Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης είναι ένας συγγραφέας που θαυμάζω απεριόριστα και που -τολμώ να πω- ζηλεύω την πένα του. Πέραν αυτού, είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα, και χαίρομαι ειλικρινά για την γνωριμία μας ενάμιση χρόνο, με αφορμή το βιβλίο του "Καιρός για ήρωες", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Μέσω αυτού τον γνώρισα συγγραφικά, και όχι μόνο, και γεννήθηκε μέσα μου μια μεγάλη αγάπη για την δουλειά και το έργο του.
Γεννημένος στα Χανιά το 1974, όπου και ζει σήμερα μαζί με την υπέροχη οικογένειά του, σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στην Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ στην ιδιαίτερη πατρίδα του ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στις τηλεπικοινωνίες και πιο συγκεκριμένα, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στο οποίο είναι Αναπληρωτής Καθηγητής.


Το 1998 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημά του με τίτλο "Το κάψιμο της σημαίας", από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί. Ακολούθησαν το μυθιστόρημα "Όχι αυτή τη φορά, μωρό μου" από τις εκδόσεις Ενάλιος και η ποιητική συλογή "Ο μυθοποιός" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το 2000, καθώς και τα "Ακροβάτες του χρόνου" και "Αυτό που σου ξεφεύγει" από τις εκδόσεις Μίνωας το 2005 και το 2007 αντίστοιχα.


Το 2010 έκανε μεταγραφή στις εκδόσεις Πατάκη όπου και κυκλοφόρησαν το "Ιερά Οδός Μπλουζ", ενώ το 2013, εκτός από το "Καιρός για ήρωες", κυκλοφόρησε και το "Όταν ήταν ευτυχισμένος".
Διηγήματα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό με έδρα το Λος Άντζελες "Stella's Literary Bistro". 

Για το θεατρικό του έργο "Όταν ήταν ευτυχισμένος" βραβεύτηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου 2005 από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2007 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου. Άλλα θεατρικά του έργα έχουν παιχτεί στη Νέα Υόρκη και στην Αγγλία, όπου έχουν αποσπάσει αρκετές διακρίσεις, κι έχουν εκδοθεί στον Καναδά.
Με αφορμή, λοιπόν, την πρόσφατη κυκλοφορία της συνέχειας του "Καιρός για ήρωες", του "Μια ανάσα μόνο" που αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της εφηβικής, αστυνομικής τριλογίας του, ο Πολυχρόνης Κουτσάκης δέχτηκε να μιλήσει στο "Μεγαλείο των Τεχνών" και να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις του.

Όταν ξεκίνησες την συγγραφή της ιστορίας του Γιώργη και της παρέας του, γνώριζες εξαρχής πως θα πρόκειται για τριλογία, ή ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία;

Να πω, καταρχάς, ότι μου φαίνεται πολύ ωραίο που αποκαλείς τον Γιώργο Δάντη, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, «Γιώργη», αφού έτσι τον αισθάνεσαι. Ναι, το ήξερα ότι θα ήταν τριλογία. Είχα τα βασικά συστατικά της υπόθεσης στο μυαλό μου, και γνώριζα ότι αν το έγραφα ως ένα βιβλίο θα προέκυπτε ένας τόμος χιλίων σελίδων, από αυτούς που ποτέ δεν έχω καταφέρει ο ίδιος ως αναγνώστης να διαβάσω. Έτσι «έσπασα» την ιστορία σε τρία κομμάτια. Καθένα από τα δύο πρώτα βιβλία κουβαλάει ένα μυστήριο (εξαφάνιση, απόπειρα δολοφονίας) που λύνεται μέσα στο βιβλίο αυτό, αλλά αφήνει το μεγαλύτερο μυστήριο, που διέπει όλη την τριλογία, άλυτο.

Η τριλογία αυτή ανήκει στην κατηγορία της αστυνομικής λογοτεχνίας, ωστόσο στοχεύει το έφηβο κοινό -παρά το γεγονός πως μπορεί να διαβαστεί εξίσου εύκολα και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Ποιος ο λόγος που αποφάσισες να ακολουθήσεις αυτήν την κατεύθυνση και να μην απευθυνθείς άμεσα και αποκλειστικά στο ενήλικο κοινό;

Έχω γράψει κατά κύριο λόγο μυθιστορήματα και θεατρικά έργα για το ενήλικο κοινό. Ο λόγος που ήθελα να γράψω αστυνομικά μυθιστορήματα με ήρωες εφήβους (για να διαβαστούν τόσο από τους εφήβους όσο, ελπίζω, και από το ενήλικο κοινό), είναι ότι όταν ήμουν εγώ έφηβος δεν έβρισκα βιβλία με ήρωες εφήβους που να νιώθω ότι μιλάνε για την εποχή μου. Προσπάθησα τα βιβλία αυτά (το «Καιρός για Ήρωες» και «Μια ανάσα μόνο») να έχουν έντονη δράση και να αντικατοπτρίζουν παράλληλα την εποχή μας, ώστε να είναι ελκυστικά για τον σημερινό έφηβο και την σημερινή έφηβη.

Τι σημαίνει ηρωισμός για εσένα; Πιστεύεις πως έχουμε ανάγκη από πραγματικούς “ήρωες” κι αν ναι, υπάρχουν ανάμεσά μας;

Πολλοί ήρωες υπάρχουν ανάμεσά μας, με πρώτους τους γονείς που φροντίζουν μέσα στην τεράστια κρίση που ζούμε να βρίσκονται με κάθε τρόπο δίπλα στα παιδιά τους. Άλλοι, ιδιαίτερα σημαντικοί ήρωες είναι όσοι προσφέρουν από διάφορα μετερίζια στους πολλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη γύρω μας. Όσο για τους γιατρούς που ταξιδεύουν και εκτός Ελλάδας, σε αποστολές για να βοηθήσουν τους αδύναμους όπου γης, εκεί νομίζω πως οφείλουμε όλοι μια υπόκλιση.

Σκέφτηκες ποτέ πως, είτε κατά την διάρκεια της συγγραφής των βιβλίων αυτών είτε αργότερα, πως μπορεί να φαινόταν υπερβολικό στους αναγνώστες το γεγονός πως τόσο νέοι ηλικιακά χαρακτήρες αποφασίζουν να μπλεχτούν σε καταστάσεις που ίσως ακόμα και ενήλικες να μπορούσαν να διαχειριστούν με δυσκολία;

Οι χαρακτήρες, στα περισσότερα απ’ όσα μπλέκονται, αναγκάζονται να μπλεχτούν λόγω των όσων συμβαίνουν γύρω τους. Φυσικά, έχουν και την επιλογή να τα αγνοήσουν, αλλά τότε δεν θα ήταν χαρακτήρες άξιοι για να τους γράψει ή να τους διαβάσει κανείς. Το ότι οι καταστάσεις είναι δύσκολες και συχνά αποτυγχάνουν στις προσπάθειές τους μέχρι να βρουν κάποια άκρη είναι αυτό που αυξάνει την αγωνία στα βιβλία, και ελπίζω ότι κάνει τους αναγνώστες (μικρούς και μεγάλους) να νιώθουν το θρίλερ να εξελίσσεται μέσα στο μυαλό τους καθώς διαβάζουν.

Παρά που τα βιβλία αυτά απευθύνονται κατά βάση σε εφηβικό κοινό, δεν διστάζεις να παρουσιάσεις την Ελλάδα του σήμερα, έτσι ακριβώς όπως είναι. Μια Ελλάδα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, την ανεργία, το ρατσισμό, την συναισθηματική ανικανότητα που έχει καταβάλει πολλούς από εμάς, οδηγώντας μας πολλές φορές σε λάθος αποφάσεις. Πιστεύεις πως οι νέοι όντως πρέπει να τα γνωρίζουν όλα αυτά, να βρίσκονται μέσα στην καρδιά των καθημερινών εξελίξεων και όχι να δέχονται μια ψευδή προστασία από το περιβάλλον τους;

Οι νέοι ήδη τα γνωρίζουν αυτά. Το θέμα είναι αν η υπερπροστατευτικότητα της ελληνικής οικογένειας θα τους αφήσει να τα γνωρίσουν και να τα αντιμετωπίσουν στην πράξη, ή αν θα παραμείνουν στο «γυάλινο κλουβί» τους και θα τα κοιτάζουν αφ’ υψηλού. Στην δεύτερη περίπτωση, όταν έρθει η ώρα να τα αντιμετωπίσουν σε μεγαλύτερη ηλικία, το πρόβλημα θα είναι πολύ μεγαλύτερο – εκεί νομίζω πως οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και η συναισθηματική ανικανότητα που αναφέρεις.

Μέσα σ' όλα τ' άλλα συναισθήματα που γέννησε μέσα μου, το “Μια ανάσα μόνο” με έκανε να θυμώσω πάρα πολύ. Να θυμώσω με τους νέους, με τις οικογένειές τους, με την ίδια την κοινωνία και το σύστημα που δεν προσφέρει τα σωστά εφόδια και τις απαραίτητες δυνατότητες προφύλαξης, ενημέρωσης, διασφάλισης. Χωρίς ν' αποκαλύψουμε περισσότερα απ' όσα χρειάζεται, ειλικρινά, ήταν ένας από τους στόχους σου και αυτός; Να κάνεις τον αναγνώστη να θυμώσει και ίσως ν' αφυπνιστεί πάνω σε ορισμένα θέματα; Γενικά, τα βιβλία σου έχουν έντονα κοινωνικά μηνύματα. Θεωρείς πως οι νεότεροι ηλικιακά αναγνώστες βασανίζονται από αυτούς τους ενήλικους -όπως θα ισχυρίζονταν πολλοί- προβληματισμούς;

Χαίρομαι που θύμωσες. Ο θυμός, όταν δεν είναι τυφλός, μας κάνει να σκεφτόμαστε. Όμως, να σου πω την αλήθεια, το βασικό ζητούμενο για μένα όταν διαβάζει κάποιος ένα μυθιστόρημά μου είναι να νιώσει, όσο το διαβάζει και όταν το τελειώσει, πως πέρασε πολύ καλά, πως γέλασε, συγκινήθηκε, γέμισε αγωνία για τους ήρωες. Αν, σε δεύτερο επίπεδο, σκεφτεί όσα συνέβησαν μέσα στην πλοκή και τον ωθήσουν να σκεφτεί πάνω σε όσα ζουν οι ήρωες του βιβλίου, που είναι βγαλμένα μέσα από το σκοτάδι που υπάρχει συχνά γύρω μας, ακόμα καλύτερα. Αλλά δεν με ενδιαφέρει να κάνω κήρυγμα για οτιδήποτε, με ενδιαφέρει να διηγηθώ πολύ ενδιαφέρουσες, ελπίζω, ιστορίες. Νομίζω πάντως πως οι νεότεροι αναγνώστες είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Λόγω ηλικίας οι κεραίες τους «συλλαμβάνουν» όλα τα σήματα που εκπέμπονται γύρω τους.

Παρ' όλα ταύτα, η ιστορία σας μιλάει για έρωτα, αγάπη, όνειρα, φιλοδοξίες, ιδανικά, προσπάθεια να επιτύχει κανείς ακόμα και το αδύνατο, και πάνω απ' όλα, μιλάει για αισιοδοξία, ελπίδα, τόλμη, πίστη. Υποθέτω πως αυτό σε καθιστά άνθρωπο βαθιά συναισθηματικό και που πιστεύει στις διεξόδους από τα προβλήματα.

Οι συγγραφείς δεν ταυτίζονται πάντα με τα βιβλία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που αρκετές φορές, όταν οι αναγνώστες γνωρίζουν τους συγγραφείς των αγαπημένων βιβλίων τους από κοντά, απογοητεύονται – περιμένουν να γνωρίσουν κάποιον που θα είναι ίδιος ή παραπλήσιος με τους ήρωές του ή που η κουβέντα μαζί του θα τους γεννάει τα ίδια συναισθήματα με το βιβλίο.
Όλα αυτά σας τα γράφω για να σας παραπλανήσω και να νομίζετε ότι θα σας πω ότι είμαι διαφορετικός από τα βιβλία μου. Δεν είμαι.

Η ιστορία σου εξελίσσεται στην πανέμορφη πόλη των Χανίων, μια πόλη γεμάτη φαντάσματα και ιστορία. Πέραν του ότι πρόκειται για τον τόπο καταγωγής και διαμονής σου, άρα υποθέτω πως υπάρχει μεγάλη αγάπη για τα χώματά της, υπάρχει κάποιος άλλος συγκεκριμένος λόγος που την επέλεξες για να τοποθετήσεις σ' αυτήν την αφήγησή σου;

Το ότι συνδυάζει την εκπληκτική φυσική ομορφιά με πολύ μυστήριο που κουβαλούν διάφορες γωνιές της πόλης. Η Κρήτη είναι ιδανικός τόπος για πολλά πράγματα, μεταξύ αυτών και για την μυθιστορηματική τοποθέτηση ενός θρίλερ!

Όταν δημιουργείς κάποιον χαρακτήρα είναι για σένα απλά ένα φανταστικό πρόσωπο, ή ζωντανεύει τόσο πολύ μέσα σου που τον νιώθεις πλέον αληθινό, οικείο; Δανείζεσαι στοιχεία ανθρώπων που γνωρίζεις προκειμένου να πλάσεις τους δικούς σου ήρωες;

Όταν γράφω το βιβλίο ζω κι εγώ μέσα στην ιστορία. Όταν τελειώνει το γράψιμο, αποκτώ ξανά τις αποστάσεις μου από τους ήρωες, αν και μερικές φορές μου έρχεται στο μυαλό κάτι που θα έλεγαν ή θα έκαναν αν ζούσαν κάτι που ζω στην καθημερινότητά μου, καιρό μετά το τέλος του βιβλίου. Δεν δανείζομαι στοιχεία ανθρώπων που γνωρίζω, για να πλάσω τους βασικούς μου ήρωες, τουλάχιστον όχι ενσυνείδητα. Εξαιρούνται, στα βιβλία της αστυνομικής εφηβικής τριλογίας, κάποιες μικρές πινελιές που αφορούν στην πόλη των Χανίων, σε συμπεριφορές ανθρώπων που μου αρέσουν και με εκνευρίζουν. Και εξαιρείται βέβαια και η φωτογραφική, σχεδόν, απεικόνιση του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και του φίλου, καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Μιχάλη Αεράκη, τον οποίο εμφανίζω στο «Μια ανάσα μόνο» να έχει μια σύντομη, τσατισμένη συνομιλία με τον Γιώργο.

Αν και νομίζω πως μπορώ να μαντέψω την απάντηση, από την συγκεκριμένη τριλογία, ποιος ήρωας είναι εκείνος που ξεχωρίζει μέσα στην καρδιά σου και για ποιο λόγο;

Θα το γράψω όπως σου αρέσει: ο Γιώργης. Επειδή αρκετές από τις αρετές του θα ήθελα να τις είχα όταν ήμουν έφηβος. Αλλά και ο Νικ είναι ένας ήρωας που αγαπώ πολύ. Μάλιστα, από πρόχειρες δημοσκοπήσεις που έχω κάνει, νομίζω πως ανήκεις στην μειοψηφία: οι περισσότερες κοπέλες και γυναίκες που έχω ρωτήσει συμπαθούν και εκτιμούν τον Γιώργο, αλλά είναι ενθουσιασμένες (κάποιες και ερωτευμένες) με τον Νικ.

Ποιο θεωρείς πως είναι, μέχρι σήμερα, το μεγαλύτερο επίτευγμά σου στη ζωή σου;

Εύκολη ερώτηση. Η οικογένειά μου.

Παρακολουθώντας το blog σου, διαπιστώνω πως είσαι άνθρωπος που δεν σου αρέσει να φλυαρείς, αλλά βγαίνεις να μιλήσεις μονάχα αν έχεις πραγματικά κάτι να πεις. Αυτό είναι κάτι που ισχύει και σε συγγραφικό-λογοτεχνικό επίπεδο;

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Θέλω να ελπίζω πως ναι, αλλά αυτό το κρίνουν πάντα οι αναγνώστες.

Αν και γνωρίζω πως είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποιο από τα συγγραφικά του παιδιά, στην δικιά σου καρδιά, ποιο βιβλίο σου κατέχει την πρώτη θέση και για ποιο λόγο;

Οι συγγραφείς λένε ψέματα όταν δηλώνουν πως αγαπούν όλα τους τα βιβλία εξίσου. Πάντα κάποια ξεχωρίζουν, για συγκεκριμένους λόγους. Το μυθιστόρημά μου «Ακροβάτες του Χρόνου» που εκδόθηκε το 2005 ήταν μέχρι πρόσφατα το πιο αγαπημένο μου βιβλίο. Ευτυχώς, κατάφερα μέσα μου να το ξεπεράσω, αφού αγάπησα ακόμα περισσότερο το καινούργιο αστυνομικό μου μυθιστόρημα (για ενήλικες κατά κύριο λόγο, αλλά και εφήβους αφού υπάρχει και μια χαρισματική τυφλή έφηβη πρωταγωνίστρια) που έχει τίτλο “Baby Blue” και η κυκλοφορία του έχει προγραμματιστεί για το καλοκαίρι του 2015.

Στο -προσεχές, ελπίζουμε- μέλλον, τι να περιμένουμε από εσένα; Εκτός από το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας σας, ετοιμάζεις κάτι άλλο;

Εκτός από το Baby Blue και το τρίτο μέρος της τριλογίας, έχω γράψει σε κινηματογραφικό σενάριο στα αγγλικά το «Χωρίς Εσένα», το θεατρικό μου έργο που έχω την χαρά να βλέπω να ανεβαίνει αυτόν τον καιρό από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης (είχε ανέβει για πρώτη φορά στην Αθήνα στο θέατρο Αμόρε το 2008). Τα δικαιώματα αγοράστηκαν από την κινηματογραφική εταιρία παραγωγής Film Embassy Ltd στο Λονδίνο και ελπίζω ότι θα το δω στην μεγάλη οθόνη. Υπάρχουν και άλλα θεατρικά σχέδια και σχέδια για μυθιστορήματα, τα οποία είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και δεν θα ήθελα να τα ανακοινώσω.
Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

Εγώ ευχαριστώ για την χαρά και την τιμή που μου έκανες, με το να δεχτείς να μιλήσεις στο site μας, αλλά και να μοιραστείς μαζί μας τις υπέροχες σκέψεις σου. Καλοτάξιδο να είναι το νέο σου βιβλίο και καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνεις από εδώ και στο εξής.






Την παρουσίαση του βιβλίου "Καιρός για ήρωες" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link:
http://www.culture21century.gr/2013/11/blog-post_23.html














Την παρουσίαση του βιβλίου "Μια ανάσα μόνο" στο site μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link:
http://www.culture21century.gr/2015/02/book-review.html