ΚΕΡΚΥΡΑ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1943. Ανήμερα της εορτής του Σταυρού το νησί σημαδεύεται με φωτιά, καταστροφές και απώλειες. Δύο νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χθες, τρέχουν να σωθούν από τα γερμανικά βομβαρδιστικά. H μοίρα, όμως, θα τους ενώσει μονάχα για λίγο και μπροστά στη γερμανική κατοχή, τα όνειρά τους θα πάρουν μια απρόβλεπτη τροπή. Δίπλα τους άνθρωποι που τους αγάπησαν και τους μίσησαν πολύ σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανατροπών.
Άραγε είναι εφικτή μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ακόμα κι όταν το κακό παραμονεύει ενώ ο έρωτας μοιράζει τις υποσχέσεις του;
Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.
Προσωπική άποψη:
Η συμπάθεια που έχω στο πρόσωπο της Ιφιγένειας Τέκου είναι γνωστή, σε όσους τουλάχιστον παρακολουθούν τακτικά το ιστολόγιο αυτό. Η ίδια είναι μια πολύ τρυφερή και δοτική, κάτι που αντιλαμβάνεται κανείς και μέσα από την ευαισθησία της πένας της, ενώ τρέφει βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο, έστω κι αν αυτός δεν αγγίζει την τελειότητα, κάτι που επίσης αποδεικνύεται μέσα από τα κείμενά της, όπου μας συστήνουν ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, με ατέλειες και αδυναμίες και που όμως, η ίδια η συγγραφέας μας παροτρύνει να τους αγκαλιάσουμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε. Το νέο της πόνημα, το "Να ονειρευτώ ξανά", διαθέτει όλα αυτά τα στοιχεία και ναι, είναι ένα ανάγνωση που βρίθει από αγάπη.
Τοποθετημένη στην Κέρκυρα της δεκαετίας του '40, η ιστορία μας συστήνει τους Γιάννη και Μαργαρίτα, δύο νέοι οι δρόμοι των οποίων θα διασταυρωθούν τυχαία, και ανάμεσά τους θα γεννηθεί ένας μεγάλος και δυνατός έρωτας. Και παρά τις δυσκολίες των καιρών και των κακουχιών που φέρει μαζί της η Κατοχή, οι δύο ερωτευμένοι νέοι δεν διστάζουν να κάνουν ελπιδοφόρα όνειρα για ένα κοινό μέλλον. Όμως η ζωή έχει άλλα σχέδια για εκείνους και η μοίρα θα τους οδηγήσει σε μονοπάτια χωριστά, την ίδια ώρα που η Ελλάδα υποφέρει και που ο καθένας καταβάλλει προσωπικό αγώνα για να επιβιώσει. Και πάντα πλάι στη Μαργαρίτα, η Ρουμπίνα, μια γυναίκα με το δικό της, πονεμένο παρελθόν, που στέκεται για εκείνη φίλη και αδερφή, μέχρι που η ζωή θα τις χωρίσει κι εκείνες. Άραγε, μπορούν οι ήρωές μας να βρουν το δρόμο για τη λύτρωση; Θα μπορέσουν να ονειρευτούν ξανά;
Όπως κάθε ιστορία της συγγραφέως, έτσι και αυτή, είναι καθαρά ανθρωποκεντρική. Έχω την αίσθηση πως η ίδια έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στο ν' αποδώσει τον εσωτερικό κόσμο και τα συναισθήματα των ηρώων της μέσα από μια ιστορία που μιλάει για την αγάπη και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, παρά να δημιουργήσει μια εντυπωσιακό ιστορικό μυθιστόρημα με φόντο της Κατοχική Ελλάδα. Μπορεί η Ιστορία πάντα να βρίσκεται στην εικόνα, δεν λειτουργεί, ωστόσο, με τρόπο καταλυτικό στην αφήγηση, παρά μονάχα ως ένα χρονικό πλαίσιο που βοηθάει με τον δικό του τρόπο να ενταθούν οι εκάστοτε δυσκολίες και ν' αποτυπωθούν με τρόπο που θα διαθέτει τη δυναμική εκείνη που μόνο μια εμπόλεμη κατάσταση μπορεί να προσφέρει, αφού πάντα συνοδεύεται από τον κίνδυνο της απώλειας, όπως κι αν αυτή ερμηνευτεί.
Η αφήγηση έχει αρκετά καλή ροή, αν και κάποιες στιγμές θα ήθελα περισσότερο νεύρο κι ένταση, με την συγγραφέα να χρησιμοποιεί γλώσσα απλή και σύγχρονη, ενισχύοντας εδώ κι εκεί το κείμενό της με χαρακτηριστικά της ντοπιολαλιάς των Ιονίων νήσων. Καθώς ξεδιπλώνονται οι ζωές των ηρώων, εμείς γινόμαστε μάρτυρες της εσωτερικής τους αλήθειας αλλά και της πραγματικότητας που βιώνουν μέσα σε μια καθημερινότητα που δεν στερείται ανατροπών, αλλά που ίσως είναι λίγο περισσότερο καταθλιπτική στα σημεία απ' όσο θα την ήθελα. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πως η τοποθέτηση ορισμένων περιστατικών γίνεται επιτηδευμένα, αλλά καμιά φορά οι συμπτώσεις που οδηγούν σε ορισμένα τραγικά αποτελέσματα, ίσως πρέπει να είναι λιγότερες.
Κλείνοντας, σε αυτό που θα ήθελα να σταθώ εγώ ως αναγνώστρια, είναι στο ότι η συγγραφέας, παρά τα βάσανα και τα δεινά μέσα από τα οποία περνάνε οι ήρωές της, στο τέλος, μας αφήνει με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που ζεσταίνει την καρδιά μας. Και το μήνυμα αυτό μπορεί να είναι απλό, αποτυπώνει όμως την πραγματικότητα της ίδιας της ζωής, αλλά και της πορείας του ανθρώπου μέσα σε αυτήν. Όσες δυσκολίες κι αν συναντήσεις, όσο κι αν πονέσεις, όσο χαμηλά κι αν πέσεις, πρέπει μόνο να βρεις το κουράγιο και τη δύναμη να σηκωθείς, να παλέψεις, να συνεχίσεις να πορεύεσαι, μέχρι να φτάσεις στο σημείο εκείνο όπου χαμογελώντας θα μπορείς να ονειρεύεσαι ξανά και τα όνειρα αυτά, να τα πραγματοποιείς.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Τέκου Ιφιγένεια
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-960-605-132-6
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου