Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Οι ένοικοι δυο απέναντι πολυκατοικιών επί της οδού Ανεξαρτησίας, άνθρωποι συνηθισμένοι, την εποχή της καραντίνας, αρχίζουν να παρατηρούν τους γείτονές τους. Με το μεγαλείο και τις μικρότητές τους, το γέλιο και το κλάμα, τις αλήθειες και τις πλάνες τους: ένας στρατηγός εν αποστρατεία που δεν τα ’χει καλά με κανέναν, μια γυναίκα που εγκληματεί από μεγάλο έρωτα, ένα ζευγάρι που σκόπιμα αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ένας αντιρρησίας στράτευσης, δυο νέοι που ψάχνουν μόνο την αγάπη, ένας τηγανισμένος –στην κυριολεξία όμως– σατράπης σύζυγος, μια συνταξιούχος καθηγήτρια που δεν έχει τραγουδήσει ποτέ, ένας Ρωμαίος και μια Ιουλιέτα που δεν θα πάρουν ποτέ το δηλητήριο γιατί το πίνουν κάθε μέρα.
Αυτοί, και άλλοι τόσοι, σκιαγραφούν με χιούμορ και πίκρα το πορτρέτο μιας κοινωνίας, ήδη «διασωληνωμένης», πολύ πριν από την πανδημία.

Προσωπική άποψη:
Ο τελευταίος ένας και πλέον χρόνος έχει αποδειχθεί διόλου εύκολη υπόθεση. Όλη η κατάσταση με τον covid μάς έβγαλε εντελώς έξω από τα νερά μας, άλλαξε τις συνήθειες και την καθημερινότητά μας, αλλά και χωρίς καν να το καταλάβουμε, τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας και με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τα πράγματα μέσα σε αυτόν. Ήταν μια περίοδος πολύ δύσκολη μεν, η οποία προσφερόταν για να αναθεωρήσεις δε και πιστεύω πως πολλοί ήταν εκείνοι που άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε. Επίσης, αποδείχθηκε μια καλή περίοδος για τους δημιουργούς κάθε είδους ν' αφιερώσουν χρόνο σε αυτό που αγαπάει ο καθένας περισσότερο και οι συγγραφείς δεν αποτέλεσαν εξαίρεση, με πολλούς απ' αυτούς ν' αντλούν έμπνευση από την καραντίνα και τις μικρές, ή και μεγάλες, ιστορίες καθημερινής τρέλας που αυτή προσέφερε.

Βέβαια, ίσως να σκέφτεστε πως: Το ότι ζούμε όλη αυτή την παράνοια είναι αρκετό, δεν χρειάζεται να διαβάζουμε και άλλες ιστορίες γύρω απ' αυτήν. Σ' έναν βαθμό, θα σας πω πως σας καταλαβαίνω, γιατί θα ήταν ψέμα αν ισχυριζόμουν πως αυτή η σκέψη δεν πέρασε και από το δικό μου το μυαλό. Ωστόσο, μέσα από μια μεγάλη λίστα επιλογών, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει αυτό που έχει να του προσφέρει ίσως κάτι παραπάνω απ' αυτό που θα περίμενε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το "Ώρες κοινής ανησυχίας" της Μαίρης Κόντζογλου, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Μια συλλογή έντεκα διηγημάτων με ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, ανθρώπων που γνωρίζουμε, που συναναστρεφόμαστε μαζί τους, που έχουμε συναισθήματα γι' αυτούς, που είμαστε απλοί παρατηρητές τους ή και που αδιαφορούμε γι' αυτούς. Ανθρώπων που θα μπορούσαμε να είμαστε ακόμα κι εμείς οι ίδιοι.

Οι ιστορίες αυτές δεν είναι βγαλμένες μέσα από κάποιο παραμύθι, αλλά από την ίδια τη ζωή. Ιστορίες ανθρώπων που δεν περίμεναν την καραντίνα για να περιοριστούν, αφού η ζωή τους και τα θέλω τους είναι εγκλωβισμένα προ πολλού μέσα σε μια φυλακή που είτε έφτιαξαν οι ίδιοι, είτε επέτρεψαν σε κάποιους άλλους να τους οδηγήσουν σε αυτές, χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Μικροί ήρωες της καθημερινότητας, βουτηγμένοι στα προσωπικά τους αδιέξοδα απ' τα οποία ψάχνουν τρόπους διαφυγής, ώστε να μπορέσουν ν' αναπνεύσουν και πάλι ελεύθερα, είτε φορώντας μάσκα προστασίας είτε όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση βγαίνοντας απ' το τέλμα της αναλγησίας στην οποία έχουν βυθιστεί, μην επιτρέποντας στον εαυτό τους να κάνει εκείνο το παραπάνω βήμα που θα σπάσει τα δεσμά του.

Χωρίς ωραιοποιήσεις, η συγγραφέας αποτυπώνει στο χαρτί με τον πιο ωμό και ρεαλιστικό τρόπο όλες εκείνες τις εσωτερικές αλήθειες των ηρώων της που μάταια προσπαθούν να κρύψουν. Γιατί για όλους μας έρχεται κάποτε η στιγμή που δεν μπορούμε ν' αποστρέφουμε άλλο πια το βλέμμα μας από την εσωτερική μας αλήθεια, και το να την αποδεχθούμε και να την αγκαλιάσουμε είναι μονόδρομος, ακόμα κι αν αυτό δεν μας οδηγήσει σε έναν ιδανικό τερματικό σταθμό, αρκεί αυτός να μας προσφέρει την ελευθερία που μας ανήκει. Άλλες φορές σκληρό και άγριο, άλλες ρομαντικό και συγκινητικό, άλλες δραματικό κι άλλες κωμικό, το βιβλίο αυτό περιέχει όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης σκέψης και ψυχοσύνθεσης και με έναν γλυκόπικρο τρόπο, στο τέλος κάθε ιστορίας της, μας αφήνει με μια νότα αισιοδοξίας κι αυτό είναι κάτι που το έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Κόντζογλου Μαίρη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 216
ISBN: 978-618-03-2663-5