Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια κοπέλα, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπίτι που έχει παντού χαραγμένο τ’ όνομά της, ασφυκτιά μέσα στον γάμο της, στη φυλακή που αντί για σίδερα έχει λέξεις. Ένας άντρας, μεγαλωμένος με τη ρετσινιά του «γύφτου» και του «μπάσταρδου», μοναχικός, σκληρός, συναισθηματικά χωλός, ακροβατεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που από νωρίς τον απορρίπτει και τον εχθρεύεται. Ένας έρωτας, μια αμοιβαία ανάγκη, μια φυγή και ένα άδοξο τέλος.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας ξένος, ταλαιπωρημένος απ’ το ταξίδι, βρίσκει θαλπωρή και καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας που είναι γεννημένη ν’ αγαπά, να προσφέρει, να γαληνεύει τους ανθρώπους. Πιο πέρα, στο δάσος, η Ελισσώ. Γιάτρισσα, μαΐστρα, κατέχει τη Γνώση, τη Σοφία της ζωής. Ρίχνει τους ρούνους και βλέπει το πριν και το μετά. Μα δεν τα βλέπει όλα.
Ένα μυστικό. Ένας γρίφος, που ζητάει να λυθεί. Ψυχές ταραγμένες που προσπαθούν να ισορροπήσουν, να βρουν τον σκοπό τους και να γιατρευτούν. Μόνος δρόμος, η Αλήθεια∙ αυτή που κρύβεται μέσα τους κι αδυνατούν να δούνε. Αυτή μονάχα μπορεί να τους λυτρώσει. Η Αλήθεια της ψυχής. Τίποτα πέρα απ’ αυτήν, τίποτα χωρίς αυτήν… 

Προσωπική άποψη:
Πέντε χρόνια μετά το συγκλονιστικό "219 ημέρες βροχής", η αγαπημένη συγγραφέας Αφροδίτη Βακάλη επιστρέφει με ένα νέο μυθιστόρημα, με ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και γεμάτο συναίσθημα, οι ήρωες του οποίου μπορεί να μην ακολουθούν τα εύκολα μονοπάτια της ζωής τους, αλλά εκείνα που τους ταξιδεύουν μέσα από απόκρημνες διαδρομές χαράζοντας σημάδια στο σώμα, στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή τους, μέχρι να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό. Ποιος είναι αυτός; Η αλήθεια, γιατί μονάχα μέσα από αυτήν μπορεί να επέλθει η λύτρωση, η κάθαρση, η ηρεμία που κάθε ταραγμένη ύπαρξη αναζητά, ως ένα άλλο λιμάνι στο οποίο θα μπορέσει, τελικά, να αράξει.

Μια γυναίκα που έχασε τον άντρα που αγάπησε μέσα σε μία και μόνο ανύποπτη στιγμή, και που πριν να προλάβει να γεμίσει το σπιτικό τους με γέλια και χαρές, τυλίχτηκε στο πένθος. Ένα αγόρι που μεγάλωσε κι έγινε ένας άντρας κτητικός, εμμονικός απέναντι σε μια νεαρή κοπέλα που παραδόθηκε στην αγάπη του πριν καν να προλάβει να κατανοήσει τι σημαίνει ν' αγαπάς, για να θαφτεί μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού που έγινε η φυλακή της. Ένας πατέρας που λάτρεψε μια κόρη, την ίδια ώρα που η μάνα της πάσχιζε να πείσει τον εαυτό της να την αγαπήσει, εγκλωβισμένη στον πόνο ενός παρελθόντος που προσπαθούσε μια ζωή να βάψει βαθιά μέσα της χωρίς, ωστόσο, να το πετυχαίνει. Ένα νεαρό αγόρι που καταδικάστηκε να ζει κυνηγημένο και που μεγάλωσε για να γίνει ένας άντρας που έφερε βαρύ στίγμα πάνω του, που πάντοτε προσπαθούσε να κάνει μία νέα αρχή και που πάντα κάτι απρόσμενο τερμάτιζε τα όνειρά του. Ένα μικρό κορίτσι που μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει το παρελθόν του, προσπαθώντας να ζήσει το παρόν της, αλλά που τα σημάδια της την βαστούσαν πάντα πίσω.

