Ένα anime που αγαπώ ιδιαίτερα, έστω κι αν κάποιοι θα απορήσουν μ' αυτή μου τη δήλωση, είναι το "No. 6". Μην πέσετε να με φάτε, και αναφέρομαι κυρίως στα αρσενικά της παρέας μας. Αδυναμίες είναι αυτές και δεν κρύβονται. Πρώτα απ' όλα, έχω μεγάλη αδυναμία στην δυστοπία ως εκ τούτου, κάθε ιστορία που σχετίζεται μαζί της, είναι γοητευτική για μένα. Από 'κει κι έπειτα, η θηλυκή μου φύση με κάνει να έχω αδυναμία στο συναίσθημα. Όταν, λοιπόν, αυτό είναι πηγαίο και συνδυάζεται δε με το δυστοπικό στοιχείο, απλά, μου είναι αδύνατον ν' αντισταθώ.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "No. 6" ξεκίνησε ως novel series, με την υπογραφή της Atsuko Asano, η οποία σειρά εκδόθηκε από την Kodansha μεταξύ Οκτωβρίου 2003 και Ιουνίου 2011, όπου και ολοκληρώθηκε έπειτα από 9 τόμους. Οι εκδόσεις ήρθαν σε συμφωνία με την Asano και έτσι, τον Μάρτιο του 2011, τα novels της έγιναν manga, σε σχέδιο Hinoki Kino και σενάριο της ίδιας, ξεκινώντας να δημοσιεύονται στο περιοδικό των εκδόσεων, "Aria", και ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2013. Στις 07 Ιουνίου 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο τεύχος, ενώ το 9ο και τελευταίο -ακολουθώντας την πορεία των novels- εκδόθηκε στις 07 Μαρτίου 2014. Τα manga έχουν κυκλοφορήσει και στην αγγλική γλώσσα από την Kodansha Comics USA.



ΤΟ ANIME:
Σε παραγωγή Bones και σκηνοθεσία Kenji Nagasaki, η τηλεοτπική εκδοχή της ιστορίας ξεκίνησε να προβάλλεται στην Ιαπωνία μέσω του δικτύου Fuji TV, στις 07 Ιουλίου 2011. Η σειρά ολοκλήρωσε τον κύκλο της έπειτα από 11 επεισόδια στις 15 Σεπτεμβρίου του 2011. Η Sentai Filmworks απέκτησε τα δικαιώματα για την κυκλοφορία του anime στην Αμερική και μάλιστα, τη έβγαλε στην αγορά σε DVD και Blu-ray στις 21 Αυγούστου του 2012. Για την Αυστραλία τα δικαιώματα κατέχει η Siren Visual.

