
Συνοπτική περίληψη του έργου:
Δυο μέρες πριν παντρευτεί ο Doug πηγαίνει στο Λας Βέγκας μαζί με τρεις φίλους του για ένα ξέφρενο εργένικο πάρτι.
Την επόμενη μέρα όμως, οι τρεις φίλοι ξυπνούν και κανείς τους δεν θυμάται τίποτα. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι για κάποιο λόγο, μια τίγρης βρίσκεται στο μπάνιο τους, ένα μωρό 6 μηνών βρίσκεται στην ντουλάπα της σουίτας που διαμένουν, και το σημαντικότερο... ο Doug είναι άφαντος!
Οι τρεις φίλοι, έχοντας λίγο χρόνο στη διάθεσή τους, θα πρέπει να μαζέψουν ότι στοιχείο έχουν στα χέρια τους για να θυμηθούν τι έγινε το προηγούμενο βράδυ, ώστε να βρούν τον Doug και να επιστρέψουν για τον γάμο.
Προσωπική άποψη:
Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο πίσω από τα κίνητρα που συνοδεύουν την ιδέα ενός αντρικού bachelor πάρτυ. Κάθε αρσενικό που σέβεται τον εαυτό του, αντιμετωπίζει αυτή τη μία και μοναδική νύχτα ως την τελευταία, όχι της εργένικης, αλλά της ζωή του γενικότερα αφού με το να φορέσει την κουλούρα καταδικάζεται σε ισόβιο, αργό και βασανιστικό θάνατο. Με βάση τον παραπάνω συλλογισμό, το "The Hangover" θα μπορούσε να είναι απλά μια σαχλή και βαρετή ταινία, απευθυνόμενη αποκλειστικά και μόνο στα προαναφερόμενα βασανισμένα αρσενικά που είτε έχουν περάσει το κατώφλι του έγγαμου βίου, είτε έχουν προοπτικές να το κάνουν στο μέλλον. Όπως είπα όμως, θα μπορούσε να είναι γιατί τελικά, καταφέρνει μέσα από την απλότητά του να είναι κάτι περισσότερο.
Έχουμε ένα σενάριο του οποίου η κεντρική ιδέα είναι ιδιαίτερα απλή ωστόσο, ξεδιπλώνεται με κωμικό τρόπο και χιουμοριστικούς διαλόγους οι οποίοι μπορεί να είναι αρκετά αντρικά σεξιστικοί χωρίς ωστόσο να προκαλούν τον γυναικείο εκνευρισμό πόσο μάλλον, την αγανάκτηση που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες. Οι ανδροπαρέα έχει περάσει μια νύχτα οργίων από την οποία δεν θυμάται τίποτα, έχει χάσει τα ίχνη του γαμπρού και μέσα από τα συντρίμμια που άφησε πίσω της πρέπει να ανακαλύψει όχι μόνο τι έχει συμβεί αλλά, και να επαναφέρει την τάξη των πραγμάτων, όσο αυτό είναι τουλάχιστον εφικτό. Με άλλα λόγια, πίσω από τα αστεία και τις πλάκες, πίσω από την κωμικοτραγική συμπεριφορά τους και τις δίχως λογική πράξη τους, κρύβεται ένα λογικό επιχείρημα, ένα υπαρκτό και αληθινό κίνητρο.
