"Ο πλούτος της Ελλάδας" του Κωστή Παλαμά

Αντικείμενο του βιβλίου είναι ο οικονομικός μετασχηματισμός της Ελλάδας από τους βαλκανικούς πολέμους μέχρι σήμερα, δηλαδή ο μετασχηματισμός μιας φτωχής αγροτικής χώρας σε μία ανεπτυγμένη οικονομία του δυτικού κόσμου. Πρόκειται για μία μακρόχρονη πορεία, με τις εκρήξεις της και τις οπισθοδρομήσεις της, για μια πορεία που είναι εξαρτημένη ασφυκτικά από το διεθνές περιβάλλον, το οποίο η Ελλάδα συχνά αξιοποιεί, σε άλλες δε περιπτώσεις δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει, κάτι που έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας σε μία αληθινή παγίδα, σε ένα πραγματικό αδιέξοδο.
Το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε ιστορικούς και οικονομολόγους, αλλά αποτελεί μία προσπάθεια να μιλήσει για μία δύσκολη και πολύ συχνά αγωνιώδη πορεία της χώρας, στην οποία παράγοντες πολιτικοί όσο και κοινωνικοί βαρύνουν εξίσου στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας. Παραπέρα δε, η λογική την οποία σέβεται η αφήγηση δε λαμβάνει υπόψη της κύκλους ή νομοτέλειες, αλλά είναι το προϊόν της προσπάθειας, άλλοτε πετυχημένης και άλλοτε όχι, των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στη χώρα αυτή, που παράγουν δηλαδή τον πλούτο της.

"«Δε θα σιωπήσουμε ποτέ». Οι Προκηρύξεις του Λευκού Ρόδου (1942-1943)" της Οργάνωσης «Λευκό Ρόδο»

Η ιστορία του Λευκού Ρόδου, άγνωστη εν πολλοίς στην Ελλάδα, είναι πλέον ένας θρύλος της ιστορίας της Δύσης: πρόκειται για μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μονάχου, με ετερογενείς κοινωνικές, πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίοι δημιούργησαν, μεσούντος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, την πλέον εμβληματική αντιναζιστική οργάνωση της Γερμανίας.
Το Λευκό Ρόδο, από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, τύπωσε και μοίρασε στο προαύλιο του Πανεπιστημίου του Μονάχου έξι προκηρύξεις ευθείας εναντίωσης στον Χίτλερ, στο ναζιστικό καθεστώς, στη ναζιστική ιδεολογία – και συνακόλουθα στην ανοχή και συναίνεση του γερμανικού λαού στα εγκλήματα του ναζισμού. Πολύ σύντομα όλα τα μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν και αποκεφαλίστηκαν μετά τις γνωστές δίκες-παρωδία του ναζιστικού καθεστώτος. Ανάμεσά τους και η Σόφι Σολ, που πρόσφατα ψηφίστηκε ως η σημαντικότερη Γερμανίδα του 20ού αιώνα.
Στο βιβλίο αυτό μεταφράζεται το πλήρες κείμενο των έξι προκηρύξεων του Λευκού Ρόδου, σε μια προσπάθεια όχι μονάχα να θυμηθούμε την κτηνωδία του ναζισμού, αλλά και να σκεφτούμε πως η φράση των φοιτητών του Μονάχου «Είμαστε όλοι ένοχοι, ένοχοι, ένοχοι» αφορά εμάς, αφορά τα παροντικά και τα επερχόμενα εγκλήματα του πολιτισμού μας, αφορά εμάς και τα παιδιά μας στα χρόνια που έρχονται.