ΤΟ STORY:
Βρισκόμαστε σε μια τέλεια, ιδανική πόλη, που είναι γνωστή με την ονομασία "No. 6". Ο Shion, ένα αγόρι που έχει μεγαλώσει στην ελιτιστική κοινωνία της πόλης και που θεωρείται εξαιρετικά χαρισματικός, ένα βροχερό βράδυ δίνει καταφύγιο σε ένα άλλο αγόρι που φαίνεται να έχει δραπετεύσει από κάπου, ενώ κάποιοι βρίσκονται στο κατόπι του. Το μοναδικό στοιχείο που δίνει στον Shion, είναι πως τον λένε Nezumi -όπως λέμε αρουραίος- και πως είναι 12 ετών. Το επόμενο πρωί, οι υπηρεσίες της πόλης
φτάνουν στο σπίτι του Shion όμως ο Nezumi έχει εξαφανιστεί. Αυτή του η πράξη, έχει ως αποτέλεσμα η οικογένειά του να βρεθεί στα κατώτερα στρώματα και να αρχίσει να ζει μια νέα, πιο δύσκολη ζωή. Όμως δεν μετανιώνει γιατί η γνωριμία του με τον Nezumi έμελλε να τον σημαδέψει και να του αλλάξει τη ζωή. Μερικά χρόνια μετά, και υπό το κρούσμα ορισμένων μυστήριων θανάτων, ο Nezumi θα εμφανιστεί και πάλι στη ζωή του Shion, αυτή τη φορά για να τον σώσει από την ίδια του την πόλη, οδηγώντας τον έξω από τα τείχη της, όπου και θα μάθει την μεγάλη αλήθεια.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Επειδή αγαπώ αυτό το anime, και για να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική, θα ξεκινήσω αναφέροντας τα δύο σχετικά αρνητικά της όλης υπόθεσης, έστω κι αν δεν είναι τόσο τραγικά ώστε να με επηρεάσουν στην συνολική άποψη που έχω σχηματίσει. Το ένα έχει να κάνει με το art του το οποίο, σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι κακό, αλλά είναι σίγουρα κατώτερο του manga από το οποίο και αντλεί έμνευση, ειδικά όσον αφορά την απεικόνιση του Nezumi. Το άλλο, έχει να κάνει με την πλοκή η οποία, είναι σε κάποια σημεία αρκετά διαφοροποιημένη από το manga, ενώ δεν υπάρχει λόγος. Θα μπορούσαν να έχουν κάνει 1-2 επεισόδια παραπάνω και αυτό το φαινόμενο, να μην έχει υπάρξει.
- Και τώρα, περνάμε στα θετικά... Πρώτα απ' όλα, το main story, είναι πάρα πολύ καλό. Πρόκειται για
μια καθαρά δυστοπική ιστορία η οποία έχει χαρακτήρα, ταυτότητα και που δεν απευθύνεται συγκεκριμένα σε ένα κοινό, αλλά μπορεί πολύ εύκολα να την παρακολουθήσει ο καθένας, ακόμα και κάποιος που δεν είναι μυημένος στον μαγικό κόσμο των anime. Ο κόσμος στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία είναι γοητευτικός από τη μία μεριά, άγριος και απειλητικός από την άλλη, παρουσιάζοντας τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που ποτέ δεν είναι ίδιες αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι και τόσο διαφορετικές αφού με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνδέονται και η μία, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη.
- Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες... Nezumi και Shion! Shion και Nezumi! Δεν έχει καμία απολύτως σημασία με ποια σειρά θα τους αναφέρεις αφού στο τέλος και οι δυο τους, θα έχουν καταφέρει με περισσή ευκολία και παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητές τους, να κλέψουν ένα κομμάτι της καρδιάς και της ψυχής σου. Και θα χρησιμοποιήσω και πάλι τον παραλληρισμό με τις δύο πλευρές του νομίσματος καθώς τα δύο αυτά νεαρά αγόρια, εκπροσωπούν ακριβώς αυτή την ιδέα. Γιατί μπορεί να έχουν μεγαλώσει διαφορετικά, μπορεί να έχουν διαφορετικά ιδανικά και πιστεύω ωστόσο, στο τέλος και κατά βάθος, επιθυμούν τα ίδια πράγματα, άσχετα από το που θα οδηγήσει τον καθέναν τους το τέλος της ιστορίας.
- Όχι, το “No. 6” δεν είναι yaoi, άσχετα από το τι μπορεί να ισχυριστούν ορισμένοι στενόμυαλοι. Ναι, δεν
θα αρνηθώ πως ανάμεσα στους Shion και Nezumi, υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που θα αποκαλούσαμε τυπικό δείγμα φιλίας, ωστόσο, αυτό δίνεται με τέτοιον τρόπο που όχι μόνο δεν προκαλεί αλλά τελικά, φαντάζει απόλυτα φυσικό. Ουσιαστικά, μέσα στην δραματικότητα και την σκληρότητα του κόσμου που ζουν, η μεταξύ τους σχέση, είναι ότι πιο βαθύ, ουσιαστικό και ρομαντικό συνάμα, που μπορεί να υπάρξει. Και όχι, δεν το ισχυρίζομαι αυτό επειδή μου αρέσει να διαβάζω ή και να παρακολουθώ ομοφυλόφιλες ιστορίες manga και anime, αλλά επειδή κάτω από την επιφάνεια της σχέσης τους, μπορώ να διακρίνω κάτι πολύ περισσότερο, κάτι πολύ πιο βαθύ, που καμία σχέση με σεξουαλικά στοιχεία δεν έχει.
- Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτής της σειράς είναι η δύναμη των συναισθημάτων που σου προκαλεί, χωρίς μάλιστα να προσπαθεί πολύ για να το πετύχει αυτό. Με το να κάνει σχεδόν το τίποτα, χωρίς να προβαίνει σε υπερσυναισθηματικές εκδηλώσεις από μεριάς των ηρώων ή σε πράξεις μη ρεαλιστικές που δεν έχουν καμία λογική, πετυχαίνει στο να σε κάνει να βιώσεις το κάθε τι στον υπέρμετρο βαθμό. Αντιλαμβάνεσαι και νιώθεις το παραμικρό συναίθημα που υπάρχει στον αέρα και το κάνεις δικό σου, απλά γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Αισθάνεσαι να σε τυλίγει και να σε κυριεύει κι ακόμα κι αν θες να αντισταθείς, δεν μπορείς να το κάνεις. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα που κερδίθηκε και μια επιτυχία που δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Το επίσημο ost της σειράς αποτελείται από 2 CDs, 19 και 23 κομματιών αντίστοιχα, τα οποία ακολουθούν πιο ηλεκτρονικά-ποπ ακούσματα, αλλά περιλαμβάνονται και ορισμένα πιο μελωδικά, σε μουσική σύνθεση του Keiichi Suzuki. Το opening theme είναι "Spell" από το συγκρότημα Lama και το ending theme είναι το "Rokutōsei no Yoru" από την Aimer. Τόσο οι Lama όσο και η Aimer, έχουν συμπεριλάβει τα παραπάνω τραγούδια σε CD singles τους, ενώ κυκλοφορεί ένα ακόμα, το επίσημο της σειράς, όπου έχει μόνο αυτά τα 2 τραγούδια, χωρίς τα μουσικά θέματα.



