Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ποτέ μην αποκαλύπτεις πληροφορίες χωρίς λόγο. Αυτός είναι ο κανόνας μου.
Σε ένα απομονωμένο σπίτι, στο Ντάρτμουρ, έξι φιγούρες συγκεντρώνονται γύρω από ένα στρογγυλό τραπεζάκι, με μόνο φως τη λάμψη από το τζάκι. Δε θα παίξουν κάποιο παιχνίδι για να διασκεδάσουν αυτή την κρύα νύχτα του χειμώνα· θα καλέσουν τα πνεύματα. Η ένταση ανεβαίνει… τα πνεύματα αρχίζουν να απαντούν στις ερωτήσεις τους… και στέλνουν ένα ανατριχιαστικό μήνυμα: «Ο πλοίαρχος Τρεβέλιαν… νεκρός… Φ-Ο-Ν-Ο-Σ». Είναι αλήθεια, ή μακάβριο αστείο; Ο μόνος τρόπος να σιγουρευτούν είναι να πάνε να βρουν τον πλοίαρχο Τρεβέλιαν. Όμως το σπίτι του είναι έξι μίλια μακριά, κι όλοι οι δρόμοι έχουν κλείσει από το χιόνι που πέφτει ασταμάτητα εδώ και μέρες. Ο ταγματάρχης Μπέρναμπι, παρά τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων, αποφασίζει να πάει ως εκεί με τα πόδια…

Προσωπική άποψη:
"Το μυστήριο στο Σίταφορντ" πρωτοκυκλοφόρησε το 1931 και είναι ένα από τα αυτόνομα βιβλία μυστηρίου της Agatha Christie τα οποία, σε προσωπικό πάντα επίπεδο, μου αρέσει εξαιρετικά πολύ να διαβάζω. Ο βασικός λόγος δεν είναι άλλος απ' το ότι, όσο κι αν αγαπώ τον Πουαρό ή της Μις Μαρπλ, είναι ωραίο να έρχεσαι αντιμέτωπος καμιά φορά με ιστορίες που ναι μεν μπορείς να υποθέτεις, μέσα σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, το που το πάνε, αλλά να μην έχεις αρκετά στοιχεία για το ανθρώπινο στοιχείο και τον ρόλο που μπορούν να παίξουν μέσα σε αυτές, άρα να μην μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα και ταυτόχρονα να μπορείς να ξαφνιάζεσαι και να εκπλήσσεσαι με τα πάντα.

Όπως σε κάθε της βιβλίο, έτσι και στο συγκεκριμένο, η Christie έχει κρύψει πολύ σχολαστικά τα στοιχεία της, σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της ιστορίας, όχι τόσο καλά όσο θα περίμενε κανείς, αλλά τόσο στρατηγικά έξυπνα που ενώ περνάς από μπροστά τους τείνεις να τα αγνοείς ή να μην τα παρατηρείς με την σοβαρότητα που θα έπρεπε ώστε να τα αξιοποιήσεις για να φτάσεις σε ασφαλή συμπεράσματα. Γιατί η αλήθεια είναι πως χωρίς όλα στοιχεία, που ξανατονίζω το ότι βρίσκονται μπροστά σου, σίγουρα μπορείς να φτάσεις σε ορισμένα συμπεράσματα, αλλά ακόμα πιο σίγουρο είναι το πως τα συμπεράσματα αυτά, σε πολύ μεγάλο βαθμό, θα είναι λάθος και εξίσου λάθος θα είναι και η τελική σου εκτίμηση.

Ναι, σίγουρα η ιστορία διαθέτει κάποια στοιχεία... ευκολίας, θα λέγαμε, με πολλές συμπτώσεις να λαμβάνουν χώρα κατά την πορεία αυτής, πράγμα που ίσως να μην ευχαριστήσει το σύνολο των αναγνωστών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει παράλληλα πως θα τους απογοητεύσει, αλλά προσωπικά δεν θα έλεγα πως με ενόχλησε. Άλλωστε, μιλάμε για μυθοπλασία και από μόνη της μπορεί να σηκώσει κάποιες υπερβολές, ή ακόμα και επαναλήψεις, γιατί μέσω αυτής έχουμε μια εικόνα της ίδιας της ζωής, άλλοτε μέσα από ωμό ρεαλισμό, άλλοτε μέσω του πρίσματος της υπερβολής, με το δεύτερο να μας κάνει να σκεφτόμαστε πως ίσως τελικά να μπορούν να συμβούν και πιο ακραία πράγματα απ' αυτά που έχουμε μετρημένα και τακτοποιημένα στο μυαλό μας.

Ο ρυθμός της αφήγησης, φυσικά, είναι γρήγορος, έντονος, με μια μυστηριακή διάθεση να πλανιέται στην ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος, με τον ανθρώπινο παράγοντα, όσον αφορά τον πιθανό δράστη, να μην έχει τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο όσο συνηθίζεται σε άλλα μυθιστορήματα της συγγραφέως, ενώ δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στα γιατί του θύματος, πράγμα που βρήκα τρομερά ενδιαφέρον τόσο ως προς την προσέγγιση όσο και ως προς την ανάλυσή του. Με λίγα λόγια, μια ιστορία με έντονο ρυθμό, άπλετο μυστήριο, τρομακτική ατμόσφαιρα και απαντήσεις που έρχονται στο φινάλε της για να σας αποδείξουν για μια ακόμα φορά πως όσες υποθέσεις και να κάνετε, πάντα η Christie θα είναι ένα βήμα πιο μπροστά.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Μακρόπουλος Μιχάλης
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 280
ISBN: 978-618-01-3439-1