Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Wily Wonka, εκκεντρικός ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου εργοστασίου σοκολάτας στον κόσμο, του οποίου οι πόρτες μένουν κλειστές εδώ και πολλά χρόνια, ανακοινώνει πως κρύβει 5 χρυσά εισιτήρια σε ισάριθμες σοκολάτες.
Κάθε εισιτήριο αποτελεί για τον τυχερό ευρέθη την μοναδική ευκαιρία να μπει στο εργοστάσιο σοκολάτας και ν’ απολαύσει μια ολοήμερη ξενάγηση.
Μεγάλος λάτρης της σοκολάτας και μέλος μια πολύ φτωχικής οικογένειας είναι ο Charlie, ο οποίος τελικά είναι ένας από τους 5 τυχερούς.

Προσωπική άποψη:
Σε πρώτη φάση, πρέπει ν’ αναγνωρίσω ότι ο Tim Burton αποτελεί σίγουρα τον μεγαλύτερο παραμυθά της εποχής μας. Όχι πως δεν υπάρχουν άλλοι εξίσου καλοί στον κινηματογραφικό τομέα, απλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν εκμεταλλεύεται τα λεφτά της εκάστοτε εταιρίας παραγωγής, αλλά φροντίζει να τ’ αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έτσι ώστε τα όνειρα κι οι εφιάλτες του να πάρουν σάρκα κι οστά. Η αποφυγή βέβαια της μεγαλομανίας δεν σημαίνει πως συγκινεί όλο τον κόσμο, καθώς υπάρχουν αυτοί που τον λατρεύουν κι αυτοί που τον μισούν. Κι αυτό σε κάνει πραγματικά σπουδαίο καλλιτέχνη. Γιατί αν όλοι σε λατρεύουν ή αν όλοι σε μισούν, τότε κάτι βρωμάει το πράγμα.

Η υπόθεση της ταινίας προέρχεται από το ομώνυμο βιβλίο του Roald Dahl, πετυχημένου συγγραφέα πολλών παιδικών βιβλίων και τη μεταφορά του σε μορφή σεναρίου επιμελήθηκε ο John August. Βέβαια το βιβλίο είχε ξαναμεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1971. Και δώστε βάση πόσο έξυπνα χειρίζεται τους ήρωες ο συγγραφέας. Κάθε παιδί που βρίσκει το τυχερό εισιτήριο αποτελεί τρανό παράδειγμα και μιας μάστιγας της εποχής. Θα μπορούσε να πει κανείς πως το καθένα απ’ αυτά φέρει πάνω του κι ένα απ’ τα θανάσιμα αμαρτήματα. Συχνό φαινόμενο των καιρών που αξιοποιείται άψογα. Η Violet Beauregarde, ένα άτομο που θέλει να κερδίζει πάντα και να κλέβει τις εντυπώσεις όποιο κι αν είναι το κόστος. Η Veruca Salt, ξινή, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας που θεωρεί ότι πρέπει να έχει τα πάντα κι ας της είναι εντελώς άχρηστα. Ο Augustus Gloop, λαίμαργος, θύμα του junky food που θα έτρωγε και τον Wonka αν μπορούσε. Ο Mike Teavee, κολλημένος με την τεχνολογία και τα gadgets, φιλόδοξος μεν, ανίκανος να καταλάβει που πρέπει να σταματάμε δε. Και για το τέλος άφησα τον Charlie Bucket, τον μικρό μας ήρωα που ανήκει στο κατώτατο κοινωνικό στρώμα, αλλά που παρά τις δυσκολίες της ζωής, προχωράει κάνοντας αυτό που λέει η καρδιά του, χάνοντας έτσι το κοινωνικό παιχνίδι, κερδίζοντας όμως τη ζωή.

Ο Burton, από τους τίτλους αρχής κι όλας, μας βάζει στο νόημα. Καταφέρνει να μας βυθίσει στον παραμυθένια κόσμο του εργοστασίου του Wonka. Ο κόσμος του συγγραφέα αναπλάθεται στη μεγάλη οθόνη με σεβασμό, ακρίβεια και πάνω απ’ όλα, πολύ εμπνευσμένα. Ποτάμια σοκολάτας, θάμνοι από καραμέλες, ζαχαρένια δέντρα, που μπορεί να μην έχουν επουδενή τη διαστρεμμένη νότα που συνηθίζει, αλλά μιλάμε για ένα αμιγώς παιδικό παραμύθι, οπότε δεν θα μπορούσαμε εκ των πραγμάτων να είχαμε κάτι τέτοιο. Πέραν όμως του εικαστικού του πράγματος, αν κάτι είναι άψογο, εξιτάρει και καταφέρνει να παρασύρει τον θεατή στους δικούς του ρυθμούς, είναι η μουσική του Danny Elfan. Η συνεργασία του με τον Burton άλλωστε για μια ακόμα φορά, δεν αποτελεί έκπληξη. Ένα μουσικό πανδαιμόνιο κι ένα διάχυτο πανηγύρι επί της οθόνης, που αποτελούν μια χορογραφική απόλαυση.

