Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Καθισμένα στον φράχτη, τα τρία παιδιά περίμεναν τον Πράσινο Δράκο των 9.15. «Εάν ήταν αληθινός δράκος θα τον σταματούσαμε και θα του λέγαμε να μεταφέρει στον πατέρα την αγάπη μας».
Μόλις το τρένο έβγαινε σφυρίζοντας μέσα από το σκοτεινό τούνελ, η Ρομπέρτα, ο Πίτερ και η Φίλις κυμάτιζαν τα μαντίλια τους στον αέρα. Από το βαγόνι της πρώτης θέσης καθημερινά ο ηλικιωμένος κύριος με το ψηλό καπέλο ανταπέδιδε τον χαιρετισμό τους.
Πριν από λίγο καιρό, όταν κάποιοι μυστηριώδεις άνθρωποι πήραν τον πατέρα τους από το σπίτι, τα παιδιά μαζί με τη μητέρα τους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Λονδίνο και να μετακομίσουν στην εξοχή.
Οι Τρεις Καμινάδες όπου εγκαταστάθηκαν βρίσκονταν κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό κι έτσι, πολύ σύντομα, η Ρομπέρτα, ο Πίτερ και η Φίλις έπιασαν φιλίες με τον σταθμάρχη, κατάφεραν να σώσουν ένα επιβατηγό τρένο από τρομακτικό δυστύχημα κι έγιναν Τα Παιδιά που Έβλεπαν τα Τρένα να Περνούν...

Προσωπική άποψη:
Η περίοδος της καραντίνας αποδείχτηκε μια καλή ευκαιρία για να επιστρέψουμε στις παιδικές μας μνήμες, στα πράγματα εκείνα που κάποτε αγαπήσαμε και που έχουν μέχρι και σήμερα μια θέση στην καρδιά μας και τα οποία πρέπει να τα μοιραστούμε με τα δικά μας παιδιά, όχι μόνο για να μας γνωρίσουν καλύτερα, αλλά και για να τους δώσουμε την ευκαιρία να τα αγαπήσουν όπως κι εμείς. Κάπως έτσι, τον τελευταίο μήνα, διαβάζω, μαζί με τον γιο μου, κλασσικά βιβλία των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων, που έμειναν άσβεστα στη μνήμη και στην καρδιά μου, αλλά και στην μνήμη και στην καρδιά του αναγνωστικού κοινού παγκοσμίως, εξού και δεν έχασαν τη δύναμή τους στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αντίθετα απέκτησαν άλλη αξία και σπουδαιότητα.

Ένα από τα βιβλία αυτά είναι και το "Τα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν" της Edith Nesbit, που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μια εξαιρετικά προσεγμένη, σε όλα τα επίπεδα, έκδοση, που σίγουρα δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη κανενός. Ένα βιβλίο που μπορεί να κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1906, αλλά που καταφέρνει, εκτός από κλασσικό και διαχρονικό, να παραμένει σύγχρονο με έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο, αφού αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι τόσο η ίδια η ιστορία του, αλλά τα συναισθήματα που βρίσκονται στον πυρήνα αυτής και τα μηνύματα που τόσο έντεχνα καταφέρνει να μας περάσει η συγγραφέας.

Το βιβλίο αυτό είναι από εκείνα που εξυμνούν την ανθρώπινη ζωή και που υπερθεματίζουν, σε καμία περίπτωση με αρνητικό πρόσημο, τη δύναμη της αδερφικής αγάπης και το πόσο σημαντικές είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και οι δεσμοί της οικογένειας, που μπορούν να μας προσφέρουν δύναμη και κουράγιο ακόμα και στις χειρότερες, στις πιο δύσκολες στιγμές μας. Και σίγουρα το "ταξίδι" αυτό εμπεριέχει κάποιες αρκετά σκοτεινές στιγμές, αλλά ακόμα κι αυτές έχουν να μας διδάξουν κάτι, με σημαντικότερο όλων πως δεν είναι όλα εύκολα στην πορεία της ζωής μας, αλλά πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τα μελανά σημεία αυτής, αρκεί να έχουν πίστη και αγάπη στην καρδιά μας.

Πιθανότατα, το πιο ενήλικο κοινό, να δει κάποια πράγματα μέσα από το πρίσμα της ωριμότητας που τον έχει κυριεύσει στο σήμερα, οπότε να μην τα εξιδανικεύσει τόσο όσο άλλοτε, αν όμως επιτρέψει στον εαυτό του να γυρίσει στο τότε του και να τα ξανακοιτάξει μέσα από τα παιδικά του μάτια, όπως θα κάνουν και τα παιδιά του στο σήμερα, τότε θα ανακαλέσει ακόμα καλύτερα μνήμες, εικόνες, συναισθήματα και ναι, θα καταλάβει πως κάποια πράγματα δεν είναι απαραίτητο να είναι τέλεια, αρκεί ν' αγγίζουν την ψυχή σου όταν πρέπει και με τους σωστούς τρόπους.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Edith Nesbit
Μεταφραστής: Δρακάκη Δέσποινα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 288
ISBN: 978-960-653-170-5