"Από ήλιο σε ήλιο: Ανέσπερος" της Μαίρης Κόντζογλου
Η ολοκλήρωση της διλογίας της Μαίρης Κόντζογλου «Από ήλιο σε ήλιο», για την ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου».
Αρχές του 20ού αιώνα. Στην Ευρώπη οι νέοι σκοτώνονται στα χαρακώματα του πρώτου παγκόσμιου πολέμου και στη Σέριφο στις σκοτεινές γαλαρίες των μεταλλείων.
Στις παράπλευρες απώλειες υπολογίζεται και η νεαρή σύζυγος του πανίσχυρου πια Γκρόμαν, η Ανδρομέδα που βουλιάζει στη θλίψη και αρνείται την πραγματικότητα.
Ένα τραγικό γεγονός θα τη βγάλει από τον συναισθηματικό της λήθαργο, θα την αφυπνίσει σαν άνθρωπο και θα την κάνει να απαιτήσει τη ζωή της πίσω.
Στο μεταξύ οι εργάτες των μεταλλείων, υπό την καθοδήγηση του Σπέρα και του Περσέα, όταν η κατάσταση στα μεταλλεία φτάσει στο απροχώρητο, θα κηρύξουν απεργία διεκδικώντας ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Θα χυθεί αίμα, θα χαθούν ζωές αλλά εκείνοι θα είναι ανυποχώρητοι μέχρι την τελική λύση.
Και οι ήρωες αυτής της ιστορίας θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την αγάπη και την δικαιοσύνη από ήλιο σε ήλιο.
Η «ματωμένη απεργία της Σερίφου» μπαίνοντας κάτω από το συγγραφικό μικροσκόπιο της Μαίρης Κόντζογλου γέννησε ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για έναν μεγάλο αγώνα, έναν έρωτα και τον τόπο που έθρεψε θεούς και ήρωες.
"Σύντομη ιστορία του κόσμου" του David Baker
Σε αυτή την πανοραμική θεώρηση του κόσμου, ο David Baker καταγράφει τις ιστορικές μεταβολές στο Σύμπαν, αποκαλύπτοντας την τεράστια αύξηση της πολυπλοκότητας που συνοδεύει κάθε εξελικτική φάση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Καθώς συνδυάζει γνώσεις από τη φυσική, τη χημεία, τη βιολογία και άλλες επιστήμες, ο διακεκριμένος ιστορικός μάς βοηθάει να δούμε πέρα από τα στενά όρια και το χάος των ανθρώπινων προβλημάτων, απαντώντας στο θεμελιώδες ερώτημα: Από πού προερχόμαστε και πού πηγαίνουμε;
Η ολοκλήρωση της διλογίας της Μαίρης Κόντζογλου «Από ήλιο σε ήλιο», για την ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου».
Αρχές του 20ού αιώνα. Στην Ευρώπη οι νέοι σκοτώνονται στα χαρακώματα του πρώτου παγκόσμιου πολέμου και στη Σέριφο στις σκοτεινές γαλαρίες των μεταλλείων.
Στις παράπλευρες απώλειες υπολογίζεται και η νεαρή σύζυγος του πανίσχυρου πια Γκρόμαν, η Ανδρομέδα που βουλιάζει στη θλίψη και αρνείται την πραγματικότητα.
Ένα τραγικό γεγονός θα τη βγάλει από τον συναισθηματικό της λήθαργο, θα την αφυπνίσει σαν άνθρωπο και θα την κάνει να απαιτήσει τη ζωή της πίσω.
Στο μεταξύ οι εργάτες των μεταλλείων, υπό την καθοδήγηση του Σπέρα και του Περσέα, όταν η κατάσταση στα μεταλλεία φτάσει στο απροχώρητο, θα κηρύξουν απεργία διεκδικώντας ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Θα χυθεί αίμα, θα χαθούν ζωές αλλά εκείνοι θα είναι ανυποχώρητοι μέχρι την τελική λύση.
Και οι ήρωες αυτής της ιστορίας θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την αγάπη και την δικαιοσύνη από ήλιο σε ήλιο.
