Συνοπτική περίληψη του έργου:
Όταν o Matt Saunders συναντά τη Jenny Johnson, νομίζει ότι βρήκε το τέλειο κορίτσι. Εντούτοις, όταν η Jenny αρχίζει να γίνεται πολύ πιεστική και ζηλιάρα, ο Matt αποφασίζει να χωρίσει μαζί της.
Η Jenny δεν το παίρνει καλά και αποφασίζει να τον εκδικηθεί χρησιμοποιώντας τις σούπερ δυνάμεις της, καθώς η Jenny έχει υπερφυσικές ιδιότητες.
Στο μεταξύ, ο Matt ερωτεύεται τη συνάδελφό του Hannah, γεγονός που φέρνει την Jenny στα όριά της.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε στο κινηματογραφικό πανί ιστορίες με γυναίκες υπερήρωες. Η ιστορία άλλωστε έχει αποδείξει πως καλό είναι να αποφεύγονται προσπάθειες του είδους καθώς, είναι το λιγότερο απαράδεκτες και απογοητευτικές. Όταν όμως ακούς μια σατιρική εκδοχή του πράγματος, λες ότι δεν είναι κακό να δώσεις μια ευκαιρία. Αν αποδώσει καλώς, αν πάλι όχι απλά θα έχεις σπαταλήσει χρόνο και πιθανόν χρήμα.

Προσωπικά χαίρομαι που με την θέαση της συγκεκριμένης ταινίας, το μόνο που σπατάλησα ήταν χρόνος καθώς, έτυχε να την δω στην τηλεοπτική προβολή της. Αν είχα δώσει και λεφτά, το πιθανότερο ήταν να είχα περάσει την τελευταία τριετία κλαίγοντάς τα. Κι ενώ αρχικά σαν ιδέα σου ακούγεται έξυπνη και εμπνευσμένη, καταλήγεις να συμπεράνεις ότι πρόκειται για άλλη μια κλισεδιάρικη και με παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας, αισθηματική κομεντί, από αυτές που βγαίνουν σωρηδόν και κατακλύζουν τα ράφια των dvd-clubs.

Όσο κι αν η εικόνα της γυναίκας υπερήρωα που περνάει την κρίση των 30 και έχει προβλήματα με την ερωτική της σχέση μοιάζει δελεαστική, δεν είναι. Η Jenny είναι μία από τόσες και τόσες μικροαστές γυναίκες της Νέας Υόρκης και απλά τυγχάνει να είναι το γελοίο alter ego του Superman. Ναι, καλά διαβάζετε αφού, υπάρχει ακριβώς η ίδια φιλοσοφία γύρω από την ύπαρξη και την δράση της. Πετάει, έχει ακτίνες στα μάτια, έχει υπερφυσική σωματική δύναμη κι έχει έναν κακό στο κατόπι της που με μια παράξενη πέτρα μπορεί να την καταστρέψει. Μπορεί να μην είναι κρυπτονίτης η πέτρα και ο Luther του “Superman” να μην ήθελε να τον πιάσει γκόμενο όμως, η κεντρική ιδέα δεν αλλάζει στο ελάχιστο.

Ο Ivan Reitman, μπορεί την δεκαετία του ’80 να γνώρισε μεγάλες δόξες με το “Ghostbusters” όμως, εκείνες οι εποχές έχουν περάσει, γι’ αυτόν τουλάχιστον, ανεπίστρεπτη. Αν δεν μπορείς να συμβαδίσεις με την εποχή σου, καλό είναι να σταματάς τις προσπάθειες. Ο Reitman φαίνεται όμως πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το αντιληφθεί, κάνοντάς με να αναρωτιέμαι. Είναι χειρότερες οι ταινίες που σκηνοθετεί ή αυτές που επιλέγει να είναι παραγωγός; Χμ… δύσκολο να απαντήσεις, είναι μεγάλο το δίλλημα και δελεαστικό ώστε να επιλέξεις με ευκολία.

Η Thurman δεν επιλέγει για πρώτη φορά να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία χαμηλών προδιαγραφών, πολλή κατώτερη σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να επιλέξει και που θα είχε την δυνατότητα να παίξει. Όμως δεν καταλαβαίνω την επιλογή της αυτή, όσο κι αν το παρουσιαστικό της θα ταίριαζε πραγματικά στο G-Girl. Όσο για τον Luke Wilson, επίσης με κάνει και απορώ. Ενώ κατά περιόδους προσπαθεί πολύ σκληρά, κι ενίοτε τα καταφέρνει, να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από το να συμμετέχει σε σαχλοταινίες, όλο επιστρέφει στα μονοπάτια που τον γνωρίσαμε.

Για να μην λέω πολλά και μακρηγορώ, η ταινία αυτή είναι από τα πιο ηλίθιες που έχω δει, όχι μόνο το τελευταίο διάστημα αλλά και σε ολόκληρη την ζωή μου. Υπάρχουν δύο ίσως και τρεις στιγμές που μπορεί να γελάσετε όμως, δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση στο αστείο του πράγματα αλλά, στο γελοίο που σε φέρνει στα όριά σου φωνάζοντας έλεος. Έλα όμως που όσο και να το φωνάζεις δεν έρχεται.
Βαθμολογία 2/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: My Super Ex-Girlfriend
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Ivan Reitman
Πρωταγωνιστές: Uma Thurman, Luke Wilson, Anna Faris, Rainn Wilson, Eddie Izzard, Stelio Savante, Mike Iorio, Mark Consuelos
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 95’

Επίσημο site:
http://www.mysuperex.com/