Ο Todd Phillips σκηνοθετεί ένα παρεϊστικο road-trip movie το οποίο στη διάρκεια της εξέλιξής του προσπαθεί να εξηγήσει σε εμάς αλλά και στους πρωταγωνιστές πως και γιατί βρέθηκαν στην κατάσταση που είναι και από που προκύπτουν τα... ενοχοποιητικά στοιχεία, κατάλοιπα μιας ξέφρενης νύχτας που δεν θυμάται κανείς. Αυτό είναι μεν διασκεδαστικό και ενδιαφέρον αλλά μέχρι ενός σημείου όπου και η σκηνοθεσία του Phillips μοιάζει να κάνει κοιλιά και να γίνεται ελαφρώς άνευρη, σα να μην είναι σίγουρος πως να την διαχειριστεί παρακάτω. Ευτυχώς η όποια αμηχανία τον κυριεύει εξαφανίζεται στο τέλος, κλείνοντας την ταινία με μια σειρά φωτογραφιών που αποκαλύπτουν όλη την πρόστυχη αλήθεια πίσω από την bachelor night του Βέγκας. Φυσικά μας μένει μία απορία η οποία και σχετίζεται με μια κότα αλλά δεν βαριέσαι...
Σημαντικότατο ρόλο στην ταινία παίζουν οι τρεις πρωταγωνιστές οι οποίοι τόσο σεναριακά, όσο εμφανισιακά αλλά και ως προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία, διαφέρουν τόσο πολύ ο ένας με τον άλλο που σου δίνουν την εντύπωση κάποιες στιγμές ότι δε μπορούν να συναντηθούν πουθενά και κάποιες άλλες ότι δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χώρια αφού αλληλοσυμπληρώνονται, καλύπτοντας ο ένας τα κενά του άλλου. Άλλωστε στην πραγματικότητα, πρόκειται για τρεις ανθρώπους οι οποίοι, πίσω από το ηθικοπλαστικό αμερικάνικο προφίλ, θέλουν να παραμείνουν παιδιά, είτε το παραδέχονται ο φωναχτά είτε όχι. Ο καθένας τους έχει υιοθετήσει από μία διαφορετική βιτρίνα πίσω από την οποία προσπαθεί να κρύψει την βαθύτερη επιθυμία του, να διατηρήσει ζωντανό μέσα του τον αιώνιο έφηβο, μια επιθυμία που σε πρώτη ευκαιρία δεν διστάζει να βγει στο φως. Αν φυσικά μας ζητούσαν να ξεχωρίσουμε κάποιον αυτός θα ήταν ο δικός μας Galifianakis, όχι από εθνικιστικής άποψης αλλά γιατί είχε τον ρόλο εκείνο που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί γραφικός και τελικά, κατέληξε να είναι ο πιο συμπαθής.
Χαμένοι στον λαμπερό κόσμο του Λας Βέγκας οι τρεις φίλοι προσπαθούν να λύσουν ένα μυστήριο και παράλληλα, να σώσουν το τομάρι τους από μια μανιασμένη νύφη που περιμένει τον γαμπρό να επιστρέψει για την τελετή. Κι ενώ θα μπορούσαμε να μιλάμε για μυστήριο, καταλήγουμε να μιλάμε για ένα ξέφρενο παιδικό κυνηγητό τους οδηγεί σε μια σειρά από κωμικοτραγικά ευτράπελα που αναμφίβολα προκαλούν το γέλιο και τελικά, την συμπάθειά μας απέναντι στο πρόσωπά τους και την καλά κρυμμένη αφέλεια και ανευθυνότητά τους, πίσω από το τυπικό και σοβαρό προσωπείο της καθημερινότητας. Το "The Hangover" σίγουρα δεν αποτελεί τον κολοφώνα της κωμωδίας, δεν μπορεί όμως κανείς να μην του αναγνωρίσει ότι είναι μια απολαυστική κωμική περιπέτεια, με γρήγορους ρυθμούς, δράση και το πιο σημαντικό απ' όλα, με χιούμορ ικανό να προκαλέσει το αληθινό και πηγαίο μας γέλιο.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: The Hangover
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Todd Phillips
Πρωταγωνιστές: Bradley Cooper, Ed Helms, Zach Galifianakis, Justin Bartha, Heather Graham, Ken Jeong, Jeffrey Tambor, Rachael Harris, Sasha Barrese
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 100'
Επίσημο site:








19 Σχόλια:
πω,πω..πραγματικά θέλω να το δω!
