σε αυτόν τον κόσμο έχει ζωή, έχει δικαίωμα να είναι εδώ, να συνυπάρχει μέσα στον κύκλο της με όλα τα άλλα πλάσματα, μα και να χαρίζει απλόχερα κατανόηση και τρυφερότητα, ν' απλώνει παρηγορητικά το χέρι και να στηρίζει τον καθένα αν σταθεί στα πόδια του, να διεκδικήσει το όνειρο, την ελπίδα, την πίστη, μα πάνω απ' όλα, ν' αγαπά και να μην εστιάζει σε δήθεν "πρέπει", αλλά σε ουσιαστικά "μπορώ" και "θέλω".
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Katherine Applegate
Μεταφραστής: Σπυριδογιαννάκη Σέβυ
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Παιδική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 216
ISBN: 978-618-01-2526-9