Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δεν είναι παράνοια αν πραγματικά συμβαίνει…
Η Άννα Φοξ ζει μόνη της, κλεισμένη στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη, του οποίου το κατώφλι αδυνατεί να διαβεί. Περνά τις μέρες της με τις αναμνήσεις παλιών ευτυχισμένων στιγμών, πίνοντας κρασί, βλέποντας παλιές ταινίες και… κατασκοπεύοντας τους γείτονές της.
Μια μέρα μετακομίζει στο απέναντι σπίτι η οικογένεια Ράσελ – ο πατέρας, η μητέρα και ο έφηβος γιος τους. Η τέλεια οικογένεια. Αλλά, όταν η Άννα, παρακολουθώντας από το παράθυρό της, βλέπει κάτι που δεν έπρεπε να δει, ο κόσμος της αρχίζει να καταρρέει και τα τρομερά μυστικά του να αποκαλύπτονται.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Τι κινείται στη σφαίρα της φαντασίας; Ποιος διατρέχει κίνδυνο και ποιος έχει τον έλεγχο; Σ’ αυτό το διαβολικά ανατριχιαστικό θρίλερ, κανένας και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Έξυπνο, δυνατό και συγκινητικό, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ είναι ένα θρίλερ που φέρνει στο μυαλό του αναγνώστη τις καλύτερες στιγμές του Χίτσκοκ. 

Προσωπική άποψη:
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει όλο και περισσότερο η τάση να γράφονται ψυχολογικά θρίλερ τα οποία έχουν ως πρωταγωνίστριες νεαρές γυναίκες με διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία παίζουν και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της εκάστοτε ιστορίας. Εξού και έχουν κυκλοφορήσει, ακόμα και στη χώρα μας, τόσα βιβλία με τίτλους που περιλαμβάνουν τις λέξεις "γυναίκα" ή "κορίτσι", με ορισμένα απ' αυτά να είναι πολύ καλά, άλλα πολύ μέτρια και άλλα κάτω του μετρίου. Όπως και να 'χει, και άσχετα από το αν τελικά τα θηλυκά αυτά κυριεύονται από τις εμμονές τους και γίνονται θύματά τους ή απ' το αν είναι θύματα άλλων καταστάσεων που προσπαθούν να τις εκμεταλλευτούν, όπως και τις αδυναμίες τους, όλα αυτά τα βιβλία έχουν πετύχει ένα πράγμα. Να συζητηθούν πολύ ανάμεσα στους κύκλους των αναγνωστών που αρέσκονται στο να διαβάζουν τέτοια βιβλία, αλλά και ν' αποκτήσουν μία φήμη τεράστια -που σε αρκετές περιπτώσεις δεν άξιζαν.

Ένα βιβλίο που ανήκει στην παραπάνω κατηγορία είναι και το "Η γυναίκα στο παράθυρο" του A.J. Finn που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Πρωταγωνίστρια της ιστορία αυτής η παιδοψυχολόγος Άννα Φοξ, που όπως τόσοι και τόσοι άλλοι στην εποχή μας, βασανίζεται από το τέρας που ονομάζεται κατάθλιψη και υποφέρει από αγοραφοβία, κάτι που την έχει οδηγήσει στο ν' απομακρυνθεί από τους οικείους της, και τον κόσμο γενικότερα, ζώντας μόνη της για σχεδόν ένα χρόνο τώρα. Μοναδική συντροφιά, και παρηγοριά της θα έλεγε κανείς, ο φακός της φωτογραφικής της μηχανής, την οποία χρησιμοποιεί για να "κλέβει" στιγμές μέσω αυτού παρατηρώντας έξω από το παράθυρό της τον κόσμο του οποίου δεν μπορεί ν' αποτελεί μέλος του. Και όλα κυλάνε αρμονικά, μέχρι τη στιγμή που η οικογένεια Ράσελ μετακομίζει στο ακριβώς απέναντι σπίτι και η Άννα βλέπει και ακούει πράγματα που δεν θα έπρεπε και που ανατρέπουν τις ισορροπίες του μικρόκοσμού της.