Η «ματωμένη απεργία της Σερίφου» μπαίνοντας κάτω από το συγγραφικό μικροσκόπιο της Μαίρης Κόντζογλου γέννησε ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για έναν μεγάλο αγώνα, έναν έρωτα και τον τόπο που έθρεψε θεούς και ήρωες.
"Σύντομη ιστορία του κόσμου" του David Baker
Σε αυτή την πανοραμική θεώρηση του κόσμου, ο David Baker καταγράφει τις ιστορικές μεταβολές στο Σύμπαν, αποκαλύπτοντας την τεράστια αύξηση της πολυπλοκότητας που συνοδεύει κάθε εξελικτική φάση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Καθώς συνδυάζει γνώσεις από τη φυσική, τη χημεία, τη βιολογία και άλλες επιστήμες, ο διακεκριμένος ιστορικός μάς βοηθάει να δούμε πέρα από τα στενά όρια και το χάος των ανθρώπινων προβλημάτων, απαντώντας στο θεμελιώδες ερώτημα: Από πού προερχόμαστε και πού πηγαίνουμε;
"Οι ανεπιθύμητοι νεκροί" του Chris Lloyd
Παρίσι, Παρασκευή, 14 Ιουνίου 1940. Η μέρα που οι Ναζί μπαίνουν στο Παρίσι, και γίνονται πρωτοσέλιδη είδηση ανά την υφήλιο. Ο αστυνομικός Εντί Ζιράλ, επιζήσας του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, παρακολουθεί τον κόσμο του να αλλάζει για πάντα, ανήμπορος να ελέγξει τη φρικιαστική τροχιά που έχει αρχίσει να διαγράφει η νέα πραγματικότητα. Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να κάνει: να βρει τον υπεύθυνο για τη δολοφονία τεσσάρων προσφύγων - των ανεπιθύμητων νεκρών, για τους οποίους κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν προβάλλει αξιώσεις. Για να καταφέρει να βρει τον ένοχο, πρέπει να κινηθεί προσεκτικά μεταξύ των δυνάμεων της Κατοχής και Αντίστασης, μεταξύ αλήθειας και ψέματος, μεταξύ του άντρα που είναι και του άντρα που ήταν κάποτε. Ταυτόχρονα, αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να γίνει κάποιος άλλος από την αρχή.
Παρίσι, Παρασκευή, 14 Ιουνίου 1940. Η μέρα που οι Ναζί μπαίνουν στο Παρίσι, και γίνονται πρωτοσέλιδη είδηση ανά την υφήλιο. Ο αστυνομικός Εντί Ζιράλ, επιζήσας του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, παρακολουθεί τον κόσμο του να αλλάζει για πάντα, ανήμπορος να ελέγξει τη φρικιαστική τροχιά που έχει αρχίσει να διαγράφει η νέα πραγματικότητα. Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να κάνει: να βρει τον υπεύθυνο για τη δολοφονία τεσσάρων προσφύγων - των ανεπιθύμητων νεκρών, για τους οποίους κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν προβάλλει αξιώσεις. Για να καταφέρει να βρει τον ένοχο, πρέπει να κινηθεί προσεκτικά μεταξύ των δυνάμεων της Κατοχής και Αντίστασης, μεταξύ αλήθειας και ψέματος, μεταξύ του άντρα που είναι και του άντρα που ήταν κάποτε. Ταυτόχρονα, αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να γίνει κάποιος άλλος από την αρχή.
"Αιματοβαμμένο έθνος" του Paul Auster
Ο Paul Auster μεγάλωσε παίζοντας με πλαστικά εξάσφαιρα παριστάνοντας τους καουμπόηδες που έβλεπε σε γουέστερν δευτέρας διαλογής. Έζησε τα τραυματικά επακόλουθα του φόνου του παππού του από τη γιαγιά του όταν ο πατέρας του ήταν παιδί και ξέρει, από πρώτο χέρι, πώς καταστρέφονται οικογένειες από μία και μόνη περίσταση ένοπλης βίας. Σε αυτό το σύντομο και καυστικό βιβλίο, ο Όστερ ακολουθεί αιώνες ολόκληρους της κατάχρησης των όπλων στην Αμερική: από τον βίαιο εκτοπισμό του γηγενούς πληθυσμού στην καταναγκαστική σκλαβιά εκατομμυρίων ανθρώπων, από τον άσπονδο διχασμό ανάμεσα στα στρατόπεδα υπέρ και κατά της οπλοκατοχής στα μακελειά που κυριαρχούν στα δελτία ειδήσεων σήμερα. Από το 1968, περισσότερο από ενάμισι εκατομμύριο Αμερικανοί έχουν σκοτωθεί από όπλα. Οι αριθμοί είναι τόσο μεγάλοι, τόσο ολέθριοι, που αναγκάζεται κανείς να αναρωτηθεί γιατί η Αμερική είναι η πιο βίαιη χώρα του δυτικού κόσμου;
Το κείμενο διανθίζεται με απόκοσμες, αλησμόνητες φωτογραφίες του Spencer Ostrander από τους τόπους παραπάνω από τριάντα μακελειών ανά τη χώρα. Το Αιματοβαμμένο έθνος διατυπώνει το κεντρικό, φλέγον ερώτημα του καιρού μας: Σε τι κοινωνία θέλουμε να ζούμε;
"1984 + Η φάρμα των ζώων" του George Orwell
1984
Το Κόμμα σού έλεγε να αρνιέσαι τη μαρτυρία των ματιών και των αυτιών σου. Ήταν η υπέρτατη, η ουσιωδέστερη εντολή του.
Απομονωμένος στο νησί Ιούρα στα ανοιχτά της Σκωτίας, υποφέροντας από τη φυματίωση που θα αποβεί σύντομα μοιραία για τη ζωή του, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το 1984 με πυρετώδη ρυθμό, σ’ έναν αγώνα δρόμου με τον χρόνο, μεταξύ 1947 και 1948. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1948 έστειλε το ολοκληρωμένο χειρόγραφο στον εκδοτικό οίκο Secker and Wartburg και το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου του 1949, επτά μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του. Κορυφαίο δείγμα πολιτικής δυστοπικής μυθοπλασίας, το 1984 δάνεισε στην αγγλική γλώσσα όρους που καθιερώθηκαν σύντομα στην καθομιλουμένη, ενέπνευσε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, θεατρικά έργα, ένα μπαλέτο, μία όπερα, ένα άλμπουμ του Ντέιβιντ Μπόουι, απομιμήσεις, παρωδίες, συνδέθηκε με τους πλέον ετερόκλιτους πολιτικούς χώρους, από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων ως την αντικομμουνιστική Birch Society, ερμηνεύτηκε με ποικίλους τρόπους, απαγορεύτηκε, αμφισβητήθηκε.
Από το επίμετρο της Κατερίνας Σχινά
Η φάρμα των ζώων
Όλο το καλοκαίρι, η δουλειά στη φάρμα πήγαινε ρολόι. Τα ζώα ήταν τόσο ευτυχισμένα όσο δεν θα το φαντάζονταν ποτέ. Κάθε μπουκιά τροφής ήταν μια έντονη, αδιάσειστη χαρά, τώρα που η τροφή ήταν πραγματικά δική τους, που είχε παραχθεί από αυτούς για αυτούς, που δεν τους είχε μοιραστεί με το σταγονόμετρο από ένα γκρινιάρικο αφεντικό. Τώρα που τα άχρηστα, παρασιτικά ανθρώπινα πλάσματα είχαν φύγει, υπήρχε περισσότερο φαγητό για όλους.
Η ηθική δύναμη του Όργουελ δεν έγκειται μόνο στην πολιτική του ανεξαρτησία, στο ότι καταδίκαζε με το ίδιο σφρίγος και την ίδια διαύγεια τόσο τον καπιταλισμό όσο και τον εγγενή σε κάθε πολιτικό σύστημα ολοκληρωτισμό, αλλά και στην ιδιότυπη αθωότητά του, σ’ εκείνη τη σχεδόν παιδική ματιά απέναντι στον κόσμο, που τον έκανε να βλέπει με τόση τρυφερότητα τα ζώα και την αγγλική εξοχή και να γράφει με τόση απλότητα, μια ματιά που υπερέβαινε την απαισιοδοξία του και τον έκανε να πιστεύει «ότι δεν είναι αναπόφευκτο ο κόσμος να είναι αυτό που είναι», όπως τόσο ωραία γράφει ο Κρίστοφερ Χίτσενς. Διαβάζοντάς τον, βλέπουμε να αναδύεται από τις σελίδες του ένα ακαταμάχητο πρόσωπο.
Από το επίμετρο της Κατερίνας Σχινά
"Φαρενάιτ 451" του Ray Bradbury
Πριν από εβδομήντα χρόνια ο Ρέι Μπράντμπερι, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους αμερικανούς συγγραφείς, στο καλτ μυθιστόρημά του Φαρενάιτ 451 οραματίστηκε ένα δυστοπικό μέλλον. Ο Μπράντμπερι σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Τιμ Χάμιλτον μετέτρεψαν αυτό το σύγχρονο αριστούργημα σε ένα εντυπωσιακό graphic novel.
Ο κόσμος του Γκάι Μόνταγκ, ενός πυροσβέστη ταγμένου στο καθήκον της καταστροφής των βιβλίων, ζωντανεύει μέσα από πολύχρωμες εικόνες. Η αφύπνισή του, η εξέγερσή του απέναντι στο σατανικό κράτος που ελέγχει τη σκέψη των πολιτών του και η συνειδητοποίηση ότι η φιλοσοφία, η θεολογία και η λογοτεχνία είναι ανυπολόγιστης αξίας αποτυπώνονται μοναδικά σε ένα έξοχο βιβλίο που θα μείνει αλησμόνητο στους αναγνώστες.
Ο Paul Auster μεγάλωσε παίζοντας με πλαστικά εξάσφαιρα παριστάνοντας τους καουμπόηδες που έβλεπε σε γουέστερν δευτέρας διαλογής. Έζησε τα τραυματικά επακόλουθα του φόνου του παππού του από τη γιαγιά του όταν ο πατέρας του ήταν παιδί και ξέρει, από πρώτο χέρι, πώς καταστρέφονται οικογένειες από μία και μόνη περίσταση ένοπλης βίας. Σε αυτό το σύντομο και καυστικό βιβλίο, ο Όστερ ακολουθεί αιώνες ολόκληρους της κατάχρησης των όπλων στην Αμερική: από τον βίαιο εκτοπισμό του γηγενούς πληθυσμού στην καταναγκαστική σκλαβιά εκατομμυρίων ανθρώπων, από τον άσπονδο διχασμό ανάμεσα στα στρατόπεδα υπέρ και κατά της οπλοκατοχής στα μακελειά που κυριαρχούν στα δελτία ειδήσεων σήμερα. Από το 1968, περισσότερο από ενάμισι εκατομμύριο Αμερικανοί έχουν σκοτωθεί από όπλα. Οι αριθμοί είναι τόσο μεγάλοι, τόσο ολέθριοι, που αναγκάζεται κανείς να αναρωτηθεί γιατί η Αμερική είναι η πιο βίαιη χώρα του δυτικού κόσμου;
Το κείμενο διανθίζεται με απόκοσμες, αλησμόνητες φωτογραφίες του Spencer Ostrander από τους τόπους παραπάνω από τριάντα μακελειών ανά τη χώρα. Το Αιματοβαμμένο έθνος διατυπώνει το κεντρικό, φλέγον ερώτημα του καιρού μας: Σε τι κοινωνία θέλουμε να ζούμε;
"1984 + Η φάρμα των ζώων" του George Orwell
1984
Το Κόμμα σού έλεγε να αρνιέσαι τη μαρτυρία των ματιών και των αυτιών σου. Ήταν η υπέρτατη, η ουσιωδέστερη εντολή του.
Απομονωμένος στο νησί Ιούρα στα ανοιχτά της Σκωτίας, υποφέροντας από τη φυματίωση που θα αποβεί σύντομα μοιραία για τη ζωή του, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το 1984 με πυρετώδη ρυθμό, σ’ έναν αγώνα δρόμου με τον χρόνο, μεταξύ 1947 και 1948. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1948 έστειλε το ολοκληρωμένο χειρόγραφο στον εκδοτικό οίκο Secker and Wartburg και το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου του 1949, επτά μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του. Κορυφαίο δείγμα πολιτικής δυστοπικής μυθοπλασίας, το 1984 δάνεισε στην αγγλική γλώσσα όρους που καθιερώθηκαν σύντομα στην καθομιλουμένη, ενέπνευσε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, θεατρικά έργα, ένα μπαλέτο, μία όπερα, ένα άλμπουμ του Ντέιβιντ Μπόουι, απομιμήσεις, παρωδίες, συνδέθηκε με τους πλέον ετερόκλιτους πολιτικούς χώρους, από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων ως την αντικομμουνιστική Birch Society, ερμηνεύτηκε με ποικίλους τρόπους, απαγορεύτηκε, αμφισβητήθηκε.
Από το επίμετρο της Κατερίνας Σχινά
Η φάρμα των ζώων
Όλο το καλοκαίρι, η δουλειά στη φάρμα πήγαινε ρολόι. Τα ζώα ήταν τόσο ευτυχισμένα όσο δεν θα το φαντάζονταν ποτέ. Κάθε μπουκιά τροφής ήταν μια έντονη, αδιάσειστη χαρά, τώρα που η τροφή ήταν πραγματικά δική τους, που είχε παραχθεί από αυτούς για αυτούς, που δεν τους είχε μοιραστεί με το σταγονόμετρο από ένα γκρινιάρικο αφεντικό. Τώρα που τα άχρηστα, παρασιτικά ανθρώπινα πλάσματα είχαν φύγει, υπήρχε περισσότερο φαγητό για όλους.
Η ηθική δύναμη του Όργουελ δεν έγκειται μόνο στην πολιτική του ανεξαρτησία, στο ότι καταδίκαζε με το ίδιο σφρίγος και την ίδια διαύγεια τόσο τον καπιταλισμό όσο και τον εγγενή σε κάθε πολιτικό σύστημα ολοκληρωτισμό, αλλά και στην ιδιότυπη αθωότητά του, σ’ εκείνη τη σχεδόν παιδική ματιά απέναντι στον κόσμο, που τον έκανε να βλέπει με τόση τρυφερότητα τα ζώα και την αγγλική εξοχή και να γράφει με τόση απλότητα, μια ματιά που υπερέβαινε την απαισιοδοξία του και τον έκανε να πιστεύει «ότι δεν είναι αναπόφευκτο ο κόσμος να είναι αυτό που είναι», όπως τόσο ωραία γράφει ο Κρίστοφερ Χίτσενς. Διαβάζοντάς τον, βλέπουμε να αναδύεται από τις σελίδες του ένα ακαταμάχητο πρόσωπο.
Από το επίμετρο της Κατερίνας Σχινά
"Φαρενάιτ 451" του Ray Bradbury
Πριν από εβδομήντα χρόνια ο Ρέι Μπράντμπερι, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους αμερικανούς συγγραφείς, στο καλτ μυθιστόρημά του Φαρενάιτ 451 οραματίστηκε ένα δυστοπικό μέλλον. Ο Μπράντμπερι σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Τιμ Χάμιλτον μετέτρεψαν αυτό το σύγχρονο αριστούργημα σε ένα εντυπωσιακό graphic novel.
Ο κόσμος του Γκάι Μόνταγκ, ενός πυροσβέστη ταγμένου στο καθήκον της καταστροφής των βιβλίων, ζωντανεύει μέσα από πολύχρωμες εικόνες. Η αφύπνισή του, η εξέγερσή του απέναντι στο σατανικό κράτος που ελέγχει τη σκέψη των πολιτών του και η συνειδητοποίηση ότι η φιλοσοφία, η θεολογία και η λογοτεχνία είναι ανυπολόγιστης αξίας αποτυπώνονται μοναδικά σε ένα έξοχο βιβλίο που θα μείνει αλησμόνητο στους αναγνώστες.
"Το αστέρι του διαβόλου" του Jo Nesbo
Το σκηνικό: Όσλο. Ένα ασφυκτικά ζεστό καλοκαίρι.
Ο γρίφος: Πέντε οι ακμές του αστεριού, πέντε τα δάχτυλα του χεριού και κάθε πέντε μέρες ένα νέο θύμα. Η πρώτη δολοφονημένη γυναίκα είχε ένα δάχτυλο λιγότερο και κάτω από το βλέφαρό της ένα κόκκινο διαμάντι στο σχήμα αστεριού. Ένα δαχτυλίδι με το ίδιο αστεροειδές κόκκινο διαμάντι στολίζει το κομμένο δάχτυλο της δεύτερης γυναίκας. Και οι φόνοι συνεχίζονται…
Ο επιθεωρητής: Θολωμένος από το ποτό, υπό δυσμένεια στην υπηρεσία του, ο Χάρι Χόλε θα κληθεί να λύσει τον γρίφο μαζί με τον συνάδελφό του και προσωπικό του εχθρό Τομ Βόλερ για τον οποίο υποψιάζεται ότι είναι μπλεγμένος σε βρόμικες ιστορίες.
Στην αναζήτηση της αλήθειας, ο Χόλε θα βρεθεί κυνηγημένος και θα αναγκαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις για το επαγγελματικό του μέλλον.
Το σκηνικό: Όσλο. Ένα ασφυκτικά ζεστό καλοκαίρι.
Ο γρίφος: Πέντε οι ακμές του αστεριού, πέντε τα δάχτυλα του χεριού και κάθε πέντε μέρες ένα νέο θύμα. Η πρώτη δολοφονημένη γυναίκα είχε ένα δάχτυλο λιγότερο και κάτω από το βλέφαρό της ένα κόκκινο διαμάντι στο σχήμα αστεριού. Ένα δαχτυλίδι με το ίδιο αστεροειδές κόκκινο διαμάντι στολίζει το κομμένο δάχτυλο της δεύτερης γυναίκας. Και οι φόνοι συνεχίζονται…
Ο επιθεωρητής: Θολωμένος από το ποτό, υπό δυσμένεια στην υπηρεσία του, ο Χάρι Χόλε θα κληθεί να λύσει τον γρίφο μαζί με τον συνάδελφό του και προσωπικό του εχθρό Τομ Βόλερ για τον οποίο υποψιάζεται ότι είναι μπλεγμένος σε βρόμικες ιστορίες.
Στην αναζήτηση της αλήθειας, ο Χόλε θα βρεθεί κυνηγημένος και θα αναγκαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις για το επαγγελματικό του μέλλον.
"Ιστορίες με σκύλους" του Αλέξη Πανσέληνου
Η συμφιλίωση, Το παραμύθιασμα, Η εξαφάνιση της Μπέτσυς και Καλοκαιρινός Κινηματογράφος. Τέσσερις μεγάλες ιστορίες με κοινό τους παρονομαστή την ανθρώπινη περιπέτεια, τον έρωτα, τη μοναξιά, το τέλος της νεότητας. Το ύφος των ιστοριών κρύβει κάτω από ένα συχνά ιερόσυλο χιούμορ μια βαθύτερη ποιητική διάθεση, και η παραδοσιακή γραφή τους συνδυάζει τον ρεαλισμό με το φανταστικό κλίμα του κόσμου των ονείρων.
Η συμφιλίωση, Το παραμύθιασμα, Η εξαφάνιση της Μπέτσυς και Καλοκαιρινός Κινηματογράφος. Τέσσερις μεγάλες ιστορίες με κοινό τους παρονομαστή την ανθρώπινη περιπέτεια, τον έρωτα, τη μοναξιά, το τέλος της νεότητας. Το ύφος των ιστοριών κρύβει κάτω από ένα συχνά ιερόσυλο χιούμορ μια βαθύτερη ποιητική διάθεση, και η παραδοσιακή γραφή τους συνδυάζει τον ρεαλισμό με το φανταστικό κλίμα του κόσμου των ονείρων.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου