"Αν πιστέψεις στο θαύμα" του Christophe Ono-dit-Biot

Ο Σεζάρ είναι αποφασισµένος να πεθάνει. Δεν αντέχει τον θάνατο της αγαπηµένης του Παθ, αφήνει τον γιο τους στους παππούδες του και ετοιµάζεται να δώσει τέλος στη ζωή του. Ώσπου εµφανίζεται στο κατώφλι του η Νανά και του χαλάει τα σχέδια. Η νεαρή Ελληνίδα είναι φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής και έχει πάθος, όπως και ο Σεζάρ, για τους κλασικούς συγγραφείς και την ελληνική µυθολογία. Διατείνεται πως µένει απέναντί του, ενώ εκείνος δεν την έχει ξαναδεί ποτέ. Είναι βέβαιος; Γιατί όµως φέρεται τόσο φιλικά σ’ αυτόν, έναν απελπισµένο σαραντάρη που πενθεί και είναι βέβαιος πως δε θα καταφέρει να χαρίσει ευτυχία στο παιδί του;
Ξεκινώντας από τους έρηµους δρόµους στο καλοκαιρινό Παρίσι και φτάνοντας ως τις ηλιόλουστες ακτές της Ιταλίας, µε ενδιάµεσους σταθµούς κάποια κοντινά και µακρινά νησιά, από το Αιγαίο έως την Ιαπωνία, το Αν πιστέψεις στο θαύµα είναι η ιστορία ενός άντρα που σώζεται χάρη στη µνήµη της παιδικής του ηλικίας και στη δύναµη των µύθων, των ιστοριών και της λογοτεχνίας. Ενός άντρα που σύντοµα θα καταλάβει ότι, επιτέλους, µπορεί να ξεφύγει από τον πόνο και να επιστρέψει στη ζωή.

"Αλεξάνδρεια, η πόλη της μνήμης" του Haag Michael

Το κλασικό πλέον αυτό βιβλίο είναι το πορτρέτο της Αλεξάνδρειας, φιλολογικό, κοινωνικό και πολιτικό, σε μία από τις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας της.
Αντλώντας υλικό από ημερολόγια, επιστολές και συνεντεύξεις, ο Μάικλ Χάαγκ ανασυνθέτει τη χαμένη ζωή της πόλης, των κοσμοπολίτικων κατοίκων της και των λογοτεχνικών μορφών της. Παρότι βρίσκεται στις ακτές της Αφρικής, η Αλεξάνδρεια είχε πλούσιους ιστορικούς δεσμούς με τον δυτικό πολιτισμό και φιλοξενούσε μία εξωτική ποικιλία ανθρώπων, οι κοσμοπολίτικες οικογένειες των οποίων είχαν βαθιές ρίζες στο εμπόριο και στον πολιτισμό ολόκληρου του κόσμου της Μεσογείου. Ο Χάαγκ ενσωματώνει ενδόμυχα πορτρέτα του Ε. Μ. Φόρστερ, του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Λόρενς Ντάρρελ στην ιστορία των κατοίκων της. Αφηγείται πώς βίωσε η πόλη τους δύο παγκόσμιους πολέμους και διερευνά τις κοινότητες που προσέδωσαν στην Αλεξάνδρεια το χαρακτηριστικό άρωμά της: την ελληνική, την ιταλική και την εβραϊκή.
Επιπλέον, ανιχνεύει το ιδιαίτερο ερωτικό και συναισθηματικό φορτίο της κοσμοπολίτικης ζωής σε αυτή την εκπληκτική πόλη και αναδεικνύει τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στο πέρασμα των δεκαετιών, που οδήγησαν τελικά στην Αίγυπτο του Νάσερ.

"Θαμμένος ζωντανός: Μια ιστορία του καιρού μας" του Arnold Bennett

Το Θαµµένος ζωντανός (1908) είναι µια ευφυέστατη σάτιρα, που συγκαταλέγεται στα γοητευτικότερα έργα του Άρνολντ Μπέννετ, ενός από τους πλέον δηµοφιλείς και αναγνωρισµένους από την κριτική Βρετανούς συγγραφείς των αρχών του 20ού αιώνα.
Ο διεθνούς φήµης ζωγράφος Πρίαµ Φαρλ αποφεύγει µανιωδώς κάθε είδους δηµοσιότητα. Όταν πεθαίνει αιφνιδίως ο προσωπικός υπηρέτης του στο Λονδίνο, ο Φαρλ υιοθετεί την ταυτότητα του νεκρού, προκειµένου να καταφέρει να παραµείνει αόρατος για τον Τύπο – και τους πάντες. Θα παρακολουθήσει, έπειτα, έκπληκτος την κηδεία του στο Αβαείο του Ουέστµινστερ να γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφηµερίδες και θα συνειδητοποιήσει πόσο δηµοφιλής είναι στην πατρίδα του. Παρότι έχει επιτυχώς υιοθετήσει τον τρόπο ζωής ενός άλλου ανθρώπου, η ζωγραφική του παραµένει ίδια – κι αυτό θα έχει συνέπειες.
Ο Άρνολντ Μπέννετ, µε αφηγηµατική µαεστρία, αναδεικνύει τη σύγκρουση ανάµεσα στην κοινωνική και στην προσωπική ταυτότητα, ανάµεσα στη δυνητική µας αλλαγή (ως προς τη συµπεριφορά, την κοινωνική τάξη, τις απόψεις, ακόµη και τα αισθήµατα) και στην πραγµατική φύση του ποιοι ακριβώς είµαστε. Διερευνά, επίσης, πώς η περσόνα ενός καλλιτέχνη µπορεί να γίνει βαρύ φορτίο για τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω της. Με τη γνήσια κωµική πένα του καυτηριάζει τον κόσµο της τέχνης, των µέσων ενηµέρωσης και της δικαιοσύνης, τις διαφορές µεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αλλά και προσφέρει µια γλαφυρή εικόνα του Λονδίνου στην αυγή του 20ού αιώνα.

"Η τράτα των παιδιών" του Roberto Saviano

Δέκα αγοράκια με σκούτερ τρέχουν σαν τρελά στο αντίθετο ρεύμα για να κατακτήσουν τη Νάπολη. Δεκαπεντάχρονα με ανώδυνα παρατσούκλια –Μαραζά, Πεσμένος, Δοντάκι, Λόλιποπ, Ντρόουν–, επώνυμα παπούτσια, κανονικές οικογένειες και το όνομα της κοπέλας τους σε τατουάζ. Έφηβοι που δεν έχουν αύριο, ούτε καν πιστεύουν σ’ αυτό. Που δε φοβούνται τη φυλακή ή τον θάνατο, γιατί ξέρουν ότι η μόνη τους ευκαιρία είναι να τα παίξουν όλα για όλα, αμέσως. Που ξέρουν ότι «λεφτά έχει όποιος τα παίρνει». Οπότε, βουρ, στα μηχανάκια, για να πάνε να τα πάρουν: τα λεφτά, αλλά προπαντός την εξουσία. Η Τράτα των Παιδιών μιλάει για την αμφιλεγόμενη αναρρίχηση μιας τράτας –μιας ένοπλης συμμορίας συνδεδεμένης με την Καμόρρα– και για τον αρχηγό της, τον νεαρό Νίκολας Φιορίλλο. Κουρνιασμένοι στις στέγες της πόλης, μαθαίνουν να πυροβολούν με ημιαυτόματα πιστόλια και ΑΚ-47, σημαδεύοντας δορυφορικά πιάτα και κεραίες, για να κατέβουν κατόπιν στους δρόμους και να σπείρουν τον τρόμο από τη σέλα των σκούτερ τους. Σιγά σιγά αποκτούν τον έλεγχο των συνοικιών, αποσπώντας τον απ’ τις αντίπαλες τράτες, συνάπτοντας συμμαχίες με παλιούς, ξεπεσμένους μπος.
Η τράτα βγαίνει στη θάλασσα σε αναζήτηση ψαριών που θα ξεγελαστούν απ’ το φως. Αυτή η τράτα βγαίνει στους δρόμους της Νάπολης να ψαρέψει ανθρώπους για να σκοτώσει. Αυτό το βιβλίο μιλάει για αγοράκια που σπαρταράνε σαν τα ψάρια, για εφήβους που ξεγελιούνται απ’ το φως και για θανάτους που φέρνουν άλλους θανάτους. Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο διεισδύει αμείλικτα στην πραγματικότητα που ανέκαθεν ερευνούσε και μας βυθίζει στην αυθεντικότητα των φανταστικών ιστοριών με ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα αθωότητας και καταπίεσης.