Ο Θάνος Κερμίτσης είναι ένας πολλά υποσχόμενος, ταλαντούχος και νέος δημιουργός. Ένας Ανεξάρτητος Κινηματογραφιστής που παρά το νεαρό της ηλικίας του και το μικρό σχετικά διάστημα ενασχόλησης με τον κινηματογράφο, έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς δημιουργώντας μας πολλές ελπίδες για το μέλλον. 
Το 2007 τελείωσε το Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πιο συγκεκριμένα το τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Από τότε και όλας είχε το μικρόβιο της σκηνοθεσίας μέσα του πράγμα που τον οδήγησε με την ολοκλήρωση των σπουδών του στον όμιλο Intergraphics όπου και τελείωσε Post Production για να βρεθεί λίγο αργότερα στο NYC από το οποίο και αποφοίτησε πρόσφατα. 
Πέραν από σκηνοθέτης-σεναριογράφος-ηθοποιός, είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της Underworld Films αλλά και ένα από τα εν δυνάμει μέλη της Chainfree. Η νέα του ταινία με τίτλο "Hitokiri II: Road To Destiny" βρίσκεται ήδη σε ελεύθερη προβολή στο διαδίκτυο ενώ, η μικρού μήκους ταινία του "Remnant", δέχεται την αναγνώριση κοινού και κριτικών όπου έχει βρεθεί. Ο Θάνος, μου μίλησε για την δουλειά του αλλά και τα σχέδιά του.

Θάνο, ο αρχικός κλάδος σπουδών που ακολούθησες δεν έχει καμία σχέση με την σκηνοθεσία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Είναι μια ειδικότητα την οποία έχεις απλά παραγκωνίσει για κάποιο διάστημα ή είναι κάτι το οποίο έχεις ουσιαστικά εγκαταλείψει;

Η Δημόσια Διοίκηση είναι κάτι το οποίο δεν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ σήμερα αλλά, ούτε και στο προσεχές μέλλον. Δεν αποτελεί για μένα λύση διαβίωσης αλλά, λύση έσχατης ανάγκης στην οποία ελπίζω ότι δεν θα καταφύγω.Με έχει κερδίσει ο κινηματογράφος.

Πότε ανακάλυψες ουσιαστικά ότι ήθελες να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο;

Η αλήθεια είναι πως πριν ακόμα μπω στο Πανεπιστήμιο είχα το μικρόβιο μέσα μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργώ μαζί με ορισμένους φίλους μια σειρά από βιντεάκια τα οποία όμως ήταν καθαρά ερασιτεχνικά. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου στην Πάντειο η επιθυμία να εκφραστώ μέσω της κάμερας άρχισε να γίνεται πιο έντονη. Ήταν τότε μάλιστα η εποχή όπου αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο πρώτο Hitokiri οπότε, εκεί ήταν που κατάλαβα πλέον ότι αυτό αγαπάω και με αυτό θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά στο μέλλον.

Το "Ηitokiri" πως προέκυψε;

Η συγγραφή του Hitokiri ξεκίνησε λόγω της μεγάλης μας αγάπης τόσο για τα anime όσο και για ταινίες Ιαπωνικού κινηματογράφου, π.χ. Κουροσάβα, πράγμα το οποίο μας έκανε να καταλάβουμε πόσο πολύ θέλαμε να ασχοληθούμε με μια ταινία τέτοιας θεματολογίας. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν φόρο τιμής στα δύο αυτά είδη.

Είναι όμως ένα είδος το οποίο δεν είναι σύνηθες να απασχολεί τον Δυτικό κινηματογράφο, πόσο μάλλον τον Ελληνικό.

Αυτό είναι αλήθεια. Πρόκειται για ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα και πιστεύω ότι στην πραγματικότητα, ιδιαίτερα όσον αφορά την πρώτη ταινία, το συνολικό αποτέλεσμα ξενίζει τον θεατή ο οποίος δεν έχει ιδέα περί του αντικειμένου. Για μένα η ταινία , κυρίως η δεύτερη ,είναι αλληγορική. Αν θελήσει κάποιος να κοιτάξει πέρα από το περιτύλιγμα που στην προκειμένη είναι οι νίντζα και οι σαμουράι, έχει κάποιο μήνυμα, θέλει να πει κάτι περισσότερο.

Ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στο "Hitokiri" και το "Hitokiri II: Road To Destiny";

Το "Hitokiri II" σε σύγκριση πάντα με την πρώτη ταινία, το οποίο ήταν μια ερασιτεχνική προσπάθεια, ήξερε τι ήταν. Ξέρεις, συνήθως όταν κάνεις την πρώτη σου ταινία, και μάλιστα μεγάλου μήκους, θέλεις να πεις πάρα πολλά πράγματα, λες και μέσα σου πιστεύεις ότι δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία για να το κάνεις. Το σενάριο του "Hitokiri II" ήταν προϊόν συνεργασίας με τους Αντώνη Κουτελιά και Γιάννη Τζουβελέκη. Μαζί βρήκαμε τον κορμό της ταινίας και πάνω σε αυτό τον κορμό έκατσα και έγραψα τους διαλόγους. Θέλαμε να αντιμετωπίσουμε την δεύτερη ταινία πιο ώριμα και όσον αφορά εμένα, ήθελα να πω μια ιστορία πιο στρωτή αν θες αυτή τη φορά, να δίνει έμφαση σε ένα και μόνο θέμα,στην συγκεκριμένη περίπτωση στο θέμα της επανάστασης. Από 'κει κι έπειτα οι διαφορές έγκειται στα τεχνικά στοιχεία, κάτι το οποίο νομίζω είναι εμφανές.

Μεσολάβησε αρκετά μεγάλο διάστημα ανάμεσα στην προβολή της πρώτης και της δεύτερης ταινίας. Υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος λόγος;

Τα γυρίσματα του "Hitokiri" ξεκίνησαν το 2005 για να τελειώσουν 2 χρόνια αργότερα, το 2007. Σχεδόν αμέσως ξεκίνησαν τα γυρίσματα του "Hitokiri II", αρχές 2008, την ίδια περίοδο που ξεκίνησα τις σπουδές μου και στο NYC. Αυτή η χρονική συγκυρία είχε σαν αποτέλεσμα να δω την ταινία αυτή όχι απλά ως μια συνέχεια της πρώτης αλλά, σαν μια καλή ευκαιρία να εξασκήσω πρακτικά πλέον τις γνώσεις μέσα από τις σπουδές μου.

Οι γνώσεις που αποκόμισες από την σχολή σε βοήθησαν ώστε να κάνεις καλύτερες ενέργειες όσον αφορά την παραγωγή;

Μέσα από την σχολή αποκτάς πολλές θεωρητικές γνώσεις όμως, είναι εντελώς διαφορετικά να τις κάνεις πράξη. Η πρακτική είναι το Α και το Ω στον κινηματογράφο. Πρέπει να πιάσεις την κάμερα, να πειραματιστείς, να δουλέψεις, ακόμα και να φας τα μούτρα σου γιατί, μόνο έτσι θα μάθεις πραγματικά. Πέσαμε στα βαθιά απο νωρίς με τις μεγάλου μήκους ταινίες αλλά αυτό σίγουρα μας βοήθησε πάρα πολύ.

Είναι δύσκολο να στηρίξεις από οικονομικής απόψεως μια κινηματογραφική παραγωγή;

Ναι, ειδικά μεγάλου μήκους είναι πολύ δύσκολο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια Ανεξάρτητη παραγωγή. Για μένα όμως προταρχικό ρόλο παίζει το σενάριο. Αν έχεις ένα καλό σενάριο, μπορείς και να το υποστηρίξεις. Για να σου δώσω να καταλάβεις, υλοποιήσαμε την ταινία σχεδόν με μηδενικό budget χρησιμοποιώντας όσα μέσα είχαμε στην διάθεσή μας από την πρώτη ταινία και αγοράζοντας και ένα steadycamπου βοήθησε πολύ σε ορισμένες σκηνές ,ενώ πρόσφατα αναβαθμίσαμε την κάμερα και τους φακούς μας ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο κινηματογραφικά. Ωστόσο η έλλειψη χρημάτων είναι κάτι που αποτελεί πρόβλημα για όλες τις παραγωγές στην Ελλάδα, είτε αυτές είναι μικρού, είτε μεγάλου μήκους, είτε παραγωγής η οποία υποστηρίζεται από την αγορά. Όμως, όπως συνηθίζω να λέω ,εκεί που τελειώνει το budget, ξεκινά η δημιουργικότητα.

Θεωρείς εύκολο να αναγνωριστεί μια Ανεξάρτητη ταινία σε κάποιο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ;

Είναι δύσκολο μια ταινία, ειδικά αν πρόκειται για μεγάλου μήκους, να αναδειχτεί μέσα από κάποιο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ, πόσο μάλλον όταν έχει να συναγωνιστεί άλλες ταινίες οι οποίες έχουν στην διάθεσή τους budget. Επιπλέον, η θεματολογία της ταινίας είναι τέτοια που αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας όσον αφορά το να
ασχοληθεί κανείς μαζί της.

Παρ' όλα ταύτα το "Remnant" είχε ιδιαίτερα θερμή ανταπόκριση, έχοντας μάλιστα δεχτεί και σημαντικές διακρίσεις:
Βραβείο στην κατηγορία "International Short Film" στο Swansea Bay International Film Festival στην Ουαλία τον Μαϊο του 2010.
2ο Βραβείο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ "Αργώ" στον Βόλο τον Αύγουστο του 2010.
Υποψήφια για βραβείο στην κατηγορία "International Short Film" στο Heart of England International Film Festival τον Αύγουστο του 2010.
Yποψήφια για βραβείο στην κατηγορία "European-Under 30 mins" στο "International Film Festival Ireland" στην Ιρλανδία τον Σεπτέμβριο του 2010.
Η ταινία συμμετείχε και στο φεστιβάλ της Νάουσας τον Οκτώβρη του 2010 όπως και στο Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών Πάτρας τον ίδιο μήνα,ενώ συμμετέχει και στο London Greek Film Festival που θα γίνει τον Νοέμβριο στο Λονδίνο.

Η αλήθεια είναι πως είμαι πραγματικά χαρούμενος και περήφανος για την ταινία αυτή. Θα τολμούσα να πω ότι ανάμεσα σε όσες ταινίες έχω κάνει, είναι εκείνη που ξεχωρίζω. Είναι μια ταινία που μέσα από την σιωπή της έχει να πει πολλά περισσότερα απ' ότι αν είχε λόγια στο σενάριό της. Συνήθως διατηρώ low profile όμως όλοι όσοι εργαστήκαμε πάνω στην ταινία αυτή, νιώθουμε υπερήφανοι για το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι όλα, από την μουσική και τον ήχο, μέχρι την σιωπή και την ατμόσφαιρα, όλα λειτούργησαν έτσι ώστε μέσα στο μικρό αυτό διάστημα των 15' να ειπωθούν όλα όσα χρειαζόταν.

Ως Θάνος, ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελες να περάσεις στους θεατές με το "Remnant";

Ουσιαστικά ήθελα να μιλήσω για την έλλειψη επικοινωνίας στην σημερινή κοινωνία και πόσο εύκολα ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε ζώο απλά και μόνο για να επιβιώσει. Είναι ουσιαστικά η παρουσίαση των δύο πλευρών του ίδιου νομίσματος. Έχουμε τον άνθρωπο εκείνο που είναι πρόθυμος να χρησιμοποιήσει την λογική του και να προβεί σε διάλογο και εκείνον που δεν το σκέφτεται καν ως πιθανότητα αλλά, επιλέγει να ζήσει. Και παρ' όλο που η ταινία φαντάζει ως επιστημονική φαντασία...δεν είναι αν το καλοσκεφτείς.

"Ζήσε σαν μπάτσος, ψόφα σαν σκύλος"... Ιδιαίτερη, καυστική και χιουμοριστική παράλληλα. Μίλησέ μας λίγο γ' αυτήν... πώς προέκυψε;

Ξεκίνησε τελείως τυχαία, ως μια εργασία για την σχολή και από 'κει κι έπειτα εξελίχθηκε στο να γίνει μια ταινία μικρού μήκους, εμπνευσμένη κατά κύριο λόγο από τον Ιταλικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '70 τον οποίο και αγαπάω ιδιαίτερα. Η ταινία αυτή αποτέλεσε ουσιαστικά ένα ευχάριστο διάλειμμα ανάμεσα στις υπόλοιπες, μια ταινία με την οποία διασκέδασα απόλυτα. Αυτός άλλωστε
ήταν και ο σκοπός της στην πορεία την εξέλιξής της. Να διασκεδάσει όσους την δούμε.

Το "Παρτίδες Με Τον Χάρο" είναι κατ' εξοχήν κωμικό. Η δημιουργία του είχε ως σκοπό την δικιά σας διασκέδαση όπως το "Ζήσε σαν μπάτσος, ψόφα σαν σκύλος";

Η αλήθεια είναι πως όχι, αν και γυρίστηκε μέσα σε μια νύχτα η οποία δεν μας στέρησε την προσωπική διασκέδαση. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο του Woody Allen, πάνω στο οποίο βασίστηκε και ο κορμός της ταινίας, τους διαλόγους της οποίας του προσαρμόσαμε στα δικά μας, ελληνικά δεδομένα, με το χιούμορ εκείνο που ταιριάζει στην δικιάς μας ιδιοσυγκρασία.

Συμμετείχες ως ηθοποιός και στην ταινία του Γιάννη Τζουβελέκη, Καθ' ομοίωσιν, και για μια ακόμη φορά ο ρόλος σου είχε το στίγμα του κακού.

Όπως ο Γιάννης βοήθησε εμένα στην δικιά μου ταινία, έτσι όφειλα ως φίλος και συνεργάτης να τον βοηθήσω και 'γω στην δικιά του. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι μου αρέσει να παίζω, έστω κι αν πιστεύω ότι έχω ακόμα πολλά να μάθω. Η αλήθεια είναι πως όλοι μου έχουν φορέσει την ταμπέλα του κακού αν και στις δικές μου ταινίες δεν θεωρώ ότι υπάρχει το άσπρο ή το μαύρο αλλά, ότι κυριαρχεί το γκρι. Με άλλα λόγια θα ήθελα να βλέπω τους χαρακτήρες που έχω υποδυθεί ως αντιήρωες και όχι τόσο ως κακούς, αν και ο χαρακτήρας στο Καθ' ομοίωσιν είναι αρκετά σκοτεινός.

Άρα να υποθέσω πως είσαι ευχαριστημένος από την συνεργασία σου με τα παιδιά. Συνήθως, όταν τα προσωπικά μπλέκονται με τα επαγγελματικά, εκεί ξεκινάνε και οι κόντρες.

Στη δικιά μας περίπτωση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Επειδή πέραν του να κάνω το κέφι μου, αντιμετωπίζω την δουλειά μου επαγγελματικά, έχω μάθει να τα διαχωρίζω από τα φιλικά. Όταν δουλεύουμε, δουλεύουμε και μέσα σε αυτά τα πλαίσια ανταλλάσσουμε ιδέες και απόψεις προκειμένου να βελτιωθεί το τελικό αποτέλεσμα.

Ποιος ο ρόλος της Underworld Films;

Η Underworld Films προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχει νομική υπόσταση, κάτι όμως που δεν αποκλείεται να συμβεί στο μέλλον. Η δημιουργία της προέκυψε έπειτα από συλλογική απόφαση καθώς χρειαζόμασταν ένα όνομα κάτω από το οποίο θα στηρίζαμε τα projects μας.

