Συνοπτική περίληψη του έργου:
Έξι μήνες μετά τα τρομαχτικά γεγονότα, η δημοσιογράφος Rachel Keller και ο γιος της Aidan αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Oregon, για να κάνουν μια νέα αρχή.
Όμως η απόφασή τους μοιάζει να παίρνει δραματική τροπή, όταν τα στοιχεία σε ένα έγκλημα θυμίζουν κάτι απόκοσμα οικείο.
Η Rachel συνειδητοποιεί ότι η εκδικητική Samara έχει επιστρέψει και αυτή τη φορά είναι πιο αποφασισμένη να συνεχίσει τον αδυσώπητο κύκλο τρόμου και θανάτου.

Προσωπική άποψη:
Οι Ιαπωνικές ταινίες έχουν εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας και το Hollywood ελλείψει φαντασίας και νέων ιδεών, ανακυκλώνει τις εισαγόμενες αυτές ταινίες, μετατρέποντάς της στο βαθμό εκείνο όπου για το αμερικάνικο κοινό θα μπορούν να είναι πιο εύπεπτες. Μια απ’ αυτές ήταν το “The Ring” και όπως μπορείτε να διαβάσετε σε προηγούμενη αναφορά μου, ήταν από τις ταινίες εκείνες που με καθήλωσαν. Δυστυχώς, αν και δεν το περίμενα, κάτι ανάλογο δεν συνέβη και με το sequel της ταινίας.

Ο Hideo Nakata, πατέρας της πρωτότυπης τριλογίας, κατάφερε να σπείρει τον τρόμο στο κοινό. Η ιδέα του στην αρχική αμερικάνικη έκδοση μεταφέρθηκε αυτούσια. Αυτή τη φορά, δεν έχουμε ένα remake του ιαπωνικού sequel. Έχουμε ένα καθαρά αυτόνομο sequel που απλά δανείστηκε από τον τίτλο του πρωτότυπου και τίποτα περισσότερο. Τώρα αν αυτό είναι καλό δεν ξέρω, καθώς στην προκειμένη περίπτωση, η θεματολογία ξεφεύγει από το μεταφυσικό και ασχολείται με την μετεμψύχωση, θέμα το οποίο επίσης είναι χιλοειπωμένο.

Η κάμερα περνάει από τα χέρια του Gore Verbinski στον ίδιο τον Nakata. Κι αν αυτό θα μπορούσε να είναι ένα θετικό στοιχείο, τελικά αποδεικνύεται ένα τεράστιο λάθος. Όχι γιατί ο Nakata δεν είναι ένας καλός σκηνοθέτης, αλλά γιατί θέλοντας να διαφοροποιήσει την αρχική ιδέα, καταλήγει σε κάτι άκαιρο και που δεν συμβαδίζει με το αμερικανικό πρωτότυπο. Επιπλέον, οι γωνίες λήψεις είναι τόσο πολύ γνώριμες, που σχεδόν σε τρομάζει η προβλεψιμότητα του φόβου. Η ιστορία έχει από μόνη της έναν αέρα μυστηρίου, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να την κάνει στα μάτια τόσο επιβλητική όσο ήταν η αρχική. Και ίσως να μην είναι όλα αυτά που ενοχλούν τόσο πολύ, όσο η ευκολία η οποία έρχεται να δώσει λύση, μια λύση που φαντάζει στα μάτια μας απόλυτα αστεία.

Η Naomi Watts είναι ένα απ’ τα θετικά στοιχεία της ταινίας, κάτι που της χαρίζει πόντους, αφού καταφέρνει με την στοργική, μητρική της παρουσία, όχι μόνο ν’ αποδείξει ότι είναι μια δυνατή ερμηνεύτρια, αλλά και να δώσει εκείνο το στοιχείο αγωνίας κι έντασης που λείπει απ’ το όλο σκηνικό. Το φάντασμα της Samara παραμένει τρομακτικό όταν και όπου αυτό εμφανίζεται, προσφέροντάς μας κάποιες δόσεις ανατριχίλας, ενώ εκείνο που έμοιαζε να κάνει τον μικρό Dorfman να έχει αυτό το κάτι, στην πρώτη ταινία, εδώ απουσιάζει πλήρως.

Ίδια ιδέα, ίδια κίνηση! Ένα τρομακτικό εναρκτήριο γεγονός που οδηγεί σε ένα νέο μυστήριο. Ένα μυστήριο που αναζητά μια λύση και κατά συνέπεια χρειάζεται να ερευνηθεί. Και όταν η λύση έρχεται τα πάντα ανατρέπονται για ν’ αποδείξουν με τον πιο γελοιωδέστατο τρόπο ότι η λύση βρισκόταν και με μεγάλη ευκολία μπορεί να δοθεί. Το “Ring 2” ακολούθησε μια πολύ επιτυχημένη ταινία σε όλα τα σημεία για να αποδείξει πως μερικές φορές πρέπει να ξέρουμε που να σταματάμε. Στην προσπάθειά της να πρωτοτυπήσει πέφτει θύμα ενός παλαιομοδίτικου τρόπου προσέγγισης τέτοιων ταινιών. Πολυκαιρισμένες ιδέες που δεν βρίσκουν το σωστό αντίκρισμα. Δυστυχώς ο Nakata, ενώ θα μπορούσε να προσφέρει κάτι νέο και φρέσκο δεν το πετυχαίνει, όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί δεν προσπάθησε, δημιουργώντας απλά μια αρπαχτή, που όσο κι αν θέλει η Watts δεν μπορεί να στηρίξει μόνη της.
Βαθμολογία 4,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σήμα Κινδύνου 2
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Hideo Nakata
Πρωταγωνιστές: Naomi Watts, Simon Baker, David Dorfman, Emily VanCamp, Sissy Spacek
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 111’

Επίσημο site:
http://www.thering2-themovie.com/