
Πρόθυμη να εξερευνήσει τις νέες ικανότητες που απόκτησε ως Αθάνατη, η Έβερ στρέφεται στον αγαπημένο της Ντέιμεν. Καθώς, όμως, εκείνη ασκείται να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της, ο Ντέιμεν αρχίζει να χάνει τις δικές του.
Σε μια προσπάθεια να τον σώσει, η Έβερ ταξιδεύει στη μαγική διάσταση της Χώρας του Καλοκαιριού, όπου μαθαίνει τα μυστικά του βασανισμένου παρελθόντος του Ντέιμεν, ένα παρελθόν που ο ίδιος είχε φροντίσει να κρατήσει κρυφό.
Η Έβερ θα ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γυρίσει πίσω το χρόνο, και θα έρθει αντιμέτωπη μ’ ένα τρομερό δίλημμα: να επιστρέψει στο παρελθόν και να σώσει την οικογένειά της από το αυτοκινητικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή τους ή να μείνει στο παρόν για να σώσει τον Ντέιμεν;
Προσωπική άποψη:
Η Alyson Noel συνεχίζει την ιστορία των “Αθανάτων” της, μεταφέροντάς μας όχι πολύ μακριά στον χρόνο από εκεί που μας άφησε το “Αιώνια Δική Σου”. Η Έβερ έχει επιβιώσει και μάλιστα, έχει κάνει ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα. Έχει δεχτεί την αθανασία που της έχει προσφέρει ο Ντέιμεν, έστω και αν μέσα της δεν είναι σίγουρη για το διάστημα που θα επιθυμήσει να την διατηρήσει στο μέλλον. Ωστόσο, δεν μένει στις αμφιβολίες και τις ανασφάλειές της αλλά, αποδεχούμενη τις συνθήκες της νέας της ζωής και των κανόνων της νέας της πραγματικότητας δίπλα στο αιώνιο ταίρι της, προσπαθεί όχι μόνο να προσαρμοστεί αλλά και να αποκομίσει όσα περισσότερα μπορεί.
Όταν όμως το να είσαι έφηβος, να μεγαλώνεις και να πρέπει να πάρεις δραστικές αποφάσεις είναι δύσκολο ακόμα και υπό φυσιολογικές συνθήκες, πόσο περισσότερο μπορεί να δυσκολέψει όταν δεν είσαι φυσιολογικός; Και η Έβερ, κάθε άλλο παρά φυσιολογική μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχει χαρίσματα τα οποία ο μέσος άνθρωπος δεν διαθέτει αλλά και να το κάνει, δεν ξέρει να τα αξιοποιήσει, χαίρει του προνομίου της αθανασίας και ο σύντροφός της έχει 600 χρόνια στις πλάτες του. Όμως ο Ντέιμεν για εκείνη δεν είναι μόνο σύντροφος, δεν είναι μόνο το αιώνιο ταίρι της αλλά, και ο δάσκαλός της, ο καθοδηγητής σε αυτό το νέο μονοπάτι που επέλεξε για να συνεχίσει την ζωή της. Φυσικό επόμενο είναι λοιπόν, όταν εκείνος αλλάζει, όταν χάνεται κάθε τι γνώριμο μέσα στο ίδιο του βλέμμα, εκείνη να νιώθει φόβο, αγωνία αλλά και ανάγκη να δράσει.
Αν στο προηγούμενο βιβλίο της σειράς αυτό που κρινόταν ήταν η ζωή της Έβερ, στην γεμάτη αγωνία συνέχεια διακυβεύονται πολύ περισσότερα. Πέραν από τη δικιά της τη ζωή, σε θανάσιμο κίνδυνο βρίσκεται ο Ντέιμεν, ένα πλάσμα τόσο τέλειο και φαινομενικά προστατευμένο που θα πίστευε κανείς ότι τίποτα και κανένας δεν μπορούν να τον βλάψουν. Ακόμα όμως και οι αθάνατοι έχουν αδυναμίες κι ευαίσθητα σημεία, κάτι που ήδη έχουμε ανακαλύψει. Το μοναδικό πράγμα που χωρίζει την ζωή από τον θάνατό τους, είναι η γνώση ή η άγνοια. Όποιος έχει το κλειδί της γνώσης, έχει την δυνατότητα να βλάψει ενώ η άγνοια, δεν είναι δεδομένο ότι μπορεί να καταπολεμηθεί όταν η δικιά σου δεν είναι μικρότερη.