Ποια η γνώμη σου για τον Ανεξάρτητο Ελληνικό κινηματογράφο; Πιστεύεις ότι παραγωγές αυτού του είδους έχουν μέλλον στην Ελλάδα;

Αν μιλάμε για το εξωτερικό, όπου χωρίς να έχω ζήσει τα πράγματα, θέλω να πιστεύω ότι είναι καλύτερα, θα σου έλεγα ότι τα πράγματα είναι αρκετά ευνοϊκά για τους Ανεξάρτητους κινηματογραφιστές αφού ο κόσμος έχει πιο ανοιχτό μάτι. Στην Ελλάδα η μοναδική σίγουρη διέξοδος για την δουλειά κάποιου Ανεξάρτητου κινηματογραφιστή, είναι μόνο το internet όπου και μπορεί αν την προωθήσει αν και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι αφού οι περισσότεροι αναζητάνε κατά κύριο λόγο 'trash videos'. Ωστόσο, και με την δημιουργία της Chainfree Ελληνικό Δίκτυο Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών (http:chainfreecinema.blogspot.com) έχουμε κάνει κάποια σημαντικά βήματα. Έχουμε οργανώσει τα δικά μας Φεστιβάλ κάτι που αυτόματα μας έχει οδηγήσει πέραν από το internet και στις κινηματογραφικές αίθουσες όπου κακά τα ψέματα, μια ταινία αναδεικνύεται πολύ πιο έντονα και εκτιμάται με μεγαλύτερη ευκολία.

Θεωρείς ότι μια ελληνική ταινία μπορεί να έχει τέτοια θεματολογία που να ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας;

Ναι, γιατί όχι... Αν και για να είμαστε ειλικρινείς, το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα προκύπτει από τον εμπορικό κινηματογράφο ο οποίος περιστρέφεται κατά κύριο λόγο γύρω από το σεξουαλικό, κωμικο-σεξιστικό στοιχείο και τον χαβαλέ ο οποίος τελικά, δεν είναι και τόσο χαβαλές.

Σκηνοθέτης - σεναριογράφος - ηθοποιός. Σε έχουμε δει και στους τρεις αυτούς ρόλους. Εσύ, ποια από τις ιδιότητες αυτές νομίζεις ότι σε αντιπροσωπεύει καλύτερα;

Νομίζω ότι περισσότερο με εκφράζει, με γεμίζει αν θες, η σκηνοθεσία. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ευχαριστιέμαι λιγότερο την συγγραφή. Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, οι περισσότεροι σκηνοθέτες στην Ελλάδα γράφουν οι ίδιοι τα σενάριά τους, κάτι που δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό ή όχι στην πραγματικότητα. Ειδικά το σενάριο, είναι κάτι που πιστεύω ότι είναι καλύτερο να προκύπτει από την συνεργασία και την ανταλλαγή ιδεών, κάτι που διαπίστωσα και ο ίδιος. Μια δεύτερη, πιο ψυχρή ματιά χρειάζεται, στοιχείο που είναι απαραίτητο και στο μοντάζ το οποίο πρότινος έπαψα να το κάνω μόνος.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Για αρχή έχω προγραμματίσει μια νέα ταινία μικρού μήκους της οποίας τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν όπως όλα δείχνουν τον προσεχή Νοέμβρη-Δεκέμβρη. Από 'κει και μετά, υπάρχει στον προγραμματισμό μια ακόμα ταινία, αυτή τη φορά όμως μεγάλου μήκους, το σενάριο της οποίας συνυπογράφω με τον Αντώνη Κουτελιά. Απλά επειδή είναι ιδιαίτερης θεματολογίας, θέλω να γίνει σωστά και να αποδώσει τα μέγιστα. O χρόνος θα δείξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να κάνω ταινίες. Διαφορετικές.

Εγώ με την σειρά μου, το μόνο που έχω να ευχηθώ στον Θάνο είναι ό,τι καλύτερο στην μετέπειτα πορεία του αν και είμαι βέβαιη πως ένας άνθρωπος με αδιαμφισβήτητο ταλέντο, δεν έχει να φοβάται τίποτα. Αν δουλεύεις σκληρά και αγαπάς αυτό που κάνεις, η τύχη θα είναι με το μέρος σου.

Για να δείτε τις ταινίες του Θάνου μπείτε στην παρακάτω διεύθυνση:
http://vimeo.com/user2078219/videos/sort:date