
Ένας εφευρέτης ζει σε ένα κάστρο μαζί με το σημαντικότερο δημιούργημά του, τον Edward. Δεν τον έχει τελειοποιήσει ακόμη κι έτσι ο Edward, αντί για χέρια έχει κοφτερά ψαλίδια.
Όταν ο εφευρέτης πεθάνει ξαφνικά, ο Edward θα μείνει ημιτελής και μόνος, μέχρι τη μέρα που μια πλασιέ καλλυντικών θα τον βρει στο κάστρο.
Η καλή κυρία προθυμοποιείται να τον φιλοξενήσει στο σπίτι της, γεγονός που θα φέρει μεγάλη αναστάτωση στους κατοίκους της μικρής πόλης.
Προσωπική άποψη:
Ο Tim Burton ποτέ δεν έκρυψε την παιδική διάθεση που κρύβει μέσα στην ψυχή του. Πάντα έπαιζε με τα αισθήματα και τις ψευδαισθήσεις μας, με το υπαρκτό και το παραμυθένιο, που το ένα μέσα του κλείνει την αλήθεια και την μαγεία του άλλου, σαν ένα παζλ όπου τα κομμάτια του αλληλοσυμπληρώνονται. Οι ήρωές του, πάντα μοναχικοί και απόκοσμοι, με μια όψη που πολλές φορές άγγιξε την καρικατουρίστικη και όμως, τόσο τρυφερή παρά το απρόσιτο παρουσιαστικό που ίσως να μας κράταγε μακρυά τους. Όλοι έχουν την μαγευτική γοητεία του, την γοητεία εκείνη που περικλύει το σκοτάδι, το ίδιο και ο Ψαλιδοχέρης.
Ο Ψαλιδοχέρης δεν είναι ένα τέρας, αλλά ένα άτυχο πλάσμα, που μοίρα του έμελλε να κάνει τη νύχτα και το σκοτάδι συντρόφους του. Δεν ήταν εκείνος που επέλεξε την τύχη του, αλλά η ίδια η μοίρα, που πολλές φορές παίζει εις βάρος μας παράξενα παιχνίδια. Παιχνίδια που πολλές φορές μπορεί να μας αφήνουν να πορευόμαστε με μοναδικό σύμμαχο τη μοναξιά μας, όχι γιατί εμείς δεν αντέχουμε την διαφορετικότητά μας, αλλά οι άλλοι γύρω μας, που τρομάζουν και φοβούνται να μας προσεγγίσουν, να νιώσουν τι έχουμε μέσα μας. Ο Ψαλιδοχέρης έχει σάρκα, έχει αισθήματα και έχει και όνομα. Είναι ο Edward, που δεν ήθελε, αλλά για τον δικό μας κόσμο έμελλε να είναι παράξενος.
Ο Burton επιλέγει για τον ονειρικά πλασμένο μικρόκοσμό του, μια καρτουνίστικη αναπαράσταση, όπου επικρατεί απόλυτη συμμετρία κι έντονα χρώματα, κάτι το οποίο δεν είναι τυχαίο. Όλη αυτή η εικονική υπερβολή της αψεγάδιαστης εικόνας, είναι απλά το μέσον για να μας κάνει να αντιληφθούμε πόσο ευτελή κι εύθραυστα είναι όσα μας περιβάλλουν. Πως η καθημέρινότητά μας είναι πολύ πιο ευαίσθητη απ’ όσο θέλουν τα σύχρονα κοινωνικά στερεότυπα να μας κάνουν να πιστεύουμε. Όσο ωραίο και να ‘ναι το περιτύλιγμα, ποτέ μην είσαι σίγουρος για το τι κρύβεται από κάτω. Μπορεί τελικά να σε εκπλήξει!
Και όσο άδικο και αν φανεί σε κάποιους το τέλος, είναι από εκείνα που μας έχει συνηθίσει ο Burton, γιατί ακόμα και τα παραμύθια δεν έχουν πάντα happy end, όχι τουλάχιστον όπως θα το εννοούσαμε εμείς ως αφελείς θεατές. Γιατί άραγε η ευτυχία βρίσκεται στο τέλος ή στη διαδρομή του ταξιδιού; Δύσκολο, ειδικά αν έχεια μάθει να τα θες όλα. Όμως τελικά, το πιο σημαντικό είναι το ταξίδι και το γλυκόπικρο χαμόγελο που σου φέρνει στα χείλη ο λογισμός του. Γιατί ακόμα και αν δεν είσαι ο υπέρτατος νικητής, έχεις αποκομίσει το πιο σπουδαίο πράγμα. Μπορείς να αντιλαμβάνεσαι, να αισθάνεσαι, να κατανοείς, να συγχωρείς, να αγαπάς, να λες αντίο.