Η Noel έχει πρόθεση να μας κάνει να διεισδύσουμε όλο και πιο βαθιά στον κόσμο της. Αν στο πρώτο της βιβλίο ήθελε να μας δώσει μια μικρή γεύση μιας απαγορευμένης κι επικίνδυνης γνώσης, τώρα πλέον δεν έχει καμία διάθεση να κρυφτεί. Έτσι, μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στον κόσμο της αλχημείας, των μυστικών και των δυνατοτήτων της. Ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο όπου ανακαλύπτουμε την αφετηρία αλλά και την διαδρομή του Ντέιμεν προς την αθανασία. Παράλληλα όμως ανακαλύπτουμε και τις πληροφορίες εκείνες που κάνουν ακόμα πιο κατανοητό το δέσιμο ανάμεσα σε εκείνον και την Έβερ. Μαθαίνουμε την δικιά του, προσωπική ιστορία αλλά και την κοινή τους ιστορία που δεν έπαψε να επαναλαμβάνεται στους αιώνες, αγγίζοντας με αυτό τον τρόπο ένα ακόμα λεπτό και αδιευκρίνιστο ως προς την ύπαρξή του ή όχι φαινόμενο, εκείνο της μετεμψύχωσης.
Η Έβερ ταξιδεύει στις προεκτάσεις του νέου της κόσμου, στην διάσταση της Χώρας του Καλοκαιριού, ενός μέρος που ήδη γνωρίζουμε όμως τώρα μοιάζει να ανακαλύπτουμε, σαν να είναι η πρώτη μας επίσκεψη. Διαπιστώνουμε ότι δεν είναι απλά ένα μέρος τέλειας ομορφιάς όπου πραγματοποιούνται τα πάντα αλλά, το μέρος εκείνο στο οποίο μόνο αν αξίζεις μπορείς να βρεθείς, μόνο αν είσαι εκλεκτός μπορείς να διεκδικήσεις λύσεις και απαντήσεις. Δεν είναι απλά ένα φανταστικό μέρος που έχει μοναδικό σκοπό να μας εντυπωσιάσει με την ομορφιά του απομακρύνοντάς μας από τον πραγματικό στόχο αλλά, ένα μέρος μέσα στο οποίο όλα λειτουργούν αρμονικά και όλες οι δυνατότητες παρέχονται αρκεί, να είσαι σε θέση να τις αξιοποιήσεις.
Αν το “Αιώνια Δική Σου” είχε ορισμένα πεζά σημεία, θα τολμούσα να πω ότι από την "Γαλάζια Σελήνη" απουσιάζουν. Όχι γιατί άλλαξαν οι χαρακτήρες, γιατί κάτι τέτοιο δεν υφίσταται εφόσον μιλάμε για τους ίδιους έφηβους αλλά, γιατί άλλαξαν οι συνθήκες. Οι εκπλήξεις είναι πολλές, οι ανατροπές απανωτές ενώ όλα μοιάζουν αμφίρροπα χωρίς να είναι σίγουρο το ποιον πρέπει να εμπιστευτείς, ακόμα και αν είναι σώφρον να ακολουθήσεις το ένστικτό σου αφού το τελευταίο, είναι εκείνο που πολλές φορές μας παρασύρει σε παθιασμένες, εγωιστικές αποφάσεις. Όταν μάλιστα αυτές οι αποφάσεις έχουν να κάνουν με διλλήματα όπως της Έβερ, ανάμεσα σε μια φυσιολογική ζωή με την οικογένειά της ή μια νέα, αιώνια, με τον Ντέιμεν να έχει σωθεί από τον αργό θάνατό του, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο συναισθηματικά και κατά συνέπεια, πολύ πιο περίπλοκα.
Ίντριγκα και εκδίκηση, έρωτας και αγάπη, ευτυχία και εμπιστοσύνη, κουράγιο και υπομονή, όλα αυτά τα διαφορετικά και αντικρουόμενα συναισθήματα και σκέψεις συμπεριλαμβάνονται σε ένα βιβλίο φαντασίας για την αιώνια ζωή, την αιώνια αγάπη αλλά και την ανάγκη του ανθρώπου, πέρα και πάνω απ’ όλα, να αισθάνεται ολοκληρωμένος, φυσιολογικός και όχι εξαναγκασμένος από την μοίρα σε μια σειρά δύσκολων επιλογών. Το σωστό και το λάθος είναι πολύ σχετικά και η Έβερ καλείται να παίξει με τις πιθανότητες που βασίζονται, τόσο στο ένστικτο, όσο και στην παλιά και νέα γνώση της. Είναι εκείνη που κινεί τα νήματα και στρέφει την συνέχεια σε μια δραματική πορεία έχοντας βρεθεί προ εκπλήξεων. Όσο για την συγγραφέα, Alyson Noel, κερδίζει το στοίχημα που δεν είναι άλλο από το να καταφέρει να μας εκπλήξει και να μας καθηλώσει με μια απρόσμενη συνέχεια και με ένα αναπάντεχο τέλος που αλλάζει τα δεδομένα μας.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alyson Noel
Μεταφραστής: Καρύδη Ντίνα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-960-453-734-1
15 Σχόλια:
Φαινεται παρα πολυ ωραια σειρα Γιωτουλα και νομιζω οτι ηδη με εβαλες σε σκεψη για να το αρχισω.
@ Να την πάρεις Zenia μου και είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθείς.
και το πρωτο και το δευτερο βιβλιο ειναι τζαμι!!!!!!!εγω ξετρελαθηκα και περιμενω πως και πως να βγοuν και τα υπολοιπα.για να μην περιτολογω... ειναι τα δυο καλυτερα βιβλια ποu εχω διαβασει!! :) parte ta ki ESEIS
@ Αχ... άσε ανώνυμε... κι εμείς αυτά τα υπόλοιπα περιμένουμε και έχουμε λυσσάξει! :)
Παιδιά το τρίτο βγήκε την Παρασκευή με τίτλο: "Η Χώρα των Σκιών" Καλή ανάγνωση.
@ Τρέλανέ μας... :)
Ευχαριστούμε πολύ για το νέο! :))
Πολυ ωραιο βιβλιο και το 2ο αυτης της σειρας παρολο που πρεπει να πω οτι η Εβερ κυριολεκτικα κανει την μια βλακεια μετα την αλλη...πραγματικα μ εβγαλε εκτος εαυτου...!!
Δηλαδη...ελεος!!
*ποσες φορες ακομη πρεπει να αποδειξω οτι ΔΕΝ ειμαι ρομποτ???χαχα
@ Ειρήνη όντως είναι πολύ καλό το δεύτερο βιβλίο. Αλλά αυτή η Έβερ, δεν παίζεται με τίποτα ώρες-ώρες!
Θα το αποδεικνύεις μέχρι να σταματήσουν να μου έρχονται ηλίθια διαφημιστικά μηνύματα! :P
Ρε συ Γιώτα, την τελείωσα και γω την γαλάζια σελήνη αλλά, όπως λέει και η Ειρήνη, πλάκα μας κάνει αυτή η Έβερ; Που στο διάολο ήταν το ένστικτό της στο τέλος όταν είχε μπροστά της την προσωποποιηση του διαβόλου (Ρόμαν)και πήγε και τον άκουσε. Μιλάμε βρωμούσε από χιλιόμετρα το πράμα και μόνο η Έβερ δεν το μύρισε!
Τέλος πάντων. Κατά τα άλλα ήταν ωραίο το βιβλίο, είχε όντως δράση και αγωνία, και μάλιστα αυτή την ψυχολογική αγωνία, που σου έρχεται να σκάσεις και τρως τα νύχια σου μετά μανίας.
Έχω ένα πρόβλημα με αυτή τη σειρά. Δεν με έχουν πείσει οι πρωταγωνιστές για τον τεράστιο έρωτά τους. Λίγο απότομος μου φάνηκε ο Ντ. έως λίγο πέφτουλας μερικές φορές, η δε Έβ. είναι για μπάτσες, γιατί δεν ξέρω πόσο μεγάλος ερωτας είναι όταν έχεις τόσους ενδοιασμούς να πέσεις γυμνή στην αγκαλιά του και να τον χορτάσεις μέχρι τελικής πτώσης, ούτε όταν στο τέλος τελικά επέλεξε να παει με την οικογενειά της άσχετα που δεν της έκατσε και γύρισε πίσω. Και δεν λέω, μπορεί σε έναν ενήλικα να ταίριαζε μια τόσο λογική σκέψη, αλλά σε μια έφηβη στα ντουζένια της, δεν μπορώ να το καταλάβω...
Η Μπέλλα μας ποτέ δεν θα το έκανε αυτό! χαχα.
Τέλος πάντων, παρόλαυτά θα το συνεχίσω γιατί έχω περιέργεια πως θα εξελιχθεί το πράγμα, με την πραγματικά συγκλονιστική τροπή που πήρε στο τέλος.
Ελπίζω να με πείσουν ότι όντως αγαπιούνται πραγματικά. Ειδικά το κορίτσι μας...
φιλιά!
Ευα οπως εχω ξαναπει η Εβερ δεν ειναι απλα για σφαλιαρες αλλα για την πυρα...χα χα
Κανε υπομονη ομως..συμβαινουν τοσα πολλα στην πορεια που αξιζει να τα συνεχισεις..στο 3ο πεφτει λιγο η πλοκη αλλα ειναι ωραια σειρα κ θα δεις που ο Ντειμεν θα σε πεισει για την αγαπη του για την Εβερ..αλλα κ η Εβερ θα κανει πολλα για να ειναι μαζι του!!!
@ Ευάκι χείμαρρος όπως πάντα! Χα, χα, χα...
Το είχα πει εξ' αρχής... σας είχα προειδοποιήσει ότι θα θέλατε να πλακώσετε την Έβερ στα χαστούκια! Χα, χα, χα...
Θα σε πείσουν στην πορεία... Άλλωστε ο Ντέιμεν ξέρει πολύ περισσότερα για την ιστορία τους απ' όσο εκείνη, πράγματα που θα καταλάβεις στην πορεία και θα διαπιστώσεις γιατί δεν "πιέζει" τα πράγματα. ;)
Κοίτα... καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου σχετικά με την απόφαση της Έβερ αλλά μην ξεχνάς πως νιώθει τύψεις που χάθηκε η οικογένειά της. Όλα έγιναν για να πεθάνει εκείνη και τελικά, ήταν η μόνη που επέζησε. Φαντάσου πως ένιωσε όταν πίστεψε πως θα μπορούσε να τους φέρει πάλι πίσω και να αποκτήσει μια φυσιολογική ζωή ενώ παράλληλα, ο Ντέιμεν θα σωζόταν από μια τέτοια μοίρα...
Καλά... η Μπέλα ήθελε πολλές σφαλιάρες και αυτή αλλά για άλλους λόγους! Χα, χα, χα...
Φιλάκια πολλά κοριτσάκι μου! :)
@ Ειρήνη βλέπω ότι έχεις γίνει fan με όλη την σημασία της λέξης! :P
Γιωτα ναι,μας ειχες προειδοποιησει οτι θα θελαμε να την πλακωσουμε στις σφαλιαρες,αλλα οχι οτι θα θελαμε μετα να την καψουμε κ στην πυρα...χα χα
Γιώτα μου τι να πω; Έχω δεινοπαθήσει με αυτή τη σειρά. Την άρχισα γιατί είδα τις υπέροχες κριτικές σου και μιας και πραγματεύεται και ένα θέμα που με ενδιαφέρει το πήρα απόφαση, αλλά κουράστηκααααα. Το πρώτο ήταν απλά καλό για μένα και όσο για το δεύτερο το παράτησα στις 100 τελευταίες σελίδες. Ίσως το βρήκα πολύ παιδικό για τα γούστα μου. Όσον αφορά την αθανασία και την αιωνιότητα θεωρώ ότι δεν εμβαθύνει αρκετά και επιπλέον με κούρασε η πολυλογία της συγγραφέα που πρέπει κανείς να φτάσει στο μέσο του βιβλίου για να δει την ιστορία να αρχίσει να εκτυλίσσεται... Ουφ απογοήτευση πραγματικά. Ενδεχομένως να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία αργότερα, αλλά πολύ αργότερα...
Α και ούτε εμένα έπεισαν οι πρωταγωνιστές για τον έρωτά τους...
@ Άντρη μου, το έχω πει κι άλλες φορές. Η Noel, είναι ιδιαίτερη συγγραφέας... δεν είναι για όλους και φυσικά, για όλα τα γούστα. Ναι μεν, υπεραναλύει ορισμένα πράγματα, αλλά αν έχεις πραγματική αγάπη σε αυτά και σε ενδιαφέρει να εντρυφήσεις, θα τα βρεις ενδιαφέροντα. Αν σε ενδιαφέρουν σε καθαρά θεωρητικό, πληροφοριακό επίπεδο, τότε όχι, δεν μπορείς να τα απολαύσεις.
Όλους, πιστεύω, μας ενδιαφέρει λίγο πολύ η αθανασία, αλλά ως ιδέα, όχι ως ανάλυση κι εκτέλεση. Και η Noel, είναι πραγματικά πάνω στο θέμα, πνευματικά, πνευματιστικά, θρησκευτικά, υλιστικά... αν προχωρούσες δε τη σειρά, θα καταλάβαινες ακριβώς για τι μιλάω, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι θα σου άρεσε.
Αφού δεν σε κέρδισε από την αρχή, δεν θα το κάνει μετά.
Δημοσίευση σχολίου