"Γεννημένοι ρευστοί" των Zygmunt Bauman & Thomas Leoncini

Ο Ζύγκµουντ Μπάουµαν, συνοµιλώντας µε τον Ιταλό δηµοσιογράφο Τόµας Λεοντσίνι, περιγράφει όψεις του τρόπου ζωής των Millennials, των ανθρώπων που γεννήθηκαν µετά το 1980, και που συχνά ονοµάζονται "Γενιά Υ". Ο µεγάλος Πολωνός στοχαστής στο τελευταίο του κείµενο µιλάει για το πώς η Γενιά Υ σχετίζεται µε το σώµα της, µε τα κοινωνικά δίκτυα και µε τις µεταµορφώσεις της δηµόσιας σφαίρας. Ο Μπάουµαν επισηµαίνει και σχολιάζει µερικά φαινόµενα της δεύτερης ή "ρευστής" νεωτερικότητας, όπου τίποτα δεν είναι µόνιµο, σταθερό και συνεχές και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στο "δίκτυο" - και εξάλλου περιγράφονται ως "δικτύωση". Το "Γεννηµένοι ρευστοί" είναι κατά κάποιο τρόπο και µια µικρή εισαγωγή στο έργο του Μπάουµαν περί καταναλωτικής κοινωνίας -ως µηχανισµού κατασκευής απορριµµάτων (τόσο αντικειµένων όσο και ανθρώπων)-, περί διαδικτύου -ως µηχανισµού ψευδών σχέσεων- καθώς και γενικότερα περί σύγχρονου κράτους και παγκοσµιοποίησης.

"Άλμπερτ Αϊνστάιν, η σοφία του για τη ζωή" - Ανθολόγηση κι επιμέλεια της Alice Calaprice

Η οριστική έκδοση της εξαιρετικά επιτυχημένης συλλογής ρήσεων και σκέψεων του Αϊνστάιν, που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι πέντε γλώσσες.
 
"Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου" του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Ο διοικητής της ΚΥΠ Κωνσταντίνος Δοβρόμηρος αναλαμβάνει την προστασία του Ντε Γκωλ κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου του 1963 - τρεις μέρες πριν δολοφονηθεί ο Λαμπράκης. Πολλοί δεν θέλουν τον Ντε Γκωλ ζωντανό και ο Δοβρόμηρος επιστρατεύει 3.000 παρακρατικούς για να τον βοηθήσουν - ο υπαρχηγός του όμως που συνδέεται με ξένες μυστικές υπηρεσίες και την "Κόκκινη Προβιά" έχει άλλες εντολές και άλλη άποψη. Μια πόλη φωτισμένη από τις ανταύγειες του Εμφυλίου. Φτωχοδιάβολοι που μπλέκονται στην παρανοϊκή πραγματικότητα του ’63 και σε κάτι πολύ μεγάλο, που τους ξεπερνά.
Μια ανάποδη ματιά στη μοίρα των πειραματικών ηρώων, κυρίως του Δοβρόμηρου, και η υπαρξιακή κρίση στην οποία τον οδηγούν οι παγκόσμιοι καταναγκασμοί, τα ιδεολογήματα και το στοιχειωμένο παρελθόν που αναδύεται μαζί με το σκοτάδι των κοντινών του ανθρώπων.

"Δεσμοί στοργής" του Rodrigo Hasbún

Βολιβία, 1950. Μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Χανς Ερλτ, ο καλύτερος εικονολήπτης της Λένι Ρίφενσταλ, της φωτογράφου του Χίτλερ, θα εγκαταλείψει το Μόναχο και θα καταφύγει στη Βολιβία μαζί με τη γυναίκα του και τις τρεις κόρες τους. Εκεί, θα αφοσιωθεί στην αναζήτηση της Παϊτιτί, της χαμένης πόλης των Ίνκας, που βρίσκεται κρυμμένη στην αφιλόξενη ζούγκλα του Αμαζονίου. Η Μόνικα, η μεγαλύτερη και πιο τολμηρή κόρη, θα κληρονομήσει τον αντικομφορμιστικό χαρακτήρα του Χανς και τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 θα αφιερωθεί στην λατινοαμερικάνικη επαναστατική δράση και, μετά την εκτέλεση του Τσε, σ’ έναν στόχο πολύ πιο ριψοκίνδυνο. Οι άπιαστες χίμαιρες και οι απουσίες του πατέρα, η ανεξερεύνητη ζούγκλα της βολιβιανής υπαίθρου, οι πολιτικές αναταραχές και η βαρβαρότητα των καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής και, τέλος, οι ενοχές και οι ματαιώσεις δε θα αφήσουν αλώβητες τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, ούτε τις σχέσεις που θα χτίσουν στη νέα τους πατρίδα.
Συνδυάζοντας τη βιογραφία, τη μυθοπλασία και τα ιστορικά γεγονότα, ο Ροδρίγο Ασμπούν διεισδύει, με μια πρόζα επιμελημένη και απαλλαγμένη από κάθε είδους τεχνάσματα, στους δεσμούς και στην εσωτερική ζωή των μελών αυτής της ασυνήθιστης οικογένειας.