
Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Καμίλ Πρίκερ, δημοσιογράφος, επιστρέφει ύστερα από χρόνια στη γενέτειρά της με αφορμή τους φόνους δύο νεαρών κοριτσιών την εξιχνίαση των οποίων καλείται να καλύψει για λογαριασμό της εφημερίδας της.
Η επιστροφή της θα την αναγκάσει να έρθει ξανά σε επαφή με την οικογένειά της από την οποία έχει αποξενωθεί και θα ξαναξυπνήσει τις μνήμες της οικογενειακής τραγωδίας που βαραίνουν το παρελθόν της.
Παράλληλα η αστυνομική έρευνα που διενεργείται μοιάζει αδιέξοδη και η μόνη λύση για να λυθεί το παζλ των φόνων είναι η κατάδυση της Καμίλ στην προσωπική της κόλαση.
Προσωπική άποψη:
Η Gillian Flynn είναι δημοσιογράφος και παράλληλα, ένα από τα πιο καυτά και πολυσυζητημένα σήμερα, ονόματα στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο, "Αιχμηρά Αντικείμενα", είναι από τα ξεχωριστά και σπάνια δείγματα του είδους και δεν είναι διόλου τυχαίο που όχι μόνο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές αλλά, της χάρισε τα βραβεία CWA Ian Fleming Steel Dagger και CWA New Blood Fiction Dagger. Και πως να μην κάνει άλλωστε επιτυχία όταν το βιβλίο αυτό, δεν είναι απλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά, ένα ψυχολογικό θρίλερ χαρακτήρων από αυτά που σπανίζουν στις μέρες μας και όταν τελικά φτάνουν στα χέρια μας, μας κάνουν να ριγούμε και να ανατριχιάζουμε, σκεπτόμενοι πόσο περίπλοκο μπορεί να είναι το ανθρώπινο μυαλό και πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε κατευθυνόμενοι από τα πάθη, τις εμμονές και τις φοβίες μας.
Ακολουθώντας στην αρχή ένα συμβατικό μοτίβο, η ιστορία μας μεταφέρει σε μια επαρχιακή πόλη της Αμερικής όπου μέσα σε διάστημα 9 μηνών, δύο ανήλικα κορίτσια εξαφανίζονται για να βρεθούν λίγο αργότερα νεκρά, με όλα τους τα δόντια να έχουν αφαιρεθεί. Η Καμίλ Πάρκερ, μια 30χρονη δημοσιογράφος που κατάγεται από την ίδια πόλη με τα θύματα, μια γυναίκα με προβλήματα αλκοολισμού που στο παρελθόν χάραζε η ίδια το σώμα της με αιχμηρά αντικείμενα, σαφέστατα επηρεασμένη από τις τραυματικές αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, επιστρέφει στη γενέτηρά της προκειμένου να καλύψει το θέμα για λογαριασμό της εφημερίδας που εργάζεται στο Σικάγο. Το να κάνει την δουλειά της όμως αποδεικνύεται πολύ δύσκολο καθώς, η τοπική κοινωνία την αντιμετωπίζει σαν ένα αρπακτικό που μοναδικό του στόχο έχει να εκμεταλλευτεί τον πόνο τους. Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή σε μια σειρά προβλημάτων καθώς, αναγκασμένη να εγκατασταθεί στο πατρικό της σπίτι, έρχεται ξανά αντιμέτωπη με την δυσλειτουργική οικογένειά της αλλά και με τις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που την εξώθησαν στις προαναφερόμενες, ακραίες συμπεριφορές.
Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα και ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όσον αφορά την ιστορία της Flynn, είναι το ψυχολογικό προφίλ των εμπλεκόμενων σε αυτή. Η Άντορα, η μητέρα της Καμίλ, είναι μια γυναίκα που ζει με την ψυχαναγκαστική ανάγκη να έχει τον έλεγχο πάνω στα παιδιά της, να μπορεί να τα φροντίζει και να δίνεται σε αυτά αλλά μονάχα όταν εκείνα είναι άρρωστα και εξαρτώνται ολοκληρωτικά από εκείνη. Η ίδια η Καμίλ, αυτοτιμωρεί τον εαυτό της εξαιτίας των διάφορων επιλογών που έκανε στη ζωή της ως παιδί και αργότερα ως έφηβη, ενώ ενδόμυχα ζηλεύει την αγάπη της μητέρας της απέναντι στη νεκρή αδερφή της, μια αγάπη που ποτέ η ίδια δεν βίωσε χωρίς να είναι σίγουρη αν φταίει εκείνη που ήταν αντιδραστική. Το οικογενειακό παζλ συμπληρώνεται από την φιγούρα ενός αδιάφορου, φορώντας παρωπίδες πατριού αλλά και μιας μικρότερης ετεροθαλούς αδελφής με ακραίες συμπεριφορές και ξεσπάσματα βίας η οποία έχει μια επίσης ψυχαναγκαστική ανάγκη να την αγαπούν και να αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής και της φροντίδας, με όποιο μέσο και όποιο κόστος.
