Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όλα ξεκινούν σε μία έπαυλη με ένα ιδιαίτερο παιχνίδι.
Εκείνη δεν περίμενε ποτέ πως ένας άγνωστος θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή της.
Ο στόχος του αντιμέτωπος με την απόγνωσή της.
Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνη κάνει τα πάντα για να τις ενώσει.
Θα το καταφέρει; Γιατί όλοι ξέρουμε πως τα παράλληλα δε συναντιούνται ποτέ παρά μόνο όταν τα βλέπεις από μακριά, από μια άλλη οπτική γωνία.
Είναι τα φτερά της φαντασίας που το κάνουν αυτό; Είναι ο πόθος για τη συνάντηση;
Κανείς δεν ξέρει. Ίσως πάλι αυτό να μπορεί να το απαντήσει μία γυναίκα που αποφασίζει να χαρίσει λίγο από το άρωμα γαρδένιας που φοράει σε ένα γυμνό και ξεραμένο ευκάλυπτο.
Προσωπική άποψη:
Όταν πριν από μερικούς μήνες ακούστηκε για πρώτη φορά ο όρος "Παράλληλη Λογοτεχνία", από τις εκδόσεις Λιβάνη, όλοι μας αναρωτηθήκαμε περί τίνος πρόκειται, αν το λογοτεχνικό αυτό εύρημα θα ήταν δια χειρός Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων, αν επρόκειτο για άντρα και γυναίκα. Οι βδομάδες της αναμονής πέρασαν και μία ωραία πρωία ήρθε η μεγάλη αποκάλυψη. Μαρία Κωνσταντούρου και Θάλεια Κουνούνη, δύο αγαπημένες συγγραφείς του Λιβάνη και πολύ καλές φίλες, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δημιουργήσουν μία κοινή ιστορία την οποία θα βλέπαμε μέσα από δύο διαφορετικά πρίσματα, με το τέλος ναι μεν να αποκαλύπτεται, αλλά να λείπουν κομμάτια το παζλ που συνθέτουν την απόλυτη αλήθεια.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας αυτής, το όνομα της οποίας δεν θα αναφέρω αφού δεν αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, είναι μια επιτυχημένη γυναίκα που ψάχνει να βρει κάτι που έστω και στιγμιαία, θα την βγάλει από την ρουτίνα της ζωής και του γάμου της. Ένα ραντεβού σε ένα ξενοδοχείο που τελικά πραγματοποιείται σε μια έπαυλη. Ένας άγνωστος άντρας που εισβάλλει στη ζωή της και όμως, αντί να μείνει μόνο για μερικές ώρες μιας κάποιας νύχτας, επιστρέφει επειδή έτσι το θέλησε η μοίρα, αναστατώνοντας τη ζωή της, τις σκέψεις της και τελικά, τα συναισθήματά της. Ποια είναι αυτή η γυναίκα που πάντα έζησε σύμφωνα με τα θέλω και τα πρέπει των άλλων; Ποια έχει γίνει από τότε που ο πόθος και το πάθος μπήκαν για τα καλά στη ζωή της; Ποια θα επιλέξει τελικά να γίνει;
Ξεκινώντας τον σχολιάσμό της... "διλογίας" αυτής, από το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου, πρέπει να ομολογήσω πως ως κείμενο είναι πολύ καλογραμμένο, όπως κάθε βιβλίο της Μαρίας την οποία κι εκτιμώ βαθύτατα. Όμως, το συγκεκριμένο της έργο, για μένα, δεν είναι από τα καλύτερά της. Όχι γιατί η ιστορία ως ιστορία έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, όσο επειδή δεν με κέρδισε ο τρόπος με τον οποίο την προσέγγισε. Θεωρώ πως μια ιστορία που μιλάει για πάθος και που μάλιστα, ξεκινά με τόσο "αρρωστημένες" προδιαγραφές, πρέπει να αποτυπώνεται στο χαρτί με τρόπο λιγότερο συντηρητικό και με γλώσσα πιο τολμηρή χωρίς να γίνεται πρόστυχη. Επιπλέον, θα ήθελα λίγο μεγαλύτερη εμβάθυνση στα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας, καθώς μου δόθηκε η αίσθηση της επιφανειακής προσέγγισης, πράγμα που δεν μου επέτρεψε ούτε να την κατανοήσω απόλυτα, αλλά ούτε και να ταυτιστώ μαζί της, στοιχείο που ειδικά σε ένα βιβλίο σαν κι αυτό, το αποζητάς.
Βαθμολογία 6/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Κωνσταντούρου Μαρία
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-960-14-2803-1
4 Σχόλια:
Διάβασα το συγκεκριμένο....δεν μου είπε και πολλά και δεν νομίζω πως θα δώσω άλλα 10€ για να διαβάσω μια από τα ίδια.
@ Χρύσα μου... τι να σου πω... δική σου η επιλογή! ;)
Συμφωνώ απόλυτα και με τις 2 αναρτήσεις του ιστολογίου σχετικά με την (παράλληλη λογοτενία) που πολύ σωστά αναφέρεται ως διλογία από την κριτικόκ.Παπαδημακοπούλου.
Συμφωνώ ακόμη με το γεγονός πως αν και οι 2 συγγραφείς θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα τις όποιες σκέψεις τους η συγγραφικές τους ανησυχίες τους εάν δεν είχαν αυτό το (κοινό θέμα), εγραψαν ,όμως μια διλογία που ακόμη πολλοί αναγνώστες από ότι συζητιέται,δεν κατάλαβαν γιατί το έκαναν.Η μόνη απλή εξήγηση που δίνω είναι πως η κάθε μια χωριστά αν και έχουν παρουσιασει μέτρια εως αρκετά καλά βιβλία δεν είχαν την συγκεκριμένη στιγμή έμπνευση, ένωσαν τις όποιες συγγραφικές δυνάμεις τους και προσπάθησαν δίνοντας για μένα ένα πολύ μέτριο αποτέλεσμα , να σπρώξουν τον αναγνώστη σε αγορά 2 βιβλίων, για να καταλάβει, εάν τελικά καταλάβει το τέλος των βιβλίων τους. Είναι λυπηρό όμως να βλέπει ο κάθε συγγραφέας τον αναγνώστη ως αφελή.!
Οσο για την κριτικό του ιστολογίου κ. Παπαδημακοπούλου ,επειδή παρακολουθώ και το δικό της ιστολόγιο ,θεωρώ πως κάνει πάντα εξαιρετικές χωρίς μεροληψία καμμιά, κριτικές χωρίς να νοιώθει την ανάγκη ,επειδή η ίδια είναι συγγραφέας να καλοπιάσει τους συγγραφείς .Αυτό είναι και το πολύ θετικό σε ότι αφορά την σωστή κριτική ενός βιβλίου.!
@ Αγαπητέ Ανώνυμε, καλή σου μέρα!
Δεν θα ήθελα να προσθέσω κάτι παραπάνω απ' όσα έχω ήδη πει, όσον αφορά τα συγκεκριμένα βιβλία. Θέλω να πιστεύω πως η άποψή μου ήταν ξεκάθαρη και πως στηρίχτηκε σε επιχειρήματα. Προσωπικά μεν, επιχειρήματα δε.
Και το συγκεκριμένο post δεν το έγραψα ούτε ως κριτικός (άλλωστε έχω πει πολλάκις πως δεν μου αρέσει η ταμπέλα), ούτε ως συγγραφέας (ούτα αυτή την ταμπέλα συμπαθώ), ούτε ως τίποτα βαρύγδουπο. Πάνω απ' όλα, είμαι αναγνώστρια και ως τέτοια, έχω δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου... νομίζω... ;)
Δημοσίευση σχολίου