Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ
Βιτόρια, 2019. Οι άρχοντες του χρόνου, ένα επικό ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Η ταυτότητα όμως του συγγραφέα του παραμένει μυστική, καθώς υπογράφει το βιβλίο με το μυστηριώδες ψευδώνυμο Ντιέγο Βεϊλάθ.
Βικτόρια, 1192. Ο θρυλικός κόμης δον Ντιάγο Βέλα επιστρέφει στον τόπο του ύστερα από δύο χρόνια, καθώς έλειπε σε μια επικίνδυνη αποστολή που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς της Ναβάρας Σάντσο ΣΤ΄, γνωστός και ως Σάντσο ο Σοφός. Με έκπληξη όμως θα διαπιστώσει ότι ο αδελφός του, Ναγκόρνο, έχει παντρευτεί τη γυναίκα που προοριζόταν για τον ίδιο, τη γοητευτική Ονέκα ντε Μαεστού.
Ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, αλλιώς γνωστός και ως Κράκεν, έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από παράξενους θανάτους που όλοι τους ακολουθούν ένα διαφορετικό μεσαιωνικό τελετουργικό –ισπανική μύγα, όρκος του σκότους, εγκιβωτισμός– και είναι πανομοιότυποι με τους θανάτους που περιγράφονται στους Άρχοντες του χρόνου. Αναζητώντας τον δολοφόνο, ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα θα ανακαλύψει πως πολλά στοιχεία του παρελθόντος του τον συνδέουν με τους Άρχοντες του χρόνου και αυτή η ανακάλυψη θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του…

Προσωπική άποψη:
Η στιγμή να ολοκληρωθεί η τριλογία της "Λευκής Πόλης" της Eva García Sáenz, που τόσο πολύ αναγνωρίστηκε το έργο της αυτό αποσπώντας βραβεία, διακρίσεις και μα την εκτίμηση κοινού και κριτικών, έφτασε και είμαι βέβαιη πως αν ρωτήσεις κάθε αναγνώστη ξεχωριστά, να έχει να σου δώσει μια δική του εκτίμηση, τόσο του κάθε βιβλίου χωριστά όσο και της τριλογίας ως σύνολο, με την κάθε μία να διαφέρει πάρα πολύ από την άλλη. Βέβαια, αυτό είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά όσον αφορά τις τριλογίες, με το κοινό, συνήθως, να χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, τόσο στην λογοτεχνία όσο και στον κινηματογράφο, απ' τον οποίο και θα δανειστώ παραδείγμαta για να σας δώσω να καταλάβετε λίγο καλύτερα τι εννοώ. Ο διαχωρισμός, λοιπόν, γίνεται ανάμεσα σε εκείνους που θεωρούν πως το τρίτο μέρος μιας σειράς είναι το καλύτερο -βλέπε π.χ. την τριλογία του "Άρχοντας των δαχτυλιδιών" και σε εκείνους που θεωρούν πως το τρίτο μέρος είναι το χειρότερο και το πιο αδύναμο - βλέπε π.χ. την τριλογία του "Spider-Man" του Sam Raimi.

Σε αυτό το debate είναι δύσκολο να σταθείς κάπου στη μέση, αλλά σε προσωπικό επίπεδο, θα έλεγα πως κάπου εκεί στέκομαι ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω. Όσον αφορά τον κινηματογράφο, συνήθως στέκομαι στο πόσο enjoyable ήταν μια ταινία κι αν πέρασα καλά ανεξάρτητα από τη φύση της ως μέρος μιας σειράς. Στη λογοτεχνία δεν συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, αφού η σύνδεση ανάμεσα στις αφηγήσεις τείνει να είναι πιο σφιχτή και πιο άμεση, αλλά και πάλι, φτάνοντας στο closure μιας σειράς, τείνω να την κρίνω κυρίως ως σύνολο παρά ως μεμονωμένα κομμάτια -χωρίς αυτό να σημαίνει πως το κάθε βιβλίο δεν έχει υπόσταση από μόνο του. Απλά, τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα στη δεύτερη περίπτωση, γιατί δεν μας δίνονται τα πάντα έτοιμα, στο χέρι, όπως π.χ. οι εικόνες, αλλά πρέπει να τις πλάσουμε εμείς μέσα στο μυαλό μας, κατά συνέπεια, την ιστορία ενός βιβλίου πρέπει να την "δουλέψουμε" περισσότερο μέσα μας κι αυτό πολλές φορές μάς κάνει να έχουμε απαιτήσεις που ίσως να ξεπερνάνε τα όρια αυτού που θα έπρεπε να περιμένουμε.

"Οι άρχοντες του χρόνου" είναι τυπικό παράδειγμα όλων των παραπάνω, αφού αν ρωτήσεις 100 αναγνώστες, πιθανόν ν' ακούσεις 100 διαφορετικές αναλύσεις πάνω στο βιβλίο, με τους μισούς να το εκθειάζουν και τους άλλους μισούς να το θεωρούν το χειρότερο της τριλογίας, σε βαθμό απογοήτευσης. Θέλετε να σας πω τι πιστεύω εγώ; Ναι, για μένα είναι το πιο αδύναμο βιβλίο της τριλογίας και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τη "Σιωπή της Λευκής Πόλης", αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα κακό βιβλίο. Σίγουρα στερείται της δυναμικής και της έντασης των προκατόχων του, αλλά μένει πιστό στο ύφος, στη διάθεση και στον τρόπο αφήγησής του και αυτά είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία για την διατήρηση της ταυτότητας ενός έργου, που αν το κρίνουμε συνολικά και όχι μεμονωμένα, ναι, έχει υπάρξει ένα απ' τα καλύτερα σύγχρονα έργα του είδους του και η αναγνώριση και η επιτυχία του δεν είναι διόλου τυχαία.

Αυτό που ίσως δημιουργεί στην πραγματικότητα την όποια σύγχυση, είναι το άνισο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα δύο αφηγηματικά σκέλη στα οποία είναι χωρισμένο το βιβλίο. Το πρώτο να εξελίσσεται στο παρόν και να περιστρέφεται γύρω από τις έρευνες κάποιων φόνων που ακολουθούν ένα μεσαιωνικό τελετουργικό πολύ διαφορετικό απ' ό,τι έχουμε δει έως τώρα, με τον αστυνόμο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα να βρίσκεται στο κέντρο όλων αυτών όχι μόνο ως ερευνητής, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, αφού τα στοιχεία τον οδηγούν στο συμπέρασμα πως έχει πολλά περισσότερα κοινά με τους Άρχοντες του χρόνου απ' όσα θα φανταζόταν, φτάνοντας σε αλήθειες που θα αλλάξουν τη ζωή του για πάντα. και των συνεργατών του, ενώ παράλληλα τρέχει και η προσωπική του ιστορία. Το δεύτερο εκτυλίσσεται τον 12 μ.Χ. αιώνα, και μέσα από την εξιστόρηση μιας επικής, παραμυθένια περιπέτειας, γνωρίζουμε τον δον Ντιάγο Βέλα και την ιστορία του, που είναι σαφέστατα πιο γοητευτική από την πρώτη, ίσως και λίγο πιο μυστηριώδης, αλλά εν κατακλείδι, οι δυο τους, είναι άψογα συνδεδεμένες με έναν εξαιρετικά ευφυή τρόπο.

Και μπορεί να θεωρείται δεδομένο το "πάντρεμα" παρελθόντος και παρόντος, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε κάτι που πάντοτε καταφέρνει να δέσει με τόσο αρμονικό τρόπο όπως το πετυχαίνει η Sáenz, η οποία διαθέτει, παράλληλα, μια μοναδικότητα ως προς τον αφηγηματική παραστατικότητα και την αναβίωση των μικρών εκείνων λεπτομερειών του παρελθόντος που κάνουν τη διαφορά, ταξιδεύοντάς μας στον χώρο και στον χρόνο με μια αξιομνημόνευτη ευκολία. Όσον αφορά, λοιπόν, το "Οι άρχοντες του χρόνου", μπορώ να πω πως είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο όπου πετυχαίνει αρμονία ισορροπίας ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, προσφέροντάς μας μια σκοτεινή αφήγηση γεμάτη μυστικά. Τώρα, όσον αφορά την τριλογία συνολικά, σαφέστατα και είναι μια απ' τις καλύτερες του είδους της, με μια δικιά της, χαρακτηριστική και ξεχωριστή ταυτότητα, ενώ η συγγραφέας είναι απ' αυτές που σίγουρα θα ξανασυζητήσουμε για το έργο της στο εγγύς μέλλον.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Eva García Sáenz
Μεταφραστής: Βασιλάκου Αγγελική
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 456
ISBN: 978-618-01-3551-0