Ο λατρεμένος Johnny Depp στα πρώτα του βήματα και τελικά, ξαναβλέποντάς τον, μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ. Ότι όσα χρόνια και αν περάσουν και όσο και αν πλέον έχει προσανανατολιστεί σε πιο ώριμους και σκοτεινούς ρόλους, πάντα θα είναι ο Ψαλιδοχέρης των νιάτων μας. Πάντα θα είναι ο Edward με το θλιμένο βλέμμα, που συνήθιζε τέτοιες μέρες να μας κάνει σαν παιδιά να πιστεύουμε στο όνειρο, στο δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Το τρυφερό εκείνο πλάσμα, που πίσω από το όχι τόσο κολακευτικό παρουσιαστικό του, και από τις κοφτερές λεπίδες στα χέρια του, έκρυβε τέτοια αγάπη και κατανόηση που δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε ή ακόμα και να αντέξουμε. Που μας έκανε να περιμένουμε να δούμε χιόνι για να πιστέψουμε κι εμείς πως είναι κάπου εκεί έξω ζωντανός, προσπαθώντας να ξεγελάσει τη θλίψη της μοναξιάς του.
Όμως και η Winona Ryder, δύο χρόνια μετά τον “Σκαθαροζούμη”, έρχεται στο ρόλο της επίγειας νεράιδας, εκείνης που μπορεί να δει καλύτερα απ’ τον καθένα πίσω από τα ψαλίδια του Edward, εκείνης που μπορεί να φωτίσει, έστω και για λίγο, την ζωή του περισσότερο από κάθε τι. Θυμίζει κάτι από Disney και “Beauty & The Beast” ε; Μπορεί να είναι κι έτσι! Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ο Burton εργάστηκε στα studio Disney για αρκετά χρόνια. Όμως, όπως και να ‘χει, όπως και ο Depp, έτσι και αυτή η εικόνα της Winona, είναι εκείνη που θα ήθελε να κρατήσω για πάντα στο μυαλό που από εκείνη.
Η γραμμή μεταξύ λογικής και ακρότητας είναι πολύ λεπτή και αν την ξεπεράσεις, μπορεί να μην καταφέρεις να γυρίσεις πίσω. Δεν είναι όμως απαραίτητα κακό. Ίσως τελικά να είσαι πιο ευτυχισμένος στη μοναξιά του σκοταδιού σου συντροφιά με όμορφες αναμνήσεις και δυσσάρεστες εμπειρίες, παρά με την άγνοια καλαχτάρα του να τα βιώσεις. Υπάρχουν παραμύθια και παραμύθια και ο Burton εδώ και χρόνια, μας έχει κάνει να λατρεύουμε τα δικά του παράξενα και απόκοσμα και να δενόμαστε με τους ήρωές του όσο με λίγους. Γιατί ακόμα και μέσα στο πιο παράλογο και αλλοπρόσαλο, μπορεί να βρει κανείς μια λογική, τόσο πραγματική και μαγική που να τον ξαφνιάσει, τόσο για την ύπαρξή της, όσο και για την άγνοιά του.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Ψαλιδοχέρης
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Tim Burton
Πρωταγωνιστές: Johnny Depp, Winona Ryder, Dianne Wiest, Anthony Michael Hall, Kathy Baker, Caroline Aaron
Παραγωγή: 1990
Διάρκεια: 100’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0099487/
http://en.wikipedia.org/wiki/Edward_Scissorhands
http://minadream.com/timburton/EdwardScissorHands.htm
21 Σχόλια:
Πολύ ωραίο το κείμενο σου...
Τα παραμύθια του Burton είναι πάντα μια μεστή αλληγορρία πάνω απ' τον σύγχρονο κόσμο... Σαν έναν καλλιτέχνη που κρατάει φυλαχτό τη μοναξιά του, σπέρνωντας της στην μάζα του κόσμου...
Τις ευχέςε μου για όμτι καλύτερο τις γιορτινές μέρες...
Υπεροχη ταινια που σημαδεψε τα παιδικα μας και οχι μονο χρονια.Μακαρι να βλεπαμε τετοιες ιστοριες πιο συχνα και να κρατουσαν ζωντανο το παραμυθι.
Εξαιρετική ταινία και εξαιρετικό κείμενο!
H kaluterh tou ermhnia.....
Καλώς όρισες! Είχες αρκετό καιρό να γράψεις καινούρια δημοσίευση.
