Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΜΑΚΑΡΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΣΟΥ.
Η ΚΑΤΝΙΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣ. ΤΩΡΑ Η ΚΑΠΙΤΟΛ ΖΗΤΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Ενάντια σε κάθε προγνωστικό, η Κάτνις Έβερντιν και ο Πίτα Μέλαρκ είναι ακόμα ζωντανοί. Η Κάτνις θα έπρεπε να νιώθει πλέον καθησυχασμένη αλλά δεν την αφήνουν οι ψίθυροι για μια ανταρσία κατά της Κάπιτολ – μια ανταρσία που ίσως υποδαύλισαν άθελά τους η Κάτνις και ο Πίτα.
Καθώς το έθνος έχει τα μάτια του στραμμένα στην Κάτνις και στον Πίτα, διακυβεύονται πολλά. Μια λάθος κίνηση και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. 

Προσωπική άποψη:
Διαβάζοντας κανείς τους "Αγώνες Πείνας" το μόνο που θα μπορούσε να σκεφτεί είναι πως το άστρο της Suzanne Collins είναι προγραμματισμένο να λάμψει πολύ περισσότερο απ' όσο ίσως να πίστευε και η ίδια όταν ξεκίνησε να γράφει την τριλογία της. Αυτό που ίσως να μην περιμέναμε είναι μια συνέχεια, όχι απλά ισάξια του πρώτου βιβλίου, αλλά ακόμα καλύτερη. Ναι, η Collins καταφέρνει να μας καθηλώσει για ακόμα μία φορά, να μας κόψει την ανάσα και να μας παρασύρει στα χαλάσματα του κόσμου της. Ενός κόσμου που οι "Αγώνες Πείνας" ήταν απλά η αρχή, ήταν το σύμβολο, το φιτίλι εκείνο που χρειαζόταν προκειμένου να ξεκινήσει η αναταραχή εκείνη που στο μέλλον θα αποδείξει πόσο μοιραία και σημαντική θα είναι, όχι μόνο για τους ήρωες αλλά και για τον κόσμο.

Μετά τους Αγώνες που σημάδεψαν την ζωή τους, οι ήρωές μας έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητά τους η οποία, όμως, είναι διαφοροποιημένη σε όλα τα επίπεδα. Δε χρειάζεται να αγωνίζονται πλέον για την επιβίωσή τους, καθώς οι δάφνες του νικητή συνοδεύονται από πλούτη, δόξα, αναγνώριση. Πρέπει, ωστόσο, ν' αγωνιστούν για κάτι άλλο. Για να παραμείνουν ο εαυτός τους, να μην γίνουν έρμαιο των σκληρών αναμνήσεων και, παράλληλα, να μπορέσουν ν' ακολουθήσουν τους κανόνες που ακολουθούν τη νίκη τους. Όσο και να το θέλουν, δε θα μπορέσουν ποτέ ξανά να είναι οι ίδιοι, αφού η Κάπιτολ είναι εκεί, άγρυπνος φρουρός, παρακολουθεί και ανυπομονεί για τη στιγμή όπου θα γίνει το λάθος προκειμένου να ξεσκίσει τις σάρκες τους. Και όσο εκείνη παραμονεύει, τόσο οι ήρωές μας πρέπει να πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, πιο επιφυλακτικοί. Όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για να προφυλάξουν όλους όσους αγαπούν.

Η Κάτνις και ο Πίτα πιστεύουν πως η βιαιότητα που γνώρισαν στην αρένα των Αγώνων έχει τελειώσει. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Η πραγματικότητα έρχεται ακόμα πιο σκληρή απ' όσο την έχουν ήδη γνωρίσει, ακόμα πιο προκλητική, πρόθυμη να τους παρασύρει σε ένα μη αναμενόμενο ταξίδι, ένα ταξίδι που κάνει την ανατροπή, που ξαφνιάζει και κλέβει την ανάσα μας, καθώς ξέρουμε ότι αυτή τη φορά τούς οδηγεί με ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα κοντά στο θάνατό τους. Αυτή τη φορά, όμως, ο αντίκτυπος δεν αφορά μόνο αυτούς, δεν αφορά μόνο τις οικογένειές τους. Αφορά ολόκληρη την Πάνεμ, μια χώρα που έχει κουραστεί να υπομένει. Αφορά ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παλέψουν, να εναντιωθούν, ακόμα και να χάσουν την ζωή τους προκειμένου να αντιταχθούν στις ανούσιες και άσκοπες αιματοχυσίες που κάποιοι άλλοι τους ανάγκασαν να γίνουν κομμάτι τους.

Το σύμβολο των Αγώνων της Κάτνις έχει αρχίσει να είναι το σύμβολο ενός ολόκληρου έθνους που νιώθει, πλέον, να πνίγεται. Το πρόσωπό της έχει ξεκινήσει να γίνεται εκείνο που χαρίζει ελπίδα για ένα μέλλον διαφορετικό, όπου δε θα είναι μόνο εκείνη έτοιμη να σηκώσει κεφάλι έναντι του κατεστημένου. Μία κατάσταση που, παράλληλα, καταφέρνει να τρομοκρατήσει και να ξεσηκώσει την ηρωίδα. Την τρομάζει η πιθανότητα του να χαθούν και άλλα πρόσωπα που αγαπά, όμως, δεν μπορεί να μη διψά για μια αλλαγή η οποία θα καθορίσει ένα μέλλον που, απ' όποια μεριά και αν το δεις, μόνο δυσοίωνο, σκληρό και μαύρο μπορεί να είναι. Η απολυταρχία και η επιβολή καθεστώτων είναι το μεγαλύτερο πλήγμα στον κόσμο αυτό, πράγμα που σταδιακά φαίνεται, όχι να γίνεται αντιληπτό, αλλά να περνάει πλέον στους ανθρώπους ως συνείδηση γιατί, τελικά, όλοι μας χρειαζόμαστε το έναυσμα για κάθε τι στη ζωή μας.

Η Κάπιτολ δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αυταρχική πρωτεύουσα. Είναι η μονάδα εκείνη που ελέγχει τα πάντα, τρομοκρατεί τους πάντες και μπορεί να σκορπίσει τον πανικό με μεγάλη ευκολία. Δεν ανέχεται την αναρχία, δεν μπορεί να δεχτεί την παραμικρή επανάσταση γιατί είναι βέβαιη ότι θα πυροδοτήσει κάποια ακόμα μεγαλύτερη. Γι' αυτό, άλλωστε, έχει τους Αγώνες. Δεν είναι απλά ένα μέσον ψυχαγωγίας, αλλά ένας τρόπος να θυμίζει στον λαό της Πάνεμ ότι ο καλύτερος τρόπος να τους τιμωρήσει είναι όχι με το να βλάψει τους ίδιους, αλλά με το να βλάψει τα παιδιά τους, οδηγώντας τα στον θάνατο ή στην απόλυτη καταστροφή μιας μελλοντικής ζωής που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Η τρομοκρατία, τελικά, είναι αρκετή για να κρατήσει την ηρεμία μιας χώρας ή μήπως τελικά είναι εκείνος ο παράγοντας που οδηγεί στον εσωτερικό αναβρασμό που περιμένει το σύνθημα, εκείνο το μικρό σημάδι που όμως είναι αρκετό;

Η Collins καταφέρνει για μια ακόμη φορά να διατηρήσει το ενδιαφέρον, την αγωνία αλλά και την προσήλωση του αναγνώστη, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η αρχική ιδέα που είχαμε για τους χαρακτήρες ολοκληρώνεται, καθώς έχει ολοκληρώσει το ζωγράφισμά τους, δίνοντάς μας σαφέστατα, πλέον, στοιχεία, τόσο για το τι σκέφτονται όσο και για το ποιοι είναι πραγματικά. Όχι πως δεν το γνωρίζαμε ήδη, αλλά η αλήθεια είναι πως μόνο όταν οδηγήσεις τον εαυτό σου στα άκρα, στα όριά του, μπορείς να καταλάβεις ποιος πραγματικά είσαι, κάτι που συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση. Οι κοινωνικές αλλά και οι πολιτικές προεκτάσεις του έργου αρχίζουν να παίρνουν μια διαφορετική τροπή, προετοιμάζοντας μας για όσα πρόκειται ν' ακολουθήσουν. Οι αγώνες των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ, είτε αυτοί είναι μέσα σε μια αρένα είτε έξω από αυτήν. Και όσο σκληρό και αν είναι, τόσο περισσότερο μαγευόμαστε και γοητευόμαστε, πρόθυμοι να παρασυρθούμε στον κόσμο της Collins και των ηρώων της.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Suzanne Collins
Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 384
ISBN: 978-618-01-2277-0