Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή της Λάουρας στο πλευρό του δον Μάσιμο Τοριτσέλι, ενός από τα πλέον επικίνδυνα αφεντικά της μαφίας στη Σικελία, δεν είναι και πολύ ήρεμη. Συχνά βρίσκεται σε κίνδυνο, ως στόχος των αδίστακτων εχθρών του Μάσιμο, που δεν υπολογίζουν τίποτα προκειμένου να τον καταστρέψουν. Όταν η Λάουρα πέφτει θύμα απαγωγής και έπειτα τραυματίζεται και παλεύει για να επιβιώσει, ο Μάσιμο πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις τόσο για τη ζωή της Λάουρα, όσο και για τη δική του. Η τελευταία αυτή επίθεση δεν είναι αναίμακτη και οι συνέπειες και για τους δύο είναι μάλλον απρόσμενες. Μπορείς ο Μάσιμο να συνεχίσει χωρίς τη Λάουρα; Μπορεί η Λάουρα να αντιμετωπίσει τα επακόλουθα των επιλογών της; Οι 365 ημέρες πλησιάζουν στο τέλος τους, αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό το τέλος;

Προσωπική άποψη:
Αν είχε έναν τίτλο αυτή η άποψη, αυτός θα ήταν "γιατί συνεχίζεις κι ασχολείσαι;" ή "τι κακό έχω κάνει στην προηγούμενη ζωή μου και το ξεπληρώνω σε αυτήν έτσι;" ή "τι σκατά είχες στο κεφάλι σου, μωρή Lipińska;" ή "τι αμαρτίες πληρώνω;" ή... εντάξει, δεν το συνεχίζω, νομίζω πως έχετε καταλάβει που θέλω να το πάω. Αλλά πραγματικά, φίλοι αναγνώστες και συνοδοιπόροι στα αναγνωστικά μας "ταξίδια", δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι... Υπάρχει εκδοτικός που διάβασε τα χειρόγραφα αυτής της τριλογίας και είπε: Και γαμώ τις ιδέες, πάμε να το κάνουμε!; Και ακόμα μεγαλύτερη απορία, υπάρχουν πραγματικά αναγνώστριες (ναι, το θέτω συγκεκριμένα ως προς το φύλο, για άκρως εμφανείς λόγους) που τους άρεσε αυτό το πράγμα -και μιλάω ξεκάθαρα για αναγνώστριες που τους άρεσε το κείμενο, όχι ο τυπάς που υποδύεται τον Μάσιμο στη μεταφορά του Netflix -που μεταξύ μας, σαν κλαρινογαμπρός είναι, το χάλι του το μαύρο έχει, αλλά τέλος πάντως, γούστα είναι αυτά, δεν κρίνω...

Ειλικρινά, προσπαθώ να σκεφτώ πού να το πιάσω και πού να το αφήσω, αλλά μαζί με τα όποια λιγοστά εγκεφαλικά κύτταρα μού είχαν απομείνει, νομίζω πως κάηκε κι οποιαδήποτε διάθεση να φανώ έστω και λίγο επιεικής, να προσπαθήσω να βρω αυτό το απειροελάχιστο κάτι που θα με εμποδίσει να χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς που θεωρώ πως δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να πορεύονται χέρι χέρι με τη λογοτεχνία. Όμως, έρχονται βιβλία όπως αυτά της συγκεκριμένης τριλογίας, για να δοκιμάσουν τα όρια και τις αντοχές μας και τουλάχιστον ως προς αυτό το σκέλος μπορώ να πω πως τα καταφέρνουν περίφημα. Κι αν τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς "365 ημέρες" (η μεταφράστρια των οποίων έχω την πεποίθηση πως χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για να μην ταυτιστεί το όνομά της με αυτό το αίσχος) μάς άφησαν ζωντανούς, το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της οριακά δεν μας άφησε στον τόπο, τόσο λόγω της πλοκής του, όσο και της... εξέλιξης των χαρακτήρων του.

Πραγματικά, τίποτα δεν βγάζει νόημα σε αυτό το βιβλίο, το οποίο υποτίθεται πως ολοκληρώνει την πορεία μιας γυναίκας, η οποία κλήθηκε να αναθεωρήσει το τι είναι έρωτας, να ζήσει στα άκρα, να πέσει θύμα απαγωγής, να ξαναπέσει θύμα απαγωγής -και τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου-, να θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο, να πεθάνει, να μην πεθάνει, να επανέλθει δριμύτερη, για να κάνει τι, τελικά... απλά να καταλήξει να γαμιέ..., τέλος πάντων, καταλαβαίνετε που το πάω, ασύστολα. Και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το να χαίρεται, η κοπελιά, τη ζωούλα της και το σεξ της, αρκεί όλο αυτό να είχε κάποια λογική, να είχε μια βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηριχθεί και να φτάσεις στο τέλος να πεις: Καλά έκανε αφού έτσι γούσταρε! Όχι, ο τρόπος με τον οποίο έχει επιτρέψει η ίδια στον εαυτό της να την χειρίζονται οι πάντες είναι τουλάχιστον εξευτελιστικός, αλλά και οι όποιες αποφάσεις μπορούμε να πούμε πως παίρνει στο τέλος, δεν μπορούν να αιτιολογηθούν με τίποτα, απ' όποιο πρίσμα κι αν θες να το εξετάσεις.

Το ίδιο ηλίθιος είναι και ο τρόπος που η συγγραφέας επιλέγει να χειριστεί και τους υπόλοιπους ήρωες της ιστορίας της, με τον Μάσιμο να έχει την τιμητική του καταφέρνοντας, αν είναι ποτέ δυνατόν, να τον κάνει ακόμα πιο κόπανο απ' όσο ήταν μέχρι τώρα. Πιθανότατα αυτό συνέβη σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά μαντέψτε... κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να συμβεί όσο κι αν το προσπαθήσεις. Για να μην μακρηγορήσω περισσότερο, αυτό το βιβλίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα φθηνό, κακογραμμένο, με πολλές γραφικές κι ανούσιες σκηνές σεξ, δίχως πλοκή και με μηδέν εξέλιξη χαρακτήρων, λογοτεχνικό βδέλυγμα, το οποίο αμφιβάλλω αν θα θυμάται κανείς όταν το Netflix τελειώσει μαζί του και όσες ξελιγώνονται με μελαχρινούς Ιταλούς, αν στην πορεία δεν έχουν συνέλθει και ξενερώσει, τελειώσουν κι αυτές -μεταφορικά το εννοώ, μα πού πήγε το μυαλό σας;
Βαθμολογία 0/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Blanka Lipińska
Μεταφραστής: Χόπκο Ούρσουλα
Εκδόσεις: Τουλίπα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-5044-47-3