Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο επιχειρηματίας Russell Franklin χρηματοδοτεί την έρευνα μιας νεαρής γιατρού σχετικά με τις δυνατότητες θεραπείας της νόσου Alsheimer και γενικότερα των ασθενειών του ανθρώπινου εγκέφαλου.
Η έρευνα διεξάγεται στη μέση του ωκεανού, επάνω σε ένα πλωτό σύμπλεγμα κτιρίων και περιφραγμένων δεξαμενών, με πειραματόζωα καρχαρίες που δεν παρουσιάζουν σε κανένα σημείο της ζωής τους εγκεφαλικές απώλειες.
Με την ανθρώπινη επέμβαση για τις ανάγκες της ερευνάς ο εγκέφαλος τους διoγκώνεται για να παράγει περισσότερες πρωτεΐνες, αλλά η πρώτη παρενέργεια του πειράματος αυτού είναι το να γίνουν οι καρχαρίες πιο έξυπνοι.
Αμέσως μετά τη διεξαγωγή ενός πειράματος, που πιστοποιεί την ορθότητα της ερευνάς και των πειραμάτων, θα συμβεί ένα ατύχημα, το οποίο θα καταστήσει όλους τους ανθρώπους θηράματα πάνω στο φλεγόμενο και βυθιζόμενο πλωτό σύμπλεγμα.

Προσωπική άποψη:
Η συγκεκριμένη ταινία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία όπου θα μπορούσαν να φέρουν σε σύγχυση τον οργανισμό μου, καθώς αξιοποιεί ότι προσωπικά φοβάμαι. Δεν μου αρέσουν οι κλειστοφοβικοί χώροι, με ανατριχιάζει η ιδέα να βρεθώ δίπλα σε έναν καρχαρία που μπορεί να με ξεσκίσει σε δεύτερα και μαζί με το να καώ, το να πνιγώ μου φαντάζει ως ένας απ’ τους πιο αποτρόπαιους θανάτους.

Ο Harlin σίγουρα δεν ήρθε να επιδείξει κάτι το καινούργιο, κάτι το πρωτότυπο. Ακολουθώντας όμως την επιτυχημένη πεπατημένη των “Alien” και “Jaws”, δημιουργεί μια κλειστοφοβική περιπέτεια τρόμου, με συνδυασμό όλων εκείνων των στοιχείων που αγαπήθηκαν στις προαναφερθείσες ταινίες. Την δράση, την γεμάτη αγωνία για επιβίωση καταδίωξη και φυσικά, λίτρα αίματος που αλλάζουν το χρώμα στο υδάτινο σκηνικό.

Αυτή τη φορά οι ήρωες δεν τοποθετούνται κατά Spielberg σε κάποια ηλιόλουστη παραλία όπου δέχονται επιθέσεις κάνοντας surfing. Εκεί θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης αν και ο φόβος υποβόσκει και δεν ξέρεις προς τα που ακριβώς πρέπει να κινηθείς. Αυτή τη φορά το περιβάλλον δράσης, κατασκευασμένο από ανθρώπους, με πολλαπλά δωμάτια και διαδρόμους, αν και φαινομενικά μοιάζει με έναν λαβύρινθο όπου οι άνθρωποι παίζουν στην έδρα τους οι ρόλοι αντιστρέφονται και όσα δημιούργησαν λειτουργούν γι’ αυτούς σαν μια παγίδα θανάτου.

Και περιέργως ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα καταφέρουν τελικά να επιβιώσουν και αρκετοί πρωταγωνιστές χάνουν τη ζωή τους στην πορεία και το καλό είναι πως συμβαίνει εκεί και με τρόπο που σε καμία περίπτωση δεν περιμένεις. Αντίθετα βέβαια, οι φονικοί καρχαρίες παρά την μανία τους για σάρκα, αποδεικνύονται τελικά πολύ ευάλωτοι, κάτι που χαλάει την εντυπωσιακή βίαιη και ανθεκτική εικόνα τους.

Το μοντάζ είναι ιδιαίτερα νευρικό κι αγχωτικό και οι σκοτεινές γωνίες λήψεις με τα υποβρύχια πλάνα κόβουν την ανάσα, έστω και σε κάποια σημεία χάνουν τον ρεαλισμό τους. Αυτό επεκτείνει την αγωνία και συνδυασμό με την άψογα λειτουργική μουσική επένδυση και ηχητικά εφέ, που άλλοτε μακρόσυρτες κι άλλοτε βασανιστικά νεκρικές κι αθόρυβες, συντροφεύουν τους ήρωες προς την επιφάνεια και κατά συνέπεια προς την επιβίωσή τους.

Οι πρωταγωνιστές μπορεί να μην είναι πρώτης κλάσης, με εξαίρεση τον Samuel Jackson που αποτελεί και τον κράχτη της ιστορίας, αφού είναι από τους πρώτους που πολύ εντυπωσιακά γίνεται μεζές για τους καρχαρίες, ωστόσο έχουν το prestige εκείνο που χρειάζονται οι ήρωες και οι αντιήρωες, αυτοί με θάρρος και οι δειλοί της υπόθεσης. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάπως τον Jane λόγω ποντικιών και τρεξίματος που έριξε καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου παριστάνοντας τον ήρωα.

Το “Deep Blue Sea” πετυχαίνει αυτό που είχε σκοπό από την αρχή έως και σε εντυπωσιακό βαθμό θα μπορούσαμε να πούμε. Μια καλοστημένη και καλοκουρδισμένη μηχανή αναπαραγωγής φόβου, σε συνδυασμό με την επιστήμη, όσο παράλογη και αν φαντάζει αυτή στα μάτια μας, και την αγωνία σ’ έναν αγώνα δρόμου με σκοπό την επιβίωση. Θα προτιμούσα λίγο πιο ρεαλιστικούς τους αιμοβόρους καρχαρίες, όμως κατά τ’ άλλα, το κλίμα του έργου υποστηρίζεται αρκετά καλά από άποψη φωτογραφίας κι αισθητικής στο μοντάζ. Δεν πρόκειται για το νέο “Jaws” σε καμία περίπτωση, όμως δεν παύει να είναι μια περιπέτεια που θα σαν κρατήσει σε αγωνία μέχρι τέλους.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Βαθιά Άγρια Θάλασσα
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Renny Harlin
Πρωταγωνιστές: Thomas Jane, Saffron Burrows, Samuel L. Jackson, Jacqueline McKenzie, Michael Rapaport, Aida Turturro
Παραγωγή: 1999
Διάρκεια: 104’

Επίσημο site:
http://deepbluesea.warnerbros.com/