Θα το κανονίσω πολύ σύντομα! έχουμε ανάγκη από λίγο γέλιο!!!
@ Αλεξλια μου εγώ το είδα πιο πολύ γιατί φαγώθηκαν οι άντρες της παρέας να δούμε το 2ο. Ε... αν δεν δούμε το 1ο λέω, πως θα πάμε σινεμά για το επόμενο; :P
ααα ούτε και εγώ το έχω δει το πρώτο...! λες να τα δώ με την σειρά? ή δεν έχει σημασία...?
Αυτή η κριτική ήρθε ακριβώς πάνω στην ώρα. Την Παρασκευή σκοπευάμε να το δούμε με φίλους στο σπίτι για να δούμε το Σαββατοκύριακο το δεύτερο.
Έχω και εγώ ανάγκη από γέλιο οπότε ανυπομονώ να το δω!
Την περίμενα και εγώ να πω την αλήθεια λίγο σαχλή και γελία αλλά έχω ακούσει τόσα θετικά σχόλια που τελικά ίσως να είναι καλή.
καλά ε? πάλι μπαρούφα είπα! χαχα τώρα το κατάλαβα!
νόμιζα οτι αυτό είναι το 2! δεν έχω δεί κανένα και έτσι δεν κατάλαβα από την υπόθεση..:))
μάλιστα ωραία θα δώ λοιπόν αυτό..και μετά στο σινεμά το 2! συντονίστηκα!!
@ Παιδάκια, εξακολουθούμε να εκπέμπουμε σε λάθος μήκος κύματος! :P
Χα, χα, χα...
Αχ Αλεξάκι... δεν θα είσαι εδώ αύριο να σχολιάσουμε "Τα Δαιμόνια". :(
Δεν πειράζει! Όταν επιστρέψεις, αρκεί να περάσεις τέλεια! :)
Ναι, αυτό είναι το 1ο και για να είμαι ειλικρινής, δε νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία αν θα το δεις για να καταλάβεις το 2ο. Πιο πολύ για να εξοικιωθείς με τους ήρωες και πιθανότατα να σου προκαλέσει περισσότερο γέλιο το 2ο είναι.
@ Γεράσιμε είναι αρκετά ανάλαφρο αλλά πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό ταυτόχρονα. Σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει αλλά, θα σε χαλαρώσει και νομίζω ότι αυτό είναι που χρειάζεσαι περισσότερο τώρα.
Κι εμείς λέμε να πάμε σινεμά αλλά την ερχόμενη βδομάδα. Το Σάββατο έχουμε Βραζιλιάνικο και δεν βγαίνει το πρόγραμμα! :P
θα μπω να σχολιάσω!!! το υπόσχομαι!!!!
@ :))) <3
Αυτό ακριβώς χρείαζομαι Γιώτα. Που θα πας βρε Αλεξία κάτι έχασα :Ρ Kαλά να περάσεις πάντως :))
Βραζιλιάνικο; Για φαγητό εννοείς; Εαν ναι να μου πεις πως ήταν γιατί ψάχνουμε καιρό ένα καλό βραζιλιάνικο να πάμε.
@ Γεράσιμε πάει με τον άντρα της Σαντορίνη και μας, μας εγκαταλείπει στη ζέστη! :P
Δεν πειράζει... χαλάλι της! ;)
Ναι, για φαγητό! Μένεις Αθήνα;
@ Καλά Γεράσιμε άκυρο! Τώρα το είδα! :P
Maracana Grill στην Καλλιθέα!
http://www.maracanagrill.gr/
The best! Τρομερό φαγητό, μαγαζί, ατμόσφαιρα και service. Είναι και γνωστός αυτός που το έχει.
2 υπάρχουν στην Αθήνα αλλά αυτό είναι κορυφή!
