Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένα τυπικό προάστιο κοντά στο δάσος των Μικρών Κρεμασμένων. Μια ασυνήθιστη οικογένεια: ένας σιωπηλός και βίαιος πατέρας, κυνηγός άγριων θηραμάτων που τα εκθέτει σε ειδικό δωμάτιο· μια απούσα, φοβισμένη και υποταγμένη μητέρα, που ασχολείται μόνο με τον κήπο και τα ζώα της· ο μικρός, γλυκός και αθώος γιος και η μεγαλύτερη ευφυής και μαχητική κόρη, που περνούν τη ζωή τους παίζοντας στη χωματερή αυτοκινήτων και περιμένοντας ανυπόμονα να ακούσουν τη μουσική από το καροτσάκι του παγωτατζή. Ώσπου μια μέρα ένα παράλογο και τραγικό δυστύχημα θα συγκλονίσει με βίαιο τρόπο το παρόν τους...
Η αληθινή ζωή είναι ένα παράδοξο ανάμεσα σε μια επίγεια κόλαση και έναν φανταστικό παράδεισο.
Οι ζωντανοί χαρακτήρες, η τρυφερή ματιά, το αισθησιακό αλλά και βίαιο σύμπαν και η πρωτόγνωρη και ασυνήθιστη γραφή της Adeline Dieudonné συνθέτουν ένα αριστοτεχνικό, πρωτότυπο και εθιστικό μυθιστόρημα, που θα καταλάβει μια περίοπτη θέση στη μνήμη και στην καρδιά του αναγνώστη.

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν βιβλία που όταν τα παίρνεις στα χέρια σου ξέρεις τι να περιμένεις, υπάρχουν κάποια άλλα όπου φαντάζεσαι το τι θα βρεις μπροστά σου, χωρίς να είναι τελικά σίγουρο το αποτέλεσμα, ενώ υπάρχουν και ορισμένα, πολύ ιδιαίτερα βιβλία, τα οποία σε βρίσκουν εντελώς απροετοίμαστο. Μια περίπτωση που υπάγεται στην τελευταία πιθανότητα είναι και το βιβλίο της Adeline Dieudonn, "Αληθινή ζωή", που σε συνταράσσει με τρόπους που δεν φαντάζεσαι όταν ξεκινάς την ανάγνωσή του, που σε συγκινεί βαθιά και σε προβληματίζει σε ένα πολυδιάστατο κοινωνικό και ανθρωπολογικό επίπεδο, βάζοντάς σε στη διαδικασία να σκεφτείς και να αναλύσεις καταστάσεις που, συνήθως, αν δεν βρεθείς κατά μέτωπο αντιμέτωπος μαζί τους, δεν το κάνεις, ή τουλάχιστον όχι στα σοβαρά.

Ένας πατέρας κλειστός, απλησίαστος, απροσπέλαστος, ένας άνθρωπος σκληρός -ακόμα και το χόμπι του είναι σκληρό, άγριο και απάνθρωπο-, που παίρνει ικανοποίηση από την έκθεση της βιαιότητάς του που προσπαθεί να εκδηλωθεί όσο πιο συγκαλυμμένα γίνεται. Μία μητέρα που ζει βουτηγμένη στον φόβο, που δεν αντιδράει γιατί θεωρεί πως η υποταγή της σε μια συνθήκη, άσχετα απ' το αν αυτή της αρέσει ή την ικανοποιεί, είναι η πιο ασφαλής επιλογή που μπορεί να κάνει, στρουθοκαμηλίζοντας και πιστεύοντας πως ό,τι παριστάνεις πως δεν βλέπεις, ίσως και να πάψει να υπάρχει. Δύο παιδιά, ένα γλυκό και τρυφερό αγόρι που στα μάτια του βλέπει κανείς την αθωότητα όλου του κόσμου και μια μαχητική κοπέλα που έχει μέσα της μια ακόρεστη δίψα για ζωή, που κάνει όνειρα και πιστεύει πως η ζωή της, μια μέρα, μπορεί ν' αλλάξει. Κι έρχεται εκείνη η στιγμή, συμβαίνει εκείνο το γεγονός που φέρνει τα πάνω κάτω στην καθημερινότητά τους, ανατρέπει τις ισορροπίες τους

Η ιστορία είναι αρκετά "basic", αυτό που λέμε, σε απλά ελληνικά, κοινή και όχι και τόσο πρωτότυπη. Μια οικογένεια που, δυστυχώς, αντικατοπτρίζει μεγάλη μερίδα των σύγχρονων οικογενειακών προτύπων, με το κάθε μέλος της να είναι βυθισμένο στη δικιά του εσωτερική θλίψη, πνιγμένο στα άγχη και στις αγωνίες του και, εν τέλει, που οδηγείται σε κατευθυνόμενες σχεδόν συμπεριφορές, επηρεασμένες σε μεγάλο βαθμό από την συνθήκη της πραγματικότητάς του που δεν αντέχει αλλά που έχει εγκλωβιστεί μέσα της. Κι εκεί έρχεται να προστεθεί το στοιχείο της ακραίας τραγικότητας που κάνει τα ήδη τρεμάμενα θεμέλιά της να καταρρέουν και σκάει σαν γροθιά στο στομάχι μας, ένα αίσθημα που αυξάνει περισσότερο το γεγονός ότι όλο αυτό αφορά ένα παιδί.

Η βία είναι ένα στοιχείο που παίζει πολύ καθοριστικό ρόλο στην αφήγηση της όλης ιστορίας, η οποία, όμως, είναι δοσμένη με μια παιδικότητα που άλλοτε μας συγκινεί κι άλλες φορές, πάλι, μας κάνει να χαμογελάμε, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Γιατί εκεί που η παιδική επίγνωση μιας φρικτής πραγματικότητας και της σκληρότητας με την οποία έρχεται αντιμέτωπη ένα τόσο νεαρό κορίτσι, συναντά το αθώο και ειλικρινές χιούμορ της, που ενισχύει το πνεύμα μαχητικότητας, το οποίο είναι ντυμένο με ένα πέπλο κεντημένο με τις μικρές εκείνες ψευδαισθήσεις της παιδικής ηλικίας που ενισχύουν και τονώνουν το ηθικό μας, και των ηρώων μας κατ' επέκτασιν και υπό συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις, αλλά και της πίστης μας απέναντι σε ένα μέλλον που μπορεί να είναι καλύτερο από το ζοφερό παρόν μας.

Με μια γραφή αρκετά απλή και άμεση, μα και μια αρκετά ισχυρή δόση λυρισμού και ποιητικής διάθεσης, η Adeline Dieudonn αφηγείται μια ιστορία που μας συγκινεί και μας γεννά προβληματισμούς, με τη φωνή ενός μικρού κοριτσιού που έχει την ανάγκη να ακουστεί. Μπορεί αρκετές φορές να γίνεται ιδιαίτερα ωμή και σκληρή, και αυτό να μας ταράζει, όμως, τελικά, αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που καθιστούν την ιστορία αυτή τόσο δυνατή και έντονη και που την κάνει να ξεχωρίζει από κάποιες άλλες με κοινό ή με παρόμοιο πυρήνα. Ένα συγκλονιστικό πρώτο μυθιστόρημα, γρήγορο, άμεσο και διόλου φλύαρο, απόλυτα στοχευμένο που παραμένει στην ουσία των πραγμάτων και της αλήθειας του, από μια συγγραφέα που θεωρώ πως θα μας απασχολήσει σημαντικά στο μέλλον και όχι άδικα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Adeline Dieudonne
Μεταφραστής: Βοντά Χαριτωμένη
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 272
ISBN: 978-960-19-0758-1