Ο Burton και ο Depp, απολαμβάνουν τη συνεργασία τους. Προφανώς γι’ αυτό ξανασυνεργάζονται έπειτα από τον “Ψαλιδοχέρι”, τον “Ακέφαλο Καβαλάρη” και το “Ed Wood”. Ο Depp μας έχει συνηθίσει στην επιλογή ρόλων με ιδιαιτερότητες. Αυτό άλλωστε είναι κι ένας λόγος για τον οποίο θαυμάζουμε το υποκριτικό του ταλέντο και τον έχουμε πολύ ψηλά στη λίστα των ηθοποιών της νέας γενιάς. Μπορεί η ερμηνεία του να μην είναι για Oscar, σίγουρα όμως είναι για χειροκρότημα. Και σίγουρα μόνο αυτός θα μπορούσε να υποδυθεί τον συγκεκριμένο ρόλο. Και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσεις υπόσταση σ’ έναν άνθρωπο παθιασμένο με τη δουλειά του, διασκεδαστικό μεν, που αδιαφορεί για τα ανθρώπινα συναισθήματα δε. Ανοργασμικός κι ανέραστος! Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό όταν θέλησα να του δώσω μια περιγραφή. Ένας ακόμα ιδιόρρυθμος ρόλος λοιπόν για τον Depp, που παρά τη λεπτή φωνή του και το συνεχές, τρομακτικό εν μέρη θα μπορούσα να πω, χαμόγελό του, δεν γίνεται ενοχλητικός ούτε λεπτό.

Βέβαια κι ο μικρός Freddie Highmore φαντάζει η ιδανική επιλογή για το ρόλο του Charlie, καθώς καταφέρνει μ’ έναν όχι και τόσο συνηθισμένο τρόπο για παιδί που ασχολείται με την ηθοποιία, να εξωτερικεύει άνετα όλα του τα συναισθήματα. Είτε αυτό είναι λύπη, είτε ενθουσιασμός, είτε αποφασιστικότητα. Απολαυστικός όμως είναι κι ο Deep Roy, ο οποίος υποδύεται όλους τους χαρακτήρες Oompa-Loompa. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλοι αυτοί οι χαρακτήρες απεικονίζονται στο πρόσωπο ενός και μόνο ηθοποιού. Όσο όμορφο κι αν είναι σαν εικόνα, κρύβει από πίσω την τάση της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας. Να ομαδοποιεί τη μάζα!

Όμως το σημαντικότερο σ’ αυτή την ταινία είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Γι’ αυτό και τ’ άφησα για το τέλος. Μπορεί σε κάποια σημεία να φαντάζουν ελαφρώς ηθικοπλαστικά, όμως αν τα κρίνουμε με ώριμη σκέψη, θα διαπιστώσουμε ότι είναι σωστά. Επίκαιρα, διδακτικά, μα πάνω απ’ όλα καυστικά! Και δεν απευθύνονται τόσο στα παιδιά που ίσως και να μην είναι ακόμα σε θέση να κατανοήσουν την αμήχανη κοινωνία στην οποία ζούνε, όσο σε ‘μας τους μεγαλύτερους. Ή για να γίνω πιο σαφής, απευθύνονται στη σύγχρονη, ενήλικη κοινωνία, η οποία βαδίζοντας σε λάθος στερεότυπα, οδηγεί, όχι μόνο τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά και τα παιδιά της στον υπερκαταναλωτισμό και στην υπερβολή, ξεφεύγοντας από τα πλάνα της σωστής ανατροφής. Τέτοιου είδους μηνύματα σπανίζουν στον σύγχρονο κινηματογράφο και μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει τα συγχαρητήρια όλων. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, αλλά σε σωστές δόσεις και με το σωστό timing ο Burton, καταφέρνει να περάσει αυτό που ήθελε.

Άλλη μια όμορφη κι εμπνευσμένη ιστορία από τον Burton. Άλλος ένας στυλιζαρισμένος και φανταστικός κόσμος, με σεβασμό στο πρωτότυπο υλικό, παρά τις όποιες προσθήκες. Αιχμηρά μηνύματα και εικαστική ομορφιά γεμάτη τραγούδι και χρώμα, συνθέτουν το σχεδόν τέλειο αποτέλεσμα. Αν κι οι μαγικοί κόσμοι του Burton μαγεύουν περισσότερο στη μεγάλη οθόνη, αν δεν έχετε δει την ταινία στο σινεμά, κάντε το τουλάχιστον στο σπίτι σας.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Τσάρλι Και Το Εργοστάσιο Σοκολάτας
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Tim Burton
Πρωταγωνιστές: Johnny Depp, Freddie Highmore, David Kelly, Anna Sophia Robb, Julia Winter, Jordan Fry, Philip Wiegratz
Μουσική: Danny Elfan
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 115’

Επίσημο site:
http://chocolatefactorymovie.warnerbros.com/