Κάθε εποχή, σχεδόν, στην ιστορία της ανθρωπότητας, θεωρούσε ότι είχε περισσότερες γνώσεις από την προηγούμενη. Οι ανθρωπιστές της Αναγέννησης θεωρούσαν εποχή σκότους τον Μεσαίωνα. Οι στοχαστές του Διαφωτισμού προσπάθησαν να εξαλείψουν τις δεισιδαιμονίες με τη λογική, ενώ στον σημερινό υπερ-διασυνδεδεμένο κόσμο φαινομενικά απεριόριστες πληροφορίες είναι διαθέσιμες μόλις τις ζητήσουμε. Όμως τι γίνεται με τη γνώση που χάθηκε στην πορεία των αιώνων; Είμαστε πραγματικά λιγότερο αδαείς από τους προγόνους μας;
Σε αυτή την ιδιαίτερα πρωτότυπη και γλαφυρή προσέγγιση, ο Peter Burke εξετάζει τη μακρά ιστορία της ανθρώπινης άγνοιας, συνειδητής και ασυνείδητης, γνήσιας και προσποιητής, σε σχέση με τη θρησκεία και την επιστήμη, τον πόλεμο και τις καταστροφές, τις επιχειρήσεις και την πολιτική. Μας μιλάει επίσης για ανθρώπους που προωθούσαν την άγνοια και για ανθρώπους που την αμφισβητούσαν, από πολιτικούς που επαναχάραξαν αυθαίρετα τα σύνορα της Ευρώπης το 1919 μέχρι τους σημερινούς «πληροφοριοδότες». Η Ιστορία της άγνοιας είναι τέλος μια συναρπαστική εξερεύνηση της ανθρώπινης γνώσης, και των ορίων της, ανά τους αιώνες.
Μια καταστροφική κατολίσθηση στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας έχει αποκόψει εντελώς την επικοινωνία με την πόλη Θόρνταϊκ, με αποτέλεσμα ένα τεράστιο αγρόκτημα να οδηγηθεί σε εγκατάλειψη. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την οικολογική κολεκτίβα κηπουρών με το όνομα Μπέρναμ Γουντ, που βρίσκεται πάντα σε αναζήτηση νέας γης για «παράνομη» καλλιέργεια.
Περνώντας απαρατήρητοι, οι ακτιβιστές κηπουροί, με αρχηγό τη Μίρα Μπάντινγκ, φυτεύουν λαχανικά, συχνά παραβιάζοντας μεγάλες ιδιοκτησίες. Δεν έχουν όμως υπολογίσει τον αινιγματικό Ρόμπερτ Λεμόιν, μεγιστάνα βιομηχανίας ντρόουν, που ενδιαφέρεται επίσης για το ίδιο κομμάτι γης. Μπορούν να τον εμπιστευτούν; Και, εν τέλει, καθώς μέσα από μια απροσδόκητη διαδικασία δοκιμάζονται βάναυσα οι αρχές και η ιδεολογία τους, μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον;
Ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό θρίλερ από τη βραβευμένη με Booker Έλενορ Κάττον, σαιξπηρικό ως προς το πνεύμα, τη δραματική πλοκή και την ολοκληρωμένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Μια έξοχα δομημένη αφήγηση για τις προθέσεις, τις πράξεις και τις συνέπειές τους, και κυρίως για αυτό το ακατανίκητο ένστικτο του ανθρώπου για επιβίωση.
Η Μεταπολίτευση ήταν μια σύντομη φάση της ελληνικής πολιτικής ιστορίας η οποία σηματοδότησε τη μετάβαση από τη δικτατορία στην πιο σταθερή δημοκρατία που γνώρισε η νεότερη Ελλάδα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι και μια μακρά περίοδος που ταυτίζεται με τον εξευρωπαϊσμό της χώρας, την οργανική ένταξή της σε ένα ευρύτερο, ευρωπαϊκό πλαίσιο το οποίο ταυτιζόταν στη συλλογική συνείδηση με τον εκσυγχρονισμό, την ευημερία και μια υψηλότερη κουλτούρα. Είναι τέλος μια περίοδος που σημαίνει οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς, σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Οι «Ιστορίες της Μεταπολίτευσης» είναι ένα συλλογικό εγχείρημα ιστορικών και κοινωνικών επιστημόνων που επιχειρεί να τη χαρτογραφήσει σε όλες αυτές τις διαστάσεις και σε ποικίλα πεδία, την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, τον πολιτισμό, στη διάρκεια των πενήντα χρόνων που πέρασαν. Αποτελεί το προϊόν μιας πολύχρονης προσπάθειας και έχει ως αφετηρία την άποψη ότι η ανθρώπινη πραγματικότητα μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο όταν λάβουμε υπόψη μας το πόσο σύνθετη και πολύπλοκη είναι, και, παραπέρα, ότι δεν μπορεί κανείς να απομονώσει την πολιτική από την οικονομία, την κοινωνία από την πολιτική.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ…
Πώς ξεχωρίζουν οι πιγκουίνοι ο ένας τον άλλο;
Φταρνίζονταν οι δεινόσαυροι;
Τι συμβαίνει αν πέσεις μέσα σ’ ένα ηφαίστειο;
Πώς πάνε στην τουαλέτα οι αστροναύτες;
Σε τι χρησιμεύουν τα φρύδια;
Γιατί οι σκύλοι μυρίζουν ο ένας τον πισινό του άλλου;
Ποιος επινόησε τη σοκολάτα;
Ε, λοιπόν, βρίσκεσαι στο κατάλληλο βιβλίο!
Αυτή η συλλογή ερωτήσεων κι απαντήσεων, ξεκαρδιστικά εικονογραφημένη κι ελεγμένη από ειδικούς, περιέχει μια πληροφορία για τουλάχιστον κάθε κόκαλο του σώματός σου – που είναι, συνήθως, ανάμεσα στα 206 και στα 213.
Σύντομα θ’ ανακαλύψεις ότι στ’ αλήθεια καμία ερώτηση δεν είναι χαζή.
“Ο Κορνήλιος επιβιώνει επωφελούµενος των παρασίτων στο δέρµα του Καρχαρία και ο Καρχαρίας, παρά τη ρητή του πεποίθηση πως «µόνος λόγος ύπαρξης ενός πλάσµατος είναι να φαγωθεί από κάποιο άλλο», αφήνει αφάγωτο τον Κορνήλιο για να επωφελείται των φροντίδων του. Φυσικά, εκείνος που υποφέρει σε αυτή τη συµβίωση είναι ο Κορνήλιος. Φλεγµατικός µα και φιλεύσπλαχνος, δοκιµάζει πότε-πότε να γλιτώσει κάποια ψάρια από τα ανηλεή τσιµπούσια του Καρχαρία, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Εκείνο που καταφέρνει όµως, πολύ επιτυχώς, είναι να σαρκάζει το αδηφάγο κήτος.
Σαρκασµός και σαρκοφαγία εκρήγνυνται σε κάθε σελίδα του άλµπουµ, σαν βόµβες βυθού. Ενός βυθού µε παλιά ναυάγια, καταποντισµένα ερείπια, ζωηρόχρωµη χλωρίδα και τη βρώσιµη πανίδα του. Μαζί, διαχέεται το βαθιά φιλοσοφικό χιούµορ του Αρκά. Ο Κορνήλιος συνοψίζει τον «έντιµο άνθρωπο», που ο Ντοστογιέφσκι τον έκρινε αναγκασµένο να καταντά «δειλός και σκλάβος», όσο και την κατά τον Χέγκελ έννοια της «δυστυχούς συνείδησης» ή τις δυσδιάκριτες διαφορές µεταξύ «Εγώ-Εσύ», όπως τις ανέδειξε ο Μάρτιν Μπούµπερ.
Να υπηρετείς σηµαίνει να ακολουθείς τη στάση ζωής και το φρόνηµα του υπηρετούµενου. Στην περίπτωση του Κορνήλιου ισχύει το αντίστροφο: να ακολουθεί τον Καρχαρία (στις διαδροµές του) δεν σηµαίνει πως υπηρετεί την αναλγησία του. Εκεί έγκειται η δύναµη της υποταγής του. Η δύναµη κάποιου που φέρει ευθύνες χωρίς να διαθέτει εξουσία, απέναντι σε κάποιον που διαθέτει εξουσία χωρίς να αναλαµβάνει ευθύνες”.
Από την εισαγωγή του Πέτρου Μαρτινίδη
Ο Τρωικός Πόλεμος, όπως περιγράφεται στην Ιλιάδα, είναι, κατά μία έννοια, αρχέτυπο πολέμου: Ξεσπάει για ασήμαντη αφορμή αλλά συνεχίζεται επ’ αόριστον, κάνει να κυλήσουν πολλά δάκρυα αλλά και ποτάμια αίματος, σπέρνει τον θάνατο και προκαλεί καταστροφές. Είναι φρικτός. Αλλά η ιδιοφυής αφήγηση του πολέμου από τον Όμηρο –την οποία εδώ ο ταλαντούχος Υβάν Πομμό μεταφέρει σε σύγχρονο λόγο– πάντα μας συγκλονίζει. Η δύναμη του Αχιλλέα και το θάρρος του Έκτορα μας συναρπάζουν. Οι περιγραφές των μυθικών τους μαχών είναι καθηλωτικές. Και στ’ αυτιά μας φτάνει ο απόηχος μιας επαναλαμβανόμενης στους αιώνες τραγωδίας, της τραγωδίας που γεννά η σύγκρουση της ατομικής ευτυχίας με τον συλλογικό παραλογισμό.
Ορισμένοι άνθρωποι διαθέτουν αξιοθαύμαστο θάρρος, αλλά και μεγάλη επιδεξιότητα στο να αποφεύγουν τους κινδύνους, με αποτέλεσμα να επιβιώνουν και να γίνονται ήρωες. Ακριβώς όπως ο πολυμήχανος Οδυσσέας, κεντρικό πρόσωπο του Τρωικού Πολέμου, που μετά τη νίκη των Ελλήνων ενάντια στους Τρώες επιστρέφει στο νησί του έτοιμος να αντιμετωπίσει καθετί που θα βρεθεί στον δρόμο του. Μέσα από μία καθηλωτική αφήγηση, παρακολουθούμε τις περιπέτειες του βασιλιά της Ιθάκης, έτσι όπως τις εξιστόρησε ο Όμηρος και τις αναβιώνει με εικόνες ο Υβάν Πομμό. Βλέπουμε τον Οδυσσέα να υπερνικά το ένα μετά το άλλο τα αναρίθμητα εμπόδια που θα συναντήσει στο ταξίδι του νόστου, που διαρκεί δέκα ολόκληρα χρόνια, μέχρι και την τελική αιματηρή δοκιμασία που τον περιμένει στην πατρίδα. Οδύσσεια! Μια ασύλληπτη ιστορία.
Τον Οιδίποδα τον γνωρίζουμε σήμερα κυρίως χάρη στον διάσημο και πολύ αγαπητό στους ψυχαναλυτές όρο «οιδιπόδειο σύμπλεγμα». Κι αυτό γιατί είναι ο ήρωας ενός από τα πιο σκοτεινά δράματα της ελληνικής μυθολογίας. Εξαιτίας ενός δυσοίωνου χρησμού, εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του και βρήκε στέγη κοντά στο βασιλικό ζεύγος της Κορίνθου, όπου μεγάλωσε μέσα στη χλιδή, πριν γίνει θύμα της φοβερής μοίρας που τον ακολουθούσε από τη γέννησή του: σκότωσε τον πατέρα του και παντρεύτηκε τη μητέρα του, χωρίς να γνωρίζει πως είναι γιος τους. Κι όταν έμαθε την αλήθεια, προκάλεσε ο ίδιος την τύφλωσή του και αυτοεξορίστηκε, περιπλανώμενος
Ο Λαβύρινθος, ο Δαίδαλος, ο μίτος της Αριάδνης…
Ονόματα που χρησιμοποιούνται ως σύμβολα από όλο τον σύγχρονο κόσμο, αλλά γεννήθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια στην αρχαία Ελλάδα, τότε που κυριαρχούσαν οι μύθοι, ένα πλήθος από ηρωικές πράξεις, υπερφυσικά γεγονότα, μοιραίους έρωτες, φρικτά εγκλήματα και πάθη κάθε λογής. Ανάμεσα στους μύθους ξεχωρίζει η συναρπαστική περιπέτεια του Θησέα, του Αθηναίου ήρωα που κατάφερε να λυτρώσει μια για πάντα την πατρίδα του από έναν τραγικό φόρο αίματος που της είχε επιβάλει ένας εκδικητικός βασιλιάς, σκοτώνοντας ένα μυθικό τέρας, ένα αιμοβόρο πλάσμα με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου που αποτελεί μέχρι και σήμερα μια από τις εμβληματικές μορφές της ανθρώπινης δημιουργίας: τον θρυλικό Μινώταυρο.
Όταν έγινα η μαμά σου
και σ’ ένιωσα ζεστό στην αγκαλιά μου,
τότε μόνο κατάλαβα πώς θα ’ναι
η αγάπη η δικιά σου κι η δικιά μου.
Για το κουνελάκι, κάθε μέρα με τη μαμά είναι μια μέρα γεμάτη γέλιο, ανακαλύψεις και περιπέτεια!
Έλα κι εσύ στο κυνήγι αυγών με το χαρούμενο Λαγουδάκι του Πάσχα.
Σύρε και τράβηξε τα κινούμενα μέρη για να ζωντανέψεις τον μαγικό του κόσμο.
Το μαϊμουδάκι έχασε τη μαμά του!
Πώς θα βοηθήσει η πεταλούδα το μαϊμουδάκι ώστε να βρει τη μαμά του;
Τράβα, σπρώξε, άνοιξε κι ανασήκωσε για να το μάθεις!
Βασισμένο στο αγαπημένο εικονογραφημένο βιβλίο «Μαϊμουδομπερδέματα».
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου