
Ύστερα από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στην οικογένειά της, η δεκαεξάχρονη Έβερ αποκτά ένα εξαιρετικό χάρισμα: βλέπει τις αύρες των άλλων, ακούει τις σκέψεις τους και γνωρίζει την ιστορία της ζωής τους με ένα απλό άγγιγμα.
Προσπαθώντας να κρατήσει κρυφή αυτή την ικανότητα, η Έβερ ζει στο περιθώριο, και όλοι στο λύκειο τη θεωρούν φρικιό. Μέχρι την ημέρα που θα συναντήσει τον Ντέιμεν, και τα πάντα θα αλλάξουν.
Ο Ντέιμεν είναι όμορφος, γοητευτικός και πλούσιος. Κοντά του, η ένταση στο μυαλό της χάνεται, και η ψυχή της γαληνεύει με μαγικό τρόπο.
Καθώς, όμως, η Έβερ βυθίζεται σε έναν κόσμο μυστικών και μυστηρίων, μάταια προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος ή τι είναι πραγματικά ο Ντέιμεν. Μόνο ένα πράγμα ξέρει, ότι είναι παράφορα και αθεράπευτα ερωτευμένη μαζί του.
Προσωπική άποψη:
Παίρνοντας κανείς το βιβλίο στα χέρια του, και ιδιαίτερα αν είναι θαυμαστής του “Twilight Saga”, αισθάνεται μια μικρή δυσπιστία, ίσως και δυσφορία. Η πρώτη αντίδραση ως υποψήφιος αναγνώστης είναι να πιθανολογήσεις ότι πρόκειται για μια ακόμα ιστορία με πλάσματα της νύχτας, μια ιστορία με βρικόλακες, με μοναδική πιθανότατα διαφορά την μετονομασία των χαρακτήρων αλλά, και την τοποθέτησή σου σε διαφορετικό χώρο και χρόνο, σε μια προσπάθεια να κερδίσεις τις εντυπώσεις. Δεν είμαι σίγουρη ποια δύναμη ήταν εκείνη που τελικά με παρότρυνε να το αγοράσω όμως σίγουρα, έχοντας πλέον διαβάσει το βιβλίο, μπορώ να της είμαι απόλυτα και ολοκληρωτικά ευγνώμων.
Η βασική ιδέα του βιβλίου είναι η αθανασία. Μια έννοια τόσο αόριστη και ρευστή αφού στην πραγματικότητα, όλοι μπορούμε να την ονειρευόμαστε όμως, απ’ όσο είναι γνωστό τουλάχιστον, κανένας δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να την αποκτήσει. Αθανασία, μια ιδιότητα για την οποία δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα θυσίαζαν, θα έδιναν τα πάντα, ακόμα και την ίδια τους την ψυχή χωρίς καν να το σκεφτούν δεύτερη φορά. Αν όμως υποθέσουμε ότι είναι κάτι εφικτό, κάτι που μπορεί να αποκτηθεί, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν τις συνέπειες μιας επιλογής σαν κι αυτή αφού, κάθε επιλογή στην ζωή μας έχει το δικό της ρίσκο, το δικό της κόστος και τελικά, το δικό της αποτέλεσμα.
Αν όμως από όλα αυτά που σας έχω πει μέχρι στιγμής υποψιάζεστε ότι μιλάω για μια αθανασία βρικολάκων ή κάποιου άλλου μεταφυσικού πλάσματος, θα ήθελα να σας προτρέψω να μην βγάλετε βιαστικά συμπεράσματα. Εκεί βέβαια έγκειται και ένα μέρος της γοητείας του βιβλίου. Η πεποίθηση ή για να το θέσω καλύτερα, η βεβαιότητα ότι γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει, περιμένοντας απλά να επιβεβαιωθούμε ενώ τελικά, προς μεγάλη μας έκπληξη έχουμε την μεγάλη ανατροπή. Μια ανατροπή που καταρρίπτει αυτόματα όλα όσα έχουμε σκεφτεί, όλα όσα έχουμε χτίσει μέσα στα μονοπάτια του μυαλού μας, ακολουθώντας τα θέλοντας να βρούμε την λύση του μυστηρίου. Μερικές φορές όμως η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη, δεν βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και γι’ αυτό τον λόγο ακριβώς, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.
Οι αθάνατοι της Noel είναι γοητευτικά πλάσματα, όμορφα και χαρισματικά, ξεχωριστά μέσα στο πλήθος, με ιδιαίτερες δεξιότητες, στοιχεία που απέκτησαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Άλλες από αυτές τις καλλιέργησαν, άλλες τις απόκτησαν στην πορεία της ύπαρξής τους. Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την ύπαρξή τους, τον σκοπό τους αλλά και τα κίνητρά τους πίσω από τις πράξεις τους. Όταν η ζωή είναι αιώνια, αιώνια είναι και τα πάθη μας, οι επιθυμίες μας και τα ανεκπλήρωτα όνειρα τα οποία δεν παύουν να επανεμφανίζονται, ζητώντας ακόμα μια ευκαιρία να βρουν τον δρόμο τους προς την ολοκλήρωσή τους. Το ίδιο ισχύει και για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, για την άδικα καταδικασμένη αγάπη. Αν δεν μπορεί τίποτα να σβήσει τα συναισθήματα αυτά, τότε σίγουρα δεν μπορεί και ο ίδιος ο χρόνος.
Η αλχημεία είναι κάτι που συγγραφικά τουλάχιστον, έχω πολύ καιρό να δω να χρησιμοποιείται. Θα έλεγα μάλιστα ότι τις τελευταίες φορές, η προσπάθεια αυτή δεν ήταν καν πετυχημένη. Ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο και στην προκειμένη περίπτωση αφού η Noel, με απλά και κατανοητά λόγια, εξιστορεί τα γεγονότα του παρόντος αλλά και του παρελθόντος, καθιστώντας απόλυτα σαφές το πώς, το που, το πότε και το γιατί. Φυσικά δεν αποκαλύπτει του πάντα, ούτε αναλώνεται σε λεπτομερέστατες αναφορές οι οποίες στην προκειμένη δεν θα εξυπηρετούσαν απολύτως κανέναν αλλά, επιλέγει να αναπτύξει αυτά που είναι πραγματικά απαραίτητα, πραγματικά ουσιαστικά και κυρίως, λειτουργικά ώστε να μπορέσουμε ως αναγνώστες να παρακολουθήσουμε, τόσο την εξέλιξη αυτού του σκέλους της ιστορίας, όσο και αυτών που θα ακολουθήσουν.
Και αν δεν θέλετε να αφιερώσετε τον χρόνο σας αποκλειστικά και μόνο σε κάτι επιστημονικό ή σε κάτι μεταφυσικό, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως η ιστορία της Noel, πέραν του γεγονότος ότι έχει και τα δύο, καταφέρνει με μοναδικό, ονειρεμένο, τρυφερό, ακόμα και αστείο μερικές φορές τρόπο, να τα συνδυάσει με έναν μεγάλο έρωτα, με έναν έρωτα του οποίου το συναίσθημα ξεπερνάει κάθε τι άλλο, κάθε έρωτα που μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας. Αποφεύγοντας μάλιστα γλυκανάλατους ρομαντισμούς, δημιουργεί ένα τέτοιο αισθησιακό κλίμα, ακριβώς όμοιο με εκείνο που θα αντιμετώπιζε κάθε φυσιολογικός έφηβος μαθητής λυκείου. Με συναίσθημα αλλά χωρίς υπερβολές, με φόβο αλλά και με την αυτοπεποίθηση της ηλικίας. Με το θέλω και το πρέπει, συνοδευόμενα από τις σκιές του παρελθόντος.
Οι χαρακτήρες της Noel είναι ξεχωριστοί και μοναδικοί. Το ίδιο ισχύει και για τις ικανότητές τους, μεταφυσικές ή μη αλλά, και για το παρελθόν τους που τους οδήγησε σε ένα αβέβαιο και επικίνδυνο παρόν όπου η Έβερ, πρέπει να είναι εκείνη που θα αποφασίσει ποιον δρόμο θα διαλέξει. Αυτόν που της προσφέρει η μοίρα ή αυτόν που της προσφέρει το πεπρωμένο της, αντικατοπτρισμένο στο πρόσωπο του Ντέιμεν, του δικού της Ντέιμεν που είναι η προσωποποίηση του απόλυτου έρωτα. Είναι εκείνη που θα πρέπει να σώσει τον εαυτό της αφού, της έχει δοθεί ένα δώρο που περιμένει απλά την δικιά της έγκριση, την δικιά της θέληση προκειμένου να ενεργοποιηθεί για την προστατέψει, αφήνοντάς της αυτή την φορά να φτάσει στην ολοκλήρωση ή τουλάχιστον, να την πλησιάσει. Μυστηριώδες, γοητευτικό και επικίνδυνο, το ταξίδι που ξεκινάμε μαζί με τους ήρωες της Noel, προβλέπεται μοναδικό.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alyson Noel
Μεταφραστής: Καρύδη Ντίνα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 384
ISBN: 978-960-453-640-5
38 Σχόλια:
πες μου ότι το επόμενο βιβλίο θα έχει πεταλούδες και λιβάδια:)
@ Το επόμενο βιβλίο της σειράς αυτής, ή το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσω; :p
Πάντως aldo ξεκίνησα ήδη το επόμενο αλλά, θα χρειαστώ λογικά τουλάχιστον 3 μέρες. Είναι λίγο 'βαρύ'.
