
Λίγο πριν ξεσπάσει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο μυστηριώδης φόνος του συζύγου της θα οδηγήσει την Λαίδη Sarag Ashley στην απόφαση να εγκαταλείψει τα σαλόνια της Αγγλίας και να εγκατασταθεί στη μακρινή Αυστραλία.
Εκεί θα αναλάβει την αχανή έκταση γης και ένα κοπάδι βόδια, τα οποία και κληρονόμησε από τον αποθανόντα σύζυγό της.
Η ίδια, θέλοντας να προστατέψει την περιουσία της, θα αναζητήσει βοήθεια στο πρόσωπο του Drover με σκοπό να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της.
Προσωπική άποψη:
Παρακολουθώντας το “Australia” γεννήθηκε μια μεγάλη απορία. Ήξερε ο Baz Luhrmann ακριβώς τι θεματολογίας ήθελε να είναι η ταινία του; Αν όχι, γιατί δεν μελετούσε το θέμα λίγο παραπάνω ώστε να καταλήξει σε μια σαφή και μελετημένη απόφαση; Αν ναι, γιατί δεν μας το έδωσε και σε μας να το καταλάβουμε; Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί, ναι μεν το “Australia” είναι ένα εντυπωσιακό, οπτικό υπερθέαμα όμως, ως σύνολο καταντάει κουραστικό γιατί, κατά την διάρκεια της εξέλιξης των γεγονότων που παρακολουθούμε, μοιάζει σαν να ψάχνει ν’ ανακαλύψει την ταυτότητά του.
Ο Luhrmann επέστρεψε για μια ακόμη φορά στην πατρίδα του, την Αυστραλία, γυρίζοντας μια ταινία η οποία είναι εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένη σε εκείνην και την ιστορία της. Με μια αρκετά ευαίσθητη ματιά και μια, αρκετά ρεαλιστική παρουσίαση των γεγονότων που καθόρισαν την πορεία της ηπείρου, μας συστήνει την άγρια αλλά ταυτόχρονα όμορφη Αυστραλία. Μια Αυστραλία όπου ο καθένας προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί ώστε να επιβιώσει, ίσως και να ξεχωρίσει ανάμεσα σε ένα αρχοντικό μονοπώλιο, μέσα σε ένα γενικότερο ρατσιστικό κλίμα που πολεμούσε τις ίδιες τις γενιές που οι λευκοί άφηναν πίσω τους.
Σε μια εποχή που οι επικές ταινίες δεν έχουν την αίγλη των παλαιότερων, ο αγαπημένος κατά τ’ άλλα σκηνοθέτης, επιχειρεί να επαναφέρει το κλίμα και την αισθητική μιας πεπαλαιωμένης εποχής. Θα μπορούσε να αποδώσει αν όμως το είχε εκμεταλλευτεί κατάλληλα. Δυστυχώς, όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα πλάνα μιας, άγνωστης σε μας ηπείρου, χαρακτηρίζονται από μια σύγχρονη αισθητική απεικόνιση που στερείται της νοσταλγίας των ταινιών που θα ήθελε στην πραγματικότητα να πλησιάσει. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για την μουσική που συνοδεύει την εικόνα.
Το μεγάλο σφάλμα όμως της ταινίας, εντοπίζεται στο σενάριο το οποίο, είναι αδύναμο, μπερδεμένο και με τεράστια κενά. Προσπαθώντας να καλύψει μια μεγάλη έκταση γεγονότων, μηνυμάτων αλλά και συναισθημάτων, καταλήγει να μας παρουσιάσει μια ιστορία που βρίθει από δηθενισμούς. Τα πάντα προσεγγίζονται τόσο επιφανειακά που μοιάζει αδύνατον να σε συγκινήσει και να σε παρασύρει σε μια δίνη εναλλασσόμενων συναισθημάτων. Ίσως τελικά, να έπρεπε να επιλέξει να παίξει σε λιγότερα ταμπλό από αυτά που τελικά άνοιξε.
