Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Παρόλο που η Λόρελ έχει αποδεχτεί ότι στην πραγματικότητα είναι νεράιδα, αρνείται να γυρίσει την πλάτη στην ανθρώπινη ζωή της, και ιδιαίτερα στον αγαπημένο της, για να επιστρέψει στον κόσμο των νεράιδων.
Όταν όμως το καθήκον την καλεί στο Άβαλον, είναι υποχρεωμένη να κάνει μια επιλογή που θα της ραγίσει την καρδιά.

Προσωπική άποψη:
Ειλικρινά, και να ήθελα να αντισταθώ ώστε να μην διαβάσω το δεύτερο μέρος της νεραϊδοιστορίας της Pike αμέσως μετά τα "Φτερά" και πόσο μάλλον, με μια μόνο ανάσα, ήταν αδύνατον. Αν θα είχα ποτέ έστω και την παραμικρή υποψία ότι σε κάποια φάση της ζωής μου αυτά τα ξωτικά πλάσματα μπορεί να με γοήτευαν με οποιονδήποτε τρόπο, μάλλον στο μυαλό μου θα έφερνα ως κατάλληλες και απαραίτητες προδιαγραφές για να συμβεί αυτό, όλες αυτές που εμπεριέχει η συγκεκριμένη ιστορία. Μια ιστορία που με την τρυφερότητά της, τον έντονο συναισθηματισμό της, την πολυπλοκότητα των αρχών αλλά και της εξέλιξής της μέσα από την απλότητα της αφήγησής της, καταφέρνει να κερδίσει ακόμα και τον πιο διστακτικό αναγνώστη βυθίζοντάς τον με το δεύτερο βιβλίο της σειράς, ακόμα πιο βαθιά στον κόσμο της Λόρελ, χωρίς να του επιτρέψει να φύγει ποτέ ξανά αλλά, αναγκάζοντάς τον να γίνει συνοδοιπόρος στον αγώνα της.

Η ιστορία μας μεταφέρει περίπου έξι μήνες μετά τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου. Η Λόρελ συνεχίζει να ζει στον κόσμο των ανθρώπων, έχοντας πάντα στο πλευρό της τον Ντέιβιντ με τον οποίο είναι και επίσημα πλέον ζευγάρι, με τους γονείς της να γνωρίζουν πλέον την πραγματική της φύση αλλά και την προέλευσή της. Αυτό εν μέρη την κάνει να αισθάνεται καλύτερα καθώς, δεν χρειάζεται πλέον να κρύβεται ακόμα και μέσα στο ίδιο της το σπίτι από φόβο μήπως την ανακαλύψουν ωστόσο, η μητέρα της φαντάζει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από κοντά της, αδυνατώντας να δεχτεί πλήρως τη νέα κατάσταση, σε αντίθεση με τον πατέρα της που έχει γοητευτεί. Την περίοδο των καλοκαιρινών της διακοπών επιστρέφει στο πατρικό της προκειμένου να περάσει από την πύλη που βρίσκεται εκεί και να οδηγηθεί για πρώτη φορά από τότε που άφησε το νεραϊδόκοσμο και της αναμνήσεις της πίσω στο Άβαλον, προκειμένου να μάθει περισσότερα για την καταγωγή της αλλά και τις δυνατότητές της ως εκπαιδευόμενη στην Ακαδημία του Άβαλον. Φυσικά, ο Ταμάνι βρίσκεται πάντα κοντά της και το γεγονός ότι την διεκδικεί ενώ εκείνη νιώθει μια δυνατή έλξη για εκείνον, δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.

Θα τολμούσα να πω πως σε αυτό, το δεύτερο βιβλίο της η Pike αποφασίζει να ανοίξει ακόμα περισσότερο τα χαρτιά της, κάνοντας ακόμα πιο ξεκάθαρες τις προθέσεις της σχετικά με το τι θέλει να πει με την ιστορία της αλλά, και για τους ίδιους τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών της. Η πλοκή της ιστορίας παίζει σε πολλαπλά και διαφορετικά επίπεδα και αυτό είναι που κάνει το σύνολο ακόμα πιο γοητευτικό κι ενδιαφέρον από το πρώτο βιβλίο, ολοκληρώνοντας τις όποιες ατέλειες και κόβωντάς μας την ανάσα με τις συνεχείς και αλλεπάλληλες ανατροπές που προκαλούν αναταραχές και ταράσσουν σαφέστατα τις ισορροπίες. Αλλά ίσως θα ήταν καλύτερα να δούμε αυτά τα επίπεδα ως μονάδες. Το σημαντικότερο στοιχείο, πάνω στο οποίο και χτίζεται στην πραγματικότητα η ιστορία, είναι τα συναισθήματα της Λόρελ που από τη μία νοσταλγεί τις χαμένες αναμνήσεις που τη δένουν με μια αόρατη κλωστή με το Άβαλον αλλά από την άλλη, όσο κι αν θα το ήθελε, δεν αισθάνεται έτοιμη και επί της ουσίας, δεν ξέρει αν θα είναι ποτέ προκειμένου να γυρίσει και να ζήσει εκεί. Μεγάλωσε ως άνθρωπος και παρά τη νεραϊδίσια καταγωγή της, γαλουχήθηκε με διαφορετικές αξίες και όσο κι αν έχει ένα καθήκον να επιτελέσει, έχει και μια ζωή που θέλει να ζήσει.

Το αμέσως πιο σημαντικό στοιχείο της ιστορίας έχει να κάνει με την συναισθηματική αναταραχή που επικρατεί στα εσώψυχα της Λόρελ και σχετίζεται με τα αμφιταλαντευόμενα συναισθήματα που έχει, τόσο για τον Ντέιβιντ όσο και για τον Ταμάνι. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αισθάνεται αγάπη και για τους δύο ωστόσο, δε μπορεί να επιλέξει τον έναν χωρίς να πληγώσει τον άλλο και στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να επιλέξει κάποιον από τους δύο χωρίς να ακολουθήσει και τη ζωή που τον συνοδεύει. Ο Ταμάνι την δένει με το παρελθόν και το μέλλον που την οδηγεί το καθήκον. Ο Ντέιβιντ από την άλλη τη δένει με τη ζωή την οποία έχει ζήσει και θυμάται ως σήμερα αλλά και με όλα αυτά που δεν είναι το πεπρωμένο αλλά, η επιλογή της να ζήσει. Η δυσκολία της να επιλέξει αλλά και οι στιγμές που μοιράζεται μαζί τους, μοιράζοντας παράλληλα την ψυχή και την καρδιά της στα δύο, περιγράφονται απ΄την συγγραφέα με τόσο ηλεκτρισμένο κι έντονο τρόπο που όχι απλά μας προκαλούν ανατριχίλα αλλά, αναμφίβολα αποτελούν και από τις καλύτερες στιγμές του βιβλίου.

Όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι,  Λόρελ πρέπει να διαχειριστεί τη σχέση της με τη μητέρα της η οποία μοιάζει να καταρρέει κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων. Από ΄κει κι έπειτα, έχει και άλλα πράγματα με τα οποία πρέπει να παλέψει. Το ένα από αυτά είναι η επιτακτική ανάγκη να μάθει να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της και να αποκτήσει όσο περισσότερες γνώσεις μπορεί. Δεν είναι απλά υποχρέωσή της αλλά, ο μοναδικός τρόπος να μείνει ζωντανή η ίδια αλλά και να βοηθήσει να μείνουν ζωντανοί όσοι αγαπάει. Το άλλο είναι οι εχθροί της, οι οποίοι όσο κι αν φαίνεται να έχουν επαναπαυτεί κατά βάθος, γνωρίζει πολύ καλά πως ετοιμάζονται για το μεγάλο χτύπημα από το οποίο μπορεί να μην είναι σε θέση να ανακάμψει. Παράλληλα όμως με τα ξωτικά εμφανίζονται και νέοι παίκτες στην αρένα των οποίων, τόσο η φύση, όσο και οι προθέσεις είναι άγνωστες και η Λόρελ θα πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Το πόσο θα επαναπαυτεί και το ποιους θα εμπιστευτεί, είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημά της μπροστά σε έναν αγώνα που τώρα μοιάζει να ξεκινά και μάλιστα, χωρίς να ακολουθεί κανόνες.

Η Pike με δυναμικό τρόπο μας οδεύει σε βαθιά νερά κι εμείς την ακολουθούμε χωρίς ενδοιασμούς. Ο τρόπος που περιγράφει το Άβαλον είναι μοναδικός και έτσι, δίνει ζωή στην ιδέα που ήδη είχε αρχίσει να καλλιεργεί στο πρώτο της βιβλίο σχετικά με το νεραϊδόκοσμο. Μας αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία του παρελθόντος και της ιστορίας τους αλλά, και εξίσου σημαντικά στοιχεία που συνδέονται με τη Λόρελ, την αποστολή της, τα κίνητρά της αλλά, και τον ρόλο όσων είχαν συμμετοχή σε όλο αυτό. Η Ακαδημία του Άβαλον θυμίζει κάτι από Χόγκουαρτς, μόνο όμως ως προς τη γενική ιδέα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η δικιά της Ακαδημία περιτριγυρίζεται από έναν ολόκληρο κόσμο ιεραρχίας χωροταξιών. Ουσιαστικά όλη η ιστορία καθοδηγείται από τα συναισθήματα της Λόρελ, από τις αποφάσεις που καλείται να πάρει και από τα διλήμματα που συνεχώς εμφανίζονται στο δρόμο της, έτοιμα να την πνίξουν. Και παρά την αδυναμία της να επιλέξει με απόλυτη βεβαιότητα, είναι από πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες φανταστικού που έχω συναντήσει καθώς, καταβάλλει μεγάλη και αξιόλογη προσπάθεια να ισορροπήσει τα πρέπει με τα θέλω της. Φυσικά κάτι ανάλογο ισχύει και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, που σφύζουν από δυναμισμό και διεκδικητικότητα. Όπως και να 'χει, αγαπάω την ιστορία της Pike, τόσο για τους χαρακτήρες τους και τον συναισθηματισμό που με οδηγούν, όσο και για τον περίτεχνο τρόπο που με κάνει να αγωνιώ για κάθε μικρή ή μεγάλη εξέλιξη.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Aprilynne Pike
Μεταφραστής: Μαριάτου Σοφία
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 398
ISBN: 978-960-14-2396-8