Molis to pareiggeila, tin triti tha to xo sta xeria mou.... gia na doume!!!
to epomeno pou tha diavazes:) alla apo ti les einai kai auto vari.
@ Νικολέτα ελπίζω (όπως κι άλλες φορές άλλωστε :p) να επιβεβαιωθούν τα όσα σου είπα. :)
@ Aldo αυτό που διαβάζω τώρα όχι, δεν έχει λιβάδια και τα σχετικά αλλά, έχει το επόμενο της σειράς. :p
Απλά αυτό που διαβάζω τώρα είναι άλλου στυλ... εντελώς όμως!
Άσχετο... αλλά πες μου ότι είδες το προηγούμενο TB και αρρώστησες όσο εγώ...
Prin ligo to teleiosa... mesa se mia hmera!!!!
Polu polu omorfo vivlio .. alla pos teleionei etsi kale ???!!! guriza tis selides gia na do an exei pio meta ti sunexeia... oxi tpt allo dn exo to 2ovivlio!!!! :(
@ Ναι Νικολέτα μου, τελειώνει λιγάκι απότομα αλλά, κάνε υπομονή γιατί με το τέλος του δεύτερου που δεν είναι τόσο απότομο, μπορεί να ταραχτείς περισσότερο. :p
Ευτυχώς το δεύτερο, έχει και μια δόση από το 3ο.
tora kalo einai auto h kako ?? an einai na taraxto perissotero ......
k pote vgainei to 3o??? kseroume??
@ Χμ... Νικολέτα μου, λίγο και από τα δύο θα έλεγα. Δεν ξέρω πότε βγαίνει αλλά, αν στείλουμε ένα μήνυμα στον Ψυχογιό, πιθανότατα θα μάθουμε.
είδα την κριτική στη σελίδα του ψυχογιού! http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22842
κατά τη γνώμη σου ποια σειρά είναι καλύτερη , οι άγγελοι ή οι αθάνατοι;
Θέλω να δοκιμάσω μία από τις δύο. Βασικά αν μπορείς πες μου τις διαφορές τους. Δε θέλω κάτι παρόμοιο με το twilight , αν και απ' ό,τι φαντάζομαι είναι ρομαντικά.
@ Χριστινάκι, καλά φαντάζεσαι! Πρόκειται για δύο ρομαντικές ιστορίες αλλά δεν θα έλεγα ότι έχουν κοινά με το "Twilight".
"Οι Αθάνατοι" έχουν να κάνουν σχέση με την αλχημεία και πως αυτή μπορεί να προσφέρει την Αθανασία.
"Οι Άγγελοι" από την άλλη από τον τίτλο και μόνο, σε παραπέμπουν στο θέμα το οποίο ουσιαστικά σχετίζεται με τους έκπτωτους.
Το κοινό των δύο είναι η μετενσάρκωση αλλά κατά τ' άλλα δεν θα έλεγα ότι έχουν άλλες ομοιότητες.
Αν θες να διαβάσεις μόνο μία από τις δύο σειρές, μάλλον θα σου πρότεινα τους "Άγγελους" που είναι και λιγότερα βιβλία.
Πάντως από σειρά με άγγελους, προτιμώ λίγο περισσότερο την "Αγγελική Σιωπή" του Φανταστικού Κόσμου.
Σ΄ ευχαριστώ για τη βοήθεια :)
Θα δοκιμάσω τους αγγέλους κι ύστερα βλέπουμε! :D
@ Τίποτα Χριστινάκι! Να 'σαι καλά!
Περιμένω να τα διαβάσεις και να επιστρέψεις με εντυπώσεις!
Ρε Γιώτα, πολυ ωραίοι οι αθάνατοι. Αν και εκεί προς το τέλος ήταν τόσες πολλές οι πληροφορίες μαζεμένες που να σου πω την αλήθεια έχω απορίες και δεν έχω αφομοιώσει πώς ακριβώς λειτουργούν τα πράγματα με τους αθάνατους (πχ, όταν λέει την έκανε αθάνατη, τι εννοεί; Της έδωσε να πιει κάτι; Και το ποτό του τι είναι ακριβώς; Και οι μετενσαρκώσεις;)
Πές μου ότι στο 2ο θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα καλύτερα;;;ε;; Γιατί μου άρεσε πολύ η σειρά και θέλω να τη συνεχίσω. Είδα και τα 10αρια σου...
Αλήθεια, μια γνώμη που λέει ότι τα βιβλία έπρεπε να έχουν σταματήσει στο 3ο και ότι μετά επαναλαμβάνονται και γίνονται βαρετα, πώς σου φαίνεται;
@ Εύα είναι μια σειρά πιο... "ψαγμένη" αν το θες!
Πρέπει να σε ενδιαφέρει λίγο το θέμα που πραγματεύεται και να το κατανοείς για να σου αρέσει συνολικά.
Σίγουρα τα βιβλία θα μπορούσαν να είναι λιγότερα, 4 κατά την άποψή μου. Το 3ο κάπου έκανε λίγο κοιλίτσα αλλά και πάλι, δεν θα έλεγα ότι είναι μια σειρά που βαρέθηκα ή οτιδήποτε τέτοιο.
Διάβαζε αργά και προσεχτικά και όσο προχωράς, θα σου λύνονται όλες οι απορίες! ;)
Στον κοσμο της Νοελ μπορουν να συμβουν τα πιο απιθανα πραγματα με τον πιο ρεαλιστικο τροπο...μ αρεσει ο τροπος που χειριζεται το μεταφυσικο κ ο τροπος που χτιζει την ιστορια κ τους χαρακτηρες της..
Καθε λεπτομερεια που χρησιμοποιει "υπαρχει" για καποιον λογο κ οι κοκκινες τουλιπες ηταν αδιαμφισβητητα για μενα απο τις καλυτερες...!!!
@ Ειρήνη γενικά η Noel, είναι ιδιαίτερη! Νομίζω ότι πρέπει να σε ενδιαφέρουν και λίγο τα θέματα που πραγματεύεται διαφορετικά, δεν μπορείς να την διαβάσεις ευχάριστα!
Ετσι πιστευω κι εγω.Εμενα παντως μ αρεσε πολυ οπως μου αρεσε κ το "πεπρωμενο".Θεωρω πως εκτος απο ιδιαιτερα ειναι επισης πολυ καλογραμμενα.
@ Ειρηνάκι, πρέπει να συμφωνήσω, ακόμα μια φορά. Είναι πολύ ωραία η γραφή της. Το "Πεπρωμένο", θα το πιάσω σύντομα! Προς το παρόν, ξεκίνησα το τελευταίο από "Diaries"! ;)
Εγω παλι δεν ξερω αν θα παρω ποτε την αποφαση να τα διαβασω αυτα!Μου φαινονται ατελειωτα...Το πεπρωμενο να το διαβασεις..ειναι πολυ-πολυ ιδιαιτερο κ ειμαι περιεργη να δω πως θα σου φανει!!!
@ Ειρήνη ναι... γιατί όλες οι άλλες σειρές που διαβάζεις, είναι μικρές! Χα, χα, χα...
Don't worry... "Το Πεπρωμένο", είναι στα άμεσα! ;)
Oχι βρε...απλα μετα τα 6 δεν ειναι σειρα αλλα εγκυκλοπαιδεια!! χα χα χα
@ Έλα βρε Ειρήνη... υπερβολές! :p
Γιώτα σκέφτομαι να το αρχίσω... όμως είμαι δύσπιστος γιατί έχω ακούσει ότι θα τρελαθείς να διαβάζεις την λέξεις Αυρα και πάντα με μπέρδευαν αυτα
@ Παναγιώτη, η Noel έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ. Πρέπει να σ' ενδιαφέρουν και λίγο τα θέματα που πραγματεύεται! ;)
λες? τι να πω δικιο θα εχεις ! τωρα τελειωσα το κελαρι της ντροπης και εχω μεινει καγκελο!
@ Παναγιώτη, απλά σε ορισμένα θέματα, πρέπει να έχεις κλίση και να σ' ενδιαφέρουν. ;)
Χαίρομαι που σου άρεσε το "Κελάρι".
θελω να μου κανεις ενα translate... δεν εχω θεμαν α διαβασω το οποιοδηποτε... δεν μου αρεσε απλως ηταν συγκλονιστικο! γιατι δεν μπορω να δω τη κριτικη του στο blog?
@ Παναγιώτη translate σε ποιο πράγμα;
Και ποια κριτική δεν μπορείς να δεις; Για το "Κελάρι"; :S
Γιωτα ναι δεν μπορω ξα δώ καθόλου το κελάρι ! Και να γίνω και λιγο αδιακριτος... Γιατι εχεις σταματήσει να ανεβάζεις κριτικές? υπάρχει κάποιο αλλο blog τωρα?
@ Παναγιώτη μάλλον κάτι δεν ψάχνεις σωστά:
http://www.culture21century.gr/2014/07/blog-post_1257.html
Στο παραπάνω Link είναι το review για "Το κελάρι".
Ποιος σου είπε ότι σταμάτησα να ανεβάζω; :/
Απλά τον Αύγουστο, επειδή είναι νεκρός μήνας, δεν ανεβάζω βιβλία υψηλής προτεραιότητας, παρά ελάχιστα.
Επιπλέον, ήταν μήνας αφιερωμένος στο παιδικό βιβλίο, εξού και τα περισσότερα βιβλία που παρουσιάστηκαν ήταν παιδικά.
Συν της άλλης, όπως ίσως θα παρατήρησες από χθες, πάψαμε πλέον να είμαστε blog, αλλά γίναμε site, διατηρώντας την πλατφόρμα του blogger για τα σχόλια, ώστε να μην χαθεί η διαδραστική επαφή μαζί σας.
Όπως καταλαβαίνεις, αυτό ήθελε πάρα πολύ δουλειά, εξού και πραγματοποιήθηκε σε έναν μήνα που οι αναρτήσεις πάνε χαμένες.
Τελεια! μπορεις να μου στειλεις το Site?
@ Παναγιώτη, αυτό είναι! :S
Γεια σου Γιωτάκι! Τι κάνεις; Εγώ κάνω ή προσπαθώ να κάνω την εργασία του μεταπτυχιακού και ως αρχές Νοεμβρίου το πολύ πρέπει να παραδώσω, για αυτό δεν μπήκα τόσους μήνες!
Μου αρέσει, όπως ξέρεις πάντα πολύ ο γεμάτος σεβασμό και ενθουσιασμό τρόπος που περιγράφεις τα βιβλία! Σε αυτό όμως, από το σχολιασμό σου και μόνο, καθώς παραδέχομαι ότι δεν το έχω διαβάσει, έχω την εξής πολύ ισχυρή αντίρρηση ότι η συγγραφέας τονίζει τις αληθινές συνομοσιολογικές θεωρίες που μιλάνε για την αλχημεία και τα ελιξήρια. Η σύνδεση του με συνωμοσιολογίες και θεωρίες αλχημιστών μου φαίνεται κάπως σαν η συγγραφέας να τα πιστεύει στα αλήθεια και να προσπαθεί να πείσει και τους αναγνώστες, πράγμα που όσο κι αν μου αρέσουν οι ιστορίες φαντασίας, το θεωρώ επικύνδυνο, καθώς μπορεί να χάσει κανείς την επαφή με την πραγματικότητα. Συγνώμη αν ακούγομαι κάπως κινδυνολόγος και παλιομοδίτικη, αλλά ήθελα να εκφράσω τον προβληματισμό μου και προπαντός δε σκόπευα να προσβάλλω εσένα ή τα άτομα που τους άρεσαν
@ Βάγια, μα σαφέστατα και τα πιστεύει, εξού και αναφέρω πάντα στα κείμενά μου σχετικά με τα βιβλία της συγγραφέως πως αν κάποιος δεν είναι μυημένος σε αυτές τις θεωρίες, και πως αν δεν έχει ενδιαφέρον απέναντί τους, τότε καλύτερα να μην τα προτιμήσει! ;)
P.s. πρώτα ο Θεός, 04/12 θα έχω παρουσίαση στην Θεσσαλονίκη.
Απάντηση στο υστερόγραφο: Α, ωραία, πολύ χαίρομαι! Ελπίζω να είμαι πιο ελεύθερη, γιατί τώρα είμαι σε πολύ δύσκολη φάση του μεταπτυχιακού, και να μπορέσω να έρθω!
Απάντηση στο κυρίως θέμα: Δε λέω ότι δεν το είπες, λέω ότι μου φαίνεται πολύ επικίνδυνο για τα νέα παιδιά να παρουσιάζονται σαν αληθινές παραψυχολογικές και μεταφυσικές θεωρίες!
@ Βάγια, εγώ δεν το θεωρώ... επικίνδυνο... Μου φαίνεται πολύ ακραίος χαρακτηρισμός. Άλλωστε, είναι θεωρίες και ιδέες που -προσωπικά- μου φαίνονται ενδιαφέρουσες και νομίζω αξίζουν μελέτης! ;)
Δημοσίευση σχολίου