"Σκληρό καλοκαίρι" του Hans Rosenfeldt

H Χάνα Βέστερ, µια µεσήλικη αστυνοµικός στην απόµερη βορινή πόλη της Χαπαράντα, βρίσκεται µπροστά στο χάος…
Όταν ανθρώπινα λείψανα βρίσκονται στο στοµάχι ενός νεκρού λύκου, η Χάνα ξέρει ότι αυτό το καλοκαίρι δεν θα µοιάζει µε κανένα άλλο. Τα λείψανα σύντοµα οδηγούν σε µια αιµατηρή δοσοληψία ναρκωτικών στα σύνορα µε τη Φινλανδία. Πώς όµως κατέληξε το θύµα στο δάσος έξω από τη Χαπαράντα; Και πού είναι τα ναρκωτικά και τα λεφτά;
Η Χάνα και οι συνάδελφοί της κάνουν εξονυχιστική έρευνα. Όµως ο χρόνος είναι λίγος και δεν είναι οι µοναδικοί που ερευνούν… όταν η µυστηριώδης και θανάσιµη Κάτια εµφανίζεται, απροσδόκητα και βάναυσα γεγονότα αρχίζουν να συσσωρεύονται. Μέσα σε λίγες µονάχα µέρες, η ζωή στη Χαπαράντα έρχεται τα πάνω κάτω – και η Χάνα έρχεται αντιµέτωπη µε το παρελθόν της.

"Μια πτήση μαγική" της Giovanna Giordano

Στις 24 Ιουνίου 1935 ο 23χρονος πιλότος Τζούλιο Τζαμό φτάνει στην Αφρική με το αεροσκάφος Vita Nuova, ένα αεροσκάφος Carponi 133. Πρώτος σταθμός του η Ερυθραία. Η αποστολή του είναι μυστική. Δεν τη μαθαίνει παρά μονάχα αφότου έχει φτάσει εκεί: θα πρέπει να μεταφέρει μηνύματα στρατιωτικού περιεχομένου και επιστολές προσωπικής επικοινωνίας σε ηγέτες και επιφανή πρόσωπα της αφρικανικής ηπείρου.
Στην περιπέτεια αυτή έχει συντρόφους του τον Μπέμπα Μόντιο, έναν σοφό και μελαγχολικό λοχαγό, τον Παπαμόντο, έναν παπαγάλο που μιλάει και ξεστομίζει μονίμως απολαυστικές ατάκες την κατάλληλη στιγμή, και την όμορφη σκλάβα Τσαχάι, μια γυναίκα που πράττει πάντα με γνώμονα αυτό ακριβώς που σκέφτεται.
Η ιστορία ολοκληρώνεται το 1941, αφού έχουν προηγηθεί τα δύο πρώτα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ενόσω τα αγγλικά στρατεύματα εξαπλώνονται παντού στην Αβησσυνία, ο ήρωας καταλήγει αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ναϊρόμπι.

"Αγιογραφία" του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Καλοκαίρι του 1940, κάπου στην Αρκαδία… Ένα ολόκληρο χωριό, το Θερμό, ξεσηκώνεται και λιντσάρει τον προστάτη «άγιό» του – τον φημισμένο ασκητή Ιωάννη τον Ορφανό, ξακουστό σε ολόκληρη τη χώρα για τη θαυματουργή του δράση. Μέσα σε μια νύχτα, καθώς ψυχορραγεί, ο Ορφανός προλαβαίνει να εξομολογηθεί σ’ ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι, τον μοναδικό «ουδέτερο» κάτοικο του Θερμού – τον άνθρωπο που την επομένη σύσσωμο το χωριό θα κατηγορήσει για τον φόνο του «αγίου».
Εξήντα τόσα χρόνια αργότερα, κι ενώ οι εκκλησιαστικές αρχές συλλέγουν στοιχεία προκειμένου να προχωρήσουν στην αγιοποίηση του Ορφανού, ο «φονιάς» αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του.

"Οι αλήθειες των άλλων" του Νίκου Θέμελη

Η περιπέτεια μιας οικογένειας, ενός χειρογράφου και μιας αποκάλυψης που αυτό κρύβει. Οι αλήθειες του καθένα μας απέναντι στις αλήθειες των άλλων. Άλλοτε η δύναμη και άλλοτε η αδυναμία μας να τις πλησιάσουμε ή να τις ανεχτούμε. Οι αντοχές μας απέναντι στον άλλον, στον διαφορετικό και σε ό,τι πιστεύει. Η διαδρομή από την κατανόηση στη δύσκολη ανοχή, μέχρι την εύκολη βία. Οι αντικατοπτρισμοί από τον μεγάλο κόσμο στον μικρόκοσμο των ηρώων. Όνειρα και επιδιώξεις που πότε ευδοκιμούν και πότε ανατρέπονται από τη συγκυρία ή τη διαδρομή της Ιστορίας. Ιδεολογήματα, πάθη, ευαισθησίες, τραύματα που κουβαλιούνται επώδυνα αλλά και καθοδηγούν σε δύσκολους καιρούς. Η προσπάθεια και η παραίτηση, η νίκη και η ήττα, η διάψευση και ο συμβιβασμός. Λονδίνο, Αϊβαλί, Μυτιλήνη, Κομοτηνή, Αθήνα από δεκαετία σε δεκαετία στην καρδιά του 20ού αιώνα.

"Σχολομαντείο Μάθημα Δεύτερο: Ο τελευταίος απόφοιτος" της Naomi Novik

«Στη σοφία καταφύγιο». Αυτό είναι το επίσηµο µότο του Σχολοµαντείου. Υποθέτω ότι θα µπορούσαµε κιόλας να πούµε πως ισχύει· µόνο που η σοφία δύσκολα κατακτιέται, οπότε το καταφύγιο πάει περίπατο.
Το πολυαγαπηµένο µας σχολείο βάζει τα δυνατά του για να καταβροχθίσει όλους τους µαθητές του – µόνο που τώρα που έφτασα στο τελευταίο έτος και κατάφερα επιτέλους να αποκτήσω µια χούφτα συµµάχους, δείχνει ξαφνικά µια πελώρια λαχτάρα ειδικά για µένα. Και ακόµα κι αν καταφέρω µε κάποιον τρόπο να υπερνικήσω τις αµέτρητες ορδές από µαλαφικάρια που µου στέλνει κατά κύµατα και να τα βγάλω πέρα µε όλες τις εξουθενωτικές εργασίες που µου αναθέτει, δεν έχω ιδέα µε ποιον τρόπο θα καταφέρουµε εγώ και οι σύµµαχοί µου να βγούµε ζωντανοί από την αίθουσα αποφοίτησης.
Εκτός, βέβαια, και αν αποδεχτώ τελικά την προδιαγεγραµµένη µοίρα µου και στραφώ στη σκοτεινή µαγεία και στον όλεθρο. Αυτό θα µου επέτρεπε φυσικά να βγω αποδώ µέσα στο άψε σβήσε. Ο δρόµος της σοφίας, δεν το συζητώ.
Ωστόσο, είµαι αποφασισµένη να µην ενδώσω – ούτε στα µαλαφικάρια, ούτε στη µοίρα, και κυρίως στο Σχολοµαντείο. Θα καταφέρω να οδηγήσω τον εαυτό µου και τους φίλους µου έξω από αυτό το απαίσιο µέρος µια για πάντα – ακόµα κι αν είναι το τελευταίο πράγµα που θα κάνω στη ζωή µου.