"Οι ωραίοι έχουν χρέη και 44 ακόμα τραγούδια που καθρεφτίζουν την Ελλάδα από το 1990 έως το 2017" του Βύρωνα Κριτζά

Tι σχέση μπορεί να έχουν το «Ταξίδι της φάλαινας» των Στέρεο Νόβα, ο «Πεχλιβάνης» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και το «Δεν ταιριάζετε σου λέω» του Παντελή Παντελίδη; Φαινομενικά καμία.. αλλά για ξανασκεφτείτε το!
Απαλλαγμένο από τους διαχωρισμούς ποιοτικού και ευτελούς, για όποιον ξέρει πού να κοιτάξει, το μοντέρνο ελληνικό τραγούδι κρατάει ψηλά και διαγώνια τον πιο ρεαλιστικό καθρέφτη μας. Στο Οι ωραίοι έχουν χρέη, 45 σύντομα κεφάλαια, αφιερωμένα σε ισάριθμα τραγούδια από το 1990 μέχρι το 2017, αναδεικνύουν αυτήν ακριβώς την ιδιότητα των στίχων και της μουσικής, με χιούμορ, ποικίλες εμμονές, προσωπικά και συλλογικά βιώματα, λοξή ματιά. Ένα παιδί μεγαλώνει παρατηρώντας τον κόσμο, μια χώρα καλείται να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της και μια λαϊκή τέχνη επιβιώνει πανταχόθεν βαλλόμενη, φωτίζοντας την τρελή μας ζωή.

"Λεωφορείο. 19 στάσεις" του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής «10» στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν.
Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία, κάνει μιαν απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο – κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο.

"Αλφαβητάρι εντόμων" της Δήμητρας Κολλιάκου

Τα 24 γράµµατα, και πίσω από κάθε γράµµα ένα έντοµο και οι άνθρωποι µε τους οποίους διασταυρώθηκε. Ένα αλφαβητάρι εντοµολογικό, εµπνευσµένο από την Ευρώπη που γοητεύει, την Ευρώπη που απογοητεύει. Κάθε γράµµα κι ένας αυτοτελής µικρόκοσµος, µαζί και τµήµα ενός όλου.












"Στην αρχή του κόσμου και άλλα νεανικά διηγήματα" του Truman Capote

Από τον πρόλογο του Χίλτον Ολς:
Στα δεκατέσσερα αυτά διηγήματα, που εντοπίστηκαν πρόσφατα στο αρχείο του συγγραφέα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης –πρώιμες ενδείξεις της μεγαλοφυούς ικανότητάς του να δημιουργεί αλησμόνητους χαρακτήρες–, περιγράφονται άνθρωποι που μοχθούν στο περιθώριο του κόσμου τους. Ένα αγόρι βιώνει την αγριότητα της ενήλικης ζωής όταν καταδιώκει έναν δραπέτη στο δάσος· νεαρές κοπέλες ζουν τη χαρά και την οδύνη του πρώτου έρωτα· εν μέσω μιας ασύλληπτης απώλειας, μια γυναίκα παλεύει να σώσει τη ζωή ενός παιδιού που έχει τα μάτια του εραστή της· εκλεπτυσμένες μεγαλοαστές αφήνονται στη φθορά του κυνισμού – παιδιά και ενήλικες ζητούν, με την ίδια αγωνία, κατανόηση σ’ έναν κόσμο ύπουλο, γεμάτο προδοσίες. Ιστορίες για εγκλήματα και άγριες πράξεις? ιστορίες ρατσισμού και αδικίας, φτώχειας κι απόγνωσης. Αλλά και ιστορίες γενναιοδωρίας, τρυφερότητας, συμπόνιας και θαυμασμού για το μεγαλείο της ύπαρξης.
Tα νεανικά διηγήματα του Τρούμαν Καπότε συμβάλλουν ουσιαστικά στην κατανόηση του πώς ένα αγόρι από την Αλαμπάμα έγινε ένας σύγχρονος θρύλος των αμερικανικών γραμμάτων.