H εικοσιδυάχρονη Κόνι Γκίφορντ ζει μοναχικά με τον πατέρα της, σε ένα σπίτι γεμάτο γούνες, πούπουλα και μαύρα χάντρινα μάτια, ό,τι έχει απομείνει δηλαδή από το κάποτε διάσημο μουσείο ταρίχευσης Γκίφορντ. Δεν θυμάται τα γεγονότα που οδήγησαν στην επαγγελματική και προσωπική κατάρρευση του πατέρα της, που είναι πλέον κατεστραμμένος από το ποτό. Άλλωστε ποτέ δεν μιλούν γι’ αυτά.
Η δολοφονία μιας γυναίκας την παραμονή της γιορτής του Αγίου Μάρκου τής ξυπνά μνήμες. Θα καταφέρει να βρει τον δράστη και την άκρη στο πυκνό μυστήριο που καλύπτει το παρελθόν της; Τι σημαίνουν όλα αυτά για το χωριό της που δοκιμάζεται από μια αδιάκοπη νεροποντή η οποία απειλεί να πνίξει τα πάντα;
Προσωπική άποψη:
Στα πλαίσια της δουλειάς μου, πάρα πολλά ξενόγλωσσα κείμενα περνάνε από τα χέρια μου. Άλλα απ' αυτά είναι εξαιρετικά αξιόλογα, άλλα, πάλι, μετά βίας καταφέρνω να τα ολοκληρώσω, θεωρώντας στο τέλος πως σπατάλησα πολύτιμες ώρες από τη ζωή μου. "Η κόρη του ταριχευτή", ένα βιβλίο που με είχε γοητεύει από τον τίτλο του και μόνο, και που ευτυχώς αποδείχτηκε κατά την διάρκεια της ανάγνωσής του πως ανήκει στην πρώτη κατηγορία, κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Η κυκλοφορία αυτή με χαροποίησε όσο λίγες το τελευταίο διάστημα αφού, συνδυαστικά με κάποιες άλλες κυκλοφορίες των εκδόσεων την ίδια περίοδο, δόθηκε νέα πνοή στο εφηβικό μυθιστόρημα, που την τελευταία διετία ακολουθεί συνεχώς μια φθίνουσα πορεία, ενώ υπάρχουν πάρα πολύ καλά βιβλία εκεί έξω που περιμένουν να βρουν εκδοτική στέγη κι αναγνωστικό κοινό.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο Σάσεξ του 1912, όπου η δεισιδαιμονίες εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο και να κυριεύουν τους πάντες, σε ένα μικρό παραλιακό χωριό, οι κάτοικοι του οποίου συγκεντρώνονται τη νύχτα στο νεκροταφείο προκειμένου να δουν τα φαντάσματα όσων θα πεθάνουν μέσα στον επόμενο χρόνο.
Η Κόνι Γκίφορντ, κόρη του ταριχευτή του χωριού, ζει μαζί με τον πατέρα της σε ένα σπίτι που σαπίζει και που παλιά αποτελούσε μέρος του άλλοτε ένδοξου μουσείου ταρίχευσης της οικογένειας.
Η καμπάνα του χωριού αρχίζει να χτυπά και τα βλέμματα όλων στρέφονται στην εκκλησία. Κανείς δεν κοιτά γύρω του και κανείς δεν βλέπει ένα γαντοφορεμένο χέρι να σηκώνει έναν πυριτόλιθο. Μόνο όταν οι τελευταίοι χτύποι της καμπάνας σβήνουν, συνειδητοποιούν τι έχει συμβεί, με μια γυναίκα να κείτεται νεκρή στο έδαφος.
