Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Daniel Hillard είναι εκκεντρικός ηθοποιός που ειδικεύεται στις φωνές μεταγλώττισης για τους χαρακτήρες κινούμενων σχεδίων. Είναι καλό άτομο και αγαπητός πατέρας, αλλά είναι φτωχός κι ένα τρεμάμενο πρότυπο ρόλου.
Μετά από ένα καταστρεπτικό πάρτυ γενεθλίων για το γιο του, η σύζυγος του Miranda, φθάνει στο τέλος της υπομονής της και ζητάει διαζύγιο με αποτέλεσμα εκείνη να πάρει την κηδεμονία κι εκείνος να μπορεί να βλέπει τα παιδιά μόνο μια φορά την βδομάδα.
Πληγωμένος, μαθαίνει ότι η Miranda ψάχνει μια οικονόμο και με τη βοήθεια του αδελφού του Frank, καλλιτέχνη του makeup, αναλαμβάνει την θέση μεταμφιεσμένος ως Mrs. Euphegenia Doubtfire, μια αυστηρή αλλά καλή Αγγλίδα παραμάνα.

Προσωπική άποψη:
Πόσο χάνεται η αφέλεια που βλέπουμε τα πράγματα όσο μεγαλώνουμε. Πόσο δύσκολα πλέον γελάμε, πολύ περισσότερο, πόσο δύσκολα συγκινούμαστε. Αυτός ίσως είναι και ο σημαντικότερος λόγος που μας οδηγεί στο να αναπολούμε στιγμές και πράγματα. Αυτός ίσως να είναι ο λόγος που βλέποντας ορισμένες ταινίες, παρά το ξεπερασμένο του είδους τους, να μπορούμε ακόμα να έχουμε εκείνο το όμορφο, ανέμελο συναίσθημα καθώς τις παρακολουθούμε. Και αυτή εδώ δεν διαφέρει, παρά το γλυκανάλατο του χαρακτήρα της πέραν ίσως του ότι δεν έχει το τόσο γλυκανάλατο φινάλε σαν κι αυτά που συνηθίζονται στο είδος της.

Ο Columbus έχει μέσα του την μαγεία του παραμυθιού. Ξέρει πως να την διαχειριστεί και πως να την εισάγει ακόμα κι όταν η θεματολογία των ταινιών του δεν προσφέρεται τόσο εύκολα. Αν κάτι έχει η συγκεκριμένη ταινία που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή, παρά την αφέλειά της, είναι η ειλικρίνια. Μια ειλικρίνια που συνδυάζεται με την απλότητα της καθημερινότητας και την ευαισθησία που υπάρχει παρά τις αντιπαλότητες γύρω από έναν χωρισμό. Έχουμε δει πολλές φορές την σοβαρά πλευρά του πράγματος, γονείς να διεκδικούν την αγάπη των παιδιών τους έπειτα από έναν χωρισμό όμως, δεν το βλέπουμε συχνά κατ’ αυτό τον τρόπο.

Έχουμε έναν άντρα που μπορεί για τα δεδομένα της γυναίκας του να μην μπορεί να σταθεί ως σωστός οικογενειάρχης όμως, κανείς δεν μπορεί να του στερήσει το δικαίωμα να είναι πατέρας και μάλιστα καλός. Άλλωστε η έλλειψη μιας ιδιότητας δεν αποκλείει την ύπαρξη μιας άλλης ή ακόμα, η έλλειψή της σε μια παρούσα κατάσταση δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να πάψει να υφίσταται και να γίνει παρούσα κάποια στιγμή, γι’ αυτό και ο ήρωας υιοθετεί μια διαφορετική ταυτότητα, για να μπορέσει να το υποστηρίξει χωρίς την αμφιβολία και την ανασφάλεια κανενός. Κι εκεί είναι κρυμμένη όλη η εξυπνάδα της ταινίας, ότι καταφέρνει να συνδυάσει το δραματικό με το κωμικό στοιχείο σε μια άψογα ισορροπημένη χημεία, υπόθεσης, συναισθημάτων αλλά και πρωταγωνιστών.

Πως μπορείς να μην λατρεύεις τον Robin Williams αφού, κάθε φορά που θα τον δεις να ερμηνεύει κάποιον διαφορετικό χαρακτήρα, δένεσαι μαζί του, τον αγαπάς και τον αισθάνεσαι σαν έναν δικό σου, σαν έναν πολύ κοντινό σου άνθρωπο. Πως μπορεις να αντισταθείς και να μην χαμογελάσεις αντικρύζοντας το εκφραστικό του πρόσωπο, γεμάτο συναίσθημα, ένα πρόσωπο που όσο εύκολα σε κάνει να νιώσεις ευτυχισμένος άλλο τόσο εύκολα μπορεί να σε κάνει να συγκινηθείς. Ναι, ο Robin είναι ένας από τους ηθοποιούς που δεν βαριέσαι, που δεν χορταίνεις ποτέ να βλέπεις. Αναμφίβολα ταλαντούχος, ακόμα και σε ένα ατσούμπαλο γυναικείο σώμα, καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις.

Η μικρή Mara Wilson, της οποίας την κουβέντα είχαμε πολύ πρόσφατα στο “Matilda”, είναι απίστευτα γλυκιά όπως πάντα, οι Jakub και Lawrence απλά ικανοποιητικές παρουσίες ως προς το διεκπεραιωτικό κομμάτι της υπόθεσης ενώ, οι Brosman ως το άκρο αντίθετο του κεντρικού ήρωα, είναι άξιος αντίπαλος και ανταγωνιστής και η Field για μια ακόμα φορά, έστω και σε έναν ρόλο σαν αυτό, να αποδεικνύει πόσο ταλαντούχα είναι και πόσο άξια έχει δύο χρυσά αγαλματάκια στην συλλογή της.

Σας φαίνεται παράλογο το να με συγκινεί αυτή η ταινία; Μπορεί και να ‘ναι, ποιος ξέρει. Όμως, έχει την σπιρτάδα εκείνη που απαιτείται για να συνυπάρξει το οικογενειακό δράμα με την οικογενειακή κωμωδία, οδηγώντας την εξέλιξη σε μια γλυκόπικρη πορεία, με δάκρυα και γέλια, καταλήγοντας σε ένα φινάλε που μπορεί να είναι κάπως δακρύβρεχτο όμως, δεν είναι εκείνο το φινάλε που τοποθετεί τους ήρωες σε ένα ροζ συννεφάκι.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κυρία Ντάπφαϊρ
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Chris Columbus
Πρωταγωνιστές: Robin Williams, Sally Field, Pierce Brosnan, Harvey Fierstein, Polly Holliday, Lisa Jakub, Matthew Lawrence, Mara Wilson, Matthew Lawrence
Παραγωγή: 1993
Διάρκεια: 125’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mrs._Doubtfire
http://www.imdb.com/title/tt0107614/