Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ήταν σχεδόν βέβαιος πως η καλή γιαγιούλα απέναντί του δε σκόπευε να φτάσει ως το Λονδίνο μέσα στη σιωπή.
Ο Λιουκ Φιτζγουίλιαμ πηγαίνει με το τρένο στο Λονδίνο, όταν έχει μια πολύ παράξενη εμπειρία. Μια γηραιά συνταξιδιώτισσά του επιμένει ότι υπάρχει ένας επικίνδυνος δολοφόνος στο ήσυχο χωριό της, το Γουίτσγουντ. Έχει ήδη σκοτώσει τρεις, και ετοιμάζεται για τον τέταρτο φόνο.
Ο Φιτζγουίλιαμ δεν δίνει σημασία, πιστεύοντας πως όλα αυτά είναι ανοησίες μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Αλλά λίγες ώρες μετά, η συνεπιβάτισσά του σκοτώνεται -την παρασύρει ένα αυτοκίνητο.
Και μετά, βρίσκουν τέταρτο πτώμα στο Γουίτσγουντ.
Πάρα πολλές συμπτώσεις. Ο Φιτζγουίλιαμ αποφασίζει να ρίξει ο ίδιος μια ματιά σ’ αυτό το χωριό όπου τελευταία συμβαίνουν τόσα ατυχήματα…

Προσωπική άποψη:
Τέταρτο βιβλίο της σειράς "Superintendent Battle" -τρίτο που εκδίδεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός-, που μπορεί να μην είναι από τις πλέον αγαπημένες του κοινού, με την υπογραφή της Agatha Christie, καθώς οι ιστορίες της δεν διαθέτουν την σπιρτάδα των ιστοριών του Ηρακλή Πουαρό ή της Μις Μαρπλ, αλλά παρ' όλα ταύτα καταφέρνουν να μας προσφέρουν αρκετά ευχάριστες αναγνωστικές στιγμές, με αρκετές δόσεις έντασης και αγωνίας και με μυστήρια που μας παρασύρουν μαζί τους κάνοντάς μας να θέλουμε να τα λύσουμε.

Η ιστορία μας ξεκινά με πολλές υποσχέσεις. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που ταξιδεύει με τον τρένο, πληροφορεί κάποιον -τον Λιουκ Φιτζγουίλιαμ συγκεκριμένα- για την ύπαρξη ενός δολοφόνου στο χωριό της, ο οποίος κι ετοιμάζεται να διαπράξει τον τέταρτό του φόνου. Φυσικά ο Λιουκ δεν παίρνει στα σοβαρά τα λεγόμενά της, αφού δεν μπορεί να φανταστεί πως θα μπορούσε να βρίσκεται ένας κατά συρροήν δολοφόνος στο Γουίτσγουντ, αλλά όταν λίγες ώρες μετά η γηραιά κυρία παρασύρεται από ένα αυτοκίνητο και χάνει τη ζωή της, ενώ πράγματι ανακαλύπτεται στο μικρό χωριό ένα τέταρτο πτώμα, ο Λιουκ αρχίζει να αναθεωρεί και αποφασίζει να ερευνήσει μόνος του το τι συμβαίνει προς αποκάλυψη της αλήθειας.

Αν εξετάσουμε την ιστορία εντελώς μόνη της, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως είναι εξαιρετικά έξυπνη κι ενδιαφέρουσα και δεν γίνεται παρά να περιμένουμε πολλά από την πορεία και την εξέλιξη αυτής. Βέβαια, η πραγματικότητα αποδεικνύεται λίγο διαφορετική, αφού η ροή αυτής είναι πιο επίπεδη απ' όσο θα θέλαμε και απ' όσο θα έπρεπε να είναι, όχι μόνο γιατί η Christie ήταν μια συγγραφέας που είχε την ικανότητα να το πετύχει αυτό, αλλά και γιατί η ίδια η υπόθεσή της έδινε τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Αυτό δε σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων πως είναι αδιάφορη, απλά δεν είναι ο δυναμίτης που θα μπορούσε να είναι.

Ο Λιουκ είναι ένας εξαιρετικά συμπαθής χαρακτήρας και ο τρόπος που προσεγγίζει την έρευνά του πολύ ρεαλιστικός και ανθρώπινος και αν η πλοκή είχε χτιστεί με λίγη περισσότερη ένταση, θα μπορούσε και η αγωνία μας να βρίσκεται πολύ υψηλότερα μέχρι το τέλος αυτής. Παρ' όλα ταύτα, δεν το "Ο φόνος είναι εύκολος" δεν παύει να είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που σου κρατάει ευχάριστη συντροφιά, ακόμα και αν δεν καταφέρνει να πετύχει εκείνη τη φοβερή ανατροπή που θα αναποδογυρίσει τον κόσμο σου και όλα όσα πίστευες.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Κανελλοπούλου Δέσποινα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 264
ISBN: 978-618-01-3332-5