Το "Χαρακιές πάνω στον χρόνο" είναι ένα πολυσχιδές μυθιστόρημα που αφηγείται πολλές και διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων, οι ζωές των οποίων δέθηκαν σχεδόν με τρόπο καρμικό, με μια κόκκινη κλωστή ποτισμένη με αίμα, δάκρυα, μετάνοια, μα και με πολλή αγάπη -που μπορεί να μην ήταν πάντα ιδανική, ωστόσο, ήταν βαθιά και δυνατή- και μια βαθύτερη επιθυμία για την κατάκτηση της προσωπικής τους ευτυχίας. Μια ευτυχίας άπιαστης, σχεδόν ουτοπικής, και αυτό γιατί έγιναν οι ίδιοι σκλάβοι των παθών, των ενοχών, των λανθασμένων αποφάσεων που πήραν στην πορεία της ζωής τους και που τους οδήγησαν σε αδιέξοδα απ' τα οποία δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής, γιατί εκείνοι ήταν που εγκλώβισαν εκεί τον εαυτό τους. 

Και τα χρόνια περνάνε κι εμείς γινόμαστε μάρτυρες στις ζωές όλων αυτών των ανθρώπων. Άλλες από αυτές τερματίστηκαν άδοξα, άλλες κύλησαν μέσα σε βάσανα και αναμνήσεις οδυνηρές που τους τιμωρούσαν κάθε μέρα αλύπητα, ενώ κάποιες άλλες πορεύτηκαν πιο ήρεμα, μέσα σε μια άγνοια, όμως, που δεν λειτουργεί πάντα προστατευτικά, παρά συντηρεί μια εσωτερική ανάγκη που μπορεί να μας πληγώνει περισσότερο απ' την ίδια τη γνώση. Γιατί η αλήθεια μπορεί να μην είναι πάντοτε απόλυτα λυτρωτική, είναι, όμως, αυτή που μας αποδεσμεύει από τις ενοχές μας και απ' όσα μας κρατάνε πίσω και δεν μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε μπροστά, λαβωμένοι μεν, αλλά έχοντας πλέον την επιλογή του ν' αποφασίσουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε, πως θέλουμε να ζήσουμε, αλλά και το πως θέλουμε να εκδηλώνουμε την αγάπη μας.

Η κυρία Βακάλη, για μια ακόμα φορά, μας καθηλώνει με την συναισθηματική δύναμη της πένας της, μα και με την γλαφυρή της αφήγηση που διαθέτει μια δόση λυρισμού και συμβολισμούς που μας προβληματίζουν και μας φέρνουν αντιμέτωπους με διλήμματα που δεν αφορούν μόνο τους ήρωές της, αλλά κι εμάς τους ίδιους, που αν δεν έχουμε βρεθεί στη θέση τους, θα μπορούσαμε να βρεθούμε ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και στο τέλος, μας κάνει να συνειδητοποιούμε πως δεν είναι τα πάντα καθορισμένα από τη μοίρα μας, σε τούτη τη ζωή, αλλά πως αυτή ακολουθεί τις διαδρομές και παίρνει το σχήμα που εμείς ορίζουμε με τις αποφάσεις μας. Όπως, επίσης, μας φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια, που είτε ευχάριστη είτε όχι, πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθεί κι εμείς να την αντιμετωπίσουμε, με όλο μας το σθένος, γιατί έτσι είμαστε καμωμένοι οι άνθρωποι, για να αντέχουμε. Και η μεγαλύτερη αλήθεια απ' όλες είναι πως η αγάπη δεν είναι αυτή που μας πληγώνει, αλλά η δικιά μας η αδυναμία να την αγκαλιάσουμε και να της φερθούμε όπως της αξίζει. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για να διεκδικήσουμε, όχι την απόλυτη ευτυχία, αλλά μια δεύτερη ευκαιρία.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου: 
Συγγραφέας: Βακάλη Αφορδίτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-618-01-3044-7