Η Flynn συνθέτει με μαεστρία ένα ψυχολογικό θρίλερ που συνδυάζει το αστυνομικό μυστήριο με το προφίλ των κατά συρροήν δολοφόνων σε μια προσπάθεια να διακηρύξει πως η βία δεν φέρει την αντρική σφραγίδα αλλά ότι αντίθετα, οι γυναίκες μπορούν να γίνουν πολύ πιο σκληρές και βίαιες, κατευθυνόμενες από την ίδια τους την ανασφάλεια. Εξού και η όποια μορφή βίας εμφανίζεται στο βιβλίο δεν έχει να κάνει με τα όποιας φύσης ξεσπάσματα των γυναικών απέναντι στο αντρικό αλλά, στο ίδιο τους το φύλο. Αυτοτραυματίζονται, εθίζονται σε ουσίες, ακολουθούν παραβατικές συμπεριφορές, τραυματίζουν ή μία την άλλη ψυχολογικά, συναισθηματικά και ηθικά και όλα αυτά, κάτω από το πέπλο του καθωσπρεπισμού και την προς τα έξω εικόνα της αγίας και σωστής οικογένειας. Η ανάγκη δε της συγγραφέως να τονίσει όλα τα παραπάνω, φαίνεται από το γεγονός ότι κοινωνικά, οι άντρες βρίσκονται στο περιθώριο και στέκουν ως απλοί παρατηρητές των εξελίξεων των οποίων, οι γυναίκες είναι που κινούν τα νήματα.
Η αφήγηση της Flynn ακολουθεί σχεδόν κινηματογραφικούς ρυθμούς, οδηγώντας μας σταθερά προς τη λύση του μυστηρίου που ακόμα κι όταν δεν αργεί υποσυνείδητα να παρουσιαστεί μπροστά μας, μας καθηλώνει και μας κόβει την ανάσα. Η γλώσσα της είναι μοντέρνα και σύγχρονη, πολλές φορές τολμηρή και ακραία χωρίς όμως να αγγίζει τα όρια του προκλητικού. Υπάρχει μια ωμότητα στον λόγο της η οποία όμως, απλώς προσδίδει ρεαλιστικότητα σε μια ιστορία η εξέλιξη της οποίας, δεν θα έπρεπε να μας ξαφνιάζει και να όμως που το κάνει. Για να βγει όμως η αλήθεια στο φως πρέπει, τόσο η Καμίλ όσο και οι γύρω της, να βουτήξουν βαθιά στο παρελθόν τους, να αποτινάξουν την ενοχή από πάνω τους και να δουν με καθαρό βλέμμα την καταστροφική αλήθεια που πάντα ήταν εκεί. Και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξεσκονίσουν το παρελθόν τους, να βγάλουν τους σκελετούς που βρίσκονται καλά κρυμμένοι στις παιδικές τους ντουλάπες, τότε αυτό πρέπει να κάνουν γιατί μόνο όταν έρθει η συνειδητοποίηση, μπορεί να ακολουθήσει η λύτρωση, έστω κι αν το φορτίο της είναι βαρύ και δύσκολο.
Μια ιστορία βίας και διαστροφής, μια ιστορία για την ψυχαναγκαστική ανάγκη που γεννούν πολλές φορές τα ένστικτά μας, ικανή να μας οδηγήσει στα άκρα. Μια ιστορία για την συγκαλυμμένη οικογενειακή βία που μπορεί να ξεπερνάει τα αυστηρά όρια της άμεσης αντίληψης. Γιατί οι βαθύτερες φοβίες, τα μεγαλύτερα άγχη μας, οι πιο ισχυρές αδυναμίες, συνήθως, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια, γεννιούνται βαθιά μέσα μας για να ριζώσουν και να αναπτυχθούν κατατρώγοντας ότι ανθρώπινο μπορεί να έχει μείνει εκεί μέσα για να μας σώσει. Και αν αμφιβάλλετε ότι μια γυναίκα μπορεί να πράξει τόσο μεγάλα αίσχη, τότε το βιβλίο αυτό είναι η τρανή απόδειξη πως μπορεί, με τη γυναίκα στο μέσο όλων, να κανιβαλίζει απέναντι στην ίδια της τη φύση, είτε είναι μια έφηβη που θεωρεί ότι κάνει την επανάστασή της, είτε είναι μεσήλικη που επιτίθεται σε οποιαδήποτε είναι διαφορετική από εκείνη, είτε είναι μια μητέρα που τρώει τα ίδια της τα παιδιά προκειμένου να ικανοποιήσει τον εγωισμό και την ανάγκη της να δώσει σκοπό στην ύπαρξή της.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Gillian Flynn
Μεταφραστής: Αρβανίτη Γωγώ
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2008
Αρ. σελίδων: 376
ISBN: 978-960-455-337-2
28 Σχόλια:
Πολύ ντόρος έχει γίνει τώρα τελευταία για την Gillian Flynn και για "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε".Το έχεις διαβάσει?
Και αυτό πάντως φαίνεται ενδιαφέρον,ιδιαίτερα το ψυχολογικό κομμάτι.
Καλησπέρα Γιώτα.
Την περίμενα αυτή την ανάρτηση.
Λέω δεν μπορεί κάποια στιγμή θα διαβάσεις Gillian Flynn.
Είναι πολύ καλό θρίλερ αν και δεν μεταδίδει αγωνία,παρά μια απλή περιέργεια για το
τέλος. Πολύ ταλαντούχα η συγγραφέας,έχει ιδιόμορφο συγγραφικό στύλ.
Να διαβάσεις και τα άλλα δυο που έχει γράψει.
Το δεύτερο βιβλίο της Σκοτεινός τόπος είναι ακόμη καλύτερο από τα Αιχμηρά αντικείμενα.
@ Βίκυ όχι μόνο φαίνεται, είναι πολύ ενδιαφέρον! :)
Πήρα και τα 3 βιβλία της Flynn μαζί οπότε σύντομα θα έχετε αναρτήσεις και για τα υπόλοιπα! ;)
@ Καλησπέρα Νόρα μου!
Όχι που θα μου ξέφευγε! Χι, χι, χι...
Μα νομίζω ότι βασικός του σκοπός ήταν να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο ψυχολογικό προφίλ χαρακτήρων και αυτό το πετυχαίνει στο μέγιστο βαθμό.
Όπως είπα και στη Βίκυ πιο πάνω, πήρα και τα 3 μαζεμένα οπότε θα τα διαβάσω με την σειρά για να δω και τη εξέλιξή της μιας και λένε ότι κάθε βιβλίο είναι καλύτερο από το προηγούμενο!
Δεν διαφωνώ.
Απλά στο δεύτερο χτίζει σιγά σιγά το σασπένς και επικεντρώνεται περισσότερο στο αστυνομικό μυστήριο.Είναι το αγαπημένο μου.Ανυπομονώ να το διαβάσεις και να μου πεις μετά την γνώμη σου! :)
Σίγουρα θα μπεί κι αυτό στο πρόγραμμα.Περιμένω εντυπώσεις μόλις διαβάσεις και τ'άλλα. ;)
Εξαιρετική παρουσίαση. Διάβασα κι εγώ το βιβλίο κι έγραψα σχετικά. η δική σου ανάρτηση όμως υπερέχει ως προς τη ψυχολογική ανάλυση.
