Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που
του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του
μεγαλύτερου αδελφού του προς το πρόσωπο του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που
τα δυο αδέλφια μεγαλώνοντας θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο
Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας
τους γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της
πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε
έναν σκληρό βράχο.
Όταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαβίνα, η καρδιά του θα
ζωντανέψει και πάλι. Όμως εκεί που οι πληγές του παρελθόντος δείχνουν να
έχουν επουλωθεί, η επιστροφή του άσωτου αδελφού του θα ανατρέψει για
ακόμα μια φορά όλες τις ισορροπίες στη ζωή του.
Μετά από τόσα χτυπήματα θα καταφέρει τελικά ο Μάξιμος να μείνει πιστός
στα λόγια του αγαπημένου του παππού που τον στοιχειώνουν μια ζωή;
«Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο
στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις.
Και ν’ αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο
να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»
Προσωπική άποψη:
Τα τελευταία χρόνια ακολουθώ πιστά τη Μαρία Τζιρίτα, όχι τόσο λόγω της πρωτοτυπίας του έργου της, αλλά εξαιτίας της απίστευτης τρυφερότητας και της ανακουφιστικής αισιοδοξίας που προσφέρουν τα βιβλία της. Εκεί που το μαύρο φαίνεται να κυριαρχεί στη ζωές μας, και στη λογοτεχνία ενίοτε, η Μαρία παραμένει πιστή στην θετικότητα που την χαρακτηρίζει ως άνθρωπο, κάνοντάς σε κι εσένα να πιστεύεις, μέσα από τα βιβλία της, πως όσο σκοτάδι κι αν υπάρχει γύρω μας, πάντα το φως είναι πιο δυνατό και μπορεί να το διώξει, αρκεί να μην παρασυρθούμε από αυτό, αρκεί να μην το αφήσουμε να μας κυριεύσει, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που οι όποιες αδυναμίες μας μπορούν να μας σπρώξουν προς τα εκεί. Μια τέτοια ιστορία είναι και "Η καρδιά του βράχου".
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Μάξιμος, ένας αδαμάντινος, θα λέγαμε, χαρακτήρας, ένας άνθρωπος με ποιότητα, ήθος και αγνότητα ψυχής, σαν από τη γέννα του ακόμα. Γεννημένος σ' ένα χωριό της Κορίνθου την δεκαετία του '60, ήταν το αγαπημένο παιδί του πατέρα του, γεγονός που τον έφερε αντιμέτωπο με τον μεγαλύτερο αδερφό του, οι δρόμοι των οποίων, στην πορεία της ζωής τους, χώρισαν με το φευγιό του δεύτερου απ' τον τόπο του. Τα χρόνια περνάνε και ο Μάξιμος μένει πιστός στις ρίζες και στην οικογένειά του, μέχρι που οι συμφορές και οι απώλειες τον βρίσκουν η μία πίσω από την άλλη, κάνοντάς τον να χάσει την πίστη του στη ζωή και σκληραίνοντας την ψυχή του. Κι εκεί που θαρρείς πως τίποτα δεν μπορεί να ζεστάνει και πάλι την καρδιά του, γνωρίζει τη Σαβίνα και όλα αλλάζουν. Όμως, πάνω που οι ισορροπίες πάνε να επανέλθουν στη ζωή του, ο αδερφός του επιστρέφει σ' αυτήν και την απειλεί με την παρουσία του. Άραγε, θα μπορέσει ο Μάξιμος να μείνει σταθερός στις αξίες και στο ήθος του;
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι το σήμερα μάς ταξιδεύει η Μαρία Τζιρίτα, παρουσιάζοντάς μας με τρόπο απλό και άμεσο όλο τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές στο διάστημα αυτών των δεκαετιών, χωρίς να κουράζει ή να προσπαθεί να παραδώσει μαθήματα Ιστορίας, δείχνοντάς μας μέσα από απλές στιγμές τις καθημερινότητας το πόσο αυτές άλλαξαν κι επηρέασαν τις συνθήκες ζωής, τους ανθρώπους, τις αντιλήψεις και τη νοοτροπία του. Και ούσα Πελοποννήσια, όπως, άλλωστε, και η Μαρία, διαβάζοντας κείμενα που αναφέρονται στον τόπο μου, στα μέρη όπου έχω τις παιδικές μου αναμνήσεις, δεν μπορώ να μην αισθάνομαι μια κάποια ταύτιση, αλλά και μια βαθιά συγκίνηση, γιατί αυτά που περιγράφει δεν είναι απλά στιγμές που παρακολουθώ ως τρίτος, μα στιγμές με τις οποίες έχω μεγαλώσει, είτε βιώνοντάς τες η ίδια είτε μέσω των αφηγήσεων της οικογένειάς μου.
Επιστρέφοντας στα των ηρώων, λοιπόν, και όπως ήδη προανέφερα, ο Μάξιμος είναι από τους χαρακτήρες εκείνους που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις. Ή που, έστω, αν δεν αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά, σίγουρα δεν μπορείς να νιώσεις αρνητικά συναισθήματα απέναντί του. Ακόμα και τις στιγμές εκείνες που μέσα σου σιγοκαίει ο θυμός για ορισμένες αποφάσεις και αντιδράσεις του, επειδή εσύ λειτουργείς με το κανιβαλίστικο ένστικτο της κοινωνίας του σήμερα που σ' έχει γαλουχήσει και σε μεγαλώσει στα σπλάχνα της, ακόμα και τότε δεν μπορείς να τον κακοχαρακτηρίσεις, να του φορέσεις ταμπέλες. Δεν μπορείς καλά-καλά ν' ακολουθήσεις την παρόρμηση που θα σε έκανε να πεις: "Εγώ δεν θα το έκανα αυτό!". Ξέρεις πως δεν θα το έκανες, όπως ξέρεις ακόμα καλύτερα πως δεν έχει σημασία. Γιατί, ίσως, αυτό που πραγματικά μετράει είναι αυτό που δεν θα έκανες.
Το σίγουρο είναι πως διαβάζοντας κανείς το βιβλίο αυτό θα αισθανθεί πολλά και ποικίλα συναισθήματα και αυτά στο έπακρο. Θα ταυτιστεί με τους χαρακτήρες και με τα βιώματά τους, θα νιώσει μέρος της ζωής τους και θα κατανοήσει εις βάθος τα πάθη, τα λάθη, τις ζήλιες, τις αποφάσεις εκείνες που έπρεπε ή που δεν έπρεπε να έχουν πάρει και τους λόγους που οδηγήθηκαν εκεί που τελικά έφτασαν, την απώλεια και το μέγεθος της ζημιάς που αυτή μπορεί να προκαλέσει, όποιο κι απ' τα χιλιάδες πρόσωπά της κι αν φοράει. Το μοναδικό ψεγάδι, αν θέλετε, που βρήκα, είναι το τέλος, όχι επειδή είναι πιο λυτρωτικό απ' όσο θα το ήθελα -αλίμονο αν δεν έρθει μια κάθαρση στο τέλος μιας διαδρομής γεμάτης εμπόδια-, αλλά γιατί που φάνηκε κάπως βεβιασμένο και, ίσως, λιγάκι πιο εύκολο και ομαλό απ' ότι θα έπρεπε να είναι. Παρ' όλα ταύτα, "Η καρδιά του βράχου" είναι ένα βιβλίο που συστήνω, τόσο στους παλιούς, όσο και στους νέους αναγνώστες της Μαρίας Τζιρίτα, που θέλουν να την γνωρίσουν μέσα από την πένα της.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Τζιρίτα Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-01-2230-5
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου