Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο τρόπος να διαπράξεις φόνο και να μη σε πιάσουν είναι να κρύψεις το πτώμα τόσο καλά, ώστε να μη βρεθεί ποτέ· χωρίς πτώμα, δεν υπάρχει φόνος ούτε δολοφόνος…
Έβλεπα από την κορυφή του λόφου διάσπαρτες τις ταφόπετρες. Είχα τα μαλλιά μου πιασμένα ψηλά, κάτω από τον ίδιο σκούρο σκούφο που φορούσα εκείνη τη νύχτα που… όπλισα τη σκανδάλη.
Αναρωτήθηκα, για πολλοστή φορά, τι θα γινόταν ανάμεσα στον Τεντ και σ’ εμένα αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί σύμφωνα με το σχέδιο που είχαμε καταστρώσει στη νυχτερινή πτήση από το Λονδίνο για Βοστόνη.
Αρχίζοντας εκείνο το παιχνίδι αλήθειας μαζί του, μου αποκάλυψε ότι η γυναίκα του τον απατούσε και αστειεύτηκε λέγοντας ότι θα τη σκότωνε γι’ αυτό που έκανε. Στο κάτω κάτω, σε κάποιους ανθρώπους αξίζει ο θάνατος…
Ήμουν σίγουρη ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα τον έπειθα να διαπράξει το τέλειο έγκλημα. Νέα και όμορφη σύζυγος δολοφονήθηκε από τον βάναυσο εραστή της, θα έγραφαν οι εφημερίδες, ενώ ο Τεντ θα είχε ένα ακλόνητο άλλοθι.
Το σχέδιό μας θα πετύχαινε κι εγώ θα ήμουν μαζί του. Το κίνητρο αυτό φαινόταν απολύτως λογικό...

Προσωπική άποψη:
Η πρώτη μου γνωριμία με τον Peter Swanson έγινε κάποια χρόνια πριν, όταν το χειρόγραφο του πρώτου του έργου βρέθηκε στα χέρια μου προς αξιολόγηση. Η αλήθεια είναι πως διόλου δεν εντυπωσιάστηκα από εκείνο το βιβλίο του, εξού και η πρότασή μου ήταν τελικά αρνητική, γεγονός που με έκανε να ξεκινήσω την ανάγνωση του "Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος" με μια μικρή επιφύλαξη, σίγουρα, όμως, όχι προκατάληψη. Όλοι οι συγγραφείς έχουν τις καλές και τις κακές τους στιγμές, και σίγουρα μια συγγραφική αρχή δεν είναι εύκολη για κανέναν πρωτάρη, που αναπόφευκτα θα πέσει σε λάθη και παραλείψεις, και η νέα αυτή λογοτεχνική απόπειρα του Swanson επιβεβαιώνει τον κανόνα αυτό για ακόμα μία φορά.  

Η ιστορία μας ξεκινάει στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, όπου ο Τεντ περιμένει να επιβιβαστεί σε μία νυχτερινή πτήση που θα τον οδηγήσει στη Βοστόνη. Στην ίδια πτήση πρόκειται να επιβιβαστεί και μια νεαρή γυναίκα, με την οποία θα συναντηθεί και θα γνωριστεί τυχαία κατά τη διάρκεια της αναμονής τους, στο μπαρ του αεροδρομίου. Εκεί είναι που ο Τεντ θα της εκμυστηρευτεί την ανακάλυψή του πως η γυναίκα του τον απατάει, ενώ μεταξύ σοβαρού και αστείου θα σχολιάσει πως σκέφτεται να την σκοτώσει. Τότε είναι που η Λίλη, η οποία έχει το δικό της σκοτεινό παρελθόν, θα προσφερθεί να τον βοηθήσει και να πραγματοποιήσει τη σκέψη του, με τους δυο τους να μπλέκουν σε μία ιστορία η κατάληξη της οποίας αν και φαντάζει απλή και εύκολη, μόνο τέτοια δεν αποδεικνύεται στην πραγματοποίησή της. 