Λοιπόν, δε νομίζω ότι θα προσθέσω και τίποτα τρομερό, απλά θα επισημάνω πως πρόκειται για ένα ωραιότατο κείμενο για μια ωραιότατη ταινία.
Ωχ! Έκανα χοντρή γκάφα για το "είχες αρκετό καιρό να γράψεις καινούρια δημοσίευση"!!! Δεν πρόσεξα την προ μιας ημέρας κριτικής σου για το JOHN Q.
@ Καλημέρα Kioy...
Ευχαριστώ τόσο για τις ευχές σου όσο και για τα καλά σου λόγια! Ευγενικός όπως πάντα! :)
Έχουμε και οι δύο άλλωστε αδυναμία στον Burton και αυτό είναι γνωστό!
@ Μακάρι Zenia, αλλά δυστυχώς τα υπερβολικά εφέ καταστρέφουν την μαγεία!
@ Ευχαριστώ κι εσένα George και χαίρομαι για τα αμοιβαία συναισθήματα!
@ Φίλε Ανώνυμε, δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη, αλλά μία από αυτές σίγουρα! :)
@ Καλημέρα φίλτατε Costello και χρόνια πολλά! :)
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που βλέπω κι άλλος ν' αγαπάνε την ταινία αυτή!
Είχα μέρες και πριν τον John Q, αλλά ήμουν σε άδεια και τεμπέλιασα... :p
Καλά ό,τι και να πούμε γι' αυτή την ταινία είναι λίγο. Είναι εκτός βαθμολογίας, παίζει σε δικό της επίπεδο. Παίζει και σε θέατρο στο Λονδίνο την παράσταση της οποίας θέλω πολύ να δω.
@ Την παράσταση αυτή Πάνο αναμένουμε στα τέλη Γενάρη και στην Αθήνα για καμιά 10αριά μέρες και πρέπει όντως να είναι φανταστική!
Καθυστερημένο το σχόλιο μου. Όταν ήμουν μικρός είχα ένα τετράδιο όπου βαθμολογούσα τις ταινίες που έβλεπα. Θυμάμαι ότι στον Ψαλιδοχέρη είχα βάλει 10/11. Ξαναείδα πρόσφατα την ταινία και με το ζόρι πρέπει να πω κρατιομουν να μην αλλάξω κανάλι, τώρα θα αν ξαναβαθμολογούσα θα έβαζα γύρω στο 4. Ωστόσο είναι από τις καλύτερες ταινίες του (υπερεκτιμημένου) σκηνοθέτη πιστεύω.
@ Δεν μπορώ να συμφωνήσω Dynx!
Ο Burton είναι από τους σκηνοθέτες, όπου μεγαλώνοντας εκτίμησα αφάνταστα. Τον θεωρώ πολύ δημιουργικό και μάστορα του φανταστικού.
Βέβαια όλα είναι θέμα γούστου! Δεν μπορούμε να συμφωνούμε και σε όλα!
Εγώ πάντως όσες φορές τη βλέπω την ταινία ανακαλύπτω και κάτι νέο. Δεν τη βαριέμαι ποτέ.
@ Κι εγώ Πάνο, ανήκω σε εκείνους που δεν μπορούν να την βαρεθούν!
Όταν ήμουν μικρή ο Ψαλιδοχέρης αποτελούσε έναν από τους εφιάλτες μου.Λίγο χαζό βέβαια αλλά ήμουν μικρή.Πρόσφατα την ξαναείδα και με άγγιξε τόσο πολύ όσο καμία άλλη ταινία.Την σκεφτόμουν για εβδομάδες και με είχε επιρρεάσει πολύ.Δεν ξερώ γιατί.Ίσως ξύπνησε κάτι μέσα μου,ή απλά είναι μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.!
@ Μαρίνα εμένα ως μικρή με είχε αφήσει αδιάφορη θα έλεγα. Όταν πλέον μεγάλωσα μπόρεσα να την καταλάβω και να την νιώσω.
Συμφωνώ με το 10 Γιώτα αυτή η ταινία είναι όντως αριστούργημα και νομίζω ότι είναι και η 1η μεγάλη επιτυχία το Depp.
@ Geoscrm έτσι ακριβώς! Υπέροχη ταινία!
Απίστευτη ταινία αν και εφιάλτης των παιδικών μου χρόνων!:P
@ Αντώνη για μένα από την άλλη, ως γνωστή ψυχανώμαλη, αποτελεί λατρεία παιδικών χρόνων! :P
Δημοσίευση σχολίου