Το να γράφει κανείς για την κατάθλιψη μπορεί ν' ακούγεται εύκολο, σ' ένα πρώτο επίπεδο, όμως, στην πραγματικότητα, δεν είναι και τόσο. Μόνο αν κάποιος την έχει ζήσει από κοντά, είτε γιατί έχει περάσει ο ίδιος απ' το στάδιο αυτό είτε κάποιος του περιβάλλοντός του, μπορεί να καταλάβει πόσο τρομακτική είναι αυτή στην πραγματικότητα, πόσες αγωνίες τροφοδοτεί και πόσες εμμονές γεννάει στη συνείδηση, αλλά και στην καρδιά, του πάσχοντα απ' αυτήν. Και ο Finn, όντα άνθρωπος που έχει περάσει απ' το σκοτεινό αυτό τούνελ, ξέρει πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάει, που πρέπει να σταθεί, τι πρέπει να εξηγήσει, τι ν' αναπτύξει, πάνω σε ποιες λεπτές ισορροπίες πρέπει να πατήσει προκειμένου να μην καταρρεύσει ο ρεαλισμός της αφήγησής του ή να γίνει φορτικός. Και ως προς αυτό, αλήθεια, τα καταφέρνει περίφημα, αφού δεν μας βομβαρδίζει με ιατρικές πληροφορίες που κουράζουν και δεν έχουν νόημα, αλλά που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης, αλλά και να δούμε την Άννα, και κάθε άνθρωπο που υποφέρει από ψυχολογικές διαταραχές, μέσα από ένα πρίσμα συμπάθειας και κατανόησης.

Σε ότι έχει να κάνει με την λογοτεχνική αξία του βιβλίου, θα έλεγα πως το κείμενο έχει μια νουάρ διάθεση χωρίς, ωστόσο, να χρησιμοποιεί ο συγγραφέας ένα αφηγηματικό ύφος αρκετά πομπώδες που θα το χαρακτήριζε, ίσως, μ' έναν τρόπο πιο συγκεκριμένο. Η γραφή είναι αρκετά απλή, ακολουθεί μια σύγχρονη διάθεση, κάτι που έρχεται σε κόντρα με τον αέρα αισθητικής που αυτό αποπνέει, και σίγουρα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ξεχωριστή, μοναδική ή πρωτότυπη, αλλά παρ' όλα ταύτα πετυχαίνει τον σκοπό της που δεν είναι άλλος απ' το ν' αφηγηθεί με νεύρο και ένταση μια αγωνιώδης ιστορία. Περιορίζοντας τον τόπο δράσης και εξέλιξης των γεγονότων καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον απ' το οποίο δε μοιάζει να υπάρχουν πολλοί έξοδοι, μια σκοτεινή και δυσοίωνη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία η ανθρώπινη ψυχή και συνείδηση παλεύει για να διατηρήσει την ισορροπία, τη λογική και το συναίσθημά της.

"Η γυναίκα στο παράθυρο" είναι ένα βιβλίο που διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που καθορίζουν το σύγχρονο επιτυχημένο μοντέλο των ψυχολογικών θρίλερ μυστηρίου, μ' έναν θεατρινίστικο αέρα, σα να παρακολουθείς μια παράσταση με πολλούς πρωταγωνιστές που πρέπει να επιβιώσουν, ή και ν' αλληλοεξοντωθούν, πάνω σε μία σκηνή μ' ένα και μόνο φόντο. Κι αν και οι εκπλήξεις και οι ανατροπές του είναι κάπως προβλέψιμες, τουλάχιστον για έναν έμπειρο αναγνώστη, διακρίνονται από έναν ρεαλισμό και μια αληθοφάνεια που δεν περνά απαρατήρητη, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις και να μην εκτιμήσεις. Άλλωστε, τα πιο τρομακτικά σενάρια, στον πυρήνα τους, δεν είναι άλλα απ' αυτά που βασίζονται, όχι τόσο στο στοιχείο της έκπληξης, αλλά της πραγματικής πιθανότητας να συμβεί σε σένα κάτι ανάλογο. 
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: A.J. Finn
Μεταφραστής: Αργυρίου Αναστάσιος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-618-01-2372-2