Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Δυο δίδυμες αδελφές και ένας άντρας ανάμεσά τους. Αγάπη, καθήκον και έρωτας μπλέκονται, συγκρούονται, χωρίζονται βίαια και ξανασμίγουν σε μια διαδρομή χωρίς τέρμα. Ένα γαϊτανάκι ψυχών που τις δένει ένας βαρύς όρκος και ένας ανεκπλήρωτος έρωτας.
Από το σήμερα στο μακρινό χθες, πάντα με φόντο τη μυστηριακή καστροπολιτεία του Μυστρά, οι δίδυμες δε θα πάψουν να αναζητούν τη λύτρωση.
Επειδή κάποιες ψυχές δεν τις γαληνεύει ο θάνατος.
Επειδή κάποιους έρωτες δεν τους νικά ο χρόνος.

Προσωπική άποψη:
Την κυρία Έλενα Γκίκα-Πετρουλάκη τη γνωρίσαμε μέσα από το βιβλίο της "Καθρέφτες και είδωλα" το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2018 από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Και η αλήθεια είναι πως αν και πρόκειται για ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο βιβλίο, που όσοι το διάβασαν το αγάπησαν και κατέκτησε μια θέση στην καρδιά τους, δεν πήρε τη φήμη που του άρμοζε και του άξιζε. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να μην συμβεί κάτι ανάλογο και με το νέο πόνημα της συγγραφέως, "Η ζωή που σου 'κλεψα", όχι μόνο γιατί είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθεί, αλλά γιατί μπορώ να πω με περισσή βεβαιότητα πως θα είναι μέσα στα καλύτερα βιβλία του 2021.

Δυο αδελφές. Δυο δίδυμα κορίτσια που η ζωή έμελλε να δέσει άρρηκτα από τη γέννησή τους κιόλας, με μια αόρατη κλωστή, κόκκινη σαν το αίμα. Δυο γυναίκες που η ζωή τα έφερε έτσι ώστε ανάμεσά τους να μπει ένας άντρας και κατ' επέκτασιν να έρθει και η σύγκρουση όλων εκείνων των συναισθημάτων που την ίδια στιγμή τις ενώνουν και τις χωρίζουν. Αγάπη, έρωτας, καθήκον, υποχρέωση, υποσχέσεις και όρκοι που δεν χάθηκαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου, ούτε μέσα στη δίνη των γεγονότων που σημάδεψαν τις ψυχές τους για πάντα. Γιατί ορισμένες πληγές δεν κλείνουν και ίσως να μην πρέπει να το κάνουν. Γιατί ορισμένα πράγματα δεν ξεχνιούνται επειδή δεν πρέπει να λησμονηθούν. Μα πάνω απ' όλα, επειδή κάποια πράγματα αντέχουν ενάντια στον χρόνο και στη φθορά που αυτός φέρνει μαζί του.

Η γραφή της κυρίας Γκίκα-Πετρουλάκη είναι απλή, ρέουσα, γεμάτη συναίσθημα και που πάνω απ' όλα καταφέρνει να γεννήσει εικόνες και να ζωντανέψει γεγονότα και καταστάσεις μπροστά στα μάτια του αναγνώστη τόσο αβίαστα και ρεαλιστικά, που κάποιες στιγμές πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πως είναι πολύ δύσκολο να πρόκειται αποκλειστικά για μια μυθοπλαστική ιστορία και όχι για κάποια που έχει τις ρίζες τις στην πραγματικότητα. Συνδυασμένα όλα αυτά με την γλαφυρή περιγραφικότητά της, που σε καμία στιγμή δεν ξεπερνάει τα όρια ώστε να γίνει φλύαρη, διατηρώντας τα πάντα σε μια φυσική αρμονία, μας προσφέρει μια αφήγηση που, παρά το σκληρά της σημεία, είναι ονειρική και αέρινη, μα και πλημμυρισμένη από την ελπίδα και την πίστη των ανθρώπων που τείνει να μην σβήνει τόσο εύκολα.

Με φόντο τον μυστηριακό Μυστρά, τον οποίο εκμεταλλεύεται στον απόλυτο βαθμό, τόσο ως τοποθεσία όσο και ιστορικά και ηθογραφικά, ξετυλίγεται το κουβάρι μιας ιστορίας που εκτελείται σε τρεις πράξεις, θυμίζοντάς μας θεατρικό έργο, τόσο με τη δομή του όσο και με τον τρόπο που γίνεται η αφήγησή της. Μια ιστορία που μας ταξιδεύει ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα και που καταφέρνει να διατηρήσει την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στα δύο αυτά χρονικά αφηγηματικά άκρα, χωρίς να μας βγάζει από το συνολικό κλίμα της, αλλά και χωρίς να αλλοιώνει το συναίσθημα, παρά μονάχα φέρνοντάς το σε μια σύγκρουση που μας κάνει συνεχώς να αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να κρίνουμε ή να καταδικάσουμε, αν μπορούμε να δώσουμε δίκιο ή άδικο, αν τελικά η ζωή είναι τόσο μονοδιάστατη όσο τείνουμε κάποιες φορές να πιστεύουμε.

Στον πυρήνα της αφήγησης, περισσότερο ακόμα κι απ' τον έρωτα, βρίσκεται ο αδελφικός δεσμός, εκείνος που μπορεί να μετακινήσει βουνά με τη δύναμή του, αλλά και που μπορεί να οδηγήσει σε βίαιες μάχες αν τα δύο άκρα στραφούν το ένα ενάντια στο άλλο. Γιατί έτσι είμαστε καμωμένοι οι άνθρωποι, ικανοί να πληγώσουμε όσους αγαπάμε περισσότερο και να πληγωθούμε από εκείνους που μας αγαπάνε εξίσου, απλά γιατί δεν είμαστε πάντα ικανοί να διαχωρίσουμε το "εγώ" μας από το "εμείς". Γιατί πολλές φορές γινόμαστε έρμαια των παθών και των αδυναμιών μας, είναι αδύνατον να τους αντισταθούμε, όχι μόνο γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί ενδόμυχα δεν θέλουμε, και ίσως γιατί κάτι ανώτερο από εμάς μας οδηγεί προς εκείνη την κατεύθυνση.

Τρεις γενιές γυναικών, μια κατάρα, ένας όρκος, ένας έρωτας που δεν πραγματώθηκε και που ζητάει την ευκαιρία που στερήθηκε. Μια ιστορία με πολλά θύματα, με πολύ πόνο, με έναν έρωτα που δεν έσβησε στο πέρασμα του χρόνου, με φόντο τον πανέμορφο Μυστρά που στον αέρα του θαρρείς, πλανώνται μυρωδιές και μελωδίες σηματοδοτούν τα πιο σημαντικά σημεία των καιρών τους, αλλά και των ανθρώπων που πέρασαν απ' αυτούς αφήνοντας το σημάδι τους στον χωροχρόνο. Γιατί κάποια πράγματα, όπως προείπα, δεν σβήνουν, δεν χάνονται, δε λησμονούνται, με τις ψυχές να περιφέρονται μέχρι να ολοκληρωθούν κλείνοντας τον κύκλο τους όπως πρέπει, με τα χρέη όλων να ζητούν εξόφληση, με τους ανθρώπους που άφησαν πάνω μας και μέσα τους το στίγμα τους να μένουν πάντα συντροφιά μας, με τους έρωτες τους μεγάλους, τους αληθινούς να καίνε σαν τη φλόγα ακόμα και μετά που οι καρδιές θα έχουν πάψει να χτυπάνε. Γιατί κάποια πράγματα, είναι μεγαλύτερα απ' το τώρα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Γκίκα-Πετρουλάκη Έλενα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-01-3617-3