Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Νέιθαν και ο Μπαμπ Μπράιτ ανακαλύπτουν τον μεσαίο αδελφό τους, τον Κάμερον, νεκρό από τη ζέστη σε μια έρημο που βρίσκεται κοντά στα αγροκτήματά τους. Δέκα χιλιόμετρα παραπέρα είναι παρατημένο το φορτηγάκι του, χωρίς καμία βλάβη και φορτωμένο με νερά και τρόφιμα. Ο Κάμερον, ο πιο επιτυχημένος της οικογένειας, έχει μια όμορφη σύζυγο και δύο κοριτσάκια. Ποιος ήθελε να τον σκοτώσει, και μάλιστα με τόσο φριχτό τρόπο;

Προσωπική άποψη:
Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τον επιθεωρητή Άρον Φαλκ και τις περιπέτειές τους, μέσω των οποίων έκανε το μεγάλο ντεμπούτο της και συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό σε παγκόσμια κλίματα, η αγαπημένη συγγραφέας Jane Harper, επιστρέφει με ένα νέο, αυτόνομο αυτή τη φορά, μυθιστόρημα, που μπορεί να τοποθετείται και πάλι στην Αυστραλία, αλλά που δεν θυμίζει σε τίποτα την "Ξηρασία", τόσο όσον αφορά τον πυρήνα της ιστορίας της, αλλά και σε ό,τι έχει να κάνει με τις εξελίξεις αυτές. Μπορεί ο τρόπος χειρισμού της δραματουργίας να έχει κοινά σημεία επαφής, αυτό, ωστόσο, δεν καθιστά σε καμία περίπτωση αυτά τα δύο βιβλία όμοια μεταξύ τους, αλλά ούτε και συγκρίσιμα, αφού το καθένα αποδεικνύεται ξεχωριστό με τον δικό του, μοναδικό, ιδιαίτερο τρόπο.

Αυτή τη φορά η Harper κολυμπάει σε άγνωστα νερά, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν ν' αποδειχθούν πολύ επικίνδυνα. Κακά τα ψέματα, το να εγκαταλείπεις, έστω και προσωρινά, έναν ήρωα που έχεις δημιουργήσει από το μηδέν, τον έχεις πλάσει λεπτομέρεια τη λεπτομέρεια, άρα μπορείς να κατανοήσεις απόλυτα το πως σκέφτεται, νιώθει, κινείται, πράττει, δεν είναι εύκολη υπόθεση, ενώ εκτός από ριψοκίνδυνο, μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση και σύγχυση ακόμα και στους ίδιους σου τους αναγνώστες. Όμως η Harper δεν δίστασε μπροστά σε αυτά τα ηθικά και καλλιτεχνικά διλήμματα και τόλμησε αυτό που άλλου δεν κάνουν για χρόνια, αναπαυμένοι στις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες τους. Να σπάσει το καλούπι της και να πειραματιστεί σε κάτι που δεν θα ήταν αναμενόμενο, και ν' ασχοληθεί με ένα έγκλημα που κατά πως φαίνεται, είναι μια καθαρά προσωπική και οικογενειακή υπόθεση, που όποια και θα είναι η απάντηση που θα δώσει τέρμα στο μυστήριο, στο τέλος, δεν θα είναι απαραίτητα αυτή που θα επιφέρει τη λύτρωση.

Στην ενδοχώρα της Αυστραλίας, λοιπόν, λίγες μόλις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο Νέιθαν και ο Μπαμπ Μπράιτ βρίσκουν τον μεσαίο του αδερφό, Κάμερον, νεκρό από τη ζέστη, σε μια έρημο όχι πολύ μακριά από τα αγροκτήματά τους. Δέκα χιλιόμετρα μακριά από το σημείο, εντοπίζουν ένα φορτηγάκι που είναι παρατημένο μέσα στη μέση του πουθενά, χωρίς να έχει καμία απολύτως μηχανική βλάβη και με το πορτμπαγκάζ του γεμάτο νερό και τρόφιμα. Όπως είναι αναμενόμενο, ο θάνατος του Κάμερον προκαλεί σοκ και αναταραχή στην τοπική κοινωνία, αφού ο σαραντάχρονος άντρας δεν ήταν μόνο ο πιο πετυχημένος ανάμεσα στα αδέρφια του, μα κι ένας εξαιρετικός σύζυγος και πατέρας, ένας άνθρωπος με αξιόλογο χαρακτήρα που όλοι σεβόντουσαν και αγαπούσαν. Η αστυνομία δεν μπορεί να βρει το παραμικρό στοιχείο που να συνδέει τον θάνατό του με δολοφονία, οπότε καταλήγει στο συμπέρασμα πως αυτοκτόνησε, κάτι που ο Νέιθαν δεν μπορεί ν' αποδεχθεί, όχι γιατί βρίσκεται σε άρνηση, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύει πως ο αδερφός του δεν είχε κανέναν λόγο να δώσει τέρμα στη ζωή του. Ωστόσο, όσο οι μέρες περνούν, και όσο περισσότερο σκαλίζει τα γεγονότα, όλο και περισσότερα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια, φέρνοντάς μαζί τους αλήθειες μιας ιστορίας που κανείς δεν φαντάζεται.

Όπως έχουμε ξαναναφέρει, η αυστραλιανή ενδοχώρα είναι ένα από τα πλέον ιδανικά σκηνικά για να στηθεί σε αυτήν μια αστυνομική περιπέτεια ή ένα θρίλερ αγωνίας. Η Αυστραλία είναι χώρα εξαιρετικά γοητευτική, γεμάτη μυστήριο και αντιθέσεις, μπορεί να σε μαγέψει και να σε "ταξιδέψει" με δεκάδες τρόπους, μα την ίδια στιγμή μπορεί ν' αποδειχθεί και εξαιρετικά επικίνδυνη, γιατί σε όλη της την έκταση αποτυπώνεται ο βασικότερος κανόνας όλων σχετικά με τη φύση: Για να σε σεβαστεί, πρέπει πρώτα να την σεβαστείς εσύ, να αναγνωρίσεις τη δύναμή της και την υπεροχή της και να μην προσπαθήσεις ν' αποδείξεις πως είσαι ανώτερός της. Η έρημος της Αυστραλίας είναι τεράστια, μοναδική με τους κόκκινους αμμόλοφούς της και τα τεράστια βράχια της να στέκονται επιβλητικά πάνω από τους ανθρώπους, με την Harper ν' αποτυπώνει μοναδικά αυτή την άγρια ομορφιά και την γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, αλλά χωρίς να κρύβει την βία που όλα αυτά κρύβουν μέσα τους. Γιατί σε ακραίες συνθήκες, είναι που δοκιμάζεται περισσότερο ο άνθρωπος, τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά και ηθικά, πόσο μάλλον αν είσαι σαν τον Νέιθαν.

Ο λόγος που στέκομαι στον Νέιθαν είναι το γεγονός πως είναι κυριολεκτικά χαμένος μέσα στην ανυπαρξία του, τόσο κολλημένος με το παρελθόν του και τις εμμονές που αυτό του έχει δημιουργήσει, που ακόμα και αν ήθελα να προσαρμοστεί στο σύνολο δεν θα μπορούσε να το κάνει. Βασανίζει τον εαυτό του, όχι γιατί οι γύρω του τον αναγκάζουν να το κάνει, αλλά γιατί ο ίδιος πιστεύει πως αν προσπαθήσει να κάνει ένα βήμα παραπέρα, εκείνοι θα τον σπρώξουν πίσω, μην δίνοντάς του το δικαίωμα να εξιλεωθεί για τα λάθη του παρελθόντος, που τον σημάδεψαν βαθιά και του τραυμάτισαν την ψυχή του. Ίσως αυτός να είναι και ένας λόγος που επιμένει τόσο πολύ να εξιλεώσει τη μνήμη του Κάμερον, επειδή μέσα από αυτό, πιθανόν να μπορέσει να εξιλεωθεί και ο ίδιος, όχι μόνο στα μάτια της κοινωνίας και της οικογένειάς του, αλλά και βαθιά μέσα στην ψυχή του. Είναι, όμως, έτοιμος να ανασκαλέψει το παρελθόν του, μα και το παρελθόν του αδερφό του; Είναι έτοιμος για όσα πρόκειται ν' ανακαλύψει; Σας διαβεβαιώ πως όχι!

Αυτό που μου αρέσει πολύ στην Harper, σε όλα της τα βιβλία, είναι το γεγονός πως εμβαθύνει στους χαρακτήρες της. Δεν αφιερώνει χρόνο στο να προσπαθήσει να τους κάνει πιο συμπαθείς στα μάτια μας, αλλά στο να τους καταλάβουμε, ακόμα και αν δεν μπορούμε να τους δικαιολογήσουμε. Το ψυχογράφημα του καθενός τους είναι μοναδικά σχεδιασμένο, άρτια αναπτυγμένο, και ακόμα και αν στην πλειοψηφία τους, οι χαρακτήρες αυτοί, είναι ενοχλητικοί, έστω και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν παύουν να έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και το να παρατηρείς τον τρόπο που σκέφτονται, αποφασίζουν και λειτουργούν, κάτω από διάφορες συνθήκες ιδωμένες μέσα από διαφορετικά πρίσματα, αρχίζει μετά από λίγο να θυμίζει σκακιστική παρτίδα, όπου ποτέ δεν είσαι σίγουρος από που μπορεί να έρθει η κίνηση εκείνη που θα φέρει το "ματ" που θα ανατρέψει τα πάντα. Και όσον αφορά τους συγκεκριμένους χαρακτήρες, αυτής της ιστορίας, ο καθένας έχει τον δικό του κρυμμένο άσο στο μανίκι, μα και τα δικά του μυστικά κλεισμένα σε μια σκοτεινή ντουλάπα, που ίσως να πίστευε πως δεν θα χρειαστεί να βγάλει ποτέ έξω, αλλά που η ζωή τον έφερε αντιμέτωπο με τους μεγαλύτερους φόβους του.

Ο "Χαμένος" της Jane Harper δεν είναι άλλη μία ιστορία που μας κάνει να περνάμε την ώρα μας. Δεν είναι ένα ακόμα αστυνομικό θρίλερ που μας κάνει να αγωνιούμε. Είναι πολλά περισσότερα! Είναι η αποτύπωση της σύγχρονης πραγματικότητας μιας ολόκληρης κοινωνίας, αυτής που ζει κάτω από τα βάρη της αγροτικής ζωής, που μπορούν ν' αποδειχθούν πολύ πιο άγρια και επικίνδυνα απ' όσο ίσως να πιστεύει κανείς. Είναι η απεικόνιση της κρυφής πραγματικότητας μιας ολόκληρης οικογένειας, στη θέση της οποίας θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε και εμείς οι ίδιοι ακόμα, που βασανίζεται από τις δικές της αγωνίες και παλεύει ενάντια στους δικούς της δαίμονες. Σχέσεις ανάμεσα σε ζευγάρια, γονείς, παιδιά, αδέρφια, φίλους, όλες μπαίνουν στο ζύγι και η κάθε μία φέρει το δικό της βάρος, μέσα στην ευθραυστότητά της, μα και την δική της ευθύνη, που ίσως να μην μπορεί να σηκώσει πάντοτε στους ώμους της, πόσο μάλλον όταν μαστίζεται από τα πρέπει μιας κοινωνίας που έχει δικιά της αντίληψη για το σημαίνει ηθική, μα και για το τι σημαίνει εκμετάλλευση. Μια ιστορία που η αλήθεια της κόβει σαν ξυράφι, χειρότερα και από τα μυστικά της.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Jane Harper
Μεταφραστής: Παπαδημητρίου Χίλντα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-618-03-2252-1