
Ο Neo αποκτά μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στις εκπληκτικές δυνάμεις του, καθώς η Zion βρίσκεται πολιορκημένη από το στρατό των Φονικών Μηχανών.
Οι κάτοικοι της Zion, ενθαρρυμένοι από την πεποίθηση του Morpheus ότι ο Εκλεκτός θα εκπληρώσει την προφητεία της μάντισσας Oracle και θα δώσει τέλος στον πόλεμο με τις Μηχανές, εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους στον Neo, ο οποίος βασανίζεται από τρομακτικούς εφιάλτες καθώς αναζητά έναν τρόπο για να δράσει.
Δυναμωμένοι από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον, ο Neo και η Trinity επιλέγουν να επιστρέψουν μαζί με τον Morpheus μέσα στο Matrix και να αναλάβουν δράση.
Εν τω μεταξύ υπάρχουν εξόριστοι σαν τον πράκτορα Smith, του οποίου η εμμονή και η ανένδοτη αντιπαλότητα με τον Neo, τον αναγκάζει να παρακούσει το σύστημα που διέταξε τη διαγραφή του.
Παρακινούμενος από τα ανθρώπινα συναισθήματα που κάποτε περιφρονούσε, ο Smith θα χρησιμοποιήσει οτιδήποτε προκειμένου να μπορέσει να εκδικηθεί.
Προσωπική άποψη:
Έχοντας δει κανείς το “The Matrix”, ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η αντίδρασή του ακούγοντας για την δημιουργία ενός sequel, πέραν του ενθουσιασμού; Θεωρητικά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας αποκλειστικά και μόνο τον αρχικό αυτό ενθουσιασμό, καμία άλλη. Εκ του αποτελέσματος ωστόσο, τα πράγματα διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό καθώς, αντιλαμβανόμαστε ή καλύτερα, συνειδητοποιούμε πως, θα έπρεπε να είχαμε όλοι μας αντιδράσει με αμφιβολία και δυσπιστία. Φυσικά, ήταν αργά πλέον για κάτι τέτοιο αφού, είχαμε ήδη δει την ταινία και ο χρόνος δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω.
Τι μας εντυπωσίασε στο “The Matrix”; Πολλά, ανάμεσα στα οποία η φαντασία, η πρωτοτυπία, η εξυπνάδα και η σπιρτάδα του σεναρίου, η έντονη δράση, τα απίστευτα ειδικά εφέ, η φιλοσοφία που με μαεστρικό τρόπο ξετυλιγόταν σαν από ένα καλοτυλιγμένο κουβάρι, τα ερωτήματα και ο προβληματισμός που μας προξένισε σχετικά με την ύπαρξη ή μη, δύο παράλληλων κόσμων. Δόθηκαν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά; Όχι, και τελικά, εκεί βρισκόταν όλη η μαγκιά. Ότι θεμελίωσε μια ολόκληρη φιλοσοφία σε θεωρίες με υπόσταση, σε θεωρίες που υπάρχουν στην πραγματικότητα της καθημερινότητας, ότι μας έβαλε στην διαδικασία του προβληματισμού και της σκέψης αφήνοντας όμως τον καθένα από εμάς, να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα αλλά και να ζει με το μυστήριο που καλύπτει το Matrix.
Τι έγινε λοιπόν; Όλη αυτή η ψαγμένη διάθεση για φιλοσοφία έσβησε; Όχι ακριβώς! Υπάρχει ακόμα στην ατμόσφαιρα, πλανάται και κάνει την παρουσία της πιο αισθητή εδώ κι εκεί όμως, η ποιότητα και η φαντασία του σεναρίου υποσκελίζονται προς χάρην της δράσης και της υπερανάπτυξης των, ομολογουμένως εντυπωσιακών, οπτικοακουστικών μέσων. Δυστυχώς φαίνεται πως, φιλοσοφία και ειδικά εφέ δεν μπορούν να συνυπάρξουν ικανοποιητικά και αναγκαστικά, θέλοντας και μη, συμβιβαζόμαστε με ότι μας προσφέρεται. Και ναι, οι σκηνές δράσης, με εξέχουσα ίσως αυτήν του αυτοκινητόδρομου, είναι από τις πιο απίστευτες που έχουμε δει ποτέ όμως, δεν παύει ως δεδομένο να εμπλουτίζει τα action χαρακτηριστικά της ταινίας και μόνο.
Όχι, δεν περίμενα ποτέ και σε καμία περίπτωση οι αδερφοί Wachowski να είναι εκείνοι που θα μου δώσουν τις απαντήσεις στα μεγαλύτερα, φιλοσοφικά και μη, ερωτήματα της ζωής. Όμως έχοντας δημιουργήσει τεράστιες αξιώσεις, συγχωρήστε με αλλά, περίμενα κάτι περισσότερο από ένα, αναμφισβήτητα, πολύ εντυπωσιακό και καλοφτιαγμένο action movie. Ίσως θα έπρεπε να το βλέπουμε και να το κρίνουμε ως μια ξεχωριστή και αυτόνομη ταινία όμως, όταν φέρει τον χαρακτηρισμό του sequel, προσωπικά δυσκολεύομαι. Η κεντρική ιδέα μπορεί να έχει διατηρηθεί ως άξονας όμως, οι ιδέες που αναπτύσσονται γύρω της μάλλον περισσότερο μπερδεύουν τον θεατή, ιδιαίτερα εκείνον που δεν έχει καμία τεχνολογική ή κομπιουτερίστικη γνώση, παρά τον βοηθάνε να ξεδιαλύνει το ομιχλώδες τοπίο.
Σε ότι έχει να κάνει με το κεφάλαιο ερμηνείες τα πράγματα δεν δέχονται ιδιαίτερη διαφοροποίηση σε σχέση με την πρώτη ταινία. Οι ήρωες, εκείνοι που έμειναν ζωντανοί τουλάχιστον, επιστρέφουν στους ρόλους που τους καθιέρωσαν στα μάτια του μέσου θεατή, με εξίσου μοντέρνα παλτό και γυαλιά που όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο ζηλέψαμε. Ο Reeves είναι ευλογημένος από τον θεό γι’ αυτό τον ρόλο που του δόθηκε καθώς, δίνει μια πολύ καλύτερη εντύπωση από αυτήν που θα έδινε σε κάποια ταινία όπου πραγματικά θα έπρεπε να επιδείξει το ταλέντο του. Ο Fishburne παραμένει πολλά βαρύς και όχι, έχοντας φορτωθεί μερικά δεκάδες κιλά παραπάνω απ’ όσο τον αφήσαμε ενώ η Moss εξακολουθεί να έχει μια μυστηριώδης γοητεία παρά την ανδρόγυνη εξωτερική της εμφάνιση.
Ο Weaving επιστρέφει στον ρόλο του σύγχρονου κακού του κινηματογράφου που έχει χαρακτεί πλέον στην μνήμη μας, Mr. Smith, διατηρώντας το ίδιο ύφος και την ίδια ερμηνευτική γραμμή με την οποία μας συστήθηκε, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Το αντρικό δεκοινό, σίγουρα απόλαυσε την έστω και μικρή παρουσία της Bellucci η οποία και με εξέπληξε καθώς, για πρώτη φορά δεν την είδα να γδύνεται σε ταινία στην οποία συμμετέχει. Από τις ευχάριστες προσθήκες ήταν εκείνη των δίδυμων σατανικών πρακτόρων αλλά και του Keymaker ο οποίος εκτός των άλλων, έσωσε ως έναν βαθμό το κεφάλαιο προβληματισμού οδηγώντας όμως ταυτόχρονα, κάποιους από τους θεατές σε κάψιμο αρκετών εγκεφαλικών κυττάρων.
Δυστυχώς, η ιστορία έχει αποδείξει πως τίποτα δεν είναι όπως την πρώτη φορά. Το ίδιο ισχύει και στην πλειοψηφία της κινηματογραφικής τέχνης η οποία συχνά πυκνά, επιλέγει να εναποθέσει τις ελπίδες της στα διάφορα sequels. Και όσο και αν θέλουμε να ελπίζουμε ότι ένα sequel θα είναι, αν όχι καλύτερο, ισάξιο του πρωτότυπου, οι ελπίδες αυτές αποδεικνύονται φρούδες. Ναι, τα ειδικά εφέ μπορεί να είναι αρκούντως εντυπωσιακά όμως, έχουν πάψει μετά το πρώτο “Matrix” να είναι πρωτοποριακά. Ναι, μπορεί η δράση να κόβει την ανάσα όμως δεν είναι αυτό το μοναδικό μας ζητούμενο. Όχι, δεν περίμενα την ταινία αυτή για να λύσω τις φιλοσοφικού τύπου απορίες μου περί ζωής και όχι μόνο όμως, ομολογώ, και σταυρώστε με γι’ αυτό, να έχω κάτι λιγότερο του πρωτότυπου αλλά ταυτόχρονα, κάτι περισσότερο αυτού που πήρα.
Βαθμολογία 6,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: The Matrix Reloaded
Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Σκηνοθέτες: Andy & Larry Wachowski
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Laurence Fishburne, Carrie-Anne Moss, Hugo Weaving, Jada Pinkett Smith, Matt McColm, Monica Bellucci, Lambert Wilson, Daniel Bernhardt, Steve Bastoni
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 138’
Επίσημο site:
http://whatisthematrix.warnerbros.com/
24 Σχόλια:
Συμπαθητικό αλλά όχι σαν το πρώτο. Βασικά για την κονόμα το βγάλανε αλλά τέλος πάντων.
@ Πάνο αν το δω ως ένα action movie που βγήκε από το πουθενά θα έλεγα ότι είναι πάρα, πάρα πολύ καλό.
Όμως, όσο και να θέλω δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι είναι συνέχεια μιας απίστευτης ταινίας.
Σίγουρα τα βγάλανε για την κονόμα, δεν τίθεται θέμα. Άλλωστε όταν ολοκληρώθηκε η τριλογία και όπως ίσως θυμάσαι από παλαιότερό μου post, δεν νομίζω να είχαν ποτέ τα δύο αδέρφια την ιδέα εξ' αρχής για την δημιουργία της.
Αυτό ακριβώς, δεν μπορείς να τη δεις μόνη της, χωρίς δηλαδή να σκεφτείς το προηγούμενο. Και έτσι πάντοτε θα ωχριά μπροστά στην άλλη.
@ Οπότε Πάνο μπορούμε απλά να βλέπουμε το πρώτο και κάνουμε τον Αλέκο στο ότι υπάρχουν τα υπόλοιπα! :p
μπροστά σε αυτό...το sequel του Big Momma's House μοιάζει με αριστούργημα...
@ It.aldo.raine χα, χα, χα...
Να ΄σαι καλά, με έκανες και γέλασα!
Ωραια τα λες Γιωτα μου! :)
Ενα πραγμα ειναι σιγουρο απο τα Μatrix.Στη Ζαιον ξερουν να το γλεντανε και να επιλεγουν γυαλια και παλτα για τις αποστολες τους.
Ναι, προφανώς και το'καναν για την κονόμα, αλλά εγώ που δεν έκανα σύγκριση με το προηγούμενο (που σίγουρα είναι καλύτερο και πολύ πιο πρωτοποριακό), πέρασα πάρα πολύ καλά όταν το είδα στον κινηματογράφο. Ειδικά με τη σκηνή στον αυτοκινητόδρομο έμεινα τελείως μλκς...!!!
"Να ΄σαι καλά, με έκανες και γέλασα!"
Ναι, κάτι τέτοιες "εξυπνάδες" λέει και "γελάμε" κάθε φορά...
ΥΓ: Το 3ο μέρος μου άρεσε περισσότερο πάντως...
@ Bauer24 κι εγώ πέρασα καλά στο σινεμά και το έχω ξαναδεί και στην τηλεόραση όμως, όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ότι είναι sequel. Είδες, για την σκηνή με τον αυτοκινητόδρομο είπα κι εγώ αλλά, αυτό καλύπτει μόνο το θέμα δράση. Τώρα για το 3ο... αρχικά νόμιζα ότι μου άρεσε περισσότερο. Ξαναβλέποντάς τα, κατάλαβα ότι μου άρεσε περισσότερο στα σημεία και όχι συνολικά.
@ Χα, χα, χα... ναι Zenia, σε αυτό δεν έχεις άδικο! ;)
"αλλά, αυτό καλύπτει μόνο το θέμα δράση."
Καλύπτει και το θέμα θέαμα-οφθαλμοδιασκέδαση... δε χρειάζεται να μας φάει η κουλτούρα... :P ;)
@ Δεν είναι θέμα κουλτούρας bauer24, είναι θέμα τι αντιπροσωπεύει το Matrix. :p
Με το πρώτο έθεσαν τις φιλοσοφικές βάσεις και αναπόφευκτα θα γινόταν Ο χαμός στα επόμενα 2 λόγω της εξέγερσης των ανθρώπων...
@ Bauer24 ναι ok, να γίνει χαμός αλλά να θυμόμαστε και λίγο τις βάσεις μας!
Ε λίγο τις θυμήθηκαν... :P
sta dialimata?:P
Όπως είπα και προηγουμένως:
"κάτι τέτοιες "εξυπνάδες" λέει και "γελάμε" κάθε φορά"... :/ :/ :/
@ Bauer24 πολύ λίγο όμως... :p
Μην πειράζεις τον κόσμο... χα, χα, χα!!!
@ It.aldo.raine ασ' τον να λέει... ;) :p
Μη δίνεις θάρρος στο χωριάτη ρε Γιώτα... :P :) ;)
@ Χα, χα, χα... έλα, έλα... υπερβολικέ! :p
Καλάαα... αν δεις καμιά φορά κάτω απ΄τα σκεπάσματα κανένα χωριάτη δε θα φταίω εγώ μετά... :P
@ Bauer24 χα, χα, χα... και έχω και υπέρδιπλο κρεββάτι! Χωράνε πολλοί χωριάτες! :p
Εγώ πάντως στη σκηνή στον αυτοκινητόδρομο είχα πεθάνει στο γέλιο... Ειδικά ο Κινέζος σαν φιγούρα από ελληνική κωμωδία ήταν, και δεν κολλούσε, και τράβαγε των παθών του τον τάραχο :)) :))
Ένα πολύ μέτριο σίκουελ σε μια ταινιάρα εν γένει.
@ Χα, χα, χα... να 'σαι καλά βρε Costello, με έκανες και γέλασε νυχτιάτικα. Δεν έχεις και άδικο εδώ που τα λέμε! :P
Δημοσίευση σχολίου