Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Με λένε Ρούμπι. Ζω με την Μπάρμπαρα και τον Μικ. Δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς, μου λένε όμως τι να κάνω και τι να πω. Πρέπει να λέω πως τις μελανιές στα μπράτσα μου και το μαυρισμένο μάτι μου τα έπαθα πέφτοντας απ’ τη σκάλα.
Είναι, όμως, και πράγματα που δεν λέω. Δεν θα τους πω ότι θα ψάξω τους πραγματικούς μου γονείς. Δεν θα βγάλω άχνα για τον Σκιά, που κάθεται στη σκάλα, ή την κυρία που είδα πηγαίνοντας για ύπνο.
Είπα στον Μικ για τη γυναίκα με το κίτρινο φόρεμα που είδα κρεμασμένη απ’ τη ζώνη ασφαλείας της βαθιά μέσα στο δάσος πίσω από το σπίτι μας. Του είπα ότι είδα τον θάνατο να βγαίνει από μέσα της. Μου είπε πως θα με παρασημοφορήσει για τα ψέματά μου.
Δεν έλεγα ψέματα. Είμαι κυνηγός χαμένων ψυχών και θα βρω την πραγματική μου οικογένεια.
Και δεν θα αφήσω τον Μικ να με σταματήσει.
Ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, στην κόψη του μαγικού ρεαλισμού και του ψυχολογικού θρίλερ. Μια στοιχειωμένη ιστορία για τα φαντάσματα που κουβαλούν οι ζωντανοί• για την αγάπη και την απώλεια• για την οικογένεια και τη φιλία, ειπωμένη από την αέρινη Ρούμπι, μια έφηβη που κατοικεί τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.

Προσωπική άποψη:
Πρώτη μου επαφή με την Kate Hamer, αφού δεν έχει τύχει να διαβάσω "Το κορίτσι με το κόκκινο παλτό" της ίδιας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις, και η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε να περάσουν αρκετές μέρες προκειμένου να καταλήξω σε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το ποια είναι η γνώμη μου μου για το βιβλίο αυτό, για το "Μην το πεις πουθενά", κι αν τελικά μου άρεσε ή όχι. Υπάρχουν εκείνες οι στιγμές στην πορεία της ζωής σου ως αναγνώστης που, πραγματικά, δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο υπερβολικό και στο διαφορετικό, στο επιτηδευμένο και στο έντονο, σε εκείνο που σε κερδίζει και σε εκείνο που σε απωθεί, και η συγκεκριμένη στιγμή, τέτοια αποδείχθηκε για εμένα. Και ξέρετε κάτι; Κάθε φορά που μου συμβαίνει, καταλήγω στην ίδια σκέψη. Πως είτε, τελικά, κάτι το αποδεχθείς ή όχι, είτε το αγαπήσεις είτε όχι, το γεγονός και μόνο πως σε έβαλε σε μια τέτοια διαδικασία σκέψης κι εσωτερικής σύγκρουσης, είναι μεγάλη επιτυχία.

Η Ρούμπι είναι ένα έφηβο κορίτσι που την ημέρα των δέκατων τρίτων γενεθλίων της, πληροφορείται από τους γονείς της πως είναι υιοθετημένη. Κι ενώ για οποιοδήποτε άλλο παιδί κάτι τέτοιο θα ήταν σοκαριστικό, απογοητευτικό, θα του ισοπέδωνε τη ζωή, για την Ρούμπι δεν είναι τίποτα άλλα παρά το πιο ανακουφιστικό νέο που θα μπορούσε να της πει κανείς κι αυτό γιατί δεν νιώθει κανένα συναίσθημα απέναντι σε αυτούς που μέχρι σήμερα υπολόγιζε για γονείς της. Και κανείς δεν μπορεί να την αδικήσει, όχι όταν ο "πατέρας" της την κακοποιεί λεκτικά και σωματικά, με τα σημάδια πάνω της να μαρτυράνε τη βία που δέχεται και που η ίδια υποχρεούται να κρύβει δικαιολογώντας τα με ψέματα, ούτε όταν η "μητέρα" της κάνει πως δεν βλέπει τι συμβαίνει επιτρέποντας με τον τρόπο αυτό το έγκλημα που γίνεται εις βάρος του παιδιού της. Αποφασισμένη, λοιπόν, να βρει τους πραγματικούς της γονείς, η Ρούμπι καταφεύγει στη βοήθεια του Σκιά, μιας φανταστικής οντότητας που αποτελεί τον καθοδηγητή της σε ένα μακρύ ταξίδι που έχει προεκτάσεις που δεν είχε καν φανταστεί.

Η ιστορία της Hamer γίνεται μέσω της χρήσης της διπλής αφήγησης. Από τη μία έχουμε τα γεγονότα που αφορούν τη ζωή της Ρούμπι, και την προσωπική της αναζήτηση, ενώ από την άλλη έχουμε τα γεγονότα της ζωής της Άννας, μιας δεκαεφτάχρονης, ανύπαντρης κοπέλας, που είναι έγκυος και προγραμματίζει να δώσει το παιδί της για υιοθεσία, μέχρι που ο σύντροφός της εμφανίζεται μετανιωμένος προσφέροντάς της γάμο και την μια νέα, εναλλακτική ζωή στο Λονδίνο. Οι δύο αυτές υποϊστορίες εναλλάσσονται στην αφήγηση της Hamer, κεφάλαιο το κεφάλαιο, κι αν και είναι αρκετά εύκολο να τις συνδέσει κανείς, δεν μπορεί να φανταστεί τις πραγματικές τους διαστάσεις, ή και την πολυπλοκότητα που τις συνδέει, πίσω από αυτά που επιφανειακά φαίνεται και που ο καθένας μπορεί να διακρίνει με μια πρώτη ματιά. Καμιά φορά χρειάζεται να διεισδύσεις περισσότερο στις προσωπικές αλήθειες κάποιου για να κατανοήσεις το ποιος είναι, το γιατί πήρε τις αποφάσεις που πήρε, μα και το πως η ζωή παίζει, καμιά φορά, τα δικά της, μυστήρια παιχνίδια.

Όπως ίσως έχετε ήδη αντιληφθεί, το βιβλίο αυτό της Hamer, πάνω και πέρα από όλα τα άλλα, είναι ένα ανθρώπινο δράμα χαρακτήρων. Περιγράφει μία κατάσταση, και τις πολλαπλές συνθήκες αυτής, μέσα από ένα πρίσμα ρεαλιστικό και καθόλα σύγχρονο -καθώς, δυστυχώς, η πραγματικότητα που μας παρουσιάζει είναι αυτή που πάρα πολλές φορές, στις σύγχρονες κοινωνίες, βλέπουμε να πραγματώνεται γύρω μας-, στοιχεία που μας αγγίζουν πολλές φορές, κι άλλες τόσες μας σοκάρουν, ίσως και να μας απωθούν σε κάποιο βαθμό. Όχι γιατί ο τρόπος προσέγγισης είναι λάθος, αλλά γιατί οι άνθρωποι τείνουμε να ενοχλούμαστε με ότι μέσα του καθρεπτίζεται η κακή πλευρά του εαυτού μας. Γιατί η ιστορία αυτή δεν είναι μόνο προσωπική, δεν αφορά μονάχα την Ρούμπι, τους "γονείς" της και αυτούς που την έφεραν στον κόσμο για να την στείλουν σε μια οικογένεια κολαστήριο. Αφορά εμένα, εσάς, όλους μας, τόσο ατομικά, όσο και ως κοινωνία.

Παράλληλα, όμως, με όλα τα παραπάνω, η συγγραφέας, πέραν της κοινωνικής κι ανθρώπινης διάστασης, έχει προσδώσει στην αφήγηση της και μια άλλη, εκ δια μέτρου αντίθετη. Μια διάσταση μυστηριακή, φανταστική, αυτή του κόσμου των νεκρών και των πνευμάτων στον οποίο καταφεύγει η Ρούμπι προκειμένου να κρατηθεί από κάπου, έστω κι αν στα άδυτά του υπάρχουν, συνειδητά κι ασυνείδητα, πολλά πράγματα για να σε τρομάξουν, μα κι άλλα τόσα για να σε γοητεύσουν. Κι όλο αυτό το κράμα μπορεί να γίνεται περίεργο στιγμές στιγμές, ακόμα και να μας μπερδεύει, συμβάλλει, ωστόσο, στο να γίνει αυτή η ιστορία, εν τέλει, κάτι πολύ διαφορετικό απ' αυτό που περίμενες, κι απ' αυτό που θα ήταν αν είχε ακολουθήσει καθαρά τετριμμένα μονοπάτια, που παρά τον διχασμό που σου προκαλεί σε κερδίζει στο τέλος.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kate Hamer
Μεταφραστής: Κάσδαγλη Στέλλα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-03-1416-8