Κι ενώ όλο το χωριό προετοιμάζεται για την άνοδο των υδάτων και της μεγαλύτερης παλίρροιας της περιόδου, η Κόνι είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει τι συνέβη και ποιος οφείλεται γι' αυτό, έχοντας μια υποψία που όλο και μεγαλώνει μέσα της. Η Κόνι είναι αυτή που δείχνει ή όχι; Είναι το θύμα των περιστάσεων ή κάτι σκοτεινό υπάρχει γύρω από τη δουλειά της; Και ποιο είναι το μεγάλο μυστικό που κρύβεται στην καρδιά του σπιτιού των Γκίφορντ, ανάμεσα στα βάζα και τα εργαλεία του πατέρα της;
Η Mosse έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό μυθιστόρημα, ο πυρήνας του οποίου θα λέγαμε πως είναι ιστορικός. Παρ' όλα ταύτα, και παρά το γεγονός ότι καταφέρνει να αποτυπώσει πάρα πολύ καλά και με ιδιαίτερα ρεαλιστικό και γλαφυρό, αλλά διόλου κουραστικό ή φλύαρο, τρόπο την δεκαετία εκείνη, αλλά και τον αιώνα συνολικά, έχει διατηρήσει τις ισορροπίες, αποφεύγοντας εύστοχα το να δημιουργήσει ένα κείμενο γεμάτο από ανούσιες, δασκαλίστικες πληροφορίες που στο κάτω-κάτω δεν μας πολυενδιαφέρουν, ή αν θέλαμε να μάθουμε γι' αυτές θα το κάναμε μέσω άλλου είδους βιβλίου και όχι ενός μυθιστορήματος. Όταν η Ιστορία παντρεύεται με τη μυθιστορία, πρέπει η δεύτερη να υπερτερεί, χωρίς να αλλοιώνει την πρώτη, αλλά και χωρίς η πρώτη να καπιταλεύεται τη δεύτερη, πράγμα που στην προκειμένη περίπτωση συμβαίνει στον απόλυτο βαθμό.
Εν συνεχεία, πρέπει ν' αναφέρουμε το συγκεκριμένο βιβλίο ανήκει στην κατηγορία της γοτθικής λογοτεχνίας, ένα είδος που προσωπικά λατρεύω και που κάθε αναγνώστης που έχει εντρυφήσει κάποια στιγμή στην κλασσική λογοτεχνία, δεν μπορεί να μένει ασυγκίνητος μπροστά του. Γιατί ακριβώς αυτό είναι που διακρίνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Το γεγονός πως διακατέχεται από μία κλασσικότητα που συναντάς κατεξοχήν σε παλιά, αγαπημένα έργα. Δεν λέω πως είναι ισάξιο μαζί τους, αλλά σίγουρα έχει κάτι από τον αέρα τους και αυτό είναι ένα στοιχείο που είναι δύσκολο να μην εκτιμήσεις. Παράλληλα, και δεδομένου ότι μιλάμε για ένα θρίλερ μυστηρίου, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η πλοκή είναι στρωτή και καλοδουλεμένη. Δεν θα έλεγα πως η ιστορία έχει κενά, και κυλάει αρμονικά. Και παρά την προβλεψιμότητα που το διακρίνει, συνολικά, καταφέρνει να μην σε αφήσει να βαρεθείς, διαβάζοντας με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, από μια συγγραφέα που στο μέλλον έχει να μας προσφέρει πολλές, ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις, και είμαι βέβαιη γι' αυτό. Ο τρόπος γραφής της έχει κάτι παλαιικό, αλλά σε καμία περίπτωση παλιομοδίτικο. Κι ενώ με την τεχνική αυτή θα μπορούσε εύκολα να γίνει μονότονο, αντίθετα, του προσφέρει χρώμα, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ξεχωριστή και ιδιαίτερη, από εκείνες που στις μέρες μας συναντάς σπάνια σε λογοτεχνικά αναγνώσματα και που εύχεσαι να συνέβαινε συχνότερα. Ωραίοι χαρακτήρες, ωραία πλοκή και αφηγηματική προσέγγιση αυτής, σε ένα βιβλίο που αν και εξαιρετικό γλαφυρό στις περιγραφές του και όχι ιδιαίτερα ανατρεπτικό, καταφέρνει να σε μαγνητίσει και να σε ταξιδέψει στα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης συνείδησης, αλλά και στην κληρονομία που σημαδεύει το πεπρωμένο σου.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kate Mosse
Μεταφραστής: Γκανά Μυρσίνη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-618-03-0212-7
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου