Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Καθώς πλησιάζουν τα δέκατα τρίτα γενέθλια της Μπέθανι, οι γονείς της αρχίζουν να φέρονται πολύ παράξενα. Η µητέρα της δε σταµατάει να κλαίει και ο πατέρας της δεν την αφήνει στιγµή µόνη της.
Ένα πρωί µετακοµίζει και αφήνει την Μπέθανι στην άγνωστη θεία Μίρλι. Όµως κανείς δεν της εξηγεί γιατί οι άνθρωποι της µικρής πόλης αντιδρούν λες και είδαν φάντασµα κάθε φορά που τη βλέπουν.
Το µυστήριο εντείνεται όταν η Μπέθανι λαµβάνει ένα δέµα που περιέχει τέσσερα διαφορετικά πιστοποιητικά γέννησης.

Προσωπική άποψη:
Είναι ορισμένα βιβλία για τα οποία μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσω. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που σκέφτομαι, να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε ή να μεταφέρω την ουσία του. Το πρόβλημα έγκειται στο πόσα μπορώ να συγκαλύψω έτσι ώστε να μην 'κάψω' την υπόθεση πριν καν μπει κάποιος στην διαδικασία ανάγνωσης. Ένα από αυτά τα βιβλία είναι και η "Διπλή Ταυτότητα", δια χειρός Margaret Peterson Haddix, μια συγγραφέας με αρκετές διακρίσεις στον χώρο της νεανικής λογοτεχνίας η οποία έχει δείξει ιδιαίτερα καλά δείγματα, ακόμα και σε περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη που από τις πρώτες κι όλας σελίδες του βιβλίου, έχεις μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το τι συμβαίνει, έστω κι αν δεν έχεις την βεβαιότητα για το τι και με τι σειρά θα συμβεί.

Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την Μέρεντιθ, ένα κορίτσι που λίγο πριν κλείσει τα δεκατρία του χρόνια, εγκαταλείπεται, χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, από τους υπερπροστατευτικούς γονείς της στο σπίτι μιας θείας την ύπαρξη της οποίας και αγνοούσε. Παράλληλα, ανακαλύπτει ότι μοιάζει εξαιρετικά με ένα άλλο κορίτσι, την Ελίζαμπεθ, η οποία όμως έχει πεθάνει πολλά-πολλά χρόνια πριν από την γέννησή της. Η Μέρεντιθ λοιπόν έχει να ανακαλύψει τα εξής: Πρώτον και κύριον, τον λόγο που οδήγησε τους γονείς της στο να πάρουν την απόφαση να την αποχωριστούν όταν μέχρι πρότινος δεν την άφηναν στιγμή από τα μάτια και την προστασία τους. Δεύτερον, το κρυφό παρελθόν των γονιών της, για το οποίο φαίνεται πως τελικά δεν γνωρίζει τίποτα και που είναι γεμάτο σκοτεινά μυστικά. Τρίτον, ποια είναι η μυστηριώδης Ελίζαμπεθ και πολύ περισσότερο, τι είναι αυτό που την συνδέει μαζί της, κάνοντας την ομοιότητά τους τόσο τρομακτική.

Η ιστορία παίζει σε τρία διαφορετικά ταμπλό. Το ένα από αυτά, είναι εκείνο των οικογενειακών σχέσεων, πόσο δυνατές μπορούν να είναι αυτές, πόση εξάρτηση μπορεί να έχει το κάθε μέλος από κάποιο άλλο και πως η ανάγκη μας να δείξουμε την αγάπη και να προστατεύσουμε τον άλλον μπορεί να γίνει μια καταπιεστική και κυρίως, ψυχαναγκαστική για εμάς τους ίδιους. Το δεύτερο έχει να κάνει με τον θάνατο και κατά πόσο οι άνθρωποι είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε όταν έρθει στον δρόμο μας, κατά πόσο μπορούμε να συμβιβαστούμε μαζί του και όσο κι αν αυτός μας πληγώνει, να συνεχίζουμε να ζούμε με την θύμηση των αγαπημένων μας προσώπων, αφήνοντας πίσω μας τα συντρίμμια που άφησε ο χαμός του. Τέλος, έχουμε να κάνουμε με την επιστήμη, τις δυνατότητές της αλλά κυρίως, τους φραγμούς που αυτή έχει και κατά πόσο θα έπρεπε να τους ξεπερνάμε, εξελίσσοντάς την, παραβιάζοντας ωστόσο την ανθρώπινη φύση και γιατί όχι, τις ίδιες της βουλές του Θεού.

Η συγγραφέας αναπτύσσει την ιστορία της με γρήγορους και καθηλωτικούς ρυθμούς. Θυμίζει θρίλερ επιστημονικής φαντασίας το οποίο συνοδεύεται με αρκετά ισορροπημένες δόσεις δράσης, δεδομένου ότι απευθύνεται κατά κύριο και πρώτο λόγο σε άτομα νεαρής ηλικίας. Η ατμόσφαιρα η οποία χτίζει είναι ιδιαίτερα σκοτεινή, προκαλώντας αρκετές στιγμές, ένα αίσθημα κλειστοφοβίας θα λέγαμε, ακόμα και αγχωτικού πανικού. Ωστόσο, προς το τέλος του βιβλίου φαίνεται πως ο ειρμός της χάνεται και η συγκέντρωσή της αποσπάται καθώς μας δημιουργείται η αίσθηση ότι οδηγούμαστε στο φινάλε με τρόπο βιαστικό ενώ θα περιμέναμε μια σημαντική έκπληξη να μας φτάσει στην κορύφωση τους δράματος. Πιο απλά, δημιουργείται μια αίσθηση προχειρότητας και άνευ λόγου βιασύνης η οποία δυστυχώς αποδυναμώνει την τελική αίσθηση που το μυθιστόρημα καταφέρνει να αφήσει.

Η "Διπλή Ταυτότητα" διακατέχεται από αρκετά μεγάλο σασπένς και αγωνία, στοιχεία που κάνουν την ανάγνωσή της εύκολη, γρήγορη κι ευχάριστη, παρά το γεγονός ότι από πολύ νωρίς υποψιαζόμαστε τι περίπου έχει συμβεί ώστε να φτάσει η κατάσταση στο σημείο όπου ξεκινήσαμε να την παρακολουθούμε. Η Μπέθανι είναι μια συμπαθέστατη ηρωίδα, με το πολύ νεαρό της ηλικίας της να παίζει καταλυτικό ρόλο στο να την συμπαθήσουμε και πολύ περισσότερο, να συμπάσχουμε μαζί της αλλά και με το προσωπικό της δράμα. Αν το φινάλε ήταν διαφορετικό, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα πάρα πολύ καλό και όχι απλώς για ένα καλό βιβλίο. Ελπίζω ότι στο μέλλον, αν κι εφόσον τύχει να ξανασυναντήσω κάποιο βιβλίο της συγγραφέως, δεν θα έχει παρασυρθεί από την αγωνία του να δώσει ένα τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό, καταφεύγοντας σε ευκολίες.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Margaret Peterson Haddix
Μεταφραστής: Γιαννακοπούλου Χαρά
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2008
Αρ. σελίδων: 256
ISBN: 960-16-2796-0