Από μόνη της, η ιστορία, παρουσιάζει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία, όχι μόνο επειδή διαθέτει αρκετά σημεία πρωτοτυπίας, αλλά, κυρίως, επειδή έχει να κάνει με πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, των οποίων τα κίνητρα, σαφέστατα, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Θεωρητικά, ο Τεντ έχει λόγους να θέλει τη γυναίκα του νεκρή, έστω κι αν η απιστία δεν απαραίτητα ένας αρκετά ισχυρός λόγος για να επιζητείς το θάνατο κάποιου. Από την άλλη, η Λίλη, παρά που είναι μια σκοτεινή και, ξεκάθαρα, επικίνδυνη γυναίκα, που δεν έχει ηθικούς φραγμούς, δεν είναι και τόσο λογικό που προσφέρεται να βοηθήσει με τον δικό της τρόπο ώστε να πραγματωθεί μια τέτοια συνθήκη. Κατά συνέπεια, η ψυχογραφική ανάλυση των ηρώων μας και των λόγων που παίρνουν τις εκάστοτε αποφάσεις τους, είναι υπέρ του δέοντος απολαυστική στην παρακολούθησή της και στην προσπάθεια αιτιολόγησής της από εμάς, ως αναγνώστες.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τη λογοτεχνική αφήγηση, ο Swanson δεν έχει πετύχει κάποιον άθλο, από την άποψη πως ο τρόπος γραφής του είναι αρκετά απλός, ωστόσο, στρωτός και άμεσος, και παρά που δεν διαθέτει κάποιο στοιχεία που θα τον χαρακτήριζε ή θα τον προσδιόριζε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, κάνοντάς τον να ξεχωρίζει, σίγουρα ξέρει να χειρίζεται καλά το λόγο. Τα κεφάλαια, όλα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μοιράζονται ανάμεσα τους κεντρικούς μας χαρακτήρες, πράγμα που εξυπηρετεί την ψυχογραφική προσέγγιση και ανάλυση που προανέφερα, ενώ η ίδια η πλοκή είναι αρκετά καλά δουλεμένη, οδηγώντας σε στιγμές έντονης αγωνίας και σασπένς, χωρίς ν' απουσιάζουν οι εκπλήξεις και οι ανατροπές, έστω κι αν αυτές, σε αρκετά σημεία, μας προσφέρονται μέσα από ένα πρίσμα υπερβολής.

Το "Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος" σίγουρα δεν είναι το καλύτερο αστυνομικό θρίλερ που κυκλοφορεί αυτή την περίοδο στην αγορά, ωστόσο, είναι ένα αγωνιώδες μυθιστόρημα χαρακτήρων και δράσης που ξεχωρίζει και που διαθέτει προσωπική ταυτότητα, σε αντίθεση με τον τρόπο γραφής του. Το μοναδικό, ίσως, στοιχείο που μπορεί να ξενίσει κάποιους αναγνώστες, είναι το πλαίσιο της υπερβολής μέσα στο οποίο εκτυλίσσονται ορισμένα συμβάντα και περιστατικά, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως ακόμα και οι ακραίες δράσεις τις αφήγησης έχουν εξίσου ακραίες αντιδράσεις που τελικά εξισορροπούν το αποτέλεσμα. Άλλωστε, η ίδια η ζωή, πολλές φορές, γράφει τα πιο τρελά σενάρια, οπότε αν το δούμε απ' αυτή τη σκοπιά όλα είναι δυνατά. Αυτό που προσωπικά μου έλειψε ήταν ένα πιο δυνατό φινάλε, δεδομένου ότι δεν είναι τόσο ευφάνταστο όσο η υπόλοιπη ιστορία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μου χαλάσει τη γενική θετική εικόνα του συνόλου του βιβλίου.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Peter Swanson
Μεταφραστής: Πίπη Φωτεινή
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-960-605-296-5