"Τ' αηδονιού το δάκρυ" του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη

Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.
Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη – ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.

"Επιστροφή στη χαμένη αθωότητα" της Κατερίνας Γκούνα

Μια γυναίκα που γνώρισε τον μεγάλο πλούτο και τη μεγάλη φτώχεια. Που κοστολόγησε τον εαυτό της και δόθηκε με αντιπαροχή. Που εξαπάτησε και εξαπατήθηκε. Που εκδικήθηκε και την εκδικήθηκαν.
Μια γυναίκα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνίας που, βυθισμένη στα αδιέξοδα της οικονομικής κρίσης, αναζητά καινούργιους δρόμους μέσα από ξεχασμένες αξίες. Μια διαδρομή προς τη χαμένη αθωότητα.
Το μυθιστόρημα αρχίζει στην Ελλάδα του '50, στα χωράφια του θεσσαλικού κάμπου, μεταναστεύει στην Αθήνα παρασυρμένο απ' το ρεύμα της αστυφιλίας, για να μας ταξιδέψει μέσα στον χρόνο κάνοντας στάσεις στα ορόσημα της μεταπολεμικής Ελλάδας: στη χούντα, στη μεταπολίτευση, στην εποχή της πλαστής ευμάρειας, μέχρι να μας γυρίσει πίσω στο παρελθόν, στην Αλεξάνδρεια του 1938 και στο Παρίσι των τελευταίων δεκαετιών, ολοκληρώνοντας ένα παζλ που ξεκίνησε πολύ παλιά.

"Μπρος γκρεμός και πίσω ράφι" της Helen Fielding

Είναι ανύπαντρη, γύρω στα 30, και ζει στο Λονδίνο. Η ζωή της μοιάζει να πηγαίνει ...από το κακό στο χειρότερο: καπνίζει σαν φουγάρο, πίνει σαν νεροφίδα και οι άντρες που γνωρίζει είναι ήδη παντρεμένοι, κακόγουστοι ή, απλώς, προτιμούν ... τους άντρες. Ωστόσο, κατάφερε μέσα σ' ένα χρόνο να χάσει εννέα κιλά -και στο ίδιο διάστημα να ξαναπάρει μόνο οκτώ.
Βασισμένο στο εβδομαδιαίο χρονογράφημα της δημοσιογράφου Έλεν Φήλντινγκ στην εφημερίδα «Independent», το Μπρος γκρεμός και πίσω ... ράφι (Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς) καταγράφει ένα χρόνο από τη ζωή μιας νέας γυναίκας σε αναζήτηση ... αρσενικού, αλλά και μιας υγιεινής και ισορροπημένης ζωής.




"Μα πού πήγαν όλοι οι άντρες" της Terry McMillan

Τέσσερις φίλες περιμένουν να γνωρίσουν τον άνδρα που θα τις συναρπάσει. Μόνο που, στην εποχή μας, μια φυσιολογική ερωτική σχέση είναι δυσεύρετη. Έτσι, αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της λειψανδρίας με χιούμορ που τσακίζει κόκαλα και με μοναδικό στήριγμα τη φιλία τους.
«Δεν χρειάζομαι έναν άνδρα για να με αναλάβει από οικονομική άποψη - μπορώ να φροντίσω μόνη μου τον εαυτό μου. Ωραίο θα 'ταν να ξέρεις πως είσαι με κάποιον που θέλει το καλό σου και σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστή, ασφαλής, σίγουρη», λέει η Σαβάννα, όμορφη, μορφωμένη επιτυχημένη, ανύπαντρη στα τριάντα έξι της. Η Μπερναντίν μετά από έντεκα χρόνια γάμου έχει ένα πολυτελές σπίτι, μια BMW, δυο παιδιά και όσα συνολάκια θέλει, μόνο που τον άντρα της τον έχει μια εικοσιτετράχρονη λογίστρια.
Η Ρόμπιν, τσακάλι στα επαγγελματικά, στην προσωπική της ζωή μπλέκει όλο με ρεμάλια. Αν η αγάπη είναι μια πλατιά λεωφόρος, εκείνη βρίσκεται επί χρόνια σε χωματόδρομο. Τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα για την Γκλόρια. Έχει χρόνια να κάνει σχέση, αλλά η ζωή της κυλάει ήρεμα, με εξαίρεση όσα τραβάει από το γιο της.
Το Μα πού πήγαν όλοι οι άντρες είναι η ιστορία τεσσάρων σύγχρονων γυναικών που ζουν τα προβλήματα που έχουμε όλοι μας με τον έρωτα, το γάμο, τη φιλία, τα παιδιά, τη δουλειά. Κι αυτό είναι που τις κάνει τόσο άμεσες. Κάθε γυναίκα θα δει τον εαυτό της να καθρεφτίζεται μέσα σ' αυτές τις ηρωίδες και κάθε άντρας θα καταλάβει λίγο καλύτερα τις γυναίκες της δεκαετίας του '90.