Σαντορίνη; Αλεξία ζηλεύουμε!!! Χμμ θα σημείωσω κάπου το link να το δούμε φένεται πόλυ καλό. Περιμένω σχόλια :)
Τι μόνο με κριτική ταινίων και βιβλίων θα την έβγαζες τώρα και γευσιγνώστρια :)) Χα,χα,χα !!
@ Χα, χα, χα... τότε Γεράσιμε μπορώ να την κάνω από τώρα γιατί πηγαίνω μέσο όρο 2 φορές το χρόνο εδώ και 10 χρόνια σχεδόν! :P
Αν αρχίσω ακι την γευσιγνωσία, τότε θα είμαι το Αθηνόραμα. Χι, χι, χι...
Πάντως από φαγητό και γλυκό, ότι θες!
Αρα θα είναι πολύ καλό. Χμμ, τώρα που θα έρθει το καλοκαιράκι-τι να έρθει ήρθε δηλάδη- σίγουρα θα περάσουμε μια βόλτα.
Είναι και στην Καλλιθέα σχετικά κόντα δηλαδή ότι πρέπει. Καλά να περάσεις :)
Πάω να εξερευνήσω την ιστοσελίδα του!
@ Ναι, είσαι πολύ κοντά Γεράσιμε! Να πας και θα με θυμηθείς! Κι εγώ άω να συνεχίσω το διάβασμα! :P
Τα λέμε αύριο, με νέα ανάρτηση! ;)
Kαλό βράδυ και έγω αυτό σκόπευα να κάνω :))
Μην αναρωτιέστε που χάθηκα,παντρεύται ο θείος μου το σαββατοκύριακο και τρέχουμε!
Λοιπόν Γιώτα είδα και τα δύο το ένα Παρασκευή βραδύ και το δεύτερο το σαββατοκύριακο.
Το πρώτο μπορώ να πω οτί μου άρεσε περισσότερο. Ήταν ευχάριστο, είχε γέλιο σε κάποια σημεία-ειδικά ο Γαλυφιανάκης- ήταν γενικά ότι πρέπει για ένα βράδυ με φίλους. Πολύ χαλαρωτικό,αστείο και με έξυπνες ίδεες όσο αναφόρα το σενάριο.
Μπορώ να πω πως μου άρεσε :) Το δεύτερο αντίθετα ήταν ουσιαστικά σαν remake του πρώτου με βασική διαφορά την αντικατάσταση του Βέγκας με την Μπανγκογκ.
Δεν είναι ότι απογοητέυτηκα μιας και κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την πρώτη αλλα περιμένα πιο πολλά.
Ακόμη και η λύση στο τέλος της ταινίας μέτα την πρώτη ήταν προβλέψιμη.
Είχε ξάνα γέλιο- είναι και το βασικό θέμα της ταινίας εξάλλου- ο Γαλυφιανάκης έδωσε πάλι τον καλύτερο του εαυτό αλλά περιμένα γενικώς περισσότερα.
Εσύ Γιώτα την είδες; Περιμένουμε κριτική μόλις την δεις ;)
Α και ξέχασα να σου πω τι ανακάλυψα. Λοιπόν κοιτούσα το site του Μαρακάνα Γκριλ και ανακάλυψα ότι έχουμε πάει και μάλιστα δύο φόρες. Μου είχε κάνει εντύπωση που είχαμε Βραζιλιάνικο τόσο κόντα μας και δεν είχαμε πάει. Και τελικά είχαμε. Το κατάλαβα από το salad-bar :Ρ
Έψαξα στον κατάλογο και έχουμε και το τηλέφωνο!Οτι να ναι :))
@ Χα, χα, χα... Γεράσιμε δεν παίζεσαι!
Όχι, ακόμα δεν το είδαμε αλλά μάλλον θα πάμε αύριο οπότε θα ανεβάσω σύντομα κριτική.
Βασικά δεν περιμένω και μεγάλη διαφορά έτσι κι αλλιώς αλλά θα αναγκαστώ να το δω αφού θέλει ο άντρας μου! :P
Δημοσίευση σχολίου