Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια κοντινή ματιά στον 40άρη διαφημιστή Lester και την γυναίκα του Caroline, που ψάχνει την ταυτότητα της , καθώς η ζωή και ο γάμος τους ξετυλίγεται.
Η γυναίκα του τον μισεί , η κόρη του τον περιφρονεί και το αφεντικό του ετοιμάζει την απόλυση του.
O Lester όμως, αποφασίζει να αλλάξει την ζωή του. Όσο απελευθερώνεται τόσο πιο ευτυχισμένος γίνεται, αλλά σύντομα θα μάθει ότι η απόλυτη ελευθερία έρχεται στην απόλυτη τιμή.

Προσωπική άποψη:
Ακούγοντας κανείς τον τίτλο παρασύρεται! Το πιθανότερο είναι το μυαλό του να τρέξει στην υπόθεση μιας ακόμα ταινίας που θα εξιδανικεύει το αμερικάνικο όνειρο, θα θεοποιεί πρωταγωνιστές και θα παρουσιάζει την αψεγάδιαστη ζωή τους ως το πιο εύκολο πράγμα προς απόκτηση και διατήρηση στον πλανήτη. Όμως η ταινία, παρά που ξεκινάει με φόντο ένα πλουσιοπάροχο σπίτι και μια οικογένεια όπου φαινομενικά δεν έχει κανένα πρόβλημα, διαπροσωπικό ή οικονομικό, στην πραγματικότητα ζει απλά υπό την προστασία ενός φανταζί περιτυλίγματος.

Ο Mentes παίρνει την κάμερά του, βγάζει το περιτύλιγμα και αρχίζει να παρακολουθεί όσο πιο στενά μπορεί την καθημερινότητα αυτής της οικογένειας. Μιας χούφτας ανθρώπων που φαινομενικά δεν της λείπει τίποτα στην πραγματικότητα όμως, δεν έχει και τίποτα. Μια μητέρα καριερίστρια που προσπαθεί να επιβάλλει το μητριαρχικό οικογενειακό πρότυπο, έχει ευνουχίσει τον άντρα της, έχει οδηγήσει την κόρη της στην δημιουργία ενός λανθασμένου προτύπου μίμησης ενώ η ίδια, αναζητά την χαμένη της σεξουαλικότητα με έναν παράδοξο, απροσανατόλιστο τρόπο. Μια κόρη δήθεν επαναστάτρια του καιρού της, που δεν χάνει ευκαιρία να πέφτει σε κάθε μορφής κρεπάλης και να οριγιάζει σεξουαλικά καταστρέφοντας την ταυτότητά της.

Ο πιο τραγικός όμως ήρωας είναι ο πατέρας της οικογένειας. Ένας πατέρας που έχει χάσει κάθε τι που θα μπορούσε να του προσδώσει τα χαρακτηριστικά εκείνα του αρσενικού. Η ερωτική του ζωή είναι ανύπαρκτη, με τη συμβολή της γυναίκας του έχει χάσει κάθε ίχνος αντρικής ορμόνης, χάρη στην δουλειά του που σιχαίνεται έχει χάσει κάθε θέληση να δημιουργήσει και όλα αυτά μαζί, τον έχουν κάνει να καταθέσει τα όπλα και να παραδώσει χωρίς όρους, χωρίς μάχη, την ψυχή και την ζωή του σε μια ρουτίνα και σε μια μισαλόδοξη, θλιβερή καθημερινότητα.

Ο Mendes έχει την ικανότητα να βάζει στο μικροσκόπιο και να αναλύει ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα, ακόμα κι εκείνα που θα περνάγανε από τα μάτια μας απαρατήρητα, χωρίς να τους δώσουμε σημασία. Και μέσα από αυτές τις μικρές λεπτομέρειες καταφέρνει να βρει τα πιο άσχημα και βρώμικα, αλλά ταυτόχρονα και τα πιο όμορφα πράγματα, εκείνα, που ακόμα και με έναν ιδιόμορφα αρρωστημένο τρόπο σε κάνουν να ελπίζεις, να μην τα βλέπεις όλα τόσο άσχημα, έστω κι αν η ομορφιά καμιά φορά θολώνει και δεν σε αφήνει να δεις καθαρά αυτά που μπορεί να υποβόσκουν.

Η κοινωνία χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο τάξεις. Η πρώτη είναι εκείνη που έχει παραδωθεί στο σύγχρονο εποχιακό πνεύμα και αφήνει τους άλλους να την καθοδηγούν, δεν έχει προσωπικά θέλω και πάθη, δεν έχει ζωή που να εκτιμάει και να θέλει να ρουφήξει κάθε της σταγόνα και να γευτεί κάθε της στιγμή. Υπάρχει όμως κι εκείνη που έχει φιλοσοφία και πνεύμα, που δεν γίνεται θύμα του κατεστημένου, θύμα ενός συστήματος που δεν της ταιριάζει και δεν την εκφράζει. Υπάρχει εκείνη η τάξη που μπορεί ακόμα να κάνει όνειρα που δεν τροφοδοτούνται από λεφτά και υλιστικά αγαθά αλλά από ελεύθερο πνεύμα και σκέψη. Έτσι και ο κεντρικός ήρωας, περνάει από την μια τάξη στην άλλη αποφασίζοντας να μην χαραμίσει άλλο τη ζωή του. Αυτό όμως φέρνει τη συμπάθεια κάποιων που δεν υπήρχε μέχρι χθες, όπως και την αντιπάθεια κάποιων άλλων.

Το γεγονός ότι ο Spacey κατέκτησε το χρυσό αγαλματάκι της χρονιάς εκείνης δεν είναι τυχαίο. Πάντα ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός που απλά μέσω αυτής της εμηνείας, διακρίθηκε και δικαιώθηκε. Η αλλοίωση του προσώπου του, η οδύνη και η ματαιότητα που εξωτερίκευε σε κάθε χαρακτηριστικό του, οι συναισθηματικές, ακραίες εκρήξεις του, εκείνες που ουσιαστικά οδηγούν το έργο στην κορύφωσή του, δεν μπορούν ούτε να περάσουν απαρατήρητες, ούτε να μείνουν ασχολίαστες και σίγουρα, δεν μπορούν να μην προκαλέσουν συγκίνηση όπως και τον συγκαταβατισμό μας. Να μην παραλείψουμε βέβαια ότι πλαισιώνεται από ένα πολύ αξιόλογο και χαρισματικό cast, τόσο στο νεανικό, όσο και στο ενήλικο σκέλος.

Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κοινωνικού προβληματισμού, ως υπαρξιακής κρίσης και αυτοκριτικής ή ακόμα και ως μαύρη κωμωδία. Όπως και να ‘χει, έχει την δυνατότητα να καταφέρει να ισσοροπήσει κάπου ανάμεσα και να επιτύχει τον σκοπό της. Να καταρρίψει τον μύθο του αμερικάνικου ονείρου, να καταρρίψει τον μύθο της αψεγάδιαστης τελειότητας. Ο ήρωας περνάει από την αφασία στην κρίση, από εκεί στην συνειδητοποίηση, από εκεί στις αποφάσεις και στην τελική του κατάληξη. Η ομορφιά μπορεί να κρύβει και παγίδες και η ελευθερία δυστυχώς στις μέρες μας, είναι κάτι που παρεξηγείται κι αν θες να το αποκτήσεις πρέπει να πληρώσεις το ανάλογο αντίτιμο.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Αμερικάνικη Ομορφιά
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Sam Mendes
Πρωταγωνιστές: Kevin Spacey, Annette Bening, Thora Birch, Mena Suvari, Wes Bentley
Παραγωγή: 1999
Διάρκεια: 121’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/American_Beauty_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0169547/