Ερμηνευτικά ο Hugh Jackman είναι ο μοναδικός, από τους ενήλικες τουλάχιστον, πρωταγωνιστές που μοιάζει να σώζεται καθώς, είναι μετρημένος και συγκρατημένος, ακριβώς όσο χρειάζεται ώστε να μην παρασυρθεί από ηλίθιες επιδειξιμανίες που απορρέουν από την ίδια την φύση του χαρακτήρα που υποδύεται. Το γεγονός δε ότι είναι ιδιαίτερα γοητευτικός και αρρενωπός, του προσθέτει πόντους. Εκτός όμως από τον Hugh, βλέπουμε θετικά τον μικρό Brandon Walters και αυτό υποθέτω πως οφείλεται στην παιδική αθωότητα της ερμηνείας του και όχι στην ικανότητά του.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να ισχυριστώ τα ίδια και για την Kidman η οποία με κάνει ώρες-ώρες να απορώ. Η γυναίκα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν είναι του βάθους προφανώς, οφείλεται στο γεγονός ότι η ταινία δεν την γεμίζει ή δεν την εκφράζει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά όταν καλούμαι να συγκρίνω τις μεγαλειώδης ερμηνείες της σε άλλες ταινίες που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Πώς θα χαρακτήριζα αυτήν εδώ την ερμηνεία; Αδιάφορη και επιτηδευμένη, ακριβώς όπως η συναισθηματική φόρτιση της ταινίας.
Πού είναι το κακό λοιπόν του “Australia”; Ότι όλα τα στοιχεία που το συνθέτουν, τα έχει στον υπερθετικό βαθμό. Τα πάντα είναι πολύ… πολύ δράση και περιπέτεια, πολύς έρωτας, πολύ συγκίνηση, πολύ αγάπη, πολύ κατανόηση, πολύ έντονα κοινωνικά και αντιρατσιστικά μηνύματα. Προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα νέο έπος, ο Luhrmann, αποτυγχάνει να μεταφέρει στην Αυστραλία ένα νέο “Gone With The Wind”, παρουσιάζοντας μια μέτρια ταινία, που παρά το κουραστικό της διάρκειας, παρακολουθείτε ευχάριστα λόγω της φύσης της, και σαφέστατα, την χειρότερη της καριέρας του.
Βαθμολογία 5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Australia
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Baz Luhrmann
Πρωταγωνιστές: Nicole Kidman, Hugh Jackman, David Wenham, Bryan Brown, Bruce Spence, David Gulpilil, Essie Davis, Jack Thompson, Brandon Walters
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 165’
Επίσημο site:
http://www.australiamovie.com/








11 Σχόλια:
άμα έχεις αϋπνίες καλο είναι:P
Το μίσησα το φιλμάκι του.
Θα το χαρακτήριζα ως εγκεφαλικά βλαβερό! Χο!
Όμως πέραν όσων λέμε, και λες, τον αδικεί η ελληνική κόπια τον Luhrman. Φαίνεται ότι του 'χουν φάει τουλάχιστον μια ώρα υλικό!
Καλό βράδυ senorita...
Συμφωνω μαζι σου, τη βρισκω μετρια για ταινια.
Ειναι απο τις ταινιες υπερπαραγωγες του Χολλυγουντ των τελευταιων χρονων, στις οποιες οι δημιουργοι τους θελουν να τα πουν και να τα δειξουν ολα. Και βαζουν μεσα οτι φανταστεις, και δραμα, και κωμικο στοιχειο, και δραση, και εφφε και... Ταινιες-σουβλακια μ' απ' ολα μεσα δηλαδη. Και αυτη εδω δεν παει πισω.
Ειναι μεγαλης διαρκειας και η ιστορια ειναι τοσο μπερδεμενη, που σε κανει να βαριεσαι. Απο ραντζα και καουμποιδες σε παει σε βομβαρδισμους ιαπωνων. Και οσο για τους ρολους, ολα κλισε:
Η Κιντμαν παριστανει την αριστοκρατισσα, μιμουμενη πιθανον την Deborah Kerr στο "King Solomon's Mines" και διαφορες αλλες "Damsel in Distress" της παλιας φρουρας, ενω ο Τζακμαν μας προκυπτει ως υβριδιο Κορκοδειλακια- Τζον Γουειν. Χιλιοειδωμενες καταστασεις.
Οι μονοι που σωζουν στιγμες στιγμες την κατασταση ειναι οι κακοι της ταινιας κατα τη γνωμη μου, κυριως δε ο καρατεριστας Μπραιαν Μπραουν - αλλα αυτον τον...ξεπαστρευουν γρηγορα!
Αυτο που με εξοργησε οταν ειχα δει την ταινια ηταν η μουφα διαφημιση που της εκαναν, οτι ειχε γυριστει εξ' ολοκληρου στην Αυστραλια χωρις ειδικα εφφε, ενω αυτο, οπως αποδειχτηκε (π.χ. τo φαραγγι, η ερημος, το λιμανι και η πολη) δεν ισχυει.
@ Χα, χα, χα... ναι aldo, δεν έχεις άδικο! :p
@ Kioy το θυμάμαι ότι δεν σου άρεσε καθόλου. Νομίζω 3 του είχες βάλει;
Και να του έχουν φάει μια ώρα, πόσο να ήταν πια; Έλεος...
Καλό σου βράδυ φίλε μου! :)
@ TaLaS είναι ταινία για ποπ-κορν και καναπέ με ηχοσύστημα στο φουλ. Αλλά μέχρι εκεί.
Πολλή μεγάλη η διάρκεια και κουραστική αλλά κυρίως, φορτωμένη με χίλια δυο πράγματα που το ένα έμοιαζε να μην συνδέεται με το άλλο. :/
Ειδικά η Kidman ήταν απογοητευτική... σκιά του καλού εαυτού της.
Γενικά οι ήρωες ήταν κακέκτυπα άλλων εποχών! :/
Είναι όντως τόσο χάλια; Την Κίνταμν τη θεωρώ την κaλύτερη γυναίκα ηθοποιό που πέρασε ποτέ, δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια.
@ Και όμως Πάνο... είναι τόσο και άλλο τόσο χάλια! :/
Χαρακτηριστική περίπτωση του πολύ κακό για το τίποτα!
@ George γενικά αυτή η ταινία όλα σε υπερθετικό βαθμό τα έχει! :p
Εεεεεε, πειράζει που εμένα μου άρεσε? Εντάξει, σίγουρα δεν είναι και καλύτερη ταινία που υπάρχει και δεν έλαβε καλές κριτικές, όμως πάρτε για παράδειγμα το Avatar, που προτάθηκε και για τόσα Όσκαρ και πήρε και κάτι Χρυσές Σφαίρες. Είχα ακούσει πάρα πολλά καλά σχόλια και όταν πήγα να το δω, οκ, καλό ήταν, θα το ξανάβλεπα ευχαρίστως, αλλά ήταν τίγκα στα κλισέ, άσε που θύμιζε Ποκαχόντας. Και έχω και τους άλλους να μου λένε "Το Avatar σηματοδοτεί το μέλλον του κινηματογράφου"!!!??? Δηλαδή αρτιότατα εφέ και ισχνότατο σενάριο? Μηπως θα έπρεπε να αρχίσουμε να έχουμε λιγότερες απαιτήσεις από το Χόλιγουντ πλέον? Ξέφυγα λιγάκι από το θέμα...
@ Φίλτατε Ανώνυμε σαφέστατα και δεν πειράζει που σου άρεσε. προς θεού! :P
Εγώ πάντως το "Avatar" δεν το είδα αλλά σίγουρα δεν νομίζω ότι αξίζει ο τόσο μεγάλος ντόρος.
Δημοσίευση σχολίου