"Δόξα" του Vladimir Nabokov

Ο Μάρτιν Εντελβάις, ένας νεαρός Ρώσος με ρομαντική ψυχή αλλά χωρίς σκοπό στη ζωή, αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Η μητέρα του, μια αυστηρή αλλά στοργική αριστοκράτισσα, τον στέλνει να σπουδάσει στην Αγγλία, όπου φιλοξενείται από τους Ζιλάνοφ, Ρώσους εμιγκρέδες όπως εκείνος. Ο Μάρτιν πολύ σύντομα ερωτεύεται με πάθος τη μικρή κόρη της οικογένειας, Σόνια, μια κυκλοθυμική, προκλητική και απρόσιτη κοπέλα, που όλες του οι προσπά--θειες να την κατακτήσει πέφτουν στο κενό. Ωστόσο, ο ήρωας δεν μπορεί να την ξεχάσει και να καταθέσει τα όπλα της ερωτικής πο-λιορκίας του, και έτσι μηχανεύεται μια ηρωική και συνάμα παράτολμη και ασυλλόγιστη πράξη για να την εντυπωσιάσει, με την ελπίδα να την κερδίσει.
Η Δόξα είναι μια υπεροχή όσο και παιχνιδιάρικη περιγραφή των μοναδικών μηχανισμών της μνήμης, της φαντασίας και της φαντασίωσης. Μια ιστορία για τον έρωτα και την ψευδαίσθησή του, ειπωμένη με τρόπο ονειρικό μα εντυπωσιακά ανθρώπινο, γήινο και αληθινό.

"Οκτώ" της Katherine Neville

Νέα Υόρκη, 1972 Εξειδικευμένη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και αυτοδίδακτη ειδήμων στο σκάκι και στα μαθηματικά, η Κάθριν Βέλις εργάζεται σε μια εταιρεία ορκωτών ελεγκτών λογιστών, μέλος των Μεγάλων Οκτώ. Προτού ταξιδέψει στην Αλγερία για ένα νέο έργο της εταιρείας, η Κάθριν μαθαίνει για τον θανάσιμο κίνδυνο που της επιφυλάσσει το μέλλον από μια μάντισσα που της διαβάζει το χέρι. Λίγο μετά, ένας αντικέρ πλησιάζει την Κατ με μια παράξενη πρόταση: της εμπιστεύεται την πληροφορία πως ένας ανώνυμος πελάτης του προσπαθεί να συγκεντρώσει τα χαμένα κομμάτια μιας ανυπολόγιστης αξίας σκακιέρας, τα οποία εικάζεται ότι βρίσκονται στην Αλγερία. Αν η Κατ καταφέρει να τα φέρει πίσω, η αμοιβή της θα είναι εξαιρετικά γενναιόδωρη.
Νότια Γαλλία, 1790 Η Μιρέιγ ντε Ρεμί και η εξαδέλφη της Βαλεντίν είναι δύο νεαρές δόκιμες μοναχές στο ιστορικό μοναστήρι του Μονγκλάν. Σε μια εποχή όπου ολόκληρη η Γαλλία είναι παραδομένη στις φλόγες της επανάστασης, οι δύο κοπέλες ανυπομονούν να αποτινάξουν τα δεσμά της μοναστικής ζωής, και η επιθυμία τους δεν θα αργήσει να πραγματοποιηθεί. Θαμμένα βαθιά στα θεμέλια του Μονγκλάν βρίσκονται τα πολύτιμα κομμάτια μιας πελώριας σκακιέρας που ανήκε κάποτε στον βασιλιά Καρλομάγνο. Ήξεραν ότι όποιος κατάφερνε να τα αποκτήσει όλα θα γινόταν ο κυρίαρχος ενός παιχνιδιού με απεριόριστες δυνάμεις. Με σκοπό να προστατεύσουν τη σκακιέρα από οποιονδήποτε θα μπορούσε να καπηλευτεί το μυστικό της ανείπωτης δύναμής της, οι δύο νεαρές μοναχές αποφασίζουν να σκορπίσουν τα κομμάτια της σε ολόκληρο τον κόσμο…

"Ζωή και Ελευθερία" του Σωκράτη Παλαιοκρασσά

Η επιτυχία στις Πανελλήνιες, το υπέρτατο όνειρο της ελληνικής οικογένειας, φέρνει στο κατώφλι της ΑΣΟΕΕ και µιας νέας ζωής έξι νεαρά παιδιά από διαφορετικούς κόσµους, χαρακτηριστικά δείγµατα της ελληνικής κοινωνίας στα τέλη του 20ού αιώνα. Αυτοί θα αποτελέσουν τον κορµό µιας παρέας που θα ζήσει την ελαφρότητα και την ελευθερία της φοιτητικής ζωής. Ψυχή της παρέας, η Ελευθερία, κόρη καπετάνιου από την Άνδρο, ελεύθερο πνεύµα της θάλασσας που εµπνέει αλλά και φοβίζει…
∆έκα χρόνια µετά την αποφοίτησή τους, τα πάντα έχουν αλλάξει. Η Ελλάδα έχει εισέλθει στην «εποχή της αστακοµακαρονάδας». Οι ήρωες της παρέας κάνουν πλέον τους συµβιβασµούς της ενήλικης ζωής και απολαµβάνουν το µερίδιο που τους αναλογεί από την ελληνική πίτα της ευµάρειας. Πρωταγωνίστρια είναι πια η Ζωή, η οποία παίρνει τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης και, «τρέχοντάς» την στους ρυθµούς της εποχής, φτάνει στον απόγειο της δόξας της.
Η ελληνική οικονοµική κρίση έρχεται, όµως, σαν ορµητικό κύµα να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της διαλύοντας δουλειές, εργοστάσια, γάµους, ολόκληρες ζωές. Από τα χλιδάτα κλαµπ στις ουρές των συσσιτίων, από την αίθουσα συσκέψεων της τράπεζας στην πλατεία των «Αγανακτισµένων» και στα σκοτεινά δροµάκια της Αθήνας της κρίσης. Το αποτύπωµά της θα µείνει ανεξίτηλο, έχοντας για κάποιους λυτρωτική εξέλιξη αλλά για άλλους καταστροφική κατάληξη.

"Εγώ μεγάλωνα για σένα..." του Θεόδωρου Λιμήτσιου

Πριν από τα κινητά τηλέφωνα και τα androids υπήρχαν οι επιστολές, που έκαναν ημέρες ή και εβδομάδες να φθάσουν στον παραλήπτη... Πριν από την άνεση του αυτοκινήτου και την ταχύτητα του αεροπλάνου υπήρχαν το μουλάρι και το άλογο και πορείες ημερών σε σκληρές καιρικές συνθήκες... Πριν από τις φιλίες των socialmedia υπήρχαν η γειτονιά, το παιχνίδι στις αυλές και στις αλάνες, οι κουβέντες με τα μάτια να κοιτούν στα μάτια και όχι στην οθόνη... Πριν από τους γάμους με drones και πυροτεχνήματα υπήρχε το αυθόρμητο γλέντι συγγενών και φίλων σε σπίτια και πλατείες χωριών, με το κλαρίνο να σέρνει τον χορό... Πριν από τη βιαστική και επιπόλαιη «αγάπη» της μιας εβδομάδας ή του ενός μήνα υπήρχε η ΑΓΑΠΗ, με τους στίχους του Ελύτη να γίνονται ερωτόλογα και τη φράση «θα σ’ αγαπώ ΠΑΝΤΑ» να κυριολεκτεί... Πριν από τα ογκώδη ρομαντικά μυθιστορήματα με τη δαιδαλώδη πλοκή και τις λογοτεχνικές φιοριτούρες υπήρχε η απλή καθημερινή γλώσσα, με την κάθε λέξη να βαραίνει σαν μολύβι με το καθαρό νόημά της... Γι’ αυτό μ’ αρέσει η μυθιστορία του Θοδωρή· γιατί ερεθίζει την οσφρητική μνήμη φέρνοντας μυρωδιές παιδικού σύμπαντος... όταν η μαγεία δεν ήταν μαγγανεία και η μεταφυσική δεν ήταν κλάδος της φιλοσοφίας, αλλά ο μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κόσμου· και αυτό μου λείπει στις μέρες μας.