@ Νόρα μου υπόσχομαι να τα διαβάσω όσο πιο σύντομα μπορώ και να επανέλθω! :)
@ Βικάκι εννοείται! :)
Απλά να ξέρεις... δεν είναι soft! :P
@ Αναγνώστρια σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που μας επισκέφθηκες! :)
Διάβασα την ανάρτησή σου πριν λίγο και είναι πραγματικά πολλή καλή! :)
Μου κίνησες την περιέργεια πάλι! Δεν προλαβαίνω να διαβάσω τόσα πολλά βιβλία *κλαψ*, γιατί να μην έχει 200 ώρες το 24ωρο;
@ Μαράκι την ίδια απορία έχω κι εγώ αλλά, σε ασφαλές συμπέρασμα δεν καταλήγω! :P
Το βιβλίο αυτό το διάβασα όταν πρωτοκυκλοφόρησε και παρά το γεγονός ότι μού άρεσε ο τρόπος γραφής της συγγραφέως και η ψυχολογική ανάλυση των ηρώων, το ίδιο το βιβλίο με "αρρώστησε". Όμως θεωρώ πραγματικά πολύ καλύτερο "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε". Ίσως και να είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα αυτό το καλοκαίρι. Και όπως ξέρεις διάβασα πολλά!!!
@ Βίβιαν είναι ήδη στη λίστα προς ανάγνωση. Θα το κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ.
Ναι, είναι λίγο "άρρωστο" το θέμα αλλά στην πραγματικότητα, απόλυτα σύγχρονο και επίκαιρο.
Απαπαπαπαπα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ανατρίχιασα και μόνο που διάβασα για βγάλσιμο δοντιών και ξυράφια!Μα καλά έπιασες όλα τα σοροπιαστά και μετά αυτό;;;;
@ Χρύσα, έλα βρε μυγιάγγιχτη... ανατρίχιασες... :P
Α, εγώ δεν έχω τέτοια θέματα! Πάω από το ένα θέμα στο άλλο με περισσή ευκολία! :P
Πολύ δυνατό βιβλίο, και εμένα μου άρεσε περισσότερο το 2ο της, Σκοτεινός Τόπος. Αντίθετα, το καινούργιο της, Το κορίτσι που εξαφανίστηκε, δεν με ενθουσίασε καθόλου...περιμένω με αγωνία τα επόμενα σου άρθρα
@ steve62742 βλέπω ότι όλοι πάνω-κάτω έχετε την ίδια άποψη. Περιμένω λοιπόν να διαπιστώσω αν θα συμφωνήσω! :)
Το ξεκίνησα χθες. Μέχρι τώρα φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και διαφορετικό από όσα έχω διαβάσει...
@ Mr T. σε περιμένω με ολοκληρωμένη άποψη μόλις το τελειώσεις! ;)
Τώρα που το θυμήθηκα, είδες το 500 days of Summer;
@ Mr. T όχι, γιατί με το βιβλίο δεν έχω προλάβει! :/
Εδώ ξεχνάω να φάω και να κοιμηθώ λέμε... χα, χα, χα!
Η Flynn καταφέρνει να στήσει καλά το ψυχολογικό προφίλ των πρωταγωνιστών και να μας συστήσει τον κόσμο της,που όσο νοσηρός κι αν είναι δεν παύει να είναι αληθινός. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι έλειπε το σασπένς που θα περίμενες από ένα αστυνομικό βιβλίο,καθώς η λύση ήταν φανερή από την αρχή.
@ Βίκυ συμφωνώ με όσα λες! Νομίζω πως πάνω απ' όλα, είναι ένα ψυχογράφημα, παρά ένα κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Εξ' αρχής μπορείς να καταλάβεις τι έχει συμβεί αλλά παρ' όλα ταύτα, βρίσκεις την ουσία αλλού και τελικά, δεν σε ξενίζει!
Μου είχε αρέσει πολύ αυτό το βιβλίο, όπως και ο σκοτεινός τόπος! Θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων και την αποκάλυψη της σαπίλας της ήρεμης επαρχιακής Αμερικής. Καταλαβαίνω βέβαια, ότι λόγω της βίας και ιδίως της νοσηρότητάς τους μπορεί να απωθήσουν ορισμένους ανθρώπους.
@ Βάγια, εμένα, γενικά μου αρεσει η Flynn. Το μόνο της μειονέκτημα θεωρώ πως είναι η προβλεψιμότητά της. Και στον "Σκοτεινό Τόπο", αλλά και σε αυτό, είχα καταλάβει από πολύ νωρίς τι γίνεται και πως θα καταλήξει.
σας προτεινω ανεπιφυλακτα το κοριτσι που εξαφανιστηκε! ειναι ευφυεστατο και μακραν το καλυτερο της!περιμενουμε review
@ angel έχω ξεχάσει από πότε το έχω στην στίβα να περιμένει να διαβαστεί! :/
Δημοσίευση σχολίου