Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ήταν μονάχα δεκαέξι χρονών όταν έμεινε έγκυος. Κατά λάθος. Όσο κι αν την πίεσαν να κάνει έκτρωση, κατάφερε να κρατήσει το μωρό της. Μόνο που γεννήθηκε νεκρό.
Παντρεύτηκε, γιατί έτσι έπρεπε. Τον άντρα που ήθελαν οι γονείς της. Χρόνια αργότερα ο άντρας της τα έφτιαξε με μια μικρούλα. Της ζήτησε διαζύγιο.
Αφοσιώθηκε στην καριέρα της, έγινε πετυχημένη συγγραφέας, ένα βιβλίο της έγινε σίριαλ. Και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή της, ερωτεύτηκε. Παράφορα. Έναν άντρα μικρότερό της. Λάθος της. Γιατί προδόθηκε για δεύτερη φορά.
Κι όταν κατάφερε να σταθεί στα πόδια της, τότε ήταν που έμαθε όλη την αλήθεια. Μια αλήθεια ανελέητη, μια αλήθεια που ήταν αδύνατον να την πιστέψει. Γιατί αν την πίστευε…

Προσωπική άποψη:
Η Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη είναι μία από τις πλέον αγαπημένες Ελληνίδες συγγραφείς. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από τότε που πήρε μεταγραφή για τις εκδόσεις Ψυχογιός, το όνομά της φαίνεται να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά και η αγάπη του κόσμου να γίνεται όλο και πιο μεγάλη, όλο και πιο δυνατή. Και όχι άδικα αφού, εκτός από μια ιδιαίτερα αξιόλογη πένα, η κυρία Ζαΐρη έχει ένα εξαιρετικά καλό προφίλ. Το προφίλ ενός ανθρώπου χαμηλών τόνων και με πολύ μεγάλη καρδιά, που ποτέ δεν προκαλεί αρνητικές συζητήσεις γύρω από το όνομά της αλλά αντίθετα, όποιον κι αν ρωτήσεις, θα έχει να σου πει τα καλύτερα για εκείνη. Στα πλαίσια των επανεκδόσεών τους, λοιπόν, οι εκδόσεις Ψυχογιός επανακυκλοφόρησαν ένα από τα πρώτα της βιβλία ενηλίκων, το "Μην πιστεύεις στην αλήθεια" και διαβάζοντάς το, μπορώ να πω πως έχω ανάμεικτα συναισθήματα.

Η Δανάη, στην τρυφερή ηλικία των δεκαέξι χρόνων, μένει έγκυος σ' ένα παιδί που κανείς δεν θέλει, ούτε ο πατέρας του, ούτε κανένας στην οικογένειά της. Για όλους, το παιδί αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα λάθος, ένα λάθος που η ίδια η Δανάη είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί με όποιο κόστος. Και όντως, τα καταφέρνει, μόνο που το μωρό γεννιέται νεκρό και ο αγώνας της αποδεικνύεται χαμένος. Αργότερα, θα βρεθεί σ' έναν γάμο όχι από δική της επιλογή, αλλά επειδή κάποιοι άλλοι το αποφάσισαν για εκείνη. Ένας γάμος που θα διαλυθεί εξαιτίας του έρωτα του συζύγου της για μια νεότερη γυναίκα. Και όμως, για μία ακόμα φορά, η Δανάη θα ορθοποδήσει, θα γίνει επιτυχημένη συγγραφέας και μάλιστα, συναντάει για πρώτη φορά τον έρωτα, τον ολοκληρωτικό, τον απόλυτο, στα μάτια ενός άντρα μικρότερού της. Και αυτό θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο και πιο τραγικό λάθος της ζωής της.

Αδιαμφισβήτητα, η πένα της κυρίας Ζαΐρη είναι από τις καλύτερες που έχουμε αυτή τη στιγμή στη χώρα και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το πως την χειρίζεται, πράγμα που αφορά αποκλειστικά το "τεχνικό" κομμάτι της συγγραφής, αλλά με το πως αυτή καταφέρνει να μιλήσει στην καρδιά των αναγνωστών. Η ιστορία της Δανάης, μέσα στα όποια πλαίσια υπερβολής και ακρότητας μπορεί αυτή να κινείται, είναι από εκείνες που εύκολα ταυτιζόμαστε και αυτό γιατί, με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, ερχόμαστε στην θέση της πρωταγωνίστριας, με την οποία μοιραζόμαστε τα πάθη, τα άγχη, τις αγωνίες, τα θέλω της, αλλά και όλα εκείνα τα πρέπει και τα μη που συναντάμε κάθε μέρα στη ζωή μας και που πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Επιπλέον, η Δανάη ακροβατεί ανάμεσα στο "μου επιβάλλουν" και "διεκδικώ αυτό που μπορώ να έχω", κοντράροντας την ίδια της τη μοίρα για να αποδειχτεί πως το πεπρωμένο μας, καμιά φορά, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε ό,τι και να κάνουμε.

Και φτάνουμε στο σημείο που με προβλημάτισε και που έκανε τα αισθήματά μου να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο "μου άρεσε" ή "όχι και τόσο πολύ". Η ιστορία και η προσέγγισή της, φαντάζουν κάπως παλαιικές, αν το δεις από την σημερινή οπτική. Ενώ διαβάζεις, έχεις την αίσθηση πως κάτι δεν ταιριάζει απόλυτα αφού, χωρίς να σε ταξιδεύει στο πολύ μακρινό παρελθόν, αισθάνεσαι τον χρόνο εξέλιξης των γεγονότων πολύ μακριά από εσένα. Βέβαια, αυτό είναι ιδιαίτερα λογικό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το πότε γράφτηκε στην πραγματικότητα το βιβλίο. Επιπλέον, και δεν ξέρω αν φταίει σ' αυτό και η περίληψη -που πιστεύω πως παίζει μεγάλο ρόλο-, η ιστορία είναι εξαιρετικά προβλέψιμη και μαντεύεις το τέλος από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όχι να μειωθεί το συναίσθημα ή το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά να μην υπάρχει καμία ανατροπή και ως εκ τούτου, να απουσιάζει οποιοδήποτε στοιχείο έκπληξης.

Όπως και να 'χει, κι αν μου ζητούσε κάποιος τη γνώμη μου σχετικά με το αν θα έπρεπε να διαβάσει αυτό το βιβλίο ή όχι, θα του έλεγα να το κάνει. Σαφέστατα, δεν πρόκειται για το καλύτερο συγγραφικό έργο της κυρίας Ζαΐρη, όμως η αμεσότητα, η τρυφερότητα, η αλήθεια και η ειλικρίνεια της πένας της δεν γίνεται να μην σε αγγίξουν, ακόμα κι αν η ιστορία δεν κρύβει μεγάλες εκπλήξεις και ανατροπές, ακόμα κι αν τα όποια μυστικά της δεν είναι τόσο συγκαλυμμένα όσο θα θέλαμε και όσο θα έπρεπε. Το σίγουρο είναι πως η Δανάη θα σας ταξιδέψει με την ιστορία της, θα σας κάνει να πονέσετε μαζί της και το κυριότερο, θα την συμπονέσετε και θα βρεθείτε στα ίδια διλήμματα με εκείνη αναρωτώμενοι πόσο παράξενα παιχνίδια μπορεί να παίξει η ζωή, αν μπορείς πράγματι να ξεφύγεις από το γραμμένο σου και πόσο εύκολο είναι να πάρεις σκληρές αποφάσεις, όταν ξέρεις την αλήθεια.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ρώσση-Ζαΐρη Ρένα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-618-01-0951-1