Πολλά τα περίεργα anime που έχουμε δει κατά καιρούς. Βασικά, κι αν θέλουμε να ακριβολογούμε, τα περισσότερα anime είναι περίεργα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ένα από τα πλέον παράξενα και ιδιαίτερα θα έλεγα, που είδα το τελευταίο διάστημα, είναι το "Danganronpa: The Animation", η περιγραφή του θέματος του οποίου μου φάνηκε τόσο άρρωστη και διεστραμμένη, που θα ήταν αδύνατον να του αντισταθώ και να μην το αναζητήσω την αμέσως επόμενη στιγμή, από εκείνη που το συνάντησα τυχαία διαδικτυακά και η αλήθεια είναι πως δεν το μετάνιωσα.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "Danganronpa: Trigger Happy Havoc", γνωστό και με τον ιαπωνικό τίτλο "Danganronpa: Kibō no Gakuen to Zetsubō no Kōkōsei", ή και ως "Danganronpa: Academy of Hope and High School Students of Despair", ξεκίνησε ως μια ψηφιακή νουβέλα της Spike Chunsoft. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε αρχικά στην Ιαπωνία για την κονσόλα του PlayStation Portable, στις 25 Νοεμβρίου 2010 και 2 χρόνια περίπου αργότερα, στις 20 Αυγούστου 2012, κυκλοφόρησε και σε ειδική μορφή για iOS και Android συσκευές ενώ ένα sequel, το "Danganronpa 2: Goodbye Despair" κυκλοφόρησε στις 26 Ιουλίου 2012. Η μεγάλη επιτυχία του παιχνιδιού οδήγησε στην δημιουργία 2 manga, με το πρώτο να κυκλοφορεί σε κεφάλαια στο περιοδικό "Famitsu Comic Clear" μεταξύ 24 Ιουνίου 2011 και 18 Οκτωβρίου 2013, αλλά και σε ολοκληρωμένα τεύχη από την "Enterbrain", σε σενάριο της Spike και σχέδιο του Hajime Touya, ενώ το δεύτερο ξεκίνησε να εκδίδεται στο περιοδικό "Shonen Ace" τον Ιούλιο του 2013, πάλι σε σενάριο της Spike και σε σχέδιο του Samurai Takashi, με τα ολοκληρωμένα τεύχη να εκδίδονται από την Kadokawa Shoten, με τον concept να είναι βασισμένο αυτή τη φορά στο ομώνυμο anime. Επίσης, κυκλοφόρησαν 2 εκδοχές light novels, η πρώτη μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου 2011 και 13 Οκτωβρίου 2013 αποτελούμενη από 2 τεύχη και με τίτλο, "Danganronpa/Zero", και η δεύτερη ξεκίνησε να κυκλοφορεί στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αποτελούμενη επίσης από 2 τεύχη, έχοντας τίτλο "Danganronpa Kirigiri". Και στις δύο εκδοχές των light novels, το σενάριο υπογράφει ο Takekuni Kitayama ενώ το σχέδιο ο Rui Komatsuzaki, δημοσιευμένες από το Xinghai Fictions.

ΤΟ ANIME:
Τον Δεκέμβριο του 2012, από το περιοδικό της Kadokawa Shoten, "Newtype", πως μια τηλεοπτική σειρά anime, βασισμένη στο πολυπαιγμένο video game, θα κυκλοφορήσει σύντομα, έχοντας τον όχι ιδιαίτερα ευφάνταστο τίτλο, "Danganronpa: The Animation", σε παραγωγή των studio Lerche και σε σκηνοθεσία του Seiji Kishi. Η σειρά βγήκε στον αέρα στις 04 Ιουλίου 2013 και ολοκλήρωσε τον κύκλο της στις 26 Σεπτεμβρίου 2013 με 13 επεισόδια στο σύνολο. Μόλις στις 26 Φεβρουαρίου 2014, κυκλοφόρησε το τελικό Blu-ray/DVD, το οποίο και περιλαμβάνει κι ένα εκτεταμένο τελευταίο επεισόδιο. Φημολογείται πως εξαιτίας της αρκετά μεγάλης απήχησης που είχε η σειρά, παρά τον μικρό αριθμό των επεισοδίων της, οι υπεύθυνοι παραγωγής σχεδιάζουν να προχωρήσουν σε μια 2η season, χωρίς ωστόσο να έχει επιβεβαιωθεί κάτι, πράγμα που για να γίνει καλό θα ήταν να περιμένουμε μια επίσημη ανακοίνωση, αν κι εφόσον αυτή έρθει.

ΤΟ STORY:
Όλα ξεκινάνε όταν 15 επίλεκτοι μαθητές, με κάθε έναν από αυτούς να έχει και κάποιο ιδιαίτερο, ξεχωριστό ταλέντο, παγιδεύονται στην "Hope’s Peak Academy", στην οποία κι έχουν κληθεί να σπουδάσουν εξαιτίας των ταλέντων που προανέφερα. Όπως αποδεικνύεται, όμως, η ακαδημία αυτή είναι πολύ πιο σκοτεινή απ' όσο θα μπορούσαν να υποθέσουν, και μιλάμε για υποθέσεις επειδή κανένας από τους 15, δεν μπορεί να θυμηθεί πως και με ποιον τρόπο κατέληξαν εκεί. Ο τρόπος για να αποφοιτήσουν και να αφεθούν ελεύθεροι; Απλός! Το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να σκοτώσουν ένα συμμαθητή τους. Το απλό της υπόθεσης, ωστόσο, κάπου εδώ τελειώνει. Μετά από κάθε φόνο, όσοι έχουν παραμείνει ζωντανοί, έχουν ένα κάποιο χρονικό περιθώριο να μελετήσουν τα πιθανά στοιχεία, προκειμένου να εντοπίσουν το δράστη. Τότε ξεκινάει μια δίκη η οποία έχει σκοπό να αναδείξει τον ένοχο. Οι πιθανότητες, είναι δύο. Να βρεθεί ο ένοχος ή να μην
βρεθεί. Στην πρώτη περίπτωση, βρίσκει έναν φρικτό θάνατο, ο οποίος και ταιριάζει στην προσωπικότητά του, από τον διευθυντή της ακαδημίας, που ξέχασα να αναφέρω πως είναι ένα τρομακτικό αρκούδι. Όχι... καλά διαβάσατε. Ένα λούτρινο αρκούδι. Τέλος πάντων... Στη δεύτερη περίπτωση, όσοι απέτυχαν να βρουν τον ένοχο, τιμωρούνται όλοι μαζί με θανατικό πέναλντι και ο μοναδικός επιζών, ανακοινώνεται και ως ο νικητής που θα καταφέρει να αποφοιτήσει. ένα  μία ακαδημία στην οποία για να αποφοιτήσεις πρέπει να σκοτώσεις ένα συμμαθητή σου. Μετά από κάθε φόνο γίνεται μία δίκη μεταξύ των 15 αυτών μαθητών στην οποία όλοι μαζί προσπαθούν, βασιζόμενοι σε στοιχεία, να βρουν τον δολοφόνο. Αν καταφέρουν και ανακαλύψουν τον δολοφόνο , τότε ο δολοφόνος πεθαίνει, ενώ αν δεν τον βρουν, ο δολοφόνος αποφοιτά και μπορεί να φύγει από την ακαδημία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μαθητές πεθαίνουν.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Αν και συνήθως διαφωνώ με τα adaptions από video games, το συγκεκριμένο anime, αποτελεί μια μεγάλη και τρανή εξαίρεση. Ακόμα και πριν το δω, διαβάζοντας και μόνο το main theme του, ενθουσιάστηκα και σκέφτηκα πως, ναι, αυτή είναι μια καλή ευκαιρία και έναν ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρωτογενές υλικό με το οποίο μπορεί να δουλέψει κανείς, ώστε να αποδώσει σωστά το περιεχόμενο, αλλά και την αισθητική διάθεση του game. Και πράγματι, τα καταφέρνει περίφημα.
- Η κεντρική ιδέα της ιστορίας, μπορεί να φαντάζει κάπως διεστραμμένη, αλλά ειλικρινά... έχουμε δει όλα τα "Saw" ως εκ τούτου, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο θα ένιωθε κανείς άσχημα ή αμήχανα παρακολουθώντας κάτι σαν κι αυτό. Ουσιαστικά, πρόκειται για την ίδια ιδέα, τοποθετημένη σε ένα διαφορετικό περιβάλλον και δοσμένη μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Κι αν βιαστείτε να ισχυριστείτε πως μιλάμε για ανήλικους, έφηβους πρωταγωνιστές, έχω να σας δηλώσω πως δεν πρέπει να βιάζεστε να καταλήξετε σε συμπεράσματα για πολλοί από αυτούς, έχουν καλά κρυμμένα μυστικά που αφορούν το παρελθόν τους και που απειλούν να τους εκθέσουν αν βγουν στο φως.
- Συμπληρωματικά με την παραπάνω παρατήρηση, έχω να πω πως το γεγονός ότι οι νεαροί πρωταγωνιστές δεν είναι τόσο αγνοί όσο ίσως θα υποθέταμε με μια πρώτη, επιπόλαιη σκέψη, είναι που κάνει την κεντρική ιδέα και την αξιοποίησή της ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Ουσιαστικά, είναι ένα παιχνίδι προσωπικοτήτων οι οποίες δοκιμάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες, ώστε να αναγκαστούν είτε να υποτάξουν τα ένστικτά τους, όποια κι αν είναι αυτά και με ό,τι κι αν συνδέονται, είτε τελικά να παραδοθούν σε αυτά, αποδεχόμενοι τις όποιες πιθανές συνέπειες.
- Οι φόνοι και ο τρόπος με τον οποίο εκτελούνται, είναι καλοσχεδιασμένος και μελετημένος και ακόμα κι αν έχουμε κάποιες υποψίες σχετικά με το ποιος είναι ο ένοχος, ποτέ δεν μπορούμε να
είμαστε απόλυτα σίγουροι. Ακόμα πιο εντυπωσιακός δε, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι εναπομείναντες παίκτες σε αυτό το άρρωστο παιχνίδι, προσπαθούν να αποδείξουν την ίδια στιγμή, την αθωότητά τους, αλλά και την ενοχή κάποιου άλλου. Φαίνεται πως το σενάριο δεν έχει γραφτεί επιπόλαια και το στοιχείο της προχειρότητας, είναι κάτι που δεν εντοπίζουμε πουθενά, ούτε στιγμή. Φυσικά, ο Makoto Naegi ξεχωρίζει ως χαρακτήρας, όχι μόνο λόγω της ευφυίας του, αλλά κι εξαιτίας της συναισθηματικής από μέρους του, προσέγγισης της εκάστοτε κατάστασης.
- Και μπορεί να διατηρείται σε υψηλό βαθμό η αισθητική του game, ή ακόμα και να αποφαύγεται π.χ. η χρήση του κόκκινου για να τονίσει το αίμα, όμως οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι, όπως και οι περιβάλλοντες χώροι. Γενικά, η όλη αισθητική του anime, είναι σκοτεινή και άγρια, όπως απαιτείται σε κάθε psycho-horror σειρά που σέβεται τον εαυτό της.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Το opening theme της σειράς είναι το "Never Say Never" από τους TKDz2b ενώ το ending theme είναι το "Zetsubōsei: Hero Chiryōyaku" γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "Despairity: A Hero's Treatment" από τους Suzumu και Soraru. Παρ' όλα ταύτα, το 1ο επεισόδιο, έχει διαφορετικό opening το οποίο και ακούει στον τίτλο της σειράς, "Danganronpa",  του Masafumi Takada, όπως και το 4ο επεισόδιο όπου ακούγεται το "Monokuma Ondo" από τους Sachiko Kobayashi και Monokuma. Το 13ο επεισόδιο, πάλι,  έχει διαφορετικό ending το οποίο είναι το "Saisei -rebuild-" από την Megumi Ogata. Το ost συγκεντρωτικά, αποτελείται από 2 cds, σε σύνθεση Masafumi Takada, 24 κομμάτια το πρώτο και 27 το δεύτερο και προσωπικά, το αγαπώ. Είναι creepy, μπιτάτο και ψυχεδελικό, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα anime με τέτοια θεματολογία.

Danganronpa: The Animation Opening


Danganronpa: The Animation Ending



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Ένα πολύ έξυπνο anime, με πολύ καλό art και μια ιδιαίτερη αισθητική που αρκετές φορές, σε κάνει να ανατριχιάζεις κατά τη διάρκεια της θέασής του. Το story είναι πολύ έξυπνο, άγριο και κυρίως, καλοδουλεμένο, έτσι ώστε να αξιοποιεί όλη την σκοτεινή διάθεση που το καταβάλει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αναγκάζοντάς μας, θέλοντας ή μη, να γίνουμε κι εμείς μέλη του παιχνιδιού, όσο άρρωστο κι αν είναι, και να το απολαμβάνουμε από πάνω, νιώθοντας ικανοποίηση όταν καταλήγουμε στα τελικά, σωστά συμπεράσματα. Πέραν όμως όλων αυτών, είναι ένα anime που όσο διεστραμμένο κι αν ακουστεί, είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής που διανύουμε. Μιας εποχής όπου ο καννιβαλισμός είναι υπεράνω όλων, όπου τα realities shows και η τηλεόραση έχουν το πάνω χέρι και που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν, αναγκάζοντας μας να επιλέξουμε αν θα παραμείνουμε άνθρωποι ή αν θα καννιβαλίσουμε κι εμείς όπως οι υπόλοιποι γύρω μας, προκειμένου να επιβιώσουμε. Είμαι βέβαιη πως όσοι επιλέξετε να το δείτε, θα το απολαύσετε.