No. 6 - Opening



No. 6 - Opening Full Song



No. 6 - Ending Full Song



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Το είπα και στην αρχή αυτού του post, όσον αφορά το “No. 6”, δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμένική. Είναι από τις σειρές εκείνες που χωρίς να μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τους λόγους, έχουν κερδίσει την καρδιά μου. Αλλά αυτό υποθέτω πως οφείλεται στο γεγονός πως έχει καταφέρει να αγγίξει το συναίσθημά μου τόσο βαθιά, και να μου ραγίσει την καρδιά ενίοτε, που ακόμα κι αν είχε ένα εκατομύριο μειονεκτήματα τα οποία θα μπορούσα να απαριθμήσω -που δεν έχει- δεν θα το έκανα. Το έχουμε ξαναπεί πάρα πολλές φορές, αλλά καλό είναι να το πούμε ακόμα μία. Κάθε μορφή τέχνης -και ναι, ακόμα και τα anime είναι μια μορφή τέχνης και μάλιστα πάρα πολύ σπουδαία, και καλό θα ήταν να το πάρουν απόφαση ορισμένοι, κάποια στιγμή- έχει ως προταρχικό στόχο να μιλήσει στην καρδιά μας, να
προκαλέσει τα συναισθήματά μας, όχι να είναι ιδανική, ούτε να είναι τέλεια. Τελειότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει μονάχα αυτό που βλέπεις, αυτό που νιώθεις κι αισθάνεσαι. Και στο “No. 6”, ακριβώς αυτό κάνεις. Παρακολουθείς μια πολύ ενδιαφέρουσα δυστοπική ιστορία, που μπορεί να σε μπερδεύει ορισμένες στιγμές αλλά κι αυτές δεν διαρκούν πολύ καθώς λαμβάνεις απαντήσεις, μια ιστορία δύο παιδιών που διδάσκουν το ένα στο άλλο πράγματα και συναισθήματα που ίσως να μην είχαν σκεφτεί πως υπάρχουν και που τελικά, αλλάζουν τον κόσμο τους, το νόημα της ύπαρξής τους, καθορίζουν το συναίσθημά τους που δεν μπορεί να κριθεί και που δεν έχει όρια, δίνει άλλο νόημα στη λέξη ελπίδα που τελικά, είναι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε τι άλλο, για να λεγόμαστε άνθρωποι. Αναμφίβολα όσοι έχουν ευαισθησίες θα συγκινηθούν παρακολουθώντας την συγκεκριμένη σειρά, αν και θα σας πρότεινα να διαβάσετε και το manga ή έστω, το ελαφρώς διαφοροποιημένο φινάλε του που δε αφήνει με μια λίγο διαφορετική αίσθηση.