Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια ομάδα φοιτητών μιας αμερικάνικης κινηματογραφικής σχολής βρίσκεται αντιμέτωπη με το χάος και τον τρόμο που προκαλεί ανά τον πλανήτη η εμφάνιση zombie.Προσπαθώντας να γλιτώσουν, καταγράφουν όλες τις τραγικές εξελίξεις σε μια ταινία ημερολόγιο με σκοπό να ενημερώσουν τον κόσμο για το τι συμβαίνει αφού οι κυβέρνηση αρνείται να το κάνει, καθώς και για ν’ αφήσουν ένα κληροδότημα ντοκουμέντο στις επόμενες γενιές αν αυτές υπάρξουν.

Προσωπική άποψη:
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Romero αντιτάθηκε στο Χολιγουντιανό κατεστημένο, επινόησε και πρωτοπαρουσίασε ένα καθαρά δικό του είδος ταινιών τρόμου και κατάφερε να θεωρηθεί ένας χαρισματικός σκηνοθέτης. Σήμερα επανέρχεται με μια ταινία που βασίζεται στο ίδιο καλούπι με το “Night Of The Living Dead”. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε ότι προσπάθησε! Θεωρώ ότι η εποχή που τα θρίλερ βασισμένα στα zombie είχαν παταγώδη επιτυχία έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η ψυχολογική βία είναι αυτή που μπορεί να καθηλώσει έναν θεατή κι όχι τερατόμορφα πλάσματα διψασμένα για αίμα.

Ντοκιμενταρίστικο, θυμίζοντας πολύ τη φιλοσοφία στην οποία κινήθηκε το “Blair Witch Project”, δεν έχει να προσφέρει τίποτα το καινούργιο. Μια ομάδα νέων ανθρώπων, με μια κάμερα στο χέρι που μοιάζει σα να έχει πάρκινσον προσπαθεί να ξεφύγει από ένα κοπάδι μανιασμένων zombie. Αντίθετα με το “Blair Witch Project” όπου ο εχθρός ήταν αόρατος, άγνωστος, τόσο για τον θεατή όσο και για τους εμπλεκόμενους στην ιστορία κάτι που προκαλούσε μια σχετική ένταση (σε συνδυασμό με τ' ότι πρόκειται για πραγματική ιστορία), στο “Diary Of The Dead” γνωρίζουμε τι ακριβώς αντιμετωπίζουμε εξ’ αρχής. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μαθαίνουμε ούτε από που ξεκίνησε το κακό, ούτε πως του δόθηκε η δυνατότητα να εξελιχθεί κατά συνέπεια, μένουμε με την απορία.

Για να μην είμαι άδικη, η ταινία έχει μια καλή εισαγωγή, χωρίς περιστροφές επιτρέποντας στον θεατή να μπει αμέσως στο κλίμα. Όμως όσο η ώρα προχωράει η όποια ένταση κι αγωνία για την εξέλιξη σβήνει όπως το κερί στον άνεμο. Ξαφνικά αρχίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι ένας οι ήρωες θα γίνουν θύματα της μανίας των τεράτων και θ’ ακολουθήσουν την ίδια μ’ αυτά πορεία. Ο Romero ξέρει ακριβώς τι θέλει να κάνει. Θέλει, όχι να γυρίσει μια ταινία απολογισμού, όχι μια ταινία στούντιο κάτι που κάνει τη σκηνοθετική του παρουσία σχεδόν ανύπαρκτη. Η παρουσία ωστόσο των zombie είναι αρκετά επιβλητική και ρεαλιστική, όσο μπορεί να είναι τουλάχιστον απ’ τη στιγμή που μιλάμε για υπάρξεις μυθοπλαστικές και το splatter στοιχείο ορισμένες στιγμές σοκάρει..

Όσον αφορά τώρα τη θεματολογία... τα πράγματα περιπλέκονται. Θα μπορούσα να πω πως όλη η άποψη είναι άκρως σουρεαλιστική. Τα zombie επιτίθενται, ο κόσμος δεν ξέρει πως ν’ αντιδράσει, ο κρατικός μηχανισμός καταρρέει κι οι bloggers είναι αυτοί που αν όχι θα σώσουν, θα μπορέσουν να παρατείνουν τον κόσμο ενημερώνοντάς τον αφού κανείς άλλος δεν δείχνει να είναι διαθετημένος να δει την αλήθεια. Τα zombie δεν είναι χορτοφάγα σίγουρα, διψούν για ανθρώπινη σάρκα. Και τι υποβόσκει κάτω απ’ όλο αυτό; Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς εύκολα απ’ το φινάλε της ταινίας, ότι οι άνθρωποι ανά τον πλανήτη έχουμε χαράξει την πορεία μας κι ίσως δεν μας αξίζει να σωθούμε. Κάτω απ’ τη σάρκα μας είμαστε χειρότεροι απ’ αυτά τα τέρατα.

Κι αναρωτιέσαι όσο παρακολουθείς... “Καλά... ο τύπος αντί να κοιτάξει πως θα σώσει το τομάρι το δικό του και των φίλων του έχει μοναδική του έννοια να μην χάσει καμιά οξεία με την κάμερα;” Κι όμως... Κι ο λόγος που το κάνει δεν είναι το κέρδος, αλλά όπως προανέφερα η ενημέρωση του κόσμου. Η επαγγελματική τους φύση όμως έρχεται να δικαιολογήσει αυτό το μικρόβιο έτσι ώστε να μην τους θεωρήσουμε απλά ψυχασθενείς. Συνηθισμένο σε τέτοιες ταινίες να πρωταγωνιστούν άγνωστοι νεαροί ηθοποιοί. Η κινηματογραφική αφάνειά τους εξασφαλίζει χαμηλό κασέ κάτι που με τη σειρά εξασφαλίζει χαμηλό budget. Το αποτέλεσμα είναι οι ερμηνείες να είναι επιεικώς γελοίες αφού θυμίζουν καρικατούρες από κάποια παρωδία.

Με άλλα λόγια, δυστυχώς ο Romero κάνει την επανεμφάνισή του μέσω μιας μετριότητας. Cast της πλάκας, ανόητος σουρεαλισμός δίχως νόημα κι αξία, αγωνία που πιάνει πάτο με μόνο θετικό στοιχείο το καλό μακιγιάζ και την αίσθηση της one-hand κάμερας στον ώμο που προσδίδει μια ποιότητα ρεαλισμού. Περιμένετε καλύτερα να βγει σε dvd.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας: 
Ελλ. τίτλος: Το Ημερολόγιο Των Νεκρών
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: George A. Romero
Πρωταγωνιστές: Joshua Close, Joe Dinicol, Amy Ciupak Lalonde, Michelle Morgan, Philip Riccio
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 95’

Επίσημο site:
http://www.diaryofthedead.com/