"Οδηγός φόνων" του Αντώνη Γκόλτσου

Συγγραφέας είναι κάποιος που έχει μια ιστορία να πει. Μια νουάρ ιστορία, για παράδειγμα. Όμως, πώς είναι όταν ο συγγραφέας γράφει για να διαβαστεί από τον… δολοφόνο; Πώς είναι όταν προτείνει ένα Εγχειρίδιο φόνων; Έναν Οδηγό φόνων; Όπου δείχνει στον δολοφόνο το πότε και το πού και το πώς; «Έχει κάθε μυθιστοριογράφος μια ηθική ευθύνη για τις πιθανές επιπτώσεις των όσων γράφει;», κατά πώς αναρωτιέται η P. D. James;
Συνεργεί σε φόνο ο Αλκιβιάδης Πικρός, ο τριανταεξάχρονος αστυνομικός συγγραφέας, όταν, στα πρόθυρα ψυχολογικής και οικονομικής χρεοκοπίας, αναλαμβάνει να γράψει, κατά παραγγελία ενός «ενθουσιώδους» όσο και ανώνυμου «αναγνώστη» του, ένα μυθιστόρημα-ρεπλίκα μιας ιστορίας εγκλήματος; Εγκλήματος που παραμένει για μήνες ανεξιχνίαστο;
Και ο δολοφόνος θα χτυπήσει πατώντας στον Οδηγό φόνων του Πικρού! Που, κατ’ απαίτηση της αστυνομίας, θα συνεργαστεί με τη Δίωξη στο κυνήγι του «ενθουσιώδους αναγνώστη» του. Ο Οδηγός φόνων είναι η ιστορία ενός κυνηγητού. Όχι ακριβώς του ποντικιού από τη γάτα. Περισσότερο της ύαινας από τους διώκτες της• με τον Πικρό, σε ατέρμονα παιχνίδια του μυαλού, να σκηνοθετεί παγίδες ενορχηστρωμένες από τη Δίωξη, και την τελευταία –συστηματικά– ένα βήμα και δύο πτώματα πίσω.
Κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι χάνουν. Δεν παίζει το ρήμα. Παίζει το πόσο.

"Στον οίκο των ψεμάτων" του Ian Rankin

Όλοι έχουν κάτι να κρύψουν.
Δώδεκα χρόνια µετά την εξαφάνισή του ένας ιδιωτικός ερευνητής εντοπίζεται νεκρός, κλειδωµένος στο εσωτερικό ενός αυτοκινήτου που είναι κρυµµένο βαθιά µέσα σε ένα δάσος. Το χειρότερο –και για την οικογένειά του και για την αστυνοµία– είναι ότι το πτώµα του βρέθηκε σε µια περιοχή που είχε ήδη ερευνηθεί.
Όλοι έχουν μυστικά.
Η επιθεωρήτρια Σιβόν Κλαρκ συµµετέχει στη νέα έρευνα που σκοπό έχει να αποκαταστήσει τα λάθη που έγιναν την πρώτη φορά. Υπήρχαν πάντα υποψίες σχετικά µε τον τρόπο που είχε διεξαχθεί η έρευνα στο παρελθόν και τώρα –έπειτα από τόσα χρόνια που τα ερωτήµατα έµεναν αναπάντητα– ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Κανείς δεν είναι αθώος.
Κάθε εµπλεκόµενος αστυνοµικός πρέπει να ανακριθεί και απ’ ό,τι φαίνεται όλοι όσοι συµµετείχαν στην πρώτη έρευνα έχουν κάτι να κρύψουν και πάρα πολλά να χάσουν. Υπάρχει, όµως, κάποιος που ξέρει καλά πού µπορεί να βγάλει αυτός ο δρόµος – και ότι αυτό µπορεί να είναι το τέλος του: ο Τζον Ρέµπους.
Σ’ αυτή την περιπέτεια του Ρέμπους, η απόδοση δικαιοσύνης δεν είναι αυτοσκοπός. Ή τουλάχιστον η απόδοση δικαιοσύνης με νόμιμα μέσα.

"Ταχυδρομείο" του Charles Bukowski

Οι περιπέτειες του γυναικά, πότη και τζογαδόρου Χένρι Τσινάσκι, του λογοτεχνικού alter ego του Τσαρλς Μπουκόβσκι, όταν πιάνει μια χαμαλοδουλειά στο ταχυδρομείο για να καταφέρει να συντηρηθεί οικονομικά. Έντονο, ασυμβίβαστο και ξεκαρδιστικό, το Ταχυδρομείο είναι ένα έργο-σταθμός της αμερικάνικης λογοτεχνίας με πωλήσεις που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
«Άκου, μωρό μου, συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή η δουλειά με τρελαίνει;
Άκου, καλύτερα να την παρατήσω. Καλύτερα να καθόμαστε μέσα να κάνουμε έρωτα, καλύτερα να πηγαίνουμε για βόλτες και να μιλάμε. Ας πάμε στον ζωολογικό κήπο. Πάμε να δούμε τα ζώα. Ας οδηγήσουμε προς τον ωκεανό. Είναι μονάχα σαράντα πέντε λεπτά απόσταση. Ας παίξουμε παιχνίδια στα λούνα παρκ. Πάμε ιππόδρομο, πάμε στο Μουσείο της Τέχνης, πάμε σε έναν αγώνα μποξ. Ας κάνουμε φίλους. Ας το ρίξουμε στο γέλιο. Αυτή η ζωή είναι σαν τη ζωή όλων των άλλων, και μας σκοτώνει».

"Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι" του Διονύση Π. Σιμόπουλου

Πώς φτάσαμε τόσο μακριά στο Διάστημα; Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την πρώτη προσσελήνωση, ο κορυφαίος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας αφηγείται την πορεία μας προς τα άστρα και αναθυμάται σταθμούς της προσωπικής του διαδρομής.
Καθώς ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθούσε από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, ο πρώτος άνθρωπος ήταν έτοιμος να κατέβει και να περπατήσει πάνω στο παράξενο έδαφος της Σελήνης. Στην Ουάσιγκτον τα ρολόγια έδειχναν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969 και στην Αθήνα σχεδόν 5:00 το πρωί της άλλης μέρας.
Εκείνο το βράδυ, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης, αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο «ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα».
Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο σπουδαία και σημαδιακή, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη στιγμή της δημιουργίας. Γιατί, όπως τόσο χαρακτηριστικά γράφτηκε τότε, «εκείνη η στιγμή ήταν ανώτερη και από την πρώτη χρήση της φωτιάς, και από την ανακάλυψη του τροχού, και από την εκμετάλλευση του αρότρου. Ήταν σπουδαιότερη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο και του Κολόμβου, ανώτερη και από τη διάσπαση ακόμα του ατόμου».
Γιατί έκτοτε ο κόσμος μας και η ιστορία του δεν περιορίζονται σ’ έναν μονάχα πλανήτη. Γιατί ο κόσμος μας είναι πλέον ολόκληρο το Διάστημα, και η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και ανοιχτή όσο ολόκληρο το Σύμπαν.
……
Στα τέλη του ’68 από το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Ορλεάνης με ειδοποίησαν ότι μία εφημερίδα στην Αθήνα ζητούσε κάποιον σαν κι εμένα να καλύπτει δημοσιογραφικά τις διαστημικές αποστολές, και όπως ήταν φυσικό δέχτηκα αμέσως, με μόνη αμοιβή τα έξοδά μου και την αεροπορική αποστολή της εφημερίδας, που έφτανε σε δύο ημέρες από την έκδοσή της. Στις δύο πρώτες αποστολές (Apollo 9 και 10) που κάλυψα δημοσιογραφικά περιοριζόμουν για οικονομία στο να επισκεφτώ το Διαστημικό Κέντρο του Χιούστον και να στέλνω τις ανταποκρίσεις μου στην Αθήνα από εκεί. Τη νέα εκτόξευση του Apollo 11 από το Ακρωτήριο Κένεντι δεν ήμουν διατεθειμένος να τη χάσω. Στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι έφτασα την παραμονή της εκτόξευσης και προσπάθησα, για ευνόητους λόγους, να βρω κι άλλους Έλληνες δημοσιογράφους διαπιστευμένους να παρακολουθήσουν την ιστορική αυτή εκτόξευση. Δεν βρήκα όμως κανέναν επισήμως διαπιστευμένο δημοσιογράφο από τη χώρα μας εκτός εμού!

"Πράκτορας δίχως άδεια 2: Η τελευταία στιγμή" του Andrew Lane

Μια σειρά από µέλη του προσωπικού του Ινστιτούτου Γκόλντφιντς βρίσκονται νεκρά. Το ινστιτούτο είναι ένα ερευνητικό κέντρο στο Αλµπουκέρκι των ΗΠΑ, όπου κατασκευάζονται άκρως απόρρητα οπλικά συστήµατα για τον Βρετανικό Στρατό, την ΜΙ-6 και την ΑΤΡΟΜΥΤΥ. Στην Μπεξ ανατίθεται να ερευνήσει κατά πόσο οι θάνατοι αυτοί αποτελούν απειλή για τα βρετανικά συµφέροντα. Υπάρχει όµως ένα πρόβληµα: η Επικεφαλής Ασφαλείας στο Γκόλντφιντς είναι παλιά συµφοιτήτριά της. Η Μπεξ αναγκάζεται να επιστρατεύσει ξανά τον Κίερον, για να εισχωρήσει στο ινστιτούτο υιοθετώντας την πλαστή ταυτότητα ενός εφήβου που είναι διάνοια στους υπολογιστές.
Καθώς η Μπεξ ερευνά τους θανάτους των υπαλλήλων, κάτι πιο σατανικό αρχίζει να διαφαίνεται από πίσω τους – κάτι το οποίο δεν απειλεί µονάχα τον Κίερον, ο οποίος απάγεται από το ινστιτούτο και µεταφέρεται στα κεντρικά τους στο Τελ Αβίβ, αλλά και ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη…

"Η Κατ Γουλφ ερευνά" της Lauren St John

Η Κατ Γουλφ λατρεύει το καινούριο της σπίτι στο ειδυλλιακό Μπλούμπελ Μπέι, όπου μετακόμισε μαζί με τη μητέρα της που είναι κτηνίατρος – ειδικά αφού σ’ αυτό ζει και μία αγριόγατα. Όταν όμως, προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα, στήνει τη δική της επιχείρηση φύλαξης κατοικίδιων, η Κατ ανακαλύπτει ότι πίσω από το αψεγάδιαστο πρόσωπο της πόλης κρύβονται σκοτεινά και επικίνδυνα μυστικά. Ο άνδρας που της εμπιστεύτηκε το κατοικίδιό του εξαφανίζεται από το αρχοντικό του και η Κατ στρέφεται για βοήθεια στην καινούρια της φίλη, τη Χάρπερ Λαμπ. Η εξιχνίαση του μυστηρίου, που αρχίζει ως ένας τρόπος να περάσουν ευχάριστα τις διακοπές τους, γρήγορα θα αποδειχτεί επικίνδυνη για τις ζωές των δύο κοριτσιών, αφού η υπόθεση έχει να κάνει με έναν Ρώσο διπλό πράκτορα και την απόπειρα δολοφονίας του υπουργού Άμυνας.