Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.
Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.
Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;
Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Προσωπική άποψη:
Η Ιφιγένεια Τέκου, που τα τελευταία χρόνια μάς έχει συνηθίσει σε μυθιστορήματα με ιστορικό χαρακτήρα, επιστρέφει με ένα νέο βιβλίο που ναι μεν διατηρεί ορισμένα πολύ βασικά στοιχεία της συνταγής αυτών, που τα "παντρεύει" δε με ορισμένα άλλα, τα οποία το καθιστούν τελικά πολύ διαφορετικό απ' ό,τι μας έχει χαρίσει μέχρι σήμερα, προσδίδοντας στο έργο της ένα πιο μυστηριώδες ύφος, ταξιδεύοντάς μας στην Κάτω Ιταλία, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τις όποιες συνέπειες επέφερε αυτός και που δεν έσβησαν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αντίθετα επηρέασαν ανθρώπους και καθόρισαν τις ζωές τους με τρόπους που πιθανότατα ούτε οι ίδιοι θα περίμεναν.

Βασικοί πρωταγωνιστές, η Αλεμίνα και ο άντρας με τις κούκλες, οι πορείες των οποίων κινούνται παράλληλα, μέχρι τη στιγμή που αυτές θα διασταυρωθούν και τότε θα αλλάξουν τα πάντα. Εκείνη ξεκινάει μια νέα ζωή στο πλευρό του παππού της κι ανακαλύπτει μυστικά της οικογένειάς της, ενώ την ίδια στιγμή γνωρίζει για πρώτη φορά τι θα πει έρωτας. Ο άντρας με τις κούκλες, από την άλλη, δολοφονεί δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών, αποδίδοντας δικαιοσύνη, όπως εκείνος την έχει στο μυαλό και στη συνείδησή του, φτιάχνοντας για κάθε θύμα του και από μια κούκλα Kokeshi, το όνομα των οποίων πιστεύεται από ορισμένους πως προέρχεται από το «κο», που σημαίνει παιδί και το «κέσι», από το ρήμα kesu που σημαίνει σβήνω, όποτε υποδηλώνει την βρεφοκτονία ή την άμβλωση, στην οποία κατέφευγαν πολλές γυναίκες στην Ιαπωνία λόγω μεγάλης φτώχειας και λιμού σε προηγούμενους αιώνες και ήταν ένα είδος παρηγοριάς για όσες είχαν χάσει τα παιδιά τους λόγω άμβλωσης ή βρεφοκτονίας, αφού η κούκλα ήταν μια ένδειξη ότι το παιδί, που πέθανε, δεν θα ξεχαστεί, με την ψυχή του να παραμένει μέσα σε αυτήν. Μια ιστορία συγκινητική, αλλά που δεν μπορεί να διασταυρωθεί η εγκυρότητά της κι αν έμεινε στο πέρασμα των αιώνων.

Το βιβλίο έχει ιστορικές βάσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα το χαρακτηρίζαμε ως ιστορικό. Σκοπός του δεν είναι να μας μιλήσει για την μεταπολεμική Ιστορία, αλλά για τις επιπτώσεις ενός φρικτού πολέμου και το πως αυτές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις ζωές των ηρώων μας, οδηγώντας τους σε πράξεις κι αποφάσεις που έχουν τις ρίζες τους σε μνήμες και σε όσα σημάδια άφησε μέσα τους ο πόνος των όσων βίωσαν. Ουσιαστικά, θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε περισσότερο με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με δραματουργική διάθεση, εμποτίζοντάς το, κατά μία έννοια, με κάποιες νότες αστυνομικού μυστηρίου, μέσα όμως από ένα διαφορετικό πρίσμα απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει να μας παρουσιάζονται ιστορίες με τέτοιες προεκτάσεις.

Η συγγραφέας καταφέρνει να μας μεταφέρει στις μικρές πόλεις της κάτω Ιταλίας και να αναπαραστήσει με ζωντάνια, ρεαλισμό και αληθοφάνεια τις υπάρχουσες συνθήκες της δεκαετίας όπου κι εκτυλίσσονται τα πιο σημαντικά γεγονότα της ιστορίας της. Άλλωστε, όπως μας έχει αποδείξει και στο παρελθόν, έχει πολύ υψηλή ικανότητα να δημιουργεί εικόνες, να τις ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και να τον μεταφέρει στην καρδιά ενός τόπου που δεν αποτελεί απλά ένα σκηνικό, αλλά έμμεσα μέλος της ίδιας της δράσης. Η ροή της αφήγησης σταθερή, συγκροτημένη, εστιασμένη στα απαραίτητα σημεία, μα πάνω απ' όλα στους ανθρώπους που συμβάλλουν στην πορεία αυτής, οι οποίοι με κινούν τα νήματα, ο καθένας της δικιάς του της ζωής, αλλά χωρίς να το ξέρουν, και των ζωών κάποιων άλλων.

Το "Ο άντρας με τις κούκλες" είναι ένα βιβλίο που αρκετές ανατροπές κι εκπλήξεις, μα και με αρκετά σκοτεινά μυστικά, απ' το οποίο δεν λείπουν οι απαραίτητες εντάσεις που κορυφώνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Περισσότερο, όμως, και πάνω απ' όλα, είναι ένα βιβλίο που αφηγείται μια ιστορία που μας καλεί ν' αντιμετωπίσουμε μεγάλα ηθικά ζητήματα, βάζοντας στο ζύγι έννοιες όπως το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, το δίκαιο και το άδικο, μα κυρίως το κατά πόσο έχουμε το δικαίωμα να παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας και ν' αποδίδουμε δικαιοσύνη, εκεί που θεωρούμε πως το σύστημα έχει αποτύχει να την επιβάλλει. Κι άραγε, ακόμα κι αν δεν κάνουμε λάθος με το να νιώθουμε πως οι αδικίες πρέπει να τιμωρούνται, είμαστε εμείς πραγματικά σε θέση να το κρίνουμε αυτό και πόσο μάλλον να επιβάλλουμε το θεωρητικά σωστό, ακόμα και με τη βία; Μπορεί αυτή να οδηγήσει στην λύτρωση και στην κάθαρση, ή μήπως απαιτείται κάτι περισσότερο;
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ιφιγένεια